Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Труха⚡️Україна
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Николаевский Ванёк
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Труха⚡️Україна
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Николаевский Ванёк
سرو سخنگو (دکتر اسلامی نُدوشن) avatar

سرو سخنگو (دکتر اسلامی نُدوشن)

کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
💎سَـرو سخنگوی ایــران
عصاره‌ی تاریخ، ادبیات، فرهنگ و تمدّن
✅مطالب اختصاصی هستند (از آثار استاد گزینش می‌شوند)
❇️ بازنشـر مطالب= لطفاً با ذکر منبع🙏
️📚آشنایی با آثار استاد: هشتگ #معرفی_کتاب یا هشتگ #زیست_کتابنامه
TGlist rating
0
0
TypePublic
Verification
Not verified
Trust
Not trusted
Location
LanguageOther
Channel creation dateNov 28, 2018
Added to TGlist
Nov 15, 2024

Records

15.11.202423:59
11.7KSubscribers
01.05.202523:59
1800Citation index
16.05.202523:59
1.9KAverage views per post
02.05.202514:29
1.8KAverage views per ad post
09.03.202523:59
6.67%ER
17.05.202503:46
16.74%ERR
Subscribers
Citation index
Avg views per post
Avg views per ad post
ER
ERR
DEC '24JAN '25FEB '25MAR '25APR '25MAY '25

Popular posts سرو سخنگو (دکتر اسلامی نُدوشن)

❇️ گرامی باد بیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسیِ جان و پاس‌داشتِ زبان فارسی (زبان ملّی مردم ایران‌زمین و پیوند دهنده‌ی فرهنگِ مشترکِ باشندگانِ این خاکِ عزیز)
🌲🌲🌲🌲🌲
تاریخِ کشورتان را با دقّت بخوانید که یکی از دردناک‌ترین و عبرت‌انگیزترین تاریخ‌هاست. در اوّلین فرصتی که به‌دست آوردید با آثار بزرگ ادبیِ آن به‌خصوص چهار شاعر «فردوسی، مولوی، سعدی و حافظ» آشنا شوید، کتابهای آنها را نزد خود داشته باشید و از خواندنشان غافل نشوید؛ خلاصه‌ای از کلّ حکمت و تجربه‌ی بشریّت در این چهار کتاب جمع است.
یکی از موهبت‌هایی که ایرانی دارد آن است که می‌تواند این شاهکارهای بی‌بدیل را در زبانِ اصلی بخواند.
🌲🌲🌲🌲🌲
                     #برگریزان
..............................
🟢 با سپاس از رسانه‌ی فرهنگی جرعه.
..............................

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
21.04.202503:31
❇️ به مناسبت یکم اردیبهشت مـاه، روز بزرگ‌داشـت سعدیِ جـان؛

🌲🌲🌲🌲🌲
تصوّر هست که اگر "سعدی" در شیراز سر برنیاورده بود، تکامل یافتنِ حافظ به گونه‌ای که هست، ناممکن می‌نمود.
با این حال، از سوی دیگر تباین نیز در میان هست. از لحاظ شخصیّت، سعدی مردی است پُر تحرّک، زود جوش و زبان‌آور؛ از طبایعی که در اصطلاح روانشناسی می‌گویند «برونگرای»، در حالی که حافظ، ساکن صفت، تودار، کم‌جوشش و خلاصه «درون‌گرای» است. از لحاظ فکری حافظ بیشتر بر لایه‌ی زیرینِ اندیشه‌ی ایرانی حرکت کرده است و سعدی بیشتر بر لایه‌ی رویین. به عبارت دیگر حافظ مقدار زیادی «ترجمانِ وجدانِ ناآگاهِ تاریخِ ایران» است، و سعدی «ترجمانِ وجدانِ آگاه». بنابراین در میان این دو همان نزدیکی و دوری دیده می‌شود که میانِ وجدانِ آگاه و ناآگاه، در مواردی به هم می‌رسند و در مواردی فاصله می‌گیرند. سبک گویندگیِ آنان نیز بر همان روال، و به همان نسبت دور و نزدیک می‌شود.
غزل‌های حافظ از غزل‌های سعدی غلیظ‌تر و متنوّع‌تر است. از آنجا که کتاب دیگری ننوشته، کلّ جهان‌بینیِ او در غزل گنجانده شده، ولی سعدی حرف‌های دیگرش را در بوستان و گلستان و قصاید بر قلم آورده است، و در غزل عمدتاً به عشق‌ورزیِ ناب قناعت ورزیده. به طور کلّی حافظ چکیده‌گو است، گِرد تربیّتِ عملی و نصیحت نمی‌گردد، اگر گاهی اشاره‌ای در این‌باره داشته باشد در چند کلمه می‌گوید و در می‌گذرد؛ مثلاً: از همصحبت بد جدائی جدائی... یا: با دوستان مروّت، با دشمنان مدارا.
سعدی داعیّه‌ی اصلاحِ جامعه دارد و حافظ در پیِ بیانِ ماهیّتِ جامعه است. حافظ بدبین‌تر از آن است که امید به اصلاحِ مردم ببندد، و از این‌رو حتّی در ساعات خوش‌بینی، تنها پالایش و پیرایشِ درونِ فردی را آرزو می‌کند. وسواسِ زندگیِ او صراحت و خلوص و در نتیجه دست‌یافت به «حقیقت» است، دریدنِ پرده‌ی پندار.
تشابه‌ها و تغایرها را که سبک سنگین کنیم، سعدی و حافظ مکمّل یکدیگر می‌شوند. از توأمانِ آن دو آینه‌ای به دست می‌آید که جامعه‌ی ایرانِ فرسوده را می‌توان در آن نگریست. بعید می‌نماید که در زبانِ دیگری بتوان دو کتابی یافت که با این دقّت و تمامیّت، یک دورانِ درازِ قومی در آن فشرده و ضبط شده باشد. از این‌رو در برّرسی‌هایی که از سعدی و حافظ بشود، حاصلِ کار تنها نقد و بازشناختِ دو گوینده‌ی بزرگ نیست، بلکه «افکندنِ روشنی بر تاریخِ ایران» است، همانگونه که شناختِ آن دو نیز با کمک گرفتن از تاریخِ ایران میسّر می‌گردد.

            #یگانگی_در_چندگانگی

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
16.05.202507:03
گذشته‌ی تاریخیِ ایران سرشار است از شواهدِ مثبت و منفی. در پیش از اسلام، نمونه‌ی یک درخششِ سیاسی داریم که در بنیادگذاری و ادامه‌ی یک جامعه‌ی موفّق و نیرومند نمود می‌کند، و در بعد از اسلام یک فرهنگِ گسترده که ایران را در میان همه‌ی کشورهای مشابه شاخص کرده است. از سوی دیگر خستگی‌های ناشی از بلایای تاریخی، یک تیره‌ی منفی وارد خوی این مردم کرده که مشکل آفرین شده؛ زیرا او با همان شیوه‌ی تفکّر روستایی، می‌باید در فضای سرعت و ماشین زندگی کند. از آنجا که ایران در سراسر تاریخش در موضعِ دفاعی قرار داشته، این امر مردمش را فرسوده، شکّاک، قضاقدری و تک‌رو کرده.
حکومت‌های استبدادی چون حقوق افراد را تأمین نمی‌کرده‌اند، آنان می‌بایست خود به فکر دفاع از خود باشند، در نتیجه دو حالتِ متضادّ «محافظه‌کاری» و «سرکشی» در آنان تقویّت شده، که به تناوب روی می‌نموده و مغایر با اعتدال است.
ایران به یک دورانِ درازِ امنیّت و اعتدال احتیاج دارد تا به او فرصت دهد که استعدادهای طبیعی و ذاتیِ خود را به کار اندازد. امّا اینکه گذشته‌ی تاریخیِ ایران در برابرِ پیشرفتِ امروزیِ او مانع ایجاد بکند یا نکند، بستگی به «قابلیّت مردم کنونی ایران» دارد که به کدام یک از این دو روی‌آور باشند: واپس رَوَندگی، یا پیشرفت.
فرهنگِ ما و تاریخِ ما می‌توانند نمونه‌های دلگرم کننده‌ی خوبی عرضه کنند، منتها باید آنها را زایا کرد. وقتی می‌گوییم «قابلیّت»، یعنی زایا کردنِ اینها.

             #یگانگی_در_چندگانگی

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
در دوران بسیار پُر نوسان و پُر تلاطمی که دورانم بود، نلغزیدم. به هرچه طلب کردم کم و بیش رسیدم، و بیش از آنش نطلبیدم. هرچه را که دلخواهم بود که بگویم و بنویسم تا اندازه‌ای گفتم و نوشتم. هرگز آرزو نکرده‌ام که از کشورِ دیگری جز ایران می‌بودم، و خوشبختیِ بزرگی برای خود می‌دانستم که زبانم فارسی است. بر هیچ مقام و موقعیّتی حسرت نخورده‌ام، هیچ میزی بلند‌تر از میزی که در خانه‌ام پشتِ آن می‌نشینم، نشناخته‌ام. در جامعه‌ای که ما در آن زندگی کردیم ناهمواریِ امور، ارزش‌ها را می‌آشفت، بنابراین می‌بایست روی خطّ باریکی حرکت کنم.

                  #باران_نه_رگبار
🌲🌲🌲
⚫️ پنجم اردیبهشت، سومین سال‌گشتِ خاموشیِ جسمانیِ استاد اسلامی ندوشن _سرو سخنگو و صفیرِ سیمرغِ فرهنگِ ایران_ که با آزادگی زیست و آزادانه پر کشید.
 نامِشان زمزمه‌ی نیمه‌شبِ مستان باد
     تا نگویند که از یــاد فـراموشانَنـد
🌲🌲🌲

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
زیاد نیستند کشورهایی در جهان نظیر ایران که هم "دیروز" داشته باشند، هم "امروز" و هم "آینده در برابرشان باز بماند".
پس این سؤال پیش می‌آید که: [ایران] چه کم دارد؟
اگر در یک کلمه بخواهیم بگوییم: «اندیشه»، اندیشه همراه با احساس مسئولیّت.
اگر ایران قدرِ خود را نداند، دیگران هم قدرِ او را نخواهند دانست. آنگاه کار به جایی می‌کشد که نو رسیدگانِ سیاست به خود اجازه بدهند که مثلاً بر سـرِ نامِ چند هزارساله‌ی «خلیج فارس» با او به مشاجره بپردازند. این یک نمونه، نمونه‌های دیگر هم هست؛ ما اگر از کسی گله‌مند باشیم، در وهله‌ی اوّل باید از خود باشیم. منظور آن نیست که بر افتخاراتِ بیهوده و یا وطن‌خواهیِ خام تکیه شود، منظور آن است که نسبت به شناختِ آنچه مورد احترام و اعترافِ تاریخ و دنیای متمدّن است، غفلت ورزیده نشود.

                    #برگریزان

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
02.05.202506:38
از روزی که خود را شناختم معتقد بودم که هر کسی باید خود را در راهی بیندازد که بتواند حقّ زندگی را بگزارد و پیمانه‌ی خود را پُر کند، فلسفه‌ی حیات را همین می‌دانم.
من خود سرانجام در راهی که می‌خواستم افتادم، گرچه گاهی این‌سو و آن‌سو کشیده شدم و وقتم تلف شد. دوره‌ای که ما در آن زیستیم دوره‌ی بسیار باریکی بوده است، هوس‌ها سخت در معرضِ وسوسه بوده‌اند، یک خطّ نازک بیشتر نبود که می‌شد به سلامت از روی آن گذشت. من هرگز خود را در معرض آن قرار ندادم که به منصبی فراخوانده شوم، زیرا نمی‌دیدم که مردم و مصلحتِ مملکت مطرح باشند. در برهه‌ای از زمان که وضع رو به تغییر یافتن نهاده بود، دو بار به وزارت دعوت شدم، که نپذیرفتم. و درست همین بود، تجربه‌های تاریخی این بیت را بر زبانِ حافظ نهاد:
"دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
  فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد".
درست است که در یک تقسیم‌بندیِ کلّی افراد را می‌توان به دو دسته‌ی «کردار گرای» و «گفتار گرای» تقسیم کرد، ولی این یک تقسیم‌بندیِ خیلی کلّی و نسبی است، و البتّه مقدار زیادی بستگی به اوضاع و احوالِ یک دوران دارد. کسانی هستند که خود را از عمل دور نگاه می‌دارند زیرا در سامانِ اجتماعی، میدانِ عملِ مساعدی نمی‌بینند، سعدی می‌گفت: «جز به خردمند مفرما عمل/ گرچه عمل کارِ خردمند نیست»، تجربه به سعدی آموخته بود که افرادِ معنی‌گرای در محیطِ ناهموار نباید واردِ عمل شوند.

             #گفته‌ها_و_ناگفته‌ها

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
https://t.me/sarv_e_sokhangoo
احساس و هيجان از آنجا كه تَبَش تند است، زود عرقش درمی‌آيد. گرايشِ پخته‌شده و متعقّل می‌تواند تكيّه‌گاه قرار گيرد.

#روزها_جلد‌سوم

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
این دو تن [سعدی و حافظ] از یک شهر برخاستند؛ در یکی از سیاه‌ترین دوره‌های تاریخِ ایران، یعنی دوره‌ی مغول‌زده. پدید آمدنشان در میانِ کشتار و انحطاط و ناایمنی، هم مرموزیّتِ سِیرِ زمانه را می‌نماید و هم زایندگی و نبوغِ ایرانی را، که در هر حال می‌تواند نخشکد.
ولی دوره‌ی مغول هر چند استثنا بود، چندان ناآشنا نبود. پیش از آن مهاجمانِ دیگر چون تُرک و غُز و امثال آنها نوعی جریانِ شِبهِ مغول ایجاد کرده بود، و البتّه در کنار آنها نزاع‌های فرقه‌ای هم متوقّف نمی‌شد، به طوری که هیچ نسلی نبود که جنگ و شهربندان و قحطی و عسرت ندیده باشد.

            #یگانگی_در_چندگانگی

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن

🆔 @sarv_e_sokhangoo
صدای سُم اسب‌های هخامنشی هنوز در درون گوش می‌پیچد، صدای غریو مغول نیز، هزاران خنده‌ی مستانه و هزاران گریه...
گوش فرا دهیم، فضای جهان پر از ولوله است، ولوله‌ی تاریخ. اگر آرزوهای به کام نرسیده و داغِ دل‌ها می‌توانست به صورتِ ابری درآید، جهان تاریک می‌شد، به گونه‌ای که چشم، چشم را نمی‌دید. با این حال در این میانه درخشش‌هاست، مانند آذرخش که لحظه‌ای می‌تابد و دنباله‌اش تا مدّت‌ها روشن می‌ماند. این تابش از آنِ «یک اقلّیّت» است. تعدادی بیش نیستند، ولی تبلورِ روحِ یک انبوه‌اَند؛ و اینان، این گروه اندک، کسانی هستند که سؤال می‌کنند، کبوترِ جان را پرواز می‌دهند، سازنده‌ی یادگار می‌شوند.
ایران همواره کشورِ اقلّیّت بوده است. عدّه‌ی کم آن را شکل داده‌اند. ولی اگر انبوه، قابلیّت نداشت، این عدّه‌ی اندک از میانِ آنان برنمی‌خاست.

                #شهرزاد_قصه‌گو

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
انسان همیشه خود را تنها، ناایمن و کمین‌شده می‌بیند، بر لبِ پرتگاه:«شبِ تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین هایل!».
پس «جمع» که در آن همدردیِ مشترک و چشم‌داشتِ همراهی است، چاره‌ی کار می‌گردد؛ چاره‌ای نه چندان اطمینان‌بخش، ولی راهی بهتر از آن در پیشِ چشم نیست.

              #ایران_و_تنهایی‌اش

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن

🆔 @sarv_e_sokhangoo
14.05.202518:39
مهم‌ّترین دغدغه‌ی دکتر اسلامی نُدوشن
به قلمِ
استاد مرتضی یاوریان

❇️ منبع: مجلّه‌ی نقد و برّرسی کتاب تهران، زمستان ۱۴۰۳، شماره‌ی ۸۰، صص ۴۵_۵۳.

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
04.05.202518:35
موضوعی که حافظ با تکرار و بیزاری و تلخیِ خاصّی از آن یاد می‌کند، ریا است، «ریای دین‌فروشان». با آنکه از ظلم و سفاهتِ حکمرانان به خوبی آگاه است و آنان را «ارباب بی‌مروّت دنیا» می‌خواند، خیلی کم به پَر و پای آنان می‌پیچد، زیرا گویا ریشه‌ی گزند را در جای دیگری می‌بیند، و بدیِ اینان را نیز از بدیِ دیگری نشأت گرفته می‌داند. داعیّه‌دارِ مزوّر _چه عالِم و چه صوفی_ که به نام شرع و آسمان و جهانِ دیگر، در لباسِ میش، گرگی می‌کند، به هیچ وجه نمی‌تواند مورد اغماض او باشد. بزرگترین منبع بلای جامعه‌ی خود و جامعه‌ی انسانی را گذاردنِ «قلب» به جای «اصل» و تلبیس و تزویر می‌شناسد، و حتّی در این معنی خود را هم از سرزنش معاف نمی‌کند.
در دیوان، چهل و دو بار کلمه‌ی «ریا و تزویر و قلب و تلبیس» در معنای مطرودِ خود به کار برده شده است (واژه‌نمای حافظ)، و اگر کنایه‌ها و مرادف‌های آنها را هم بگیریم، این عدد دو سه برابر می‌شود. تکرار و اصرارِ حافظ بر این مقوله [ریا] نشانه‌ی بیماریِ اجتماعِ ایران و بیماریِ تاریخ است، که او که در پایان یک دوران قرار گرفته (از رودکی تا خودش)، این قرعه را به نامِ خود یافته که حرفِ آخر را بزند. می‌توان گفت که نزدیک به تمام مضامین عمده‌ای که در حافظ آمده، در سعدی هست. منتها سعدی با مطرح کردنِ گاه به گاهیِ آنها، از سر آنها می‌گذرد، در حالی که حافظ به عمق می‌رود. حافظ گرچه از سعدی نام نبرده، او را تنها همآورد خود می‌شناخته. حتّی اگر سبک خود را از سبک او جدا کرده، از جهتی بر اثر این وسواس بوده است که در دامِ تقلیدِ او نیفتد. بزرگترین تشابه میان سعدی و حافظ در کمال‌جوییِ هردوست. در هر حال «خویشاوندیِ نبوغ» کار خود را می‌کند، و یک خطّ اتّصال، ولو زیرزمینی، در میانه برقرار می‌دارد.

           #یگانگی_در_چندگانگی

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
https://t.me/sarv_e_sokhangoo
زخمِ همه ستاره‌ها به شانه‌های خسته‌ات
به سینه می‌فشارمت
تو را چه می‌شود وطن؟!

[بندرعبّاس، ستونِ ایران، داغ‌دار توایم]
#بندر_عباس

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
Deleted21.04.202512:42
17.04.202518:33
🌱به فرهنگ باشد روان تندرست


🌱ایران سرزمینی کهن با فرهنگ باستانی است. سرزمین نیکی‌ها و مردمان نجیبی که ستایشگر داد و راستی و دوستی و نکوهشگر ظلم و دروغ و دشمنی‌اند. باید تا می توان از ایران گفت و نوشت. چرا که ظرف و محتوای توسعه کشور است. باید زبان فارسی را دوست داشت و در جهت ترویج آن از هیچ اقدامی دریغ نکرد. باید تا حد ممکن فرزندان کشور را با حافظ و سعدی، با فردوسی و مولوی و نظامی آشنا کرد. اگر ایده ایران از جمع معدودی نخبگان خارج شود و در میان مردم و سیاستگذاران شکل خودآگاهانه بگیرد معنای امنیت، مصلحت و منافع ملی شکل خواهد گرفت. حقیقت این است که امروزه ایران مورد غفلت قرار گرفته است و بدون وطن، کشور و ایراندوستی هیچ تحول مهمی رقم نمی‌خورد.

🌱فهرست زیر از کوشاترین و معتبرترین رسانه ها و نهادهای فرهنگیِ مستقل تشکیل شده است که جملگی در گستره‌یِ گسترده‌یِ تاریخ و ادبیات و فرهنگِ زرینِ ایران زمین می‌کوشند.
با پیوستن به این رسانه ها و نهادها به توسعه فرهنگی در جامعه یاری رسانیم.
                     
   🌱پـــــــایــنده ایــــــــــران🌱


🌳کتاب گویا (لذت مطالعه با چشمان بسته).

🌳زین قند پارسی
(درست بنویسیم، درست بگوییم).


🌳دکتر محمّد‌علی اسلامی‌نُدوشن

🌳مولانا و عاشقانه شمس(زهرا غریبیان لواسانی)

🌳رسانه رسمی استاد فریدون فرح اندوز
(گوینده و مجری رادیو و تلویزیون ملی ایران).


🌳رازها و نمادها و آموزه‌های شاهنامه

🌳بهترین داستان‌های کوتاه جهان

🌳انجمن شاهنامه‌خوانی هما
(خوانش و شرح بیتهای شاهنامه).


🌳رمانهای صوتی بهار

🌳کتابخانهٔ ادب و فرهنگ

🌳حافظ // خیام ( صوتی )

🌳خوشنویسی قدما

🌳خردسرای فردوسی
(آینه‌ای برای پژواک جلوه‌های دانش و فرهنگ ایران زمین).


🌳بنیاد فردوسی خراسان
(كانون شاهنامه فردوسی توس‏).


🌳سرو سایـه‌فکن
(رسانه ای برای پاسداشت زبان و ادبیات فارسی).


🌳شرح غزلیات سعدی با امیر اثنی عشری

🌳چراغداران (دایرةالمعارف بزرگ صوتی ایران، صداهای نایاب فرهنگ و ادب و هنر)

🌳حافظ‌خوانی با محمدرضاکاکائی

🌳کتابخانه بزرگ ادیان و فرهنگ باستان

🌳بوستان سعدی با امیر اثنی عشری

🌳شاهنامه کودک هما

🌳مأدبه‌ی ادبی، شرح کلیله و دمنه و آثار ادبی فارسی (رسانه دکتر محمّدامین احمدپور).

🌳ستیغ، خوانش اشعار حافظ و سعدی و...(رسانه سهیل قاسمی)

🌳تاریخ، فرهنگ، هنر و ادبیات ایران زمین

🌳شاهنامه برای کودکان
(قصه های شاهنامه و خواندن اشعار برای کودکان و نوجوانان).


🌳گاهگفـت
(دُرُست‌خوانیِ شعرِ کُهَن).


🌳کتاب گویای ژیگ

🌳سفر به ادبیات
(مرزبان‌نامه و گلستان، تک‌بیت‌های کاربردی )

🌳ملی‌گرایی ایرانی/شاهنامه پژوهی

🌳تاریخ نگار (روایتی متفاوت از تاریخ ایران)

🌳کانون پژوهش‌های شاهنامه
(معرفی کتاب‌ها و مقالات و یادداشت‌ها پیرامون شاهنامه).


🌳انجمن دوستداران شاهنامه البرز (اشا)


🌳فرهنگ یاریگری، توسعه پایدار و زیست بوم‌داری

🌳رهسپر کوچه رندان
(بررسی اندیشه حافظ).


🌳آرخش، کلبه پژوهش حماسه‌های ایرانی
(رسانه دکتر آرش اکبری مفاخر).


🌳کتابخانهٔ نسخ خطی سپهسالار

🌳تاریخ روایی ایران

🌳سخن و سخنوران
(سخنرانی و گفتگوهای نایاب نام آوران وطن فارسی).


🌳کتاب و حکمت

🌳دکتر مهدی محبتی

🌳تاریخ میانه

🌳زبان شناسی و فراتر از آن (درگاهی برای آموختن درباره زبان‌ها و فرهنگ‌ها).

🌳خواندن و شرح تاریخ عالم‌آرای عبّاسی (میلاد نورمحمدزاده).

🌳شرح کلیات سعدی
(تصحیح و طبع شادروان محمدعلی فروغی).




🌱کانال میهمان:


🌳نقش بر آب ( یادداشتهای ادبی و تاریخی دکتر حامد خاتمی‌پور )


🌱فـــرِّ ایــــران را می سـتایـیـم
.🌱


🌱هماهنگی جهت شرکت در تبادل



🌱@Arash_Kamangiiir
فرهنگ هیچ‌گاه برای فرمانروا یا کیش‌مدار، هم‌قدمِ اطمینان بخشی نبوده است. هر قدرتی، اعم از دینی یا دنیایی، می‌خواسته او را مهار کند و بر وفقِ مصالحِ خویش قالب‌بندی نماید، ولی طبعِ فرهنگ در قالبِ «حکم» و «تعبّد» نگنجیده.
فرهنگ آنجاست که فرصت‌های مناسب در اختیارِ استعدادها قرار داده می‌شود. جامعه‌ای با فرهنگِ علیل، قابلیّتِ جذبِ او از زندگی کم می‌شود و ناگزیر خواهد بود که تنها با کمّیّت سر کند، و از فردای خود بی‌خبر باشد.

             #فرهنگ_و_شبه‌فرهنگ

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
🆔 @sarv_e_sokhangoo
Log in to unlock more functionality.