لمسِ‌او؛
دست معشوقش رو به آرومی لمس کرد و در اون لحظه انگار قلب یخیِ در انتظارش ذوب شد. معلوم شد که این لمس چیزی بیشتر از یک برخورد ساده‌ی دو پوست به هم دیگس و این لمس تبدیل به پلی بین روح‌ها شد.
اون دنیای کاملی از احساسات رو حس کرد، جایی که هر احساسی مثل آتش شعله ور میشه. جایی سوزان، اما در عین حال جذاب که اون رو به سمت آغوش معشوقش هدایت می‌کنه.
اون قادر به مقاومت در مقابل این تماس درونی نبود. دوباره دستش رو دراز کرد و فهمید که لمس کردن عشقش یادآور شبی پر از ستاره‌های چشمک‌زنه. باد آور زمانیه که به نظر می‌رسید زمان از حرکت ایستاده و دنیای اطرافش تعادل خودش رو از دست داده.
فهمید لمس کردن بدنش مثل بارونیه که خیلی دوستش داشتن، مثل وقتیه که قطرات بارون روی صورتشون می‌باره و زمزمه‌ای از لرز روی پوستشون می‌شینه، اما قلبشون رو با نوری درخشان گرم می‌کنه.
هر لحظه با اون مثل رقص نور و سایه‌ست، مثل جایی که حتی در سرما میشه گرما رو درش پیدا کرد.
🌺با وجودِ تو وجودم سر زنده است!
آخرین ستاره ام را هم از دست دادم و قبرستانی از تاریکی درونم متولد شد که تا من عمر دارم نزدیک تر از هر سایه ی نفرین شده ای همراهم است.
