ملی گرایی ایرانی/شاهنامه پژوهی
یاداشت ها، مقاله ها و سخنرانی های جواد رنجبر درخشی لر در فلسفه سیاسی و شاهنامه پژوهی.
I'm on Instagram as @javad_ranjbar_derakhshilar. Install the app to follow my photos and videos. https://www.instagram.com/invites/contact/?igsh=1x9t8w13dvxvh&utm_conte
I'm on Instagram as @javad_ranjbar_derakhshilar. Install the app to follow my photos and videos. https://www.instagram.com/invites/contact/?igsh=1x9t8w13dvxvh&utm_conte
转发自:
دیپلماسی
11.05.202502:58
🔵🔴 پاسخ مستدل و خردمندانه
دکتر #جواد_رنجبر_درخشی_لر شاهنامه پژوه و دانش آموخته علم سیاست
به سخنان ایران ستیز مهدی خلجی
او بطور علمی سخنان مهدی خلجی در مورد تغییر نام #خلیج_فارس و بی توجهی به ایران و هویت ملی ایران را مورد کنکاش قرار می دهد
جواد رنجبر در این سخنان به تفاوت ناسیونالیسم و ملی گرایی ایرانی به بهترین وجهی پرداخته است
@bestdiplomacy
دکتر #جواد_رنجبر_درخشی_لر شاهنامه پژوه و دانش آموخته علم سیاست
به سخنان ایران ستیز مهدی خلجی
او بطور علمی سخنان مهدی خلجی در مورد تغییر نام #خلیج_فارس و بی توجهی به ایران و هویت ملی ایران را مورد کنکاش قرار می دهد
جواد رنجبر در این سخنان به تفاوت ناسیونالیسم و ملی گرایی ایرانی به بهترین وجهی پرداخته است
@bestdiplomacy
12.05.202518:53
🎙 "اساس" در شاهنامه
سخنران: جواد رنجبر درخشیلر، دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه
همایش «شاهنامه و مطالعاتِ بین رشته‌ای در علوم انسانی»
تهران، خانۀ اندیشمندان علوم انسانی
۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
در این سخنرانی طرح می‌شود:
– امروزه برای ما، داشتنِ "قانون اساسی" امری طبیعی‌ست و تقریباً همه کشورها در دنیا "قانون اساسی" دارند. اما در گذشته این‌گونه نبوده است.
– مفهومی داریم به نام "پولیتیا" در یونان که به واژه "پولیس" یعنی شهر ربط دارد. پولیتیا، اتگار یک ظرفی‌ست که مظروف سیاسیِ یونان در آن شکل می‌گیرد. در روم این می‌شود "کنسطیطوسیون"؛ مفهوم آشنایی که از مشروطه در ایران معروف شده و در مورد آن صحبت می‌شود، این همان قانون اساسی‌ست؛ آنچه که برای رابطۀ ملت و دولت (با تسامح در بکارگیری واژۀ ملت و دولت) و رابطۀ حاکمان و محکومان، یک اساس تعیین می‌کند که امروزه بدان "قانون اساسی" می‌گوییم (کنسطیطوسیون و پولیتیای یونانی).
مرحوم استاد محمدعلی فروغی، اسم این را "اساس" گذاشتند. عرضم در این سخنرانی از "اساس"، این است. هر حکومتی اساس دارد، هر جامعه‌ای، اساس دارد، روابط محکومان و حاکمان، براساس این "اساس" شکل می‌گیرد؛ همان‌چیزی که امروزه بدان، "قانون اساسی" می‌گوییم.
– اگر از همگان بپرسیم، خواهند گفت که ما "اساس" را در دورۀ مشروطه، از بلژیک و فرانسه گرفته‌ایم. از منظری و تاحدوی این قولِ معروف، درست است؛ ولی آیا ما تا مشروطه، "بی‌اساس" بوده‌ایم و در این ۱۲۰ سال، صاحبِ آیین شده‌ایم؟! به‌نظر نمی‌رسد که در این ۲۵۰۰ سالی که از کوروش بزرگ تا مشروطه، ما دولت داشته‌ایم، "بی‌اساس" بوده باشیم.
– حتی اصناف ما در تاریخ، هر صنفی برای خود "فتوّت‌نامه" داشته است؛ مایی که برای بقال، دلّاک و عطار، فوّت‌نامه و آیین‌نامه‌های دقیق داشته‌ایم، آیا می‌شود که برای حکومت و شاهان، "اساس" نداشته باشیم؟!
– ایرانی بودن یک نظمِ اهورایی‌ست. هنگامِ کاویدنِ پایه‌های ایرانی بودن، به یک نظمِ اهورایی می‌رسیم که اسمش، "داد" است. نظمی که همه عناصر بشری و فرابشری در یک حالت منسجمی هستند. چطور می‌شود که در این نظمِ اهوراییِ ایرانی همه‌چیز تعریف و حسابی داسته باشد، اما حکومت، تعریفی و حسابی نداشته باشد؟!
– اگر چنین تعریفی و حسابی نبوده، چگونه هخامنشیان، چنین شاهنشاهی بزرگی را اداره می‌کردند؟ آیا می‌شود بدون "اساس" اداره کرد؟ آیا دورۀ معظم ساسانی، می‌شود بدون "اساس" اداره شود؟! و ...
– پس اگر بپذیریم که ما "اساس" داشته‌ایم، شاهنامۀ فردوسی چه کمکی برای فهم این "اساس" می‌کند؟
– این "اساس" یک بنیانِ هستی‌شناختی دارد. هر اساسی در دنیا مثل قانون اساسی آمریکا، یک بنیانِ هستی‌شناختی دارد. "اساس" ما هم یک بنیانِ هستی‌شناختی دارد که در شاهنامه از گیومرت (پادشاه اساطیری) یا یزگردِ شهریار (پادشاه تاریخی)، می‌شود آن "اساس" را شناسایی کرد.
– بنیان هستی‌شناختی یک کارکرد بسیار قوی در این، "اساس" دارد. علم حقوق اساسی، رابطۀ حاکمان و محکومان را توضیح می‌دهد. بنیان‌های هستی‌شناختی این رابطه را تنظیم می‌کند.
– در شاهنامه هر شاهی که بر تخت می‌نشیند می‌گوید که من چه خواهم کرد و چه نخواهم کرد. این چه خواهم کرد و چه نخواهم کردها، "اساس" را توضیح می‌دهد. سپس بزرگان و نخبگان بر شاه، آفرین می‌‌خواندند و به نوعی تأيید می‌کردند.
– مفهوم "داد" در شاهنامه یک "اساس" است و پیوندش با مفهومِ "خرد" است. یعنی "داد" با "خرد" و عقل سلیم پذیرفته و فهمیده می‌شود.
– در دایرۀ آگاهی سنتی ما، "اساس" کارکردی کاملاً طبیعی داشته است. مسئله از جایی شروع می‌شود که ما می‌خواهیم این آگاهی طبیعی و مربوط به زندگی روزمرۀ را به یک متن، به نام "قانون اساسی" تبدیل کنیم.
🔴 این سخنرانی را از «اینجا» بشنوید.
@IranDel_Channel
💢
🎙 "اساس" در شاهنامه
سخنران: جواد رنجبر درخشیلر، دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه
همایش «شاهنامه و مطالعاتِ بین رشته‌ای در علوم انسانی»
تهران، خانۀ اندیشمندان علوم انسانی
۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
در این سخنرانی طرح می‌شود:
– امروزه برای ما، داشتنِ "قانون اساسی" امری طبیعی‌ست و تقریباً همه کشورها در دنیا "قانون اساسی" دارند. اما در گذشته این‌گونه نبوده است.
– مفهومی داریم به نام "پولیتیا" در یونان که به واژه "پولیس" یعنی شهر ربط دارد. پولیتیا، اتگار یک ظرفی‌ست که مظروف سیاسیِ یونان در آن شکل می‌گیرد. در روم این می‌شود "کنسطیطوسیون"؛ مفهوم آشنایی که از مشروطه در ایران معروف شده و در مورد آن صحبت می‌شود، این همان قانون اساسی‌ست؛ آنچه که برای رابطۀ ملت و دولت (با تسامح در بکارگیری واژۀ ملت و دولت) و رابطۀ حاکمان و محکومان، یک اساس تعیین می‌کند که امروزه بدان "قانون اساسی" می‌گوییم (کنسطیطوسیون و پولیتیای یونانی).
مرحوم استاد محمدعلی فروغی، اسم این را "اساس" گذاشتند. عرضم در این سخنرانی از "اساس"، این است. هر حکومتی اساس دارد، هر جامعه‌ای، اساس دارد، روابط محکومان و حاکمان، براساس این "اساس" شکل می‌گیرد؛ همان‌چیزی که امروزه بدان، "قانون اساسی" می‌گوییم.
– اگر از همگان بپرسیم، خواهند گفت که ما "اساس" را در دورۀ مشروطه، از بلژیک و فرانسه گرفته‌ایم. از منظری و تاحدوی این قولِ معروف، درست است؛ ولی آیا ما تا مشروطه، "بی‌اساس" بوده‌ایم و در این ۱۲۰ سال، صاحبِ آیین شده‌ایم؟! به‌نظر نمی‌رسد که در این ۲۵۰۰ سالی که از کوروش بزرگ تا مشروطه، ما دولت داشته‌ایم، "بی‌اساس" بوده باشیم.
– حتی اصناف ما در تاریخ، هر صنفی برای خود "فتوّت‌نامه" داشته است؛ مایی که برای بقال، دلّاک و عطار، فوّت‌نامه و آیین‌نامه‌های دقیق داشته‌ایم، آیا می‌شود که برای حکومت و شاهان، "اساس" نداشته باشیم؟!
– ایرانی بودن یک نظمِ اهورایی‌ست. هنگامِ کاویدنِ پایه‌های ایرانی بودن، به یک نظمِ اهورایی می‌رسیم که اسمش، "داد" است. نظمی که همه عناصر بشری و فرابشری در یک حالت منسجمی هستند. چطور می‌شود که در این نظمِ اهوراییِ ایرانی همه‌چیز تعریف و حسابی داسته باشد، اما حکومت، تعریفی و حسابی نداشته باشد؟!
– اگر چنین تعریفی و حسابی نبوده، چگونه هخامنشیان، چنین شاهنشاهی بزرگی را اداره می‌کردند؟ آیا می‌شود بدون "اساس" اداره کرد؟ آیا دورۀ معظم ساسانی، می‌شود بدون "اساس" اداره شود؟! و ...
– پس اگر بپذیریم که ما "اساس" داشته‌ایم، شاهنامۀ فردوسی چه کمکی برای فهم این "اساس" می‌کند؟
– این "اساس" یک بنیانِ هستی‌شناختی دارد. هر اساسی در دنیا مثل قانون اساسی آمریکا، یک بنیانِ هستی‌شناختی دارد. "اساس" ما هم یک بنیانِ هستی‌شناختی دارد که در شاهنامه از گیومرت (پادشاه اساطیری) یا یزگردِ شهریار (پادشاه تاریخی)، می‌شود آن "اساس" را شناسایی کرد.
– بنیان هستی‌شناختی یک کارکرد بسیار قوی در این، "اساس" دارد. علم حقوق اساسی، رابطۀ حاکمان و محکومان را توضیح می‌دهد. بنیان‌های هستی‌شناختی این رابطه را تنظیم می‌کند.
– در شاهنامه هر شاهی که بر تخت می‌نشیند می‌گوید که من چه خواهم کرد و چه نخواهم کرد. این چه خواهم کرد و چه نخواهم کردها، "اساس" را توضیح می‌دهد. سپس بزرگان و نخبگان بر شاه، آفرین می‌‌خواندند و به نوعی تأيید می‌کردند.
– مفهوم "داد" در شاهنامه یک "اساس" است و پیوندش با مفهومِ "خرد" است. یعنی "داد" با "خرد" و عقل سلیم پذیرفته و فهمیده می‌شود.
– در دایرۀ آگاهی سنتی ما، "اساس" کارکردی کاملاً طبیعی داشته است. مسئله از جایی شروع می‌شود که ما می‌خواهیم این آگاهی طبیعی و مربوط به زندگی روزمرۀ را به یک متن، به نام "قانون اساسی" تبدیل کنیم.
🔴 این سخنرانی را از «اینجا» بشنوید.
@IranDel_Channel
💢
08.05.202507:54
🎙 امتناع علوم سیاسی در ایران از صورت‌بندی هویّتِ حماسی ایرانی
سخنران: جواد رنجبر درخشیلر، دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه
[ دانشگاه شیراز، ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ خورشیدی ]
● در این سخنرانی مطرح می‌شود:
– سنتِ شاهنامه‌نویسی ایرانی، مبنای اسطوره‌ای داشته است.
ما جز ملت‌های نادر جهان هستیم که اسطوره داریم و اسطوره‌های ما فوق‌العاده متعالی از منظر اخلاقی، فلسفی و حِکمی‌ست و این اسطورهها با تاریخ هم آمیخته شده است.
– امروزه متأسفانه هویتِ حماسی که در شاهنامه‌ها و بطور اخص شاهنامه فردوسی است، در علوم سیاسی ایرانی، هیچ نقشی ندارد. علوم سیاسی ما کاملاً صورت‌بندی غربی دارد و بطور اعم مبنای ایرانی و بطور اخص مبنای حماسی ندارد.
– هویت حماسی ما، از منظر اخلاقی و فلسفی بسیار متعالی‌ست و سرشار از مفاهیم عمیق است.
– برای اینکه شاهنامه فردوسی را بفهمیم باید هفت مفهومِ یزدان، خِرد، داد، صلح، شاه، پهلوان و تقدیر (ارکانِ هویتِ حماسی ایران) را در پیوندی عمیق باهم شناسایی کرده و بفهمیم. این هفت مفهوم، بهم پیوسته هستند و اگر از هم منفک بشوند، دچار کج‌فهمی از شاهنامه و هویتِ حماسی ایران می‌شویم.
– این هفت مفهوم را می‌توان مبنای نظریه‌پردازی در علوم انسانی و بطور خاص در علوم سیاسی قرار داد.
– در علوم سیاسی ما، هویّت حماسی ایران، کاملاً غایب است و از زمان افتتاح مدرسۀ علوم سیاسی، مبنای غربی داشت و مبنا، مبنای ایرانی نبود! دانشگاه‌های ما در صد سال گذشته همین روند را ادامه دادند!
– علوم سیاسی ما، بطور مشخص مبنایش غربی و مسیحی‌ست در حالیکه باید مبنایش ایرانی، زردشتی و شیعی باشد و باید از این سه استفاده کرده و علوم سیاسی ایرانی را بسازیم.
– علوم سیاسی غرب، به دردِ غرب می‌خورد و نمی‌تواند مسائل ما را توضیح دهد.
این حرف‌ها بدین معنا نیست که کلاً علوم سیاسی غربی کنار گذاشته شود یا آن را تکفیر کنیم. علوم سیاسی غربی را باید بخوانیم و بفهمیم و تردیدی در آن نیست.
روش‌شناسی علوم سیاسی ایرانی همان روش‌شناسی علوم سیاسی غربی‌ست، اما مسائل و مفاهیم، متفاوت است.
– ما در خیلی از موارد در جهان، از جمله صلح، حماسه، اسطورهها و .. مدعی هستیم.
– ادبیات و علوم و اندیشۀ سیاسی، دو حوزۀ بسیار متفاوت است.
– پایداری فرهنگی، در سنّتِ حماسی ایران بسیار مهم است. اگر این پایداری فرهنگی را نفهمیم، نمی‌توان خیلی از مسائل را حل کرد.
– شاهانِ ایرانی در ادامۀ شاهانِ اسطوره‌ای‌اند. آخرین شاه شاهنامه، یزدگرد سوم (یزگرد شهریار) است که یک شاه تاریخی‌ست و اولین شاه شاهنامه، گیومرت (کیومرث) است که یک شاه و شخصیتِ اسطوره‌‌ای‌ست. قُدما و حتی خود فردوسی، فرقِ اسطوره و تاریخ را نمی‌دانستند ولی ما که امروزه، تفاوتِ این دو را می‌دانیم، می‌فهمیم که این پیوستگی، چقدر عمیق و مهم است؛ یعنی ما از دلِ اسطوره، وارد تاریخ شدیم. مبنای تاریخی ما، اسطوره‌های ماست و این یکی از تفاوت‌های بنیادینِ ماست.
– ما ملّتِ قدیمیم و اروپایی‌ها ملّتِ جدیدند و این تفاوت در دانشگاه‌های ما به هیچ عنوان در نظر گرفته نمی‌شود. یکی از بدترین عارضه‌های علمی در دانشگاه‌های ما این است که ما در ذیلِ غرب تعریف می‌شویم.
– ما امروزه در بن‌بستِ تئوریک و نظری هستیم و به همین دلیل، مسائل ما حل نمی‌شود. زیرا مفاهیم و مواردی را استفاده می‌کنیم که ربطی به ما ندارد.
– ملّت‌بودگی و تقدمِ ملّت‌بودگی ما امری‌ست که می‌تواند مبنای نظریه‌پردازی در علوم سیاسی ایرانی باشد.
در شاهنامه از همان ابتدا، داستان گیومرت (کیومرث)، ملت‌بودگی را می‌توان دید. در شاهنامه واژۀ ملّت بکار نرفته، ولی ایرانی، ایرانیان و آزادگان (به معنای ایرانیان) بارها بکار رفته‌ست. اینها بطور دقیق به معنای ملّت‌بودگی‌ست.
🔴 سخنرانی را از پوشۀ صوتی پیوست، بشنوید.
@IranDel_Channel
💢
🎙 امتناع علوم سیاسی در ایران از صورت‌بندی هویّتِ حماسی ایرانی
سخنران: جواد رنجبر درخشیلر، دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه
[ دانشگاه شیراز، ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ خورشیدی ]
● در این سخنرانی مطرح می‌شود:
– سنتِ شاهنامه‌نویسی ایرانی، مبنای اسطوره‌ای داشته است.
ما جز ملت‌های نادر جهان هستیم که اسطوره داریم و اسطوره‌های ما فوق‌العاده متعالی از منظر اخلاقی، فلسفی و حِکمی‌ست و این اسطورهها با تاریخ هم آمیخته شده است.
– امروزه متأسفانه هویتِ حماسی که در شاهنامه‌ها و بطور اخص شاهنامه فردوسی است، در علوم سیاسی ایرانی، هیچ نقشی ندارد. علوم سیاسی ما کاملاً صورت‌بندی غربی دارد و بطور اعم مبنای ایرانی و بطور اخص مبنای حماسی ندارد.
– هویت حماسی ما، از منظر اخلاقی و فلسفی بسیار متعالی‌ست و سرشار از مفاهیم عمیق است.
– برای اینکه شاهنامه فردوسی را بفهمیم باید هفت مفهومِ یزدان، خِرد، داد، صلح، شاه، پهلوان و تقدیر (ارکانِ هویتِ حماسی ایران) را در پیوندی عمیق باهم شناسایی کرده و بفهمیم. این هفت مفهوم، بهم پیوسته هستند و اگر از هم منفک بشوند، دچار کج‌فهمی از شاهنامه و هویتِ حماسی ایران می‌شویم.
– این هفت مفهوم را می‌توان مبنای نظریه‌پردازی در علوم انسانی و بطور خاص در علوم سیاسی قرار داد.
– در علوم سیاسی ما، هویّت حماسی ایران، کاملاً غایب است و از زمان افتتاح مدرسۀ علوم سیاسی، مبنای غربی داشت و مبنا، مبنای ایرانی نبود! دانشگاه‌های ما در صد سال گذشته همین روند را ادامه دادند!
– علوم سیاسی ما، بطور مشخص مبنایش غربی و مسیحی‌ست در حالیکه باید مبنایش ایرانی، زردشتی و شیعی باشد و باید از این سه استفاده کرده و علوم سیاسی ایرانی را بسازیم.
– علوم سیاسی غرب، به دردِ غرب می‌خورد و نمی‌تواند مسائل ما را توضیح دهد.
این حرف‌ها بدین معنا نیست که کلاً علوم سیاسی غربی کنار گذاشته شود یا آن را تکفیر کنیم. علوم سیاسی غربی را باید بخوانیم و بفهمیم و تردیدی در آن نیست.
روش‌شناسی علوم سیاسی ایرانی همان روش‌شناسی علوم سیاسی غربی‌ست، اما مسائل و مفاهیم، متفاوت است.
– ما در خیلی از موارد در جهان، از جمله صلح، حماسه، اسطورهها و .. مدعی هستیم.
– ادبیات و علوم و اندیشۀ سیاسی، دو حوزۀ بسیار متفاوت است.
– پایداری فرهنگی، در سنّتِ حماسی ایران بسیار مهم است. اگر این پایداری فرهنگی را نفهمیم، نمی‌توان خیلی از مسائل را حل کرد.
– شاهانِ ایرانی در ادامۀ شاهانِ اسطوره‌ای‌اند. آخرین شاه شاهنامه، یزدگرد سوم (یزگرد شهریار) است که یک شاه تاریخی‌ست و اولین شاه شاهنامه، گیومرت (کیومرث) است که یک شاه و شخصیتِ اسطوره‌‌ای‌ست. قُدما و حتی خود فردوسی، فرقِ اسطوره و تاریخ را نمی‌دانستند ولی ما که امروزه، تفاوتِ این دو را می‌دانیم، می‌فهمیم که این پیوستگی، چقدر عمیق و مهم است؛ یعنی ما از دلِ اسطوره، وارد تاریخ شدیم. مبنای تاریخی ما، اسطوره‌های ماست و این یکی از تفاوت‌های بنیادینِ ماست.
– ما ملّتِ قدیمیم و اروپایی‌ها ملّتِ جدیدند و این تفاوت در دانشگاه‌های ما به هیچ عنوان در نظر گرفته نمی‌شود. یکی از بدترین عارضه‌های علمی در دانشگاه‌های ما این است که ما در ذیلِ غرب تعریف می‌شویم.
– ما امروزه در بن‌بستِ تئوریک و نظری هستیم و به همین دلیل، مسائل ما حل نمی‌شود. زیرا مفاهیم و مواردی را استفاده می‌کنیم که ربطی به ما ندارد.
– ملّت‌بودگی و تقدمِ ملّت‌بودگی ما امری‌ست که می‌تواند مبنای نظریه‌پردازی در علوم سیاسی ایرانی باشد.
در شاهنامه از همان ابتدا، داستان گیومرت (کیومرث)، ملت‌بودگی را می‌توان دید. در شاهنامه واژۀ ملّت بکار نرفته، ولی ایرانی، ایرانیان و آزادگان (به معنای ایرانیان) بارها بکار رفته‌ست. اینها بطور دقیق به معنای ملّت‌بودگی‌ست.
🔴 سخنرانی را از پوشۀ صوتی پیوست، بشنوید.
@IranDel_Channel
💢
12.05.202520:26
📷 گزارش تصویری همایش شاهنامه و مطالعات بین رشته ای در علوم انسانی
🗓 دوشنبه 22 اردیبهشت 1404
🏡 سالن فردوسی
💢انجمن علمی مطالعات صلح ایران💢
💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢
🆔 @iranianhht
🗓 دوشنبه 22 اردیبهشت 1404
🏡 سالن فردوسی
💢انجمن علمی مطالعات صلح ایران💢
💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢
🆔 @iranianhht
11.05.202514:42
انجمن علمی مطالعات صلح ایران با همکاری خردسرای فردوسی مشهد،
کارگاه شاهنامه خوانی تبریز و
خانه اندیشمندان علوم انساني برگزار مي كند:
همایش «شاهنامه و مطالعات بین رشته ای در علوم انسانی»
با سخنرانی:
محمدجعفر یاحقی
اصغر دادبه
غلامرضا ذکیانی
مقصود فراستخواه
نعمت الله فاضلی
ماندانا تیشه یار
یامان حکمت تقی آبادی
جواد رنجبر درخشیلر
مهدی فدایی مهربانی
مدیر نشست: صدیقه بابایی
همراه با آیین گشایش خردسرای فردوسی تهران
دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ساعت ۱۵
تهران: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
https://t.me/ipsan
کارگاه شاهنامه خوانی تبریز و
خانه اندیشمندان علوم انساني برگزار مي كند:
همایش «شاهنامه و مطالعات بین رشته ای در علوم انسانی»
با سخنرانی:
محمدجعفر یاحقی
اصغر دادبه
غلامرضا ذکیانی
مقصود فراستخواه
نعمت الله فاضلی
ماندانا تیشه یار
یامان حکمت تقی آبادی
جواد رنجبر درخشیلر
مهدی فدایی مهربانی
مدیر نشست: صدیقه بابایی
همراه با آیین گشایش خردسرای فردوسی تهران
دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ساعت ۱۵
تهران: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
https://t.me/ipsan
05.05.202508:53
انجمن علمی مطالعات صلح ایران با همکاری خردسرای فردوسی مشهد،
کارگاه شاهنامه خوانی تبریز و
خانه اندیشمندان علوم انساني برگزار مي كند:
همایش «شاهنامه و مطالعات بین رشته ای در علوم انسانی»
با سخنرانی:
محمدجعفر یاحقی
اصغر دادبه
غلامرضا ذکیانی
مقصود فراستخواه
نعمت الله فاضلی
ماندانا تیشه یار
یامان حکمت تقی آبادی
جواد رنجبر درخشیلر
مهدی فدایی مهربانی
مدیر نشست: صدیقه بابایی
همراه با آیین گشایش خردسرای فردوسی تهران
دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ساعت ۱۵
تهران: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
https://t.me/ipsan
کارگاه شاهنامه خوانی تبریز و
خانه اندیشمندان علوم انساني برگزار مي كند:
همایش «شاهنامه و مطالعات بین رشته ای در علوم انسانی»
با سخنرانی:
محمدجعفر یاحقی
اصغر دادبه
غلامرضا ذکیانی
مقصود فراستخواه
نعمت الله فاضلی
ماندانا تیشه یار
یامان حکمت تقی آبادی
جواد رنجبر درخشیلر
مهدی فدایی مهربانی
مدیر نشست: صدیقه بابایی
همراه با آیین گشایش خردسرای فردوسی تهران
دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ساعت ۱۵
تهران: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
https://t.me/ipsan
登录以解锁更多功能。
