转发自:
حاصل اوقات
20.05.202507:01
یادگاری بر سنگی (با تاریخهای ۸۰۶ و ۹۰۷ق)
در سفری که اخیراً به شهر دوشنبه داشتم سنگی در «آثارخانهٔ ملّی تاجیکستان» که تاریخ ۹۰۷ق داشت توجّهم را جلب کرد. وقتی پرسیدم گفتند سنگ مزاری است که در مست‌چاه در شمال تاجیکستان نزدیک خجند پیدا شده است. البته چون در شکل ظاهر و متن کتیبه با سایر سنگ مزارها تفاوت داشت شک کردم که واقعاً سنگ مزار باشد. در هر حال در طرف راست آن دو بیت از سعدی حک شده:
بهیچ یار مده خاطر و بهیچ دیار
که برّ و بحر فراخست [و] آدمی بسیار
گرت هزار بدیع الجمال پیش آید
بوبین [و] بگذر و خاطر بهیچکس مسپار
در بالای شعر سعدی هم آغاز بیتی از هفت‌پیکر نظامی حک شده و ناتمام رها شده است:
یادگاری کز آدمی[زادست/سخنست آن دگر همه بادست]
قطعه شعری دیگر هم یک قرن پیش از شعر سعدی بر این سنگ نقر شده و مخصوصاً بیت اوّلش احتمال سنگ مزار بودن آن را تضعیف می‌کند:
بر سری شاه‌راه بر سر سنگ
بنوشتم خطی چو در [و] گهر
سر «خود» را به قلب «خود» می‌گیر
پس بنه تو بپایِ «راه‌گذر»
گر جزینش برون نمی‌آری
دانک تاریخ آن بود در «خور»
تاریخ تحریر این قطعه به حساب جمل سال ۸۰۶ است. امضای نویسندۀ آن را نتوانستم بخوانم. شاید با لفظ «کتبه» آغاز شده باشد. در میان امضا هم نام «محمد» به چشم می‌خورد.
در کنار دو بیت سعدی نیز نام دیگری حک شده که فقط دو کلمۀ اولش، یعنی «محمد بن ...»، بر من معلوم شد.
(با سپاس از دوستم سعید لیان برای یاری در قرائت شعر.)
محمّد افشین‌وفایی
@HaseleOwqat
در سفری که اخیراً به شهر دوشنبه داشتم سنگی در «آثارخانهٔ ملّی تاجیکستان» که تاریخ ۹۰۷ق داشت توجّهم را جلب کرد. وقتی پرسیدم گفتند سنگ مزاری است که در مست‌چاه در شمال تاجیکستان نزدیک خجند پیدا شده است. البته چون در شکل ظاهر و متن کتیبه با سایر سنگ مزارها تفاوت داشت شک کردم که واقعاً سنگ مزار باشد. در هر حال در طرف راست آن دو بیت از سعدی حک شده:
بهیچ یار مده خاطر و بهیچ دیار
که برّ و بحر فراخست [و] آدمی بسیار
گرت هزار بدیع الجمال پیش آید
بوبین [و] بگذر و خاطر بهیچکس مسپار
در بالای شعر سعدی هم آغاز بیتی از هفت‌پیکر نظامی حک شده و ناتمام رها شده است:
یادگاری کز آدمی[زادست/سخنست آن دگر همه بادست]
قطعه شعری دیگر هم یک قرن پیش از شعر سعدی بر این سنگ نقر شده و مخصوصاً بیت اوّلش احتمال سنگ مزار بودن آن را تضعیف می‌کند:
بر سری شاه‌راه بر سر سنگ
بنوشتم خطی چو در [و] گهر
سر «خود» را به قلب «خود» می‌گیر
پس بنه تو بپایِ «راه‌گذر»
گر جزینش برون نمی‌آری
دانک تاریخ آن بود در «خور»
تاریخ تحریر این قطعه به حساب جمل سال ۸۰۶ است. امضای نویسندۀ آن را نتوانستم بخوانم. شاید با لفظ «کتبه» آغاز شده باشد. در میان امضا هم نام «محمد» به چشم می‌خورد.
در کنار دو بیت سعدی نیز نام دیگری حک شده که فقط دو کلمۀ اولش، یعنی «محمد بن ...»، بر من معلوم شد.
(با سپاس از دوستم سعید لیان برای یاری در قرائت شعر.)
محمّد افشین‌وفایی
@HaseleOwqat
转发自:
دانشگاه تهران
12.05.202509:58
🔹انتشار جلد آخر تصحیح شاهنامه نسخه فلورانس پس از ۱۲ سال
مؤسسه انتشارات دانشگاه تهران، آخرین مجلد از شاهنامه دستنویس موزه فلورانس را با تصحیح مرحوم استاد عزیزاله جوینی منتشر کرد.
https://news.ut.ac.ir/fa/news/47459
@UT_NEWSLINE
مؤسسه انتشارات دانشگاه تهران، آخرین مجلد از شاهنامه دستنویس موزه فلورانس را با تصحیح مرحوم استاد عزیزاله جوینی منتشر کرد.
https://news.ut.ac.ir/fa/news/47459
@UT_NEWSLINE
09.05.202507:21
جلد پایانی (ج ۸) شاهنامه از دستنویس موزهٔ فلورانس منتشر شد:
https://press.ut.ac.ir/bfile?__file=rs9IqarC9lXlOHWXr73UIhVZiD7yElabDunqWiNPjjE-
https://press.ut.ac.ir/book_3967.html
تصحیح و گزارش: زنده‌یاد دکتر عزیزالله جوینی (با نظارت دکتر مصطفی موسوی)
ناشر: انتشارات دانشگاه تهران
شابک: ۹۷۸۹۶۴۰۳۷۸۴۱۰
تعداد صفحات: ۵۷۰
نوبت چاپ: اول، ۱۴۰۴
نوع جلد: شوميز و گالینکور
اندازهٔ جلد: وزيری
@PersianManuscripts
https://press.ut.ac.ir/bfile?__file=rs9IqarC9lXlOHWXr73UIhVZiD7yElabDunqWiNPjjE-
https://press.ut.ac.ir/book_3967.html
تصحیح و گزارش: زنده‌یاد دکتر عزیزالله جوینی (با نظارت دکتر مصطفی موسوی)
ناشر: انتشارات دانشگاه تهران
شابک: ۹۷۸۹۶۴۰۳۷۸۴۱۰
تعداد صفحات: ۵۷۰
نوبت چاپ: اول، ۱۴۰۴
نوع جلد: شوميز و گالینکور
اندازهٔ جلد: وزيری
@PersianManuscripts
