The Catcher in the Rye

مادامی که به شیطان باور داشتیم، هر آنچه رخ می‌داد قابل درک و روشن بود؛ از وقتی که دیگر به او باور نداریم، باید درباره‌ی هر رویداد به دنبال توضیحی تازه - چندان دشوار که اختیاری - باشیم، توضیحی که کنجکاوی همه را بر می‌انگیزد و هیچکس را راضی نمی‌کند.

...گربه تازه بر روی میز پریده و یک لیوان آب را واژگون کرده که روی زمین به‌صورت حوضچه‌ای کمی دراماتیک ریخته است.
زن در این نقاشی، همانطور که در عنوان آمده است، از طریق پذیرش و نوازش محبت‌آمیز، علاقه و همدلی خود را نشان می‌دهد. در مقابل، این لمس ملایم او جرقه‌های انرژی‌ای را ایجاد می‌کند که او را با حیوان مرتبط می‌سازد و در دیگر جهات اتاق پراکنده می‌شود.
رمدیوس وارو [نقاش] عاشق گربه‌ها بود، در حقیقت، شخصیت سوررئالیست او یک گربه بود. بنابراین شاید آنچه که می‌بینیم یک پرتره‌ی دوگانه از خود او باشد، زیرا ویژگی‌های گربه با ویژگی‌های زن هم‌خوانی دارند. آیا این طبیعت انسانی و حیوانی اوست که ما مشاهده می‌کنیم؟ و آیا جرقه‌هایی که آنها را به هم پیوند می‌دهند از این دنیا نیستند؟
به‌نظر می‌رسد این یکی از آثار خصوصی و آرام وارو باشد، با تنها اشاره‌ای به سوررئالیسم (نگاه کنید به سه دم پشمالویی که زیر میز ظاهر می‌شوند) و تمامی طیف احساسات پرانرژی. در این اثر، واقع‌گرایی جادویی دیدار در زندگی روزمره‌مان را به نمایش می‌گذارد، نه تنها دیدار یک زن با یک گربه.