امـا بـعد از تـو، مـن همـان پیـرمـردی شـدم کـه در کـافهای سـاکت و کـمنـور، پشـت میـز دونفـرهای نشـستـه، قهـوه سـرد شـدهاش را نمینـوشد. نه کتـابی میخـواند و نه کـسی را در کنـار خـود دارد، تنهـا به نبودنـت خیـره میشـود؛ در حالـی که سی و انـدی سـال بیـشتر نـدارم.