ای‌کاش میتوانستم دوباره مثل گذشته عاشقانه نگاهت کنم و دوباره لبخند بزنم.
ای‌کاش میتوانستم دوباره در آغوشم بگیرمت و در آغوشم نوازشت کنم.
ای کاش میتوانستم دوباره برایت حرف بزنم بدون اینکه یک لحظه خسته شوم.
ای‌کاش میتوانستم دوباره در تمام ثانیه های زندگی ام در کنارم داشته باشمت.
ای‌کاش میتوانستم دوباره بدون یک لحظه درنگ به تمام حرف هایت گوش بدهم.
ای‌کاش میتوانستم دوباره در هنگام دعوا ببوسمت تا ارام شوی و اکسیژن کم بیاوری.
ای‌کاش میتوانستم دوباره در ناراحتی و غصه ات روی تخت بغلت کنم تا در آغوشم ارام بگیری.
ای‌کاش از تمامِ زمان هایی که در کنارت بودم بهترین استفاده را میکردم.

احساس ما از اول اشتباه بود،
من و تو نباید هیچوقت همو می دیدیم، هیچوقت نباید وجودِ همو حس میکردیم، هیچوقت نباید تو چشمای هم نگاه میکردیم، هیچوقت نباید صدای قلبِ همو می شنیدیم، کاش زمان رو به عقب برگردونم و راهِ نیمه راه مارو جدا میکردم،
تنها لطفی که میتونستیم در حق هم کنیم، دور بودن از هم بود، به گریه اینداختن همدیگه بود، گفتن دروغایی که بویِ راست بودنشون الان به مشام ما میخوره، دور بمون، ماه تو دورترین حالت زیباترینه، حتی واسه کسی درخشیدی، از دور میبینمت، ولی ایندفعه قراره سکوت کنم و صدای قلبمو نشنوم، حتی روزایِ با تو و روزایِ بدون تورو مرور نکنم.