Vergangenheit²

عمل، عمل روحِ عالم است، نه لذت، نه وانهادن خود به احساس، نه تن‎دادن به استدلال. عمل و تنها عمل؛ تنها با عمل است که آدمی تصویر خداوند می‌شود، خدایی که پیوسته می‌آفریند و پیوسته از کار خود شادمان می‌شود. بدون عمل، همۀ لذت‌ها، همۀ احساس‌ها و سرتاسر دانش چیزی نیست مگر مرگ معوق. مبادا که از تلاش دست برداریم مگر آنگاه که فراخنایی پدید آورده باشیم، حتی اگر این فراخنا شورستانی هول‌انگیز و تهی‌جایی خوف‌آور باشد، و آنگاه باید بر این فراخنا به تامل بنشینیم، همچنان که خداوند پیش از خلق عالم، بر آن شورستان و بر آن تهی‎جای به تامل نشست، و آنگاه چیزی پدید خواهد آمد. خوشا، خوشا این احساس خدای‌گون!