Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Қарау

Николаевский Ванёк

Қарау

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Қарау

Труха⚡️Україна

Қарау

Николаевский Ванёк

Қарау

سهم من از جهان

[آنچه یک ماهی در دریای خروشان زندگی‌ش تجربه می‌کند و در آستانه‌ی کوچ به اقیانوس دیگری‌ست.]
می‌تونی ماهی صدام کنی
در تلاش برای آدمِ بهتری شدن.
📚
.

TGlist рейтингі

ТүріҚоғамдық

Растау

Расталмаған

Сенімділік

Сенімсіз

Орналасқан жері

ТілБасқа

Канал құрылған күніFeb 26, 2022

TGlist-ке қосылған күні

Mar 06, 2025

Мен каналдың иесімін

Өзгерістер тарихы

Қосылған топ

ماهی گلی 🐠

Telegram арнасы سهم من از جهان статистикасы

Толығырақ

Жазылушылар

1 777

24 сағат

10%Апта

704.1%Ай

1579.7%

Дәйексөз индексі

0

Ескертулер0Каналдарда қайта жазылу0Каналдарда ескерту0

1 жазбаның орташа қамтуы

242

12 сағат151

5.9%24 сағат242

51%48 сағат1600%

Қатысу деңгейі (ER)

6.25%

Қайта жазылды2Пікірлер0Реакциялар18

Қамту бойынша қатысу деңгейі (ERR)

9.01%

24 сағат0%Апта

0.06%Ай

6.48%

1 жарнамалық жазбаның қамтуы

97

1 сағат97100%1 – 4 сағат00%4 - 24 сағат00%

Толығырақ

Каналға біздің ботымызды қосып, осы каналдың аудиториясын біліңіз.

24 сағаттағы жазбалар саны

1

Динамика

"سهم من از جهان" тобындағы соңғы жазбалар

Барлық жазбалар

16.04.202510:50

نگران نوسان قیمت آیلتس هم نباشید ها. می‌دونم شرایط سخته و خیلی‌ها ممکنه تصمیم بگیرن امتحانشون رو کنسل کنن، اما این یکی از اون مانع‌های مهاجرته؛ ازش می‌شه عبور کرد، هرچند به سختی. یا می‌تونید کمی صبر کنید و زمان آزمون رو به تعویق بندازید (که سر موقع و با جیب پر آزمون بدید)، یا اگه امکانش هست، سریع‌تر برنامه‌ریزی کنید و امتحان رو بدید. در هر صورت، مهم اینه که نذارید این مانع، جلوی مسیرتون رو بگیره.

15.04.202512:19

توی اولین پست‌ها خودم رو با #bio معرفی کرده بودم که اتفاقی دیدمش و آپدیتش کردم. تعجب کردم که این‌قدر تغییر اتفاق افتاده. جالبه که زمان که می‌گذره، با خودش پیشرفت و تغییر هم میاره. به نظرم آدمی هرچقدر هم یک‌جا نشین باشه، هیچ‌وقت راکد نمی‌مونه. حتی اگه فکر کنه جلو نمی‌ره و درجا می‌زنه.

15.04.202511:38

تمام صبح یک برگه‌ی خیالی درست کرده بودم و روبروی چشم‌هام گذاشتم؛ نوشته بودم: «غم و غصه رو ول کن، اسم‌ت کنار یکی از خوب‌های جهانی گردشگری توی یه مقاله‌ست. بیش باد.»🥲

14.04.202516:17

امروز که از جلسه اومدم بیرون، یک‌ساعت وقت داشتم به تدریسم برسم. خسته بودم. سردرد تنشی داشتم. گرسنگی اذیتم می‌کرد و دنبال کافه می‌گشتم. به خودم اومدم و دیدم کلاس که دیر برگزار می‌شه، دانش‌جوها که اکثراً اون ساعت خسته‌ن، من هم خسته‌م، چرا باید به زور چیزی رو انجام داد که مقدمه‌ی درستی نداره؟ توی روابط دانش‌جو-معلمی، اگر هردو خسته باشن و بی‌انرژی، کی جو کلاس رو زنده نگه داره؟ کلاس رو کنسل کردم. رسیدم خونه. استراحت کردم. و حالا باید برای تدریس بعدی آماده بشم.

14.04.202515:29

بارون‌های بهار به دل‌گیری بارون‌های پاییز و زمستون نیست.

14.04.202515:06

یکی از معلم‌های ریاضی و علوم، از اونایی بود که وقتی وارد کلاس می‌شد، همه یک‌دفعه ساکت می‌شدن. نه به خاطر ترس، به‌خاطر یک‌جور ابهت خاصی که داشت. صدای محکم، نگاه جدی. همه ازش حساب می‌بردن. مدرسه هم هرسال معرفیش می‌کرد به‌عنوان «معلم نمونه». همه باور کرده بودیم که واقعاً نمونه‌ست. ولی امسال یک چیزهایی عوض شد. بچه‌های ششم شروع کردن به گله‌کردن. والدین‌شون می‌گفتن نمره‌هاشون بالاست ولی درست‌وحسابی یاد نگرفتن. مدیر رفت سراغ ورقه‌های امتحانی، دوباره تصحیحشون کرد. اوضاع خوب نبود. نمره‌ها از سر لطف و ارفاق بالا بودن، نه از سر یادگیری. شبیه یه کارآگاه، سراغ برگه‌های امتحانی سال‌های قبل هم رفت، دید همون آشه و همون کاسه. همه‌ی اون چیزهایی که فکر می‌کردیم واقعیه، زیر سوال رفت. مدیره حس کرد فریب خورده. همه‌ی اون خاطرات خوب، یکهو فرو ریخت. انگار همه‌چی یک بازی بوده؛ یک تصویر قشنگ که حالا ترک خورده و افتاده زمین. اون‌همه نمره، اون‌همه تشویق، شد یک‌مشت عدد بی‌معنا.
گرچه زمان همیشه همه‌چیز رو روشن می‌کنه و هیچ چیزی تا همیشه زیر فرش نمی‌مونه. اما اگر اعتراض نمی‌کردن، ابن روند باطل مدت‌های زیادی ادامه پیدا می‌کرد. آموزش، شوخی نیست. بازی با نمره‌ها، بازی با آینده‌ست. بعضی اشتباهات، حتی اگه از سر محبت باشه، ممکنه آینده‌ی بعضی‌ها رو متزلزل کنه.

14.04.202510:19

با اینکه پالم داری ولی بعد از ۸ ساعت جلسه، نجات‌دهنده بودی.

10.04.202520:52

من هیچ‌وقت طرفدار عروسی‌های پر زرق‌وبرق و تشریفاتی نبوده‌م. همیشه گفته‌م که عروسی برای من فقط یک جشن نیست؛ فرصتیه برای جمع‌کردن آدم‌هایی که دوست‌شون دارم، تا خوشحالیم رو با اون‌ها، توی فضای گرم و واقعی، تقسیم کنم. ولی راستش نمی‌شه به انتخاب‌ آدم‌ها خرده گرفت. بالاخره مدیا مسیر رو به یه سمتی برده که آدم‌ها می‌بینن، جذب می‌شن، ایده می‌گیرن، و اگه به دل و جیبشون بخوره، پیاده‌ش می‌کنن.
اون چیزی که مورد توجه‌م قرار می‌گیره این نیست که چرا کسی ساده می‌گیره یا باشکوه؛ در عوض این که اون انتخاب، از کجا اومده بیشتر توجه‌م رو جلب می‌کنه. از یه «باید» بیرونی؟ یا از یه خواستن درونی؟ گاهی زرق و برق خوشحال‌مون می‌کنه، گاهی سادگی. مهم اینه که اون انتخابه با حال واقعی‌ من هماهنگ باشه. همین‌جا آدم با خودش، با لحظه، صادقه.

10.04.202518:55

داشتیم با یکی از کارآفرین‌های گردشگری مصاحبه می‌کردیم که حرف جالبی زد. می‌گفت تیمی که باهاش کار می‌کنه یه اصل ساده ولی عمیق رو پذیرفته: هر روزی که کسی میاد سر کار، فرض رو بر این می‌ذارن که ممکنه حالش خوب نباشه. اگه رفتار غیرمنتظره‌ای از کسی سر زد، اول از همه یادشون میاد که شاید اون روز، روزِ راحتی براش نبوده. این‌طوری به جای قضاوت یا ناراحتی، صبوری می‌کنن. اگر هم چیزی ناراحتشون کرد، سعی می‌کنن همون لحظه واکنش نشون ندن. می‌ذارن بگذره، بعداً وقتی فضا آروم‌تره درباره‌ش صحبت می‌کنن.
داشتم فکر می‌کردم این نوع پذیرش چقدر ارزشمنده. انگار قبل از هر مهارتی، به انسان‌بودن همدیگه احترام می‌ذارن. تو دنیایی که همه از هم توقع کارایی و بهره‌وری دارن، اینکه اول حال آدم‌ها مهم باشه، خودش می‌تونه یه انقلاب کوچیک توی فرهنگ کاری باشه. شاید اگه یاد بگیریم اول آدم‌ها رو ببینیم، بعد نقش‌هاشون رو، خیلی چیزها ساده‌تر و انسانی‌تر بشه.

09.04.202518:44

جدی چه هم‌دردیم همه. 💔

Қайта жіберілді:

Homa's life

09.04.202518:43

عه اینجای ابروت تاج نداره نمی‌خوای میکروفاکینگ‌فلیدینگ کنی؟ نمی‌خوای لیفت کنی؟ وای خیلی خوب می‌شه‌ها!

آره چون خودم تا الان کور بودم و ندیدم که اینجای ابروم تاج نداره.

قشنگ از کمبود اعتماد به نفس‌ آدما سواستفاده می‌شه برای فروختن خدمات زیبایی. طرف خودش بخواد میاد وقت می‌گیره لازم نیست تو هی بگی بیا اینکارو بکن، اون کارو بکن.

اون سری طرف درومده به من می‌گه الان به نظرت این رنگ مویی که داری قشنگه؟
با قیافه‌ی اینطوری »» 🥴
به تو چه آخه واقعا تو کاری که ازت خواستم رو بکن. چیکار به رنگ موم داری.

Қайта жіберілді:

از آنِ ما!

09.04.202518:32

اون روزی که یاد بگیریم وقتی کسی داره توی فضای مجازی تولید محتوا می‌کنه، به این معنی نیست که ما می‌تونیم هر چیزی دلمون خواست بهش بگیم، عیدِ منه.
چند روز پیش تو یوتیوب ویدیو گذاشتم، یکی برام کامنت گذاشت: «دماغت گرفته.»
(اگه از قدیمی‌های اینجا باشید، می‌دونید که من سرطان داشتم و صدام حالت سرماخورده داشته. البته خودم همیشه این‌طور فکر می‌کردم.)
ولی سوال اصلی اینه: چرا اون شخص فکر کرد من خودم نمی‌دونم دماغم گرفته؟ چرا فکر کرد حتماً باید اینو تایپ کنه؟
حیف وقت ارزشمندش نیست؟
باور کنید من از این مدل پیام‌ها ناراحت نمی‌شم. ولی همیشه برام سواله که این نوشتن چه کمکی به خود اون فرد کرده؟
اگه صدای من آزارت می‌ده، رد شو برو. همین.
آیا من واقعاً از ظاهرم و ویژگی‌هاش بی‌اطلاع‌ام، که تو باید وقت بذاری و بیای به من اطلاع بدی؟

باور کنید وقت شما بسیاررر ارزشمنده، بسیااار.

09.04.202518:18

اون روزی که بفهمن در مورد ظاهرت نظر بی مورد ندن و پیشنهادهاشون مثل عمل بینی چون خیر و صلاحت رو میخواییم بزارن تو جیب خودشون، آزادی این ملته:)

09.04.202517:49

اون‌روزی که آرایشگرها متوجه بشن ایراد گرفتن از موی سر مشتری، روش مناسبی برای بازاریابی و فروش خدمت نیست، عید منه.

09.04.202517:05

ما با آدم‌ها در امتداد زمان گره خورده‌ایم؛ با نگاه، با حرف، با خاطره. بعضی‌ از این پیوندها مثل برگ‌های پاییزی، آروم و آگاهانه از شاخه‌ی دل‌مون جدا می‌شن. ما خودمون، با دست‌هایی محکم یا لرزان، رهاشون می‌کنیم؛ شاید به حکم عقل، شاید به فرمان درد. اما بعضی رابطه‌ها، بدون اینکه بفهمیم، توی سکوتی تدریجی رنگ می‌بازن مثل شمعی که گوشه‌ای خاموش می‌شه بدون اینکه کسی متوجه دود آخرش بشه.
در اون فقدان‌های آگاهانه، تلخی تصمیم هست، ردّی از تردید و تاسف. اما توی خاموشی‌های ناآگاهانه، غباری از حسرت می‌مونه. حسرت اینکه چرا نفهمیدیم کِی فاصله افتاد، کِی دل‌ها از هم لغزید. انگار ناگهان به خودت می‌آی و می‌بینی آدمی که روزی جهان کوچکت رو معنا می‌کرد، حالا فقط اسمیه در خاطره‌ای غبارآلود. و زندگی، با تمام سادگی‌ش، گاهی بی‌رحمانه آدم‌ها رو از هم عبور می‌ده. بدون اینکه بدرقه‌ای، یا حتی یک خداحافظی ساده، ردّی بر دل‌ها بذاره.

Барлық жазбалар

Ештеңе табылмады 😢

Толығырақ

Рекордтар

13.04.202513:51

1.8KЖазылушылар

14.02.202523:59

0Дәйексөз индексі

11.04.202523:59

6091 жазбаның қамтуы

20.02.202512:21

311Жарнамалық жазбаның қамтуы

20.03.202516:02

10.95%ER

11.04.202523:59

35.30%ERR

Өсу

Толығырақ

Жазылушылар

Цитата индексі

1 хабарламаның қаралымы

Жарнамалық хабарлама қаралымы

ERR

Толығырақ

سهم من از جهان танымал жазбалары

Барлық жазбалар

06.04.202516:29

اگه روزی برسه که مهاجرت کنم و کاروبارم به جایی برسه که خیالم از آینده‌ام راحت بشه، مطمئناً توی دنیای آشپزی قدم می‌زنم. می‌خوام توی رسپی‌ها غرق بشم، طعم‌ها رو جابه‌جا کنم، ادویه‌ها رو به شیوه‌ای خاص ترکیب کنم و از دل هر ترکیب، طعمی منحصربه‌فرد خلق کنم. طعمی که هویت من، امضای من باشه و هر کسی با اولین لقمه، بفهمه که این طعم از آنِ من‌ه.

06.04.202515:45

اون روز توی مترو که بودم، دو نفر چینی اومده بودن. وقتی چشم‌م بهشون خورد، ناخودآگاه لبخند زدم. یاد اون روزها افتادم که توریست‌ها از کشورهای مختلف می‌اومدن و اساتیدمون بهمون پیشنهاد می‌کردن که هروقت دیدیمشون، جلو بریم. یاد این موضوع که افتادم، لبخندم عمیق‌تر شد. چینی‌ها دیدن و لبخند زدن. سلام کردم و دست تکون دادن. درگیر پیدا کردن آدرس بودن، پرسیدم کمک می‌خوان؟ گفتن نه، از روی نقشه پیدا می‌کنن. رد شدم و به راه‌م ادامه دادم.
حس می‌کنم همون‌طور که اون‌ها از روی نقشه می‌خواستن مقصدشون رو پیدا کنن، ما هم در جستجوی چیزی گم شده‌یم، شاید نه توی نقشه‌ها، بلکه توی همون لبخندهای ساده و بی‌واسطه‌ای که فراموش کرده‌یم.

16.04.202510:50

20.03.202509:13

«نومید مشو ز چاره جستن، کز دانه شگفت نیست رُستن»
براتون روزهایی پر از روشنی، دل‌هایی گرم و راه‌هایی هموار آرزو می‌کنم. هرچند سختی‌ها دورتادورمون رو گرفته‌ن اما امیدوارم مثل جوونه‌های بهاری، رویاهاتون از خاک سرد تردید سربرآرن و به بار بشینن 🌱.

21.03.202514:54

بعضی از آدم‌ها شبیه نسیم می‌مونن. این رو وقتی فهمیدم که یکی از هم‌کلاسی‌های سابق‌م به یه شهر دیگه رفت و گه‌گاه که حال‌ش رو می‌پرسم، بیشتر و بیشتر می‌فهمم این آدم شبیه یک نسیم‌ه. یعنی شاید به نظر برسه که توی زندگی من کار خاصی نکرده یا تأثیر زیادی نداشته، اما وقتی برمی‌گردم و به گذشته نگاه می‌کنم، متوجه می‌شم که خیلی آروم توی دل من جا گرفته‌، مثل نسیمی که آروم‌آروم میون درخت‌ها می‌وزه، بدون اینکه حتی خود درخت‌ها بدونن.

21.03.202513:30

گاهی اون‌قدر توی انتظار دریافت اون‌چه می‌خوایم غرق می‌شیم که یادمون می‌ره آدم‌ها به اندازه‌ی توان‌شون می‌بخشن، نه به اندازه‌ی توقعات و خواهش‌های ما.

22.03.202515:12

نمی‌دونم اعتقاد به کارما رو باید خرافات دونست یا نه، اما من بهش ایمان دارم. ترم ششم کارشناسی، درست همون لحظه که توی دانشکده، یکی از هم‌دانشکده‌ای‌ها از پله‌ها سُر خورد و من بی‌اختیار خندیدم و پنج دقیقه بعدش، خودم پله‌های محوطه رو دوتا یکی کردم و با زانو زمین خوردم، همون‌جا فهمیدم که کارما شوخی نداره! دیشب هم با استادم حرف می‌زدم، احساساتم غلیان کرد از این‌که چقدر خوشحالم تحت راهنمایی چنین انسانی رشد کرده‌م. براش نوشتم: «قدردان راهنمایی‌ها و زحمات‌تان هستم». حالا، دانشجوی خودم چنین پیامی برام فرستاده. ذوق کردم؟ قطعاً! حقیقت اینه که حتی اگه هزار سال هم از تدریسم بگذره، باز هم همین که کسی انرژی‌ای رو که برای آموزش می‌ذارم، ببینه و ازش استفاده کنه، برام کافیه تا سر ذوق بیام.

14.04.202515:06

20.03.202520:19

قرار نبود جیگرم رو خون کنی بچه 💔

14.04.202510:19

با اینکه پالم داری ولی بعد از ۸ ساعت جلسه، نجات‌دهنده بودی.

24.03.202514:00

و به راستی که «هرگونه رشدی نیازمند وداع است؛ وداع با ارزش‌های سابق، رفتار سابق، عشق‌های سابق و هویت سابق‌تان. از این‌رو، رشد، گاهی با چاشنی اندوه همراه است.»
-مارک منسن

20.03.202510:32

قشنگی سال نو به کنار، قشنگی سفره‌های هفت‌سینه که دل‌م رو برده. بعد از مدت‌ها، دل‌م باز شد که سفره‌های هفت‌سین جورواجور و رنگی دیدم.

Қайта жіберілді:

ذهن‌ نوشته‌های من☁️

23.03.202511:57

نصیحت امروز:
«از آنچه می‌بینی نیمش را باور کن،
و از آنچه می‌شنوی هیچ باور نکن!»

20.03.202515:49

«حق با بهار بود، با همان ساقه‌های لخت بر این پهنه‌ی خاک، چیزی هست که به رغم ما ادامه می‌دهد. خوب است که جلوه‌های بودن را به غم و شادی ما نبسته‌اند.»

هوشنگ گلشیری

21.03.202508:28

بعضی از این دوستانی که در دولت‌های دیروز و امروز و مجلس تشریف دارن، روزی استاد من بودن. جدا از اینکه به گردشگری ربط نداشته‌ن هیچ‌‌وقت و این خودش نشون می‌ده این رشته چقدر مورد ظلم قرار گرفته، شرم‌م میاد بگم دانشجوی این افراد بودم. همون‌طور که همون موقع هم تحمل‌شون می‌کردم. وقتی هم حرفی می‌زنن که توی رسانه‌ها وایرال می‌شه، حال‌م بد میشه بخونم یا بشنوم.

Көбірек мүмкіндіктерді ашу үшін кіріңіз.