Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

View

Николаевский Ванёк

View

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

View

Труха⚡️Україна

View

Николаевский Ванёк

View

$\ تلآط‌م | avatar$

\ تلآط‌م |

من همانند همه دیوانگان , همه را دیوانه میخواندم غیر از خودم ....
اگه کاری بود : @alireza80z

TGlist rating

TypePublic

Verification

Not verified

Trust

Not trusted

Location

LanguageOther

Channel creation dateDec 06, 2024

Added to TGlist

Mar 05, 2025

I own this channel

History of changes

Statistic of Telegram Channel \ تلآط‌م |

More details

Subscribers

83

24 hours00%Week

11.1%Month

22.5%

Citation index

0

Mentions0Shares on channels0Mentions on channels0

Average views per post

24

12 hours260%24 hours24

37.1%48 hours35

38.7%

Engagement rate (ER)

2.63%

Reposts0Comments0Reactions1

Engagement rate by reach (ERR)

45.78%

24 hours0%Week0%Month0%

Average views per ad post

0

1 hour00%1 – 4 hours00%4 - 24 hours00%

More details

Connect our bot to the channel to find out the gender distribution of this channel's audience.

Total posts in 24 hours

0

Dynamic

Latest posts in group "\ تلآط‌م |"

All posts

25.03.202523:35

یه چیزایی فلسفه بردار نیست
انگار نمیتونی هیچ جوره قبول کنی

مثل خاطراتی که دیگه دستت بهشون نمیرسه

6فروردین 1404 / حرف دل /

25.03.202523:32

محمد خیلی خوب حرف دل زد
خیلی سخته ولی در نهایت غم جدایی یقه ما را می‌چسبد
به طوری که هق هق ما از زیر آن پتو بلند می‌شود
آن جا هیچکس نیست
ماییم و غم سنگینی که سعی بر خفه کردن ما دارد

Reposted from:

بـُـهـْـتــ

25.03.202523:29

همگی در نهایت در جایی جدا از یکدیگریم.
شاید هم این من بودم که جدا افتادم، یا خودم را جدا کردم. آنکه شب‌ها را با او صبح می‌کردم، در تاریکیِ خاطرات محو شده است. دیگری که با او در کوچه‌پس‌کوچه‌های چهارباغ دود می‌گرفتیم، دیگر نسخِ آن روزها نمی‌شود. و آنکه با او در پستوهای خلوتِ خاقانی، عشق را میان سایه‌ها و نجواها قسمت کردیم، راه میان ما مانند همان شب‌ها به خاموشی و سیاهی سپرده شده است.
زمان، آدم‌ها را با خود می‌برد و فاصله‌ها را، بی‌آنکه بخواهیم، میانمان می‌کشد. انگار همه‌ی نزدیکان، دورند؛ نه از سر فراموشی، که از سر جبرِ مسیرهایی که هرکداممان در آن افتاده‌ایم. گاهی می‌بینمشان، در خاطراتی که از پشت شیشه‌ی گذشته به آن‌ها نگاه می‌کنم. گاهی نامشان را بر زبان می‌آورم، بی‌آنکه پاسخی از سکوت بگیرم.