Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Труха⚡️Україна
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Николаевский Ванёк
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Труха⚡️Україна
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Николаевский Ванёк
آموزشکده توانا avatar
آموزشکده توانا
آموزشکده توانا avatar
آموزشکده توانا
04.05.202521:37
قدرت اتوریته، مسئولیت فردی را از بین می‌برد

دکتر حسن باقری‌نیا، روان‌درمانگر و استاد اخراج‌شده‌ی دانشگاه، در این ویدیو می‌گوید:
چگونه ممکن است یک انسان عادی، تنها با دریافت یک دستور، به دیگری شوک مرگبار وارد کند؟ آیا تنها یک جمله‌ی ساده، مانند «لطفاً ادامه بده»، می‌تواند وجدان انسانی را خاموش کند؟

او با اشاره به کتاب اطاعت از اتوریته نوشته‌ی استنلی میلگرام، تأکید می‌کند که این کتاب گزارشی تکان‌دهنده از یک آزمایش روان‌شناختی است که نشان می‌دهد چگونه قدرت دستور می‌تواند افراد عادی را به اجرای اعمال مرگ‌بار وادار کند؛ حتی زمانی که این اعمال با اصول اخلاقی و انسانی در تضاد کامل است.

او توضیح می‌دهد: در این آزمایش، فردی در نقش «معلم» قرار می‌گرفت و مأمور بود به «شاگرد» که در واقع یک بازیگر بود، در صورت پاسخ نادرست، شوک الکتریکی وارد کند. میزان این شوک‌ها با هر پاسخ اشتباه افزایش می‌یافت تا نهایتاً به ۴۵۰ ولت می‌رسید – ولتاژی که با برچسب «خطرناک – کشنده» مشخص شده بود.

او می‌افزاید: با وجود التماس‌ها و فریادهای شاگرد، ۶۵ درصد شرکت‌کنندگان تا پایان آزمایش ادامه دادند، تنها به این دلیل که مردی با روپوش سفید از آن‌ها خواسته بود ادامه دهند. این یافته نشان می‌دهد که در حضور یک مقام قدرت‌مند، افراد اغلب مسئولیت اعمالشان را به آن مقام واگذار می‌کنند و تنها خود را «مجری دستور» می‌دانند.

او یادآوری می‌کند که این سازوکار روانی، محدود به آزمایشگاه نیست؛ بلکه در ارتش، در نظام‌های اداری، در بیمارستان‌ها و حتی در زندگی روزمره نیز تکرار می‌شود.

آقای باقری‌نیا در پایان می‌گوید: اطاعت کورکورانه، آتشی‌ست زیر خاکستر. دستور، اخلاق را توجیه نمی‌کند. گاهی قهرمان بودن یعنی «نه» گفتن؛ نه به اتوریته‌ای که تلاش می‌کند وجدان ما را خاموش کند.

#حسن_باقری_نیا #قدرت #روانشناسی #مسئولیت_فردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
«پیش از این، مردم دنیا دل‌شان درد نداشت؛ هیچ‌کس غصه‌ی این را که چه‌ها کرد نداشت.
چشمه‌ی سادگی از لطف زمین می‌جوشید؛ خودمانیم، زمین این‌همه نامرد نداشت.
(شاعر: بهروز یاسمی)
وجدان و شرف، دو گوهر گران‌بهایی هستند که در دل انسان‌های راستین می‌درخشند.
آنان که وجدان ندارند، روح‌شان اسیر زنجیر است و عده‌ای که شرف ندارند، برده‌ی زرق‌وبرق‌ها هستند.
هر آن‌کس که هر دو را ندارد، دیواری‌ست از یأس و ناامیدی.
شرف و وجدان همانند نور هستند در دل تاریکی و سیاهی؛ یا ستاره‌ای وسط شب‌های تار.
بدون این دو صفت، آدمی هستید در اقیانوس سرد و بی‌ساحل زندگی.
به یاد داشته باشید، شرف سلاح قدرتمندی‌ست؛ آن را ارزان به چوبه‌ی حراج نگذارید.
آیا نمی‌دانید فقدان شرف مانند کاشتن دانه‌ای در خاک بی‌حاصل است؟
و نبودِ وجدان، مثل برف‌های غیرطبیعی‌ست که در زندگی، باران نمی‌شود.
درختانِ شرف، بر شاخسارشان میوه‌های دل‌انگیز خواهند داشت؛ از جنس انسانیت، وجدان، مهربانی، همدردی و...
شرافت، آن تاج بی‌زوال است که بر سر انسان‌های شریف می‌درخشد؛ پنجره‌ای‌ست به‌سوی آزادی و خوش‌نامی.
بیدار شوید ای گم‌شدگان! گنجینه‌های قیمتی خودتان را به بهای ناچیز نفروشید.»

از اینستاگرام خانم بداغی، معلم و کنشگر مدنی اهل ایذه
bo_dagh__i_94

#کیان_پیرفلک
#ماه_منیر_مولایی_راد
#میثم_پیرفلک
#پویا_مولایی‌راد
#ایذه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech
04.05.202518:12
« تاریخ: ۴ مه مکان: بن، آلمان مراسم یادبود نگار کورکور، خواهر زندانی سیاسی محکوم به اعدام از شهر خونین ایذه، در شهر بن آلمان برگزار شد. از آنجا که انتقال پیکر نگار عزیز از آلمان به ایران به صورت محرمانه انجام شد—به دلیل فشارهای شدید امنیتی که جمهوری اسلامی بر خانواده‌ی او وارد کرده بود—خانواده‌اش نتوانستند مراسمی در شأن او برگزار کنند، و پیکر نگار در سکوت و خفقان کامل به خاک سپرده شد. به همین دلیل، دوستان بختیاری نگار در شهر بن آلمان، با همدلی و احترام، مراسمی برای بزرگداشت یاد و خاطره‌ی این عزیز از دست‌رفته برگزار کردند. برگزارکنندگان این مراسم، دوستان و هم‌تباران بختیاری نگار بودند؛ کسانی که در دوران بیماری و شیمی‌درمانی، و همچنین در روند انتقال پیکر او، تمام مسئولیت‌ها را با عشق و تعهد بر دوش کشیدند. در این مراسم، برخی از نزدیکان نگار که در روزهای پایانی عمرش در کنار او بودند، سخنان و وصیت‌هایش را بازگو کردند. نگار از ما تنها یک خواهش داشت: “صدای برادرم #مجاهد_کورکور باشید.” به امید روزی که دیگر هیچ‌کس در ایران داغ عزیز نبیند.»


#ایذه #نگار_کورکور #مجاهد_کورکور #ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
سحرگاه امروز، یک‌شنبه ۱۴ اردی‌بهشت‌ماه، هفت انسان در زندان بیرجند اعدام شدند.

این زندانی‌ها پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند.
«هرانا» هویت این زندانیان را
خسرو سارانی، محمود سارانی (رخشانی)، یوسف سُرور وش (نارویی)، علیرضا لالوزایی، موسی شکوهی، مجتبی لکزایی و علی نوری
اعلام کرده است.

دو سوم کل اعدام‌های سال ۲۰۲۴ را جمهوری اسلامی انجام داده. یعنی از هر سه اعدام در سال ۲۰۲۴ دو اعدام توسط جمهوری اسلامی انجام شده است.
نتیجه حاکمیت جمهوری اسلامی بر ایران، نابودی محیط‌زیست نابودی تاریخ نابودی آثار باستانی و قتل ایرانیان است.
طرح از رضا عقیلی


#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام

@Tavaana_TavaanaTech
Reposted from:
گفت‌وشنود avatar
گفت‌وشنود
04.05.202511:04
فواد ایزدی، دانشیار گروه مطالعات آمریکا دانشگاه تهران در یکی از برنامه‌های صداوسیما در ارتباط با روابط و همبستگی با جوامع دیگر گفت: هدف اصلی ما در دیپلماسی و ارتباط با جوامع دیگر، افراد زخم‌خورده از آمریکا هستند که همانند ما پرچم آمریکا می‌سوزانند و چون باعث ناراحتی عده‌ای در آمریکا می‌شود توصیه می‌کنم بیشتر پرچم آمریکا را بسوزانید.

اظهارات فواد ایزدی مبنی بر «توصیه به سوزاندن بیشتر پرچم آمریکا» نه‌تنها نمونه‌ای آشکار از تشویق به دیگری‌ستیزی است، بلکه نشان‌دهنده بهره‌برداری از تریبون‌های رسمی برای انتشار نفرت و ترویج اعمال نمادین خشونت‌آمیز است. چنین رویکردی نه تنها هیچ‌گونه همبستگی واقعی یا سازنده‌ای با جوامع منتقد آمریکا ایجاد نمی‌کند، بلکه با دامن زدن به احساسات خصمانه، دیپلماسی را به ابزاری برای نفرت‌پراکنی تبدیل می‌کند. استفاده از نمادهای ملی دیگر کشورها برای تحریک احساسات، به‌جای پرداختن به گفت‌وگو، درک متقابل و نقدهای اصولی، تنها به تعمیق شکاف‌ها و تداوم چرخه دشمنی کمک می‌کند؛ آن‌هم از جایگاهی که باید محل تقویت خرد سیاسی و تعامل میان‌فرهنگی باشد.

#دیگری_ستیزی #نفرت_پراکنی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Reposted from:
گفت‌وشنود avatar
گفت‌وشنود

جمهوری اسلامی؛ حکومتِ بحران، اعدام و فرصت‌سوزی

هر روزی که جمهوری اسلامی بر مسند قدرت باقی می‌ماند، نه‌فقط امید به بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران کم‌رنگ‌تر می‌شود، بلکه زخم‌هایی تازه بر پیکر جامعه و حافظه جمعی ملت افزوده می‌شود.
این حکومت، در برابر هر بحران، به‌جای پاسخ‌گویی، سرکوب را تشدید می‌کند و به‌جای اصلاح، خود را پشت پرده‌ی بازی‌های سیاسی پنهان می‌سازد.

در روزهایی که کشور درگیر مشکلات فزاینده اقتصادی، بی‌ثباتی اجتماعی و فشارهای معیشتی است، صدای اعدام‌ها بلندتر از همیشه شنیده می‌شود. محسن لنگرنشین یکی از همان جوانانی بود که در سکوتی سنگین، بی‌دفاع، بی‌صدا و با دادرسی‌ای مخدوش، به کام مرگ فرستاده شد. او تنها نیست. صف اعدام‌ها در ماه‌های اخیر، نشانه‌ای روشن است از این‌که نظام، هرچه بیشتر در بحران فرو می‌رود، بیشتر به خشونت متوسل می‌شود.

در این بستر، تعویق دور چهارم مذاکرات جمهوری اسلامی با ایالات متحده نه یک رویداد دیپلماتیک صرف، بلکه بخشی از همان استراتژی آشنای (وقت‌کشی با سرکوب) است.

حکومت ایران بار دیگر در حالی‌که ظاهراً آماده گفت‌وگوست، در پشت صحنه با اعدام مخالفان و فعالان اجتماعی، پیام روشنی می‌فرستد: سیاست رسمی‌اش همچنان حفظ قدرت به هر قیمت است.

تعویق مذاکرات، بیش از آنکه نشانه اختلاف یا پیچیدگی دیپلماتیک باشد، در دل خود نوعی نمایش سیاسی است، نمایشی که از یک‌سو با جان انسان‌ها در داخل معامله می‌شود و از سوی دیگر، به دنبال خرید زمان برای بقای نظام است.

در همین روزها، انفجار گسترده در بندر رجایی بار دیگر واقعیت دیگری را برملا کرد: حکومت نه‌فقط در عرصه حقوق بشر، که در ایمنی و اداره امور کشور نیز به شکلی خطرناک ناکارآمد است. این فاجعه، که ناشی از بی‌توجهی به استانداردها، فساد ساختاری و فقدان نظارت مسئولانه بود، در همان زمانی رخ داد که افکار عمومی سرگرم اخبار مذاکرات و موج جدید اعدام‌ها بود. گویی حتی فاجعه‌های صنعتی نیز در بستر بی‌مسئولیتی مزمن، تبدیل به ابزارهای بی‌صدایی مردم شده‌اند.

امروز، بیش از همیشه روشن است که بقای این نظام نه‌تنها اصلاح‌ناپذیر است، بلکه ادامه آن تهدیدی مستقیم برای امنیت انسانی، اجتماعی و حتی زیربنایی ایران به‌شمار می‌رود.


#جمهوری_اسلامی #اعدام #مذاکره #گفتگو_توانا

@Dialogue1402
04.05.202521:24
دکتر حسن باقری‌نیا، روان‌درمانگر و استاد اخراج‌شده‌ی دانشگاه، در این ویدیو می‌گوید:
چگونه ممکن است یک انسان عادی، تنها با دریافت یک دستور، به دیگری شوک مرگبار وارد کند؟ آیا تنها یک جمله‌ی ساده، مانند «لطفاً ادامه بده»، می‌تواند وجدان انسانی را خاموش کند؟

او با اشاره به کتاب اطاعت از اتوریته نوشته‌ی استنلی میلگرام، تأکید می‌کند که این کتاب گزارشی تکان‌دهنده از یک آزمایش روان‌شناختی است که نشان می‌دهد چگونه قدرت دستور می‌تواند افراد عادی را به اجرای اعمال مرگ‌بار وادار کند؛ حتی زمانی که این اعمال با اصول اخلاقی و انسانی در تضاد کامل است.

او توضیح می‌دهد: در این آزمایش، فردی در نقش «معلم» قرار می‌گرفت و مأمور بود به «شاگرد» که در واقع یک بازیگر بود، در صورت پاسخ نادرست، شوک الکتریکی وارد کند. میزان این شوک‌ها با هر پاسخ اشتباه افزایش می‌یافت تا نهایتاً به ۴۵۰ ولت می‌رسید – ولتاژی که با برچسب «خطرناک – کشنده» مشخص شده بود.

او می‌افزاید: با وجود التماس‌ها و فریادهای شاگرد، ۶۵ درصد شرکت‌کنندگان تا پایان آزمایش ادامه دادند، تنها به این دلیل که مردی با روپوش سفید از آن‌ها خواسته بود ادامه دهند. این یافته نشان می‌دهد که در حضور یک مقام قدرت‌مند، افراد اغلب مسئولیت اعمالشان را به آن مقام واگذار می‌کنند و تنها خود را «مجری دستور» می‌دانند.

او یادآوری می‌کند که این سازوکار روانی، محدود به آزمایشگاه نیست؛ بلکه در ارتش، در نظام‌های اداری، در بیمارستان‌ها و حتی در زندگی روزمره نیز تکرار می‌شود.

آقای باقری‌نیا در پایان می‌گوید: اطاعت کورکورانه، آتشی‌ست زیر خاکستر. دستور، اخلاق را توجیه نمی‌کند. گاهی قهرمان بودن یعنی «نه» گفتن؛ نه به اتوریته‌ای که تلاش می‌کند وجدان ما را خاموش کند.

#حسن_باقری_نیا #قدرت #روانشناسی #مسئولیت_فردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
حامد قره‌اوغلانی، زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه، بیش از ۲۵ روز است که اعتصاب غذا کرده و او را به سلول انفرادی منتقل کرده‌اند.
او به بیماری صرع مبتلا است و جانش در خطر است.
حامد قره‌اوغلانی می‌گوید با توجه به اینکه یک سوم حبس خود را متحمل شده است، باید شامل آزادی مشروط بشود.
حامد قره‌اوغلانی در بهمن ۱۴۰۳ برای دستیابی به این حق خود دست به اعتصاب غذا زد که مقامات زندان به او وعده دادند که درخواست او را قبول می‌کنند اما گویی تمام این وعده‌ها توخالی بوده است.

حال حامد قره‌اوغلانی پس از ناامیدشدن از آزادی مشروط خود، بیشتر از ۲۵ روز است که اعتصاب غذا کرده و هم‌اکنون از وضعیت نامناسب جسمی و روحی برخوردار است.

حامد قره‌اوغلانی، زندانی سیاسی، به ۱۳ سال حبس محکوم شده که پس از گذراندن یک سوم حبس خود، درخواست عفو مشروط داده است که متاسفانه با خلف وعده مواجه شده است.

حامد قره‌اوغلانی، دانشجوی کارشناسی ارشد معماری و متولد ۱۳۶۵، در تیرماه ۱۳۹۹ توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد امنیتی در ارومیه منتقل شد. ۳۰ بهمن همان سال از سوی دادگاه انقلاب به اتهام «محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران» به اعدام و در بخش دوم پرونده خود از بابت اتهامات «شرکت در دوره‌های نظامی»، «حمله به پایگاه‌های بسیج»، «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به مقدسات» و «توهین به رهبری» به ۱۳ سال حبس محکوم شده است.
او بارها اعلام کرده که اتهامات انتسابی به او بی پایه و اساس بوده و چندین بار اعتصاب غذا کرده است.


مرتبط:
روایت یک پرونده؛ حامد قره‌اوغلانی، زندانی سیاسی

https://youtu.be/e8X9XGKoQUg

روایت حامد قره‌اوغلانی از زندان ارومیه
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/51239


#حامد_قره‌اوغلانی #حامد_قره‌_اوغلانی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
ماه‌منیر مولایی‌راد خطاب به آنان که کتیبه کیان را ربودند و امروز شکسته آن را بازگرداندند: «فقط بگو شرافتت را چقدر فروختی؟»

چند روز پیش، در اقدامی شنیع، مزار کیان پیرفلک را تخریب کردند و سنگ یادبود با تصویر او را به سرقت بردند. حالا، تنها سه روز بعد، همان افرادی که نوکری استبداد را می‌کنند و این عمل غیرانسانی را مرتکب شدند، سنگ شکسته‌ی تصویر کیان را در نزدیکی مزار او به زمین انداخته‌اند.

این اقدام نه تنها اوج سقوط حکومت را به نمایش می‌گذارد، بلکه نشان‌دهنده‌ی بی‌خلاقی، ذلت و فرمان‌برداری کورکورانه‌ی عاملان آن از ظلم است. این اقدام تنها از کسانی برمی‌آید که دستشان به خون عزیزترین کودکان این سرزمین آلوده است و قلبشان از هرگونه انسانیت خالی.

اما بدانند: خانواده‌ی کیان پیرفلک تنها نیستند—نه مادرش، نه پدرش، نه برادرش، نه خویشاوندانش. هرگونه تهدید یا آسیب به آن‌ها، نه فقط با یک خانواده، بلکه با خشم و اراده‌ی ملت ایران روبه‌رو خواهد شد.

ماه‌منیر مولایی راد مادر کیان پیرفلک نوشته‌است: «اینو می‌نویسم برای بی‌وجودی که کتیبه عکس کیان رو برد و دست‌مزد بی‌شرافتیش رو گرفت و سه روز بعد پسش آورد.
برسد به دستش، فرق نمی‌کنه جزو کدوم حزب و گروهی، یا از کجا این داستان آب می‌خوره. فقط بگو شرافتت رو چقدر فروختی؟
چطور دستت خشک نشد که چکش به عکس معصوم‌ترین کسی تا حالا تو عمرت دیدی، زدی؟
نگاهت کرد، به چشماش افتاد، چطور از شرم کور نشدی؟
پول این بی‌شرافتیش رو خرج چه چیزی می‌کنی؟
قطعاً یک ریالش به خوشی از گلوی خودت یا خانواده‌ت پایین نمی‌ره

من پسرم رفت، اما تو شرافت و انسانیت رو فروختی.
جاوید نام کیان، جاوید نام پویا تا ابد»

#کیان_پیرفلک🌈 #ماهمنیر_مولایی_راد #ایذه #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
04.05.202513:30
سکوت مراجع تقلید درباره فاجعه هولناک بندرعباس

بانو کاملیا سجادیان، مادر دادخواه محمدحسن ترکمان، با توجه به گذشت یک هفته از قتل هم‌وطنان‌مان در انفجار بندرعباس، به سکوت مراجع تقلید اشاره کرد و گفت:
«سکوت تک تک ما،،، جان عزیزان بیشتری را می‌گیرد ،،، اجازه ندهید که جنایت و قتل و ظلم و ستم ستمگران، عادی شود، اجازه ندهید که منفعت‌طلبان عادی‌سازی کنند، زندگی کنید اما! فراموش نکنید که مبارزه هم در کنار زندگی ادامه و جریان دارد.»

به‌راستی چرا مراجع تقلیدی که با ثروت ایران و ایرانی زندگی می‌کنند این‌چنین در برابر این جنایت سکوت کرده‌اند؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی #بندرعباس

@Tavaana_TavaanaTech
عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، گفته بود:
«قبل از انقلاب با تیرکمان به پای خانم‌های بدحجاب زدم و روی آن‌ها آب می‌ریختم.»

او که به لطف جمهوری اسلامی به مقامات فرهنگی در جمهوری اسلامی رسیده و به عنوان «استاد» معرفی می‌شود در مصاحبه‌ای از افتخارات خود در پیش از انقلاب ۵۷ می‌گفت:
«من از بالکن مغازه با تیرکمان به پا‌های خانم‌های بدحجاب می‌زدم که چرا پالُخت بیرون آمده‌اند. پدرم نسبت به حجاب حساس بود، اما گفت اگر ضربه‌ای بخورند شرعا ضامن هستی و از این رو تیروکمان را گذاشتم کنار و روی آن‌ها آب می‌ریختم».
تصور کنید چنین فردی صاحب بالاترین مقامات فرهنگی در جمهوری اسلامی است!

#یاری_مدنی_توانا #خامنه_ای #عبدالحسین_خسروپناه #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
اشکان خطیبی، هنرمند ایرانی، نمایش «او» را در نروژ روی صحنه برد و عواید آن را به آسیب‌دیدگان بندرعباس اختصاص داد.
دو شب پیش دختر زندانی سیاسی، رزگار بیگ‌زاده بابامیری، نیز در سالن حاضر بود. آقای خطیبی درباره این زندانی و نیز اعدام محسن لشکرنشین سخنانی گفت.

ژینو بابامیری، در این باره نوشت:
«قبل از هر چیزی بگم که چقدر این اجرا بینظیر بود و چقدر هر سکانسش درد هممون بود. سخت بود دیدن صحنه هایی که میدونم خیلیاش رو بابا تجربه کرده و بازسازی و‌ اجرای زیباش توسط کسی بود که اسطوره بوده برام همیشه و متاسفانه خودش هم این درد هارو تجربه کرده. خوشحالم کسانی مثل ایشون هستن که انقدر استوار علیه فراموشی ایستادن.

بعدش هم بگم که من از قبل افتخار چت کردن با ایشون رو داشتم و از همون اول راه که شروع به فعالیت کردم پشتم بودن ولی زبونم بند اومد وقتی عکسارو روی پروژکتور نشون دادن. چند روز پیش ازم عکس گرفتن ولی راستش فکر کردم میخوان برای آقای مسعود قره‌خانی رئیس مجلس نروژ بفرستن که در اجرا حضور داشتن، که صدای من رو بهشون برسونن.
ایشون نه تنها این کار رو کردن بلکه این حرکت زیبارو هم کنار همه در سالن زدن. جمله ی معروفی هست که میگه Dont meet your heros (با قهرامانانت ملاقات نکن) که ناامید نشی چون از طرف انتظارات بالایی داری که معمولا بیش از حالت عادی هستن و ناامید میشب وقتی این انتظارات براورده نمیشن. خوشبختانه من بهترین تجربه رو‌ از این قضیه داشتم و پشتم گرمه به کسایی مثل شما❤️🫂»

zhinobabamiri

#ژن_ژیان_ئازادی #او #اشکان_خطیبی #رزگار_بابامیری #FreeRezgar #DaughtersOfJustice #دختران_دادخواه #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech
مهرگان نام‌آور، شاعر و نویسنده اهل دهدشت، که پیش‌تر در جریان اعتراضات بهمن‌ماه ۱۴۰۳ در این شهر بازداشت و با تودیع وثیقه آزاد شده بود، ظهر یکشنبه از سوی مأموران امنیتی وزارت اطلاعات به‌صورت تلفنی به شعبه یک دادگستری دهدشت احضار شد. این در حالی است که تاکنون هیچ‌گونه احضاریه رسمی از سوی دادگستری به وی ابلاغ نشده است.

به گزارش منابع محلی، وکیل مهرگان نام‌آور نیز تا زمان تنظیم این خبر موفق به مشاهده یا دسترسی به پرونده موکل خود نشده است. این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که نهادهای قضایی موظف‌اند ابلاغیه‌های رسمی را تنها از طریق مجاری قانونی به متهم یا احضارشونده ابلاغ کرده و حقوق قانونی از جمله دسترسی به وکیل را تضمین نمایند.

شایان ذکر است که مهرگان نام‌آور در جریان اعتراضات گسترده بهمن‌ماه ۱۴۰۳ در دهدشت، بازداشت و پس از ۱۶ روز با تودیع وثیقه از زندان مرکزی دهدشت آزاد شده بود. همچنین، در دوازدهم فروردین‌ماه ۱۴۰۴، وی مورد حمله افراد ناشناس قرار گرفت و از ناحیه سر دچار جراحت شد.


#مهرگان_نام‌آور #مهرگان_نام_آور #دهدشت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
Reposted from:
گفت‌وشنود avatar
گفت‌وشنود
‏‌
با درگذشت پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان در سن ۸۸ سالگی، نگاه‌ها اکنون به واتیکان و روند انتخاب جانشین وی دوخته شده است. در میان کاردینال‌هایی که نامشان به عنوان گزینه‌های احتمالی برای تصدی این مقام مطرح می‌شود، نام یک چهره‌ی برجسته از خاورمیانه نیز به چشم می‌خورد: پاتریارک کلدانیان عراق، لوئیس ساکو.

به تازگی کاردینال لوئیس رافائل ساکو در گفتگو با خبرگزاری مسیحی «آسیا نیوز» ضمن تاکید بر لزوم پایداری مسیحیان در "سرزمین ابراهیم"، خواستار حقوق برابر برای همه عراقی‌ها بر اساس اصل "شهروندی" شد. وی همچنین بر اهمیت گفتگوی صریح اما صمیمانه با جهان اسلام تاکید کرد.

ساکو که از سال ۲۰۰۳ به عنوان اسقف اعظم کرکوک فعالیت داشته، از نزدیک شاهد چالش‌ها و دشواری‌های پیش روی مسیحیان عراق بوده است. او با شجاعت و تعهد، همواره از حقوق این جامعه دفاع کرده و برای حفظ حضور مسیحیان در این کشور تلاش کرده است.

او در سال ۲۰۲۱ از پاپ فرانسیس در سفر تاریخی‌اش به عراق استقبال کرد؛ سفری که به گفته کاردینال ساکو، نقطه عطفی در روابط میان مسیحیان و مسلمانان بوده و تاثیر بسزایی در تغییر نگرش‌ها داشته است.

وی با اشاره به افتتاح کلیسای اور به عنوان نمادی از ریشه‌های مشترک ادیان ابراهیمی، بر اهمیت این مکان به عنوان مرکزی برای گفتگو و تبادل فرهنگی تاکید کرد. او همچنین نسبت به کاهش جمعیت مسیحیان عراق ابراز نگرانی کرد و خواستار تضمین آینده‌ای روشن برای آنان در این کشور شد.

او در سال‌های اخیر با چالش‌های سیاسی و مذهبی متعددی روبرو بوده است، اما همواره با صلابت و استواری در برابر آنها ایستاده و از ارزش‌های کلیسا دفاع کرده است. او تاکید دارد که کلیسا نباید از مقابله با ناعدالتی‌ها هراس داشته باشد و باید با شفافیت و صداقت به رسالت خود عمل کند.

او با تاکید بر اهمیت گفتگوی بین ادیان، بر نقش پاپ فرانسیس در ایجاد فضایی از تفاهم و احترام متقابل میان مسیحیان و مسلمانان تاکید کرد و گفت: "پاپ بذرها را کاشته است؛ اکنون وظیفه ماست که آبیاری و پرورش دهیم."

کاردینال ساکو در پایان سخنان خود، ضمن اشاره به سخنان پاپ فرانسیس مبنی بر اینکه "عراق در قلب اوست"، این جمله را فراخوانی برای پاپ آینده دانست و گفت: "او باید برای همه باشد، نه تنها برای مسیحیان، بلکه برای کسانی که ایمان ندارند. او باید پیام‌آور صلح و برادری باشد."

این اظهارات در حالی منتشر می‌شود که عراق در پی سال‌ها تنش و خشونت، همچنان در تلاش است تا امنیت برای همه اقلیت‌های دینی، به‌ویژه مسیحیان، را فراهم کند.
منبع محبت‌نیوز
#پاپ #گفتگو_توانا

@Dialogue1402
میثم پیرفلک، پدر دادخواه کیان، با انتشار این عکس در استوری اینستاگرام خود نوشت:
«به نام خدای رنگین‌کمان
بعد از یه روز عکس کیان را شکسته برگرداندند، انسانیت را به چه فروختید؟»

ایادی جمهوری اسلامی حتی از مزار یک کودک هم هراس دارند. از دادخواهی هراس دارند.
در روزهای گذشته سنگ مزار کیان را شکسته بودند. این اقدام غیرانسانی و غیراخلاقی پس از آن رخ داد که ماه‌منیر با حضور در یکی از مراکز انتقال خون و اهدای خون، با مردم داغدار بندرعباس و خانواده‌های قربانیان فاجعه و جنایت اسکله همدلی و همبستگی کرد.

تخریب مزار کیان، کودکی بی‌گناه، که قربانی خشونت و کودک‌کشی حکومت شد، فقط از دستان پلید دشمنان انسانیت و آزادی بر می‌آید.
سنگ قبر، به‌عنوان نمادی از یاد و عشق، برای آنها غیرقابل تحمل شده.
این اقدام چهره واقعی حاکمیتی را نشان می‌دهد که نه‌تنها زندگی‌ها را سرکوب می‌کند، بلکه با یاد قربانیان، با عشق مادرانه و با هر آنچه نماد انسانیت است، در ستیز است.

این نخستین بار نیست که سنگ مزار قربانیان خشونت حکومت شکسته می‌شود. چندی پیش سنگ مزار بهنام لایق‌پور، نیکا شاکرمی، یلدا آقافضلی، آرمان عمادی، حمیدرضا روحی، دانیال پابندی و چندین نفر دیگر از عزیزان کشته شده توسط جمهوری اسلامی شکسته یا مخدوش شده بود.


#کیان_پیرفلک🌈 #ماهمنیر_مولایی_راد #میثم_پیرفلک #ایذه #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech
انفجار در بندرعباس و قتل و مفقودشدن هم‌وطنان‌مان واقعه‌ای بس دردناک است که نشان داد جمهوری اسلامی به‌عمد یا غیرعمد دست به جنایت و قتل ایرانیان می‌زند و با بی‌کفایتی حتی در یافتن پیکر هم‌وطنان‌مان هم ناتوان است.
یکی از ابعاد این جنایت فجیع، ناشناس‌ماندن تعدادی کارگر بلوچ بوده که در این بندر مشغول به کار بوده‌اند. این ایرانیان فاقد شناسنامه بوده‌اند و به صورت روزمزد کار می‌کرده‌اند.
روزنامه «پیام ما» گزارشی میدانی منتشر کرده درباره کارگران فاقد شناسنامه که هیچ‌کس به دنبال شناسایی یا یافتن آنها نیست.

بر اساس گزارش‌های میدانی، تعداد زیادی از کارگران حادثه‌دیده اهل سیستان‌وبلوچستان در این بندر مشغول کار بوده‌اند؛ جوانانی که بدون بیمه، بدون قرارداد و حتی بدون شناسنامه در سخت‌ترین شرایط اقلیمی و کاری فعالیت می‌کرده‌اند.
نام آن‌ها در فهرست‌های رسمی وجود ندارد و پیمانکاران به دلیل ترس از پیگرد قانونی، حتی حاضر به اعلام اسامی مفقودان هم نشده‌اند.

به گفته کارشناسان دپو کردن عامدانه مواد خطرناک با شناسنامه اقلام معمولی، علت فاجعه بوده، که نشان می‌دهد جمهوری اسلامی برای رسیدن به مقاصد پلید خود دست به قتل شهروندان زده است.

#انفجار_بندرعباس #بندرگاه_رجایی #بندرعباس #بندر_رجایی #شهبندر #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech
بنا بر اعلام هلال‌ احمر هرمزگان، عملیات جستجو و نجات در بندر رجایی پایان یافت.
به گفته روابط عمومی جمعیت هلال‌ احمر هرمزگان «در دو روز اخیر هیچ‌گونه بقایایی از نفرات آسیب‌دیده یافت نشده است.»
این در حالی است که هنوز تعداد زیادی مفقود هستند که اثری از آن‌ها یافت نشده است.

به ادعای جمهوری اسلامی، در انفجار بندر رجایی ۷۰ نفر کشته شده‌اند، ۲۲ نفر مفقود هستند و بیش از ۱۲۰۰ نفر هم مصدوم شده‌اند.
روزنامه واشنگتن‌پست به نقل از کارشناسان، قدرت انفجار در بندررجایی شهر بندرعباس را معادل انفجار ۵۰ تن تی‌ان‌تی برآورد کرده‌ است.

جمهوری اسلامی هر نوع اظهارنظری درباره انفجار بندرعباس را جرم‌انگاری کرده و حتی با اتهام «تشویش اذهان عمومی» برای چند رسانه و فعال مدنی هم تشکیل پرونده داده است.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #بندرعباس
@Tavaana_TavaanaTech
در وضعیت تورم افسارگسیخته در ایران، احتمال ابتلا به انواع بیماری هم بیشتر شده است، قیمت داروها هم افزایش یافته است، شرایط افراد مبتلا به بیماری‌های خاص هم سخت‌تر است. آن‌ها به علت شرایط بد اقتصادی از تغذیه مناسب هم برخوردار نیستند و این امر منجر به تشدید بیماری می‌شود.

رژیم جمهوری اسلامی که کشور ثروتمند ایران را به جایی کشانده که فقر و بدبختی فراگیر شده، برایش جان مردم کمترین اهمیت را دارد و همچنان بر مواضعی که میهن را با چالش بیشتری مواجه می‌کند، پافشاری می‌کند.

حکومتی که حاضر است درمان آسیب‌دیدگان حزب‌الله لبنان را رایگان انجام دهد ولی شهروندان ایران در رنج و گرفتاری باشند‌، نسبتی با مردم ایران ندارد.


#نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
کارشکنی اطلاعات سپاه مانع جلوگیری از مصادره خانه روزنامه‌نگار زندانی در پراگ شده است

رضا ولی‌زاده، روزنامه‌نگار ایرانی-آمریکایی محبوس در زندان اوین، در پیامی اعلام کرده است که سازمان اطلاعات سپاه با ایجاد موانع متعدد، از صدور وکالت‌نامه برای او جلوگیری کرده و این اقدام باعث شده بدهی‌های بانکی‌اش در شهر پراگ به مرحله‌ای برسد که خانه‌اش در آستانه مصادره از سوی بانک قرار گیرد.
این خبرنگار پیشین رادیو فردا توضیح داده که در صورت امکان تعیین وکیل و انجام امور مربوط به اقساط وام مسکن و اجاره آپارتمانش در پراگ، می‌توانست از توقیف خانه‌اش جلوگیری کند. ولی‌زاده می‌گوید ابتدا به مدت سه ماه مانع از صدور وکالت‌نامه‌اش شدند و اکنون بیش از دو ماه است که سازمان اطلاعات سپاه با امتناع از تحویل شناسنامه‌اش به خانواده، عملاً مانع ترجمه و ارسال وکالت‌نامه شده است.
او تاکید کرده که پس از صدور حکم قطعی از سوی دادگاه تجدیدنظر و پایان کلیه مراحل تحقیقاتی، توقیف و امتناع از تحویل مدارک و اسناد شخصی‌اش به خانواده، هیچ توجیه قانونی ندارد و مصداق روشن انتقام‌جویی است.

ـ رضا ولی‌زاده، که پس از ۱۰ سال فعالیت در رادیو فردا در سال ۲۰۲۲ استعفا داده بود، اسفند ۱۴۰۲ برای دیدار خانواده به ایران بازگشت و مهرماه سال جاری بازداشت شد. نزدیکانش معتقدند که او با وعده‌های دروغین نیروهای امنیتی به کشور بازگشته و در یک تله امنیتی گرفتار شده است.
آقای ولی‌زاده به ده سال زندان محکوم شده است.

#رضا_ولی_زاده #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
Reposted from:
گفت‌وشنود avatar
گفت‌وشنود

محل کسب چهار شهروند بهائی در ارومیه، توسط ماموران اداره اماکن این شهر پلمب شد. پلمب این واحدهای صنفی پس از آن صورت گرفت که این شهروندان بهائی در یکی از اعیاد آیینی‌ خود، از بازگشایی محل کسب‌شان خودداری کردند.

براساس گزارش هرانا، در این روز فروشگاه پوشاک فرائض رضایی، فروشگاه لوازم الکتریکی عنایت جواهردوست، فروشگاه پوشاک شیوا دهقان و فروشگاه قطعات یدکی تجهیزات سرمایشی شهاب نجف زاده، توسط ماموران اداره اماکن پلمب شده است.
یک منبع مطلع نزدیک به این شهروندان بهائی گفت: «روز پنج‌شنبه، همزمان با یکی از اعیاد بهائیان، که طبق باور دینی‌شان موظف به تعطیلی محل کسب هستند، این چهار شهروند نیز مغازه‌های خود را بسته بودند، اما در همان روز مغازه‌هایشان توسط مأموران اداره اماکن پلمب شد. روز شنبه برای پیگیری موضوع به اداره اماکن مراجعه کردند، اما ماموران اعلام کردند که بازگشایی مغازه‌ها تنها با دستور قاضی انجام خواهد شد و زمان آن نیز نامشخص است.»

گفتنی است که در سال ۱۳۹۵ محل کسب پیشین آقای جواهردوست پلمب شده بود. همچنین محل کسب آقای نجف زاده نیز در سال ۱۳۹۶ توسط اداره اماکن پلمب شد که پس از ۱۷ ماه حکم فک پلمب آن به دستور شورای تامین استان آذربایجان غربی و مصوبه شورا صادر شد.

بهائیان، که بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان در ایران هستند، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محرومند؛ آنها نه‌تنها اجازه ورود به دانشگاه را ندارند، بلکه در بسیاری از مشاغل از پیش حذف شده‌اند.

اخراج از کار، تعطیلی کسب‌وکارها و فشارهای اقتصادی، بخشی از سیاست سرکوب آنهاست.

#داستان_ما_یکیست #بهائیان_ایران #رواداری #گفتگو_توانا

@Dialogue1402
به خواهران دربند، #ور‌یشه_مرادی، #پخشان_عزیزی، و دیگر دوستان در بند زنان زندان اوین

سلام و درود

خبر‌ به ما رسید که خانم #حورا_نیکبخت با وجود شرایط جسمانی نامناسب و ابتلا به بیماری صعب‌العلاج، همچنان علیه افرایش اعدام‌ها «به ویژه در میان محرومان و به حاشیه‌راندگان» به اعتصاب غذای نامحدود خود ادامه می‌دهند.

می‌دانیم برای مقامات امنیتی و قضایی، جان یک زندانی در اعتصاب غذا، اغلب اهمیتی ندارد. آنها مرگ این عزیزان را با گزارشی کلیشه‌ای با مضمون «ایست قلبی» مختومه می‌کنند. اما ما و شما خوب می‌دانیم که مرگ انسانی متعهد به کرامت انسان و حقوق بشر، آن‌هم در پشت میله‌های زندان و در پی تصمیمی اخلاقی و سیاسی، نه فقط یک ضایعه انسانی، که زخمی عمیق بر پیکر وجدان جمعی ماست.

در زندان قزلحصار، در همسایگی هرروزه‌ی چوبه‌های دار، ما هم‌درد حورا هستیم. درد دیدن و شنیدن مرگِ هرروزه‌ی انسان‌هایی که قربانی ماشین بی‌رحم اعدام‌اند، ما را نیز تا مرز فروپاشی می‌کشاند. اما باور داریم مقاومت و اعتراض اگر قرار است ماندگار و ثمربخش باشد، باید در قالب کنش‌های جمعی، آگاهانه، و پایدار صورت گیرد.

خواهران عزیز، از شما تقاضا دارم این پیام را به حورای شریف و دلاور برسانید: ما به انتخاب شجاعانه‌اش برای اعتراض احترام می‌گذاریم، اما از او می‌خواهیم جان و سلامت خود را حفظ کند، چرا که حضور و صدای او در این مبارزه بسیار ارزشمندتر از غیاب و خاموشی اوست. راه مقابله با این جنون اعدام، تنها از مسیر ایستادگی جمعی، همبستگی واقعی، و تلاش‌های هماهنگ می‌گذرد.

ما شاید در قعر این جهنم جنون و کشتار در زندان‌ها تا مرز فروپاشی روحی برویم اما هرگز از پای نمی ایستیم و دست در دست هم با همراهی و عمل جمعی و با حمایت همه مردمان از «حق زندگی» همبندی‌ها و همه زندانیان دفاع و در برابر سازمان سرکوب این حاکمیت مقاومت خواهیم کرد.

اینجانب ضمن سپاس از همه کنشگران کارزار ستایش‌برانگیز «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در همه‌جای دنیا، درخواست میکنم ابتکار عمل بیشتر و متنوع‌تری دربرابر موج رو به افزایش اعدام‌ها در پیش گیرند؛ از شما خواهران عزیز نیز خواهشمندم پیام برادر کوچک‌تان را به حورای عزیز رسانده و از ایشان بخواهید به دلیل نگرانی از عوارض احتمالی به اعتصاب غذای خود پایان دهند، بیایید در دفاع از «حق زندگی»، که بنیادین‌ترین حق بشر است، بی‌وقفه بکوشیم.

با احترام
#احمدرضا_حائری
زندان قزلحصار
یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴

ـ لازم به ذکر است، امروز در پی اعلام اعتصاب غذای پخشان عزیزی در حمایت از حورا نیکبخت و درخواست همبندی‌ها، حورا نیکبخت به اعتصاب غذای خود خاتمه داد.

#بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
04.05.202511:07
نامه‌هایی از زندان: تفتیش عقاید

حکومت تمامیت‌خواه و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی‌ همواره از رنگارنگی دینی و یا جریان‌ها و باور‌های فکری متفاوت، وحشت داشته‌ است و آن را با فلسفه وجودی خود در تقابل می‌بیند. به همین دلیل است که در تمام این سال‌ها به طور مداوم شاهد سرکوب جریان‌های فکری، نگرش‌ها و اقلیت‌های مذهبی و دینی در ایران هستیم که این به معنی نقض آشکار حقوق بشر در ایران است.

در این بخش از مجموعه «نامه‌هایی از زندان»، با تمرکز بر این موضوع، نامه‌هایی از مریم نقاش زرگران، فرح باغی، فتحی محمد نقش‌بندی، مسعود کردپور، امید کوکبی، اعضای پیشین یاران، شیرین عبادی و نسرین ستوده را می‌شنویم.

این بخش تقدیم می‌شود به تمام آن‌ها که صرفا و صرفا به دلیل باورها و عقایدشان تحت ستم، تبعیض و شکنجه قرار گرفتند یا جان شیرین‌شان را از دست دادند.

https://tavaana.org/letters_prison6/
در یوتیوب:
https://youtu.be/BHdgk5o6p9U
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id586411459
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/neytq6e6b41e

#پادکست #کتاب_صوتی #شکنجه #یاری_مدنی_توانا #نامه_های_زندان
@Tavaana_TavaanaTech
هشدار ۷ زندانی سیاسی درباره “وضعیت خطیر” مطلّب احمدیان

ابوالفضل قدیانی، مصطفی تاج‌زاده، علیرضا بهشتی، سیامک ابراهیمی، مهدی محمودیان، سعید احمدیان، خشایار سفیدی بنام خدا هم‌بندی و هم‌اتاقی ما، جناب آقای مطلب احمدیان، که بیش از پانزده سال حبس را تحمل کرده است، در حال حاضر بنا بر گواهی پزشکان متخصص پزشکی قانونی و بهداری زندان اوین به دلیل بیماری‌های گوناگون ـ به‌ویژه ناراحتی وخیم گوارشی و ایجاد توده در اثنی‌عشر، پارگی فتق شکمی و همینطور نارسایی ستون فقرات باید هرچه سریع‌تر تحت چندین عمل جراحی قرار گیرد. در صورت اهمال در درمان، وی در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارد. علاوه بر این، پس از انجام این جراحی‌های سنگین، نیاز است که برای مدت نقاهت تحت مراقبت خاص قرار گیرد؛ امری که بهداری زندان ناتوانی خود را در تأمین آن اعلام کرده است. همچنین با توجه به خطر بالای عفونت‌های بیمارستانی، امکان تأمین این مراقبت در مراکز درمانی عمومی وجود ندارد. بر این اساس پزشکی قانونی ضرورت توقف اجرای حکم او را برای گذراندن این دوره تحت نظر خانواده تأیید کرده است. با این‌حال، علی‌رغم پیگیری‌های مکرر، سپردن وثیقه ۵۰ میلیارد ریالی ـ که نهایت توان خانواده است ـ و علاوه بر آن، کفالت هفت وکیل و یا کارمند رسمی دولت، این درخواست با مخالفت صالحی دادستان تهران مواجه شده است. ما که از مدت‌ها پیش شاهد شب‌ بیداری‌های ناشی از درد و محدودیت‌های شدید غذایی آقای احمدیان بوده‌ایم، بنا بر وظیفه الهی و انسانی خود، با یادآوری وضعیت خطیر او خواستار رسیدگی فوری به این موضوع هستیم.


ـ مطلب احمدیان، حدودا ۴۰ ساله اهل شهرستان بانه، در تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۸۹ به اتهام محاربه از طریق عضویت در یکی از گروه‌های اپوزیسیون بازداشت و به ۳۰ سال زندان در تبعید محکوم شد. او در ابتدا در زندان میناب و سپس در سال ۱۳۹۵ به زندان سقز منتقل شد.

مطلب در سال ۱۳۹۷، به اتهامات “مشارکت در قتل” به ۸ سال حبس تعزیری و پرداخت نصف دیه کامل (دو دیه کامل برای ۴ متهم پرونده) و به اتهام “ضرب و جرح عمدی” از بابت همان پرونده به ۱ سال حبس و پرداخت ۲۰ میلیون تومان (۸۰ میلیون تومان برای ۴ متهم پرونده) بابت دیه فرد مجروح شده درگیری محکوم شد. پس از ابلاغ حکم در زندان سنندج، ابتدا به زندان اوین و سپس به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد.
در مرداد ۱۴۰۳، به دنبال تعطیلی زندان رجایی‌شهر، او و چند زندانی دیگر به زندان اوین انتقال یافتند و اکنون در بند ۴ این زندان هستند.

این برنامه را بشنوید:
youtu.be/CBQomYFor98

رنج‌نامه مطلب احمدیان در پانزدهمین سال حبس او را بخوانید:
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/90506

#مطلب_احمدیان #بیانیه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech
جنایتی دیگر توسط مأموران نیروی انتظامی، جان یک جوان دیگر را گرفت و خانواده‌ای را در سوگ فرو برد. روز جمعه، ساحل نصیری، جوان ۱۹ ساله اهل زیباکنار در استان گیلان، در پی تیراندازی مستقیم مأموران انتظامی در ساحل زیباکنار کشته شد.

بر پایه گزارش‌های محلی، مأموران انتظامی این جوان و دوستش را در ساحل متوقف کرده و اقدام به بازرسی بدنی و توقیف موتورسیکلت آن‌ها کردند. با بروز درگیری لفظی و مقاومت، نیروهای انتظامی مستقیماً دو گلوله به سر ساحل نصیری شلیک کردند و او را در دم به قتل رساندند.

این اقدام بی‌رحمانه، خشم اهالی زیباکنار را برانگیخت. معترضان با تجمع مقابل کلانتری و آتش زدن بنرهای حکومتی، خشم خود را نسبت به این جنایت ابراز کردند. نیروهای ویژه امنیتی با یورش به تجمع‌کنندگان و سرکوب خشونت‌بار، این اعتراضات را به پایان رساندند.

نهایتاً پس از ساعت‌ها تنش و اعتراض، پیکر ساحل نصیری با تهدید و فشار به خانواده‌اش تحویل داده شد و روز شنبه با حضور گسترده مردم، در زادگاهش به خاک سپرده شد.

در سوی دیگر، نیروی انتظامی در واکنشی که بیشتر به فرار از مسئولیت می‌ماند، مدعی شد که مقتول به همراه فردی دیگر حامل مواد مخدر بوده‌اند و هنگام بازرسی قصد خلع سلاح مأمور پلیس را داشته است؛ روایتی تکراری که در موارد مشابه بارها به‌عنوان توجیه برای قتل‌های فراقانونی مورد استفاده قرار گرفته است.

#زیباکنار #ساحل_نصیری #گیلان #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech
Shown 1 - 24 of 2 394
Log in to unlock more functionality.