🔆𐬀𐬯𐬞𐬀𐬥𐬛𐬔𐬁𐬥🔆

اظهار ملاطفت، فرموده و با هر یک از اتباع مرحمت نمودند. جناب معظم اليه اذن انصراف ،خواسته مراجعت فرمودند و در عبور از اوطاقها ایشک آقاسی باشی و وزرای دربار ،مقربان و محرمان دولت بهیه روسیه به مشایعت حاضر بودند. و قراولان خاصه با شمشیر و تفنگ در همه جا تعظیم نظامی نمودند و به تمام تشریفات ورود به منزل سفارت کبری مراجعت فرمودند و جمیع این احترامات و تشریفات خارج العاده مخصوص وجود جناب جلالتمآب ایلچی کبیر بوده زیرا که به جهت هیچ مأمور در رفتن به حضور به جهت مرخصی این قبیل احترامات و تشریفات از آوردن گاریهای مخصوص دولتی و آمدن صاحب منصبان بزرگ و امیرآخور و نسقچیان و سواره ژاندرم و غیرهم معهود و معمول نبوده و نیست. قبل از تشریف بردن به حضور اعلیحضرت امپراطور قدغن داشتند که عالیجاه آقا میرعلی اصغر معین التجار که در سفارت منزل ،داشت با سایر تجار و کسبه دولت علیه در منزل حاضر باشند. بعد از ورود همگی حاضر بودند فرمودند شربت و شیرینی حاضر ساختند، فرمان همایون وزير مقيمي مقرب الخاقان محمد قاسم خان را آوردند همگی برخاستند. میرزا حبیب منشی سفارت فرمان همایون را خواند همگی مبارک باد گفتند. فرمان مبارک را جناب معظم الیه به دست محمد قاسم خان دادند و شربت و شیرینی خوردند.

چون حسب الامر عالی که قاصد بسمت تبریز روانه گردیده بود و الیوم که روز دوشنبه سیم ربیع الثانی است قاصد مزبور وارد و احوالیکه بوده باشد وقوعی ندارد سوای اینکه همگی اهل ایران سراسیمه و مضطرب بوده و چاره خودشان را از همه جا مقطوع دیده امیدواری بطرف فرانسوز دارند در میان خودشان همین که عسگر افشار را بسمت فرانسوز روانه نموده اند چشم انتظار در جواب است که یحتمل از فرانسه چاره در ماده ایشان نماید و خود باباخان در جای خود متمکن تا حال حرکت نکرده میگویند که بعد از این بسلطانیه خواهد آمد الله اعلم و پسر باباخان در تبریز هفتهزار پیاده گرفته که دو هزار بقلعۀ ایروان و یکهزار بقلعه نخجوان گذاشته و چهار هزار هم د در نزد خود نگهدارد و کلبعلیخان نخجوانی را که مال و دولت داشت و خودش هم مرد رشید بود گرفته اند و عباسقلی نامی میبود او را حاکم نخجوان کرده اند و احوالات اینولا بقراریست که از تازگی شیخعلی خان با خان بوتای سازش نموده در پی شرارت و افساد میباشند چهار نفر آدم از تازگی روانه تبریز نموده که در آنجا محمد حسن خان شکی گفتگو نموده که او هم با پسر باباخان مجاوره کرده که اگر پسر باباخان راضی شود از آنجا عبور کرده بطرف عثمانلو گذشته پاره حرفهای افساد گفتگو نماید این بنده درگاه بعد از استماع این احوال آدم بنزد خان بوتای فرستاده که اینها چه حرکت لغو و بیهودگی میباشد و از این کارها سوای خرابی خود نیفتاده که بندگان صاحبی فرموده که اگر شما با کمال صداقت و بندگی خدمتگذاری اعلیحضرت امپراطور کرده باشند مثل امثال و اقران بین الامائل و الاقران مفتخر گردیده از مصدر جاه حضرت شاهنشاهی مورد الطاف و عنایات و مواجب بیغایات خواهد گردید.


با درج واکنش از ما حمایت کنید❤️🦁💚

شاه اسماعیل فرمود: «قورچیان کثیرالاخلاص و ملازمان کثیرالاختصاص هر کس سر نواب همایون ما را دوست می‌دارد، از گوشت بدن این دشمن من قدری میل نماید.»

بر سر گوشت آن جسد چنان ازدحام و هجوم عام شد که چند کس مجروح و زخمی گشتند و (جمعی که دورتر بودند یک لقمه گوشت او را از جمعی که نزدیکتر بودند، به مبلغ کلی می‌خریدند و می‌خوردند) و آن گوشت خام به خاک و خون آغشته را بر وجهی خوردند که بنگیان گرسنه محتاج، در وقت در رسیدن کیف بنگ و طغیان جوع، گوشت بره فربه بریان را چنان به رغبت تناول ننمایند...

پوست سر او را کندند و آن را کاه پر کرده، نزد بایزید دوم سلطان عثمانی فرستادند. جمجمه شیبک را نیز با روکشی از طلا تزیین کردند که شاه اسماعیل با آن در مجالس باده‌نوشی می‌کرد. خواجه محمود ساغرچی (وزیر شیبک خان) نیز در یکی از آن مجالس حضور داشت و شاه از او پرسید: «آیا این سر را می‌شناسی؟» خواجه پاسخ داد: «سبحان‌الله، چه صاحب دولتی بود که هنوز دولت در او باقی است که با این حال بر روی دست چون تو صاحب اقبالی‌است که دم به دم از آن بادهٔ نشاط می‌نوشد.»

شاه می‌فرمایند: «گفته بودی که دست من است و دامن دولت شیبک خان، چون دست تو به دامن او نرسید، اینک دست شیبک خان و دامن نکبت تو!»

🔷react🔷comment🔷share

🔷react🔷comment🔷share