𝓒𝗁𝖾𝗋𝗋𝗂𝖾𝗌^᪲

سال‌ها آرزویـَش همیـن بـود ؛
روزي بـرسد ڪـہ در غـروب عمـر، دسـت در دسـت معشـوقهـہ‌اش، بـہ سڪوت مـرگ سـلام ڪند.
در خـیال‌هایـش همـیشـہ ایـن تصویـر را مےدید:
چـشمانِ خـستـہ، ولـے روشَـن از عشـق؛ لبخـندی ڪـہ هنـوز بـوي زندگـے مےداد؛ و آخـرین نـفس، آرام گـرفتـہ در آغـوش ڪسے ڪـہ همـہ هستےاش بـود.
اما زندگے، بـےرحـم‌تـَر از آن بـ‌ود ڪـہ بـہ رویاهایـش وفادار بـماند.
پیـش از آنڪـہ از او سیـر شـود، پـیش از آنڪـہ دلـش سیـر شـود از تـماشای چـهره‌ی محـبوبـش، روزگار، او را از ڪنارش ربـود.
معشـوقـہ‌اش را بـردند، و او ماند؛ پیـر، شڪسته، بےدست و بےپناه.
حالا، هـَر شـب دَر دلِ تاریـڪے، دسـتان لـرزانـش را دَر هـوا مےچـرخاند؛ بـہ امید آنڪـہ شاید دوباره دسـت‌های آشـنای او را بـ‌یابد.
ولـے تنــہا چـیزی ڪـہ بـہ او مـےرسد، سـرمای بـےانتــہای تنـهایـے است.
آرزویِ مـرگـش هنـوز پابـرجاست.
اما دیگـ‌ر نـہ با لبخـند، نـہ با آغـ‌وش؛
بلڪـہ با چـشمانے خالـے، و قلـبـے ڪـہ هـزار بار پیـش از تـَن، مـرده است ،،

Don’t forget to join!"

Be join

درست وقتی که خورشید پشت ابرهای تیره پنهان می‌شود، سایه‌های ترس جان می‌گیرند. گم شدن در ترس، شبیه به راه رفتن در جنگلی بی‌پایان است؛ هر قدم که برمی‌داری، بیشتر در تاریکی فرو می‌روی. صدای نفس‌هایت سنگین‌تر می‌شود و ضربان قلبت تندتر می‌زند. افکاری که چون خفاش‌های سیاه بر سرت می‌چرخند، ذهنت را تسخیر می‌کنند. گاهی حتی نمی‌دانی از چه چیزی می‌ترسی، فقط می‌دانی که فرار می‌کنی. اما ترس، همچون سایه‌ای سرد، همواره پشت سرت است. تنها راه نجات، رویارویی با آن است؛ نوری که می‌تواند جنگل تاریک ذهنت را روشن کند.
و آن نور، شاید چیزی جز خودت نباشد؛ جرأتی که در اعماق وجودت پنهان شده است. کافیست بایستی، نفس عمیقی بکشی و چشم در چشم تاریکی بدوزی تا ببینی آنچه را که همیشه از آن گریزان بودی.