تعریف مدیریت دانش
مدیریت دانش (Knowledge Management) به مجموعه فرآیندها، استراتژی‌ها و ابزارهایی اطلاق می‌شود که برای شناسایی، خلق، سازمان‌دهی، ذخیره، اشتراک‌گذاری و بهره‌برداری از دانش و اطلاعات در یک سازمان یا جامعه به کار گرفته می‌شود. این مفهوم با هدف افزایش بهره‌وری، بهبود تصمیم‌گیری، نوآوری و حفظ مزیت رقابتی طراحی شده است و به مدیریت دارایی‌های نامشهود سازمان، یعنی دانش ضمنی (تجربه‌ها و مهارت‌های افراد) و دانش صریح (اطلاعات مستند شده) می‌پردازد.
اجزای اصلی مدیریت دانش
1: شناسایی دانش: تشخیص منابع دانش موجود، از جمله تجربیات کارکنان، اسناد، و داده‌های سازمانی.
2: خلق دانش: تولید دانش جدید از طریق تحقیق، همکاری تیمی، و تحلیل داده‌ها.
3: سازمان‌دهی و ذخیره‌سازی: دسته‌بندی و نگهداری دانش در سیستم‌های قابل دسترس مانند پایگاه‌های داده یا نرم‌افزارهای مدیریت اسناد.
4: اشتراک‌گذاری: انتقال دانش بین افراد، تیم‌ها یا بخش‌ها از طریق آموزش، جلسات، یا پلتفرم‌های دیجیتال.
5: بهره‌برداری: استفاده عملی از دانش برای حل مسائل، بهبود فرآیندها و دستیابی به اهداف سازمانی.
