‌ ‌ ‌ Sserafimie is burning Hot

رومئو‌ی عزیز من
آن شاخه گل رز سرخ را به یاد داری؟ همان که به همراه نامه‌ پر از عشقت برایم فرستادی؛ امروز خشک شد.
راستش را بخواهی مدتی بود که فکر میکردم باید برایت بنویسم. باید برایت از حرف‌های دلم بنویسم. دنبال بهانه‌ای برای شروع حرف‌هایم بودم و حالا خشک شدن شاخه رزت بهانه خوبی برای سر باز کردن درد دلم است.
میدانی، خوب میدانی که من همیشه دوستت داشتم و دوستت دارم و به گمانم تا آخرین تار مویی که از سرم سفید شود و آخرین نفسی که از سینه‌ام برون رود تو را دوست خواهم داشت.
اما آیا دردانهٔ من، این را هم میدانی که فاصله بقدری در بین ما زیاد است که میترسم دوری از من مثل دوری رز از خاک، غنچه های نو شکفته عشق را در قلبت بخشکاند. و دیگر در خاطرت ردی از نامه پر عشق و شاخه گل سرخت نباشد.
میترسم روزی، دیگر مرا مثل قبل دوست‌نداشته باشی و دنیا برایم به پایان برسد همانطور که امروز دنیای رز ژولیت به پایان رسید.