همان‌طور که برای آمدن رمضان آمادگی لازم است برای رفتنش هم باید آماده بود.
آمادگی برای رفتن بسیار متفاوت است. آمدنش با برکت است و باید غنیمت شمرد آن لحظات مبارک را.
اما وقت رفتنش، باید هوشیار بود مبادا هر آنچه رحمت و برکت الله متعال که در این ماه تو را دربرگرفته به محض خروج از این میهمانی از کَفَت برود!
آری باید زیبایی‌های این ایستگاه زیبا را بتوان حفظ کرد. درس‌هایی که تمرین شد، عباداتی که کامل شد، اذکاری که فراموش نشد، دعاهایی که با اصرار گفته شد، قلبی که از کینه و بدی محافظت شد، زبانی که مراقبت شد، زمانی که مغتنم شمرده شد، شب‌هایی که زنده نگه داشته شد...
باید این خاطرات را هر روز در خاطر داشت. مبادا عطر رمضان از تن این آدم غافل کنده شود. مبادا فقط ماهی باشد که پشت سر گذاشته شد. مبادا رمضان را روی طاقچه زمان گذاشت تا سال بعد اگر عمر باقی بود بقچه را باز کرد. مبادا من بعد حلال و حرام را ساده انگاشت. مبادا باز زنگار کینه و حسد و بخل و بدی روی قلب خانه‌تکانی شده بنشیند.
آری باید تماما تلاش کرد تا از رمضان مبارک عطر و بویی با خود همراه کنیم که از ما جدا نشود، تا رمضانمان همراهمان باشد نه الوداع سر دهیم...
اللهم ثبِّتْ قلبي علی دینك...
ریپلی اعضای عزیز کانال بر این پست. 🌹
