Hojatxona madaniyati
Ha, to‘g‘ri o‘qidingiz, aynan hojatxona madaniyati haqida ikki og‘iz gapirmoqchiman.
Bilasizmi, bizda mana shu madaniyat mutlaqo shakllanmay qolib ketgan. Ko‘pchilik bunaqa “mayda” narsalarni o‘rgatish shart emas deb o‘ylasa kerak.
Lekin shaxsan men O‘zbekistondagi jamoat hojatxonalariga majburlikdan kirsam kiraman, bo‘lmasa umuman yaqinlashmayman ham. Chunki, mendan oldin kirgan “odam” hamma yerni bejab ketgan bo‘ladi, odatda.
Mana bir misol, davlat maktabi hojatxonasiga kiring, hammasini eshigini bolalar sug‘urib olishadi, buzishadi, xullas nima qilsa shu hojatxonaga kirib qiladi.
Chunki, ular oilada bunday tarbiya olmagan. Hatto kattalar ham hojatxonadan to‘g‘ri foydalanishni bilmaydi.
Shuning uchun bo‘lsa kerak, bizda jamoat hojatxonalari umuman rivojlanmagan. Pulli xizmat ko‘rsatadiganlari ham bir ahvolda.
Mana hozir jamoat hojatxonalari kun tartibiga ko‘tarilyapti, lekin hamma joyda shunday hojatxonalar qurib qo‘yilgani bilan biz ularni darrov bejab tashlasak kerak.
Bir haftadan keyin u yerga ham kirib bo‘lmaydigan bo‘lib qoladi, menimcha. Yana bilmadim. Biz jamoat hojatxonasi qursak, "Iltimos, suvni bosib qo'yishni unutmang!" deb albatta yozib qo'yamiz. Agar nimadir yozilmasa, shu suvni bosishni ham bilmaymiz.
Qo‘polligim uchun uzr, gapirmasam bo‘lmadi.
@u_pulatoff
