Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Ko'rish

Николаевский Ванёк

Ko'rish

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Ko'rish

Труха⚡️Україна

Ko'rish

Николаевский Ванёк

Ko'rish

اُطاق شماره‌ی نُه.

اتاق شماره‌‌ی نُه، مکانی گمنام، آدمی گمنام‌تر.
@HomeUnknownbot

TGlist reytingi

TuriOmmaviy

Tekshirish

Tekshirilmagan

Ishonchnoma

Shubhali

Joylashuv

TilBoshqa

Kanal yaratilgan sanaMar 09, 2025

TGlist-ga qo'shildi

Mar 08, 2025

Men kanal egasiman

O'zgartirishlar tarixi

Telegram kanali اُطاق شماره‌ی نُه. statistikasi

Batafsil

Obunachilar

14

24 soat00%Hafta00%Oy00%

Iqtiboslar indeksi

25

Eslatmalar1Kanallardagi repostlar0Kanallardagi eslatmalar1

Bitta postning o'rtacha qamrovi

0

12 soat230%24 soat00%48 soat00%

Ishtirok (ER)

0%

Repostlar0Izohlar0Reaksiyalar0

Qamrov bo'yicha ishtirok (ERR)

0%

24 soat0%Hafta0%Oy0%

Bitta reklama postining qamrovi

0

1 soat00%1 – 4 soat00%4 - 24 soat00%

Batafsil

Botimizni kanalingizga ulang va ushbu kanal auditoriyasining jinsini bilib oling.

24 soat ichidagi barcha postlar

4

Dinamika

"اُطاق شماره‌ی نُه." guruhidagi so'nggi postlar

Barcha postlar

09.03.202507:41

به وضوح می‌بینم که گاهی بقیه با خودشون میگن چرا من دهنم رو نمی‌بندم و همچنان حرف می‌زنم؟ اما من آدمی نیستم که ساکت بمونم. به عنوان کسی که همیشه چشم به راه این بوده که به بقیه بله و چشم بگه تا مبادا این وسط احترامی خدشه‌دار بشه، فهمیدم که اکثر مواقع با هیچی نگفتن، احترام خودم داره زیر سوال میره. شاید به نظرت اشتباه باشه اما یک عمر سکوت باهام کاری کرده که حتی گاهی ترجیح میدم اوضاع رو با حرف زدنم بدتر کنم تا اینکه هیچی نگم و از خودم و حرفم دفاع نکنم.

08.03.202519:45

نه دلم می‌خواست تو سکون بمونم تا آینده از دست بره و نه توانی برای رها کردن این آرامش نسبی داشتم. همه‌ش هم قراره برگرده به انتخابی که می‌کنم اما حتی از انتخاب کردن هم فراری‌ام.

Repost qilingan:

ゆめ⤢꿈 ກ𝘰.¹⁷ ꐕ

08.03.202518:48

ᯓ★ 𝖿𝗈𝗋𝗐𝖺𝗋𝖽 𝗍𝗁𝗂𝗌 𝗆𝖾𝗌𝗌𝖺𝗀𝖾 𝖺𝗇𝖽 𝗂'𝗅𝗅 𝗀𝗂𝗏𝖾 𝗒𝗈𝗎 𝖺 "𝗐𝗋𝗂𝗍𝗍𝖾𝗇 𝖻𝗒" 𝗏𝗂𝖽𝖾𝗈 𝗐𝗂𝗍𝗁 𝖺 𝗉𝗂𝖾𝖼𝖾 𝗈𝖿 𝖺𝖽𝗏𝗂𝖼𝖾 𝗈𝗋 𝖺 𝗊𝗎𝗈𝗍𝖾 𝖿𝗈𝗋 𝗍𝗁𝖾 𝗇𝖾𝗐 𝗒𝖾𝖺𝗋

08.03.202511:55

دارم از خونه دور میشم. راه میرم و راه میرم اما نمی‌خوام به جایی برسم. می‌خوام یه جایی تو این مسیر بمیرم. تا وقتی بشه با دوپای پیاده راه رفت، منم غمی ندارم و می‌گذرم و میرم. اگر راهم تاریک بشه، می‌دونم ستاره‌ها هستن. اگر خوابم بیاد، درخت‌‌ها به من پناه میدن. اگر دلم گریه خواست، کنار یه رودخونه می‌شینم و می‌ذارم اشک‌هام تبدیل به بخشی از اون جریان بشن. اگر حس کردم دارم می‌میرم، به پروانه‌ها میگم دور سرم برقصن و دراز می‌کشم و نگاهشون می‌کنم. احتمالاً دلم بخواد تصویر قبل از مرگم، دیدن رقصیدن زندگی باشه و نه انتظار برای طعمه‌ی مرگ شدن. شاید هم تو آخرین لحظات با خودم زمزمه کنم: «نباید از خونه دور می‌شدم.» و بعد چشم‌هام رو ببندم. اگر چشم‌هام باز بمونن، پروانه‌ها می‌ترسن و دیگه نمی‌رقصن ولی باید برقصن. عمرشون کوتاهه، باید برقصن. تا فرصت هست، باید برقصن. عمر من کوتاه‌تر بود، نشد برقصم، پس بدرود گفتم و چشم‌هام رو بستم.

07.03.202520:49

مدت زیادی میشه که به تقویم توجهی نکردم. برام مهم نیست چه روزی می‌رسه یا چه روزی گذشته. خیلی وقته برای چیزی روزشماری نمی‌کنم. همه‌ش بیهوده‌ست. در اوج جوونی، دیگه شوقی برای چیزی نمونده. در واقع به اندازه‌ی موهای کف دستم، شوق دارم؛ به عبارت دیگه، هیچی!

07.03.202520:42

نه که نتونم متن بلند بنویسم، می‌تونم اما حالی برام نمونده. میگم بنویسم که کی بخونه؟ بنویسم که چی بشه؟

Repost qilingan:

‌🍰 ’s diary ‌ ྀི

07.03.202520:38

♡ : forward this and i'll give you a quote or a dialogue from one of my favorite movies or books

07.03.202520:31

نمی‌گذشت پس چشم‌هام رو بستم تا حس کنم داره می‌گذره و گذشت.

07.03.202520:25

یا یکی دیگه بود که اونم دقیقاً اخلاقش یه مدلی بود. یه جا داشت شعر می‌خوند و زبونش می‌گرفت و بقیه می‌خندیدن. چرا خب؟ این چیزا رو می‌بینم دلم می‌خواد بمیرم.

07.03.202520:24

یکی تو دانشگاه هست که رفتارش مدل خاصی داره. مثلاً زیاد سوال می‌پرسه، گیر میده و حتی رو مخ بقیه می‌ره. بقیه مسخره می‌کنن اما من هر بار دلم می‌گیره. حالا گیریم یه کمی هم اخلاقش فرق می‌کنه، چرا باید مسخره بشه؟