ㅤمـرواریـدㅤ

حـس میکـرد چیزی در وجـودش شکسته شـده ، غـرورش؟ اعصابـش؟ قلـبش؟! خـودش هـم نمیدانست کـه چـه اتفاقی بـرای او افتـاده است .
بـه سمت کشو رفـت، سیگـاری بـرداشت، فندک را روشـن کـرد و یـه کـام عمیـق از سیگاری کـه در بین انگشت هایـش جـا خـوش کرده بـود گرفت . دود را همـراه بـا خستگـی بیـرون داد و دسـتش را روی پیشـانیـش گـذاشت . سـرش درد میکـرد ، چشمـانـش دیـگر تحمل دیـدن هیچ چیز را نـداشت و پـاهـایش اجـازه‌ی بـلند شـدن و حرـکت کــردن را بـه او نـداد ، خـودش را بـر روی تختی کـه کنارش بـود انداخـت و پـلکش را بـر روی هـم گـزاشت ؛ او آنقدر‌ از همـه چیز خستـه شـده بـود کـه حتی صـدای نفس کشیدنـش‌ هـم روی مخـش میرفـت .