با سلام و عرض ادب
بعد از خواندن نوشته دل انگیز شما در باره گذشته و آینده ایران و افسوس ها و امیدها تنها یک آرزوی دیرینه که از قبل در دل داشتم و این روزها بیشتر و بیشتر به سراغم می‌آید به ذهنم رسید تا به اشتراک بگذارم و آن آرزو این است که همه ما و مخصوصاً خودم یاد بگیریم تا از کسی بت نسازیم و آینده کشور را در دستان کسی قرار ندهیم و او را منزه و پاک از هر اشتباه مپنداریم و به خانه نرویم که کشور در دستان یک فرد توانمند است، کاش یاد بگیریم تحلیل کنیم و نقاط ضعف و قوت را بدون هیچ غرض ورزی بیان کنیم.
شاید اگر بعد از انقلاب ۵۷ مردمان بجای اعتماد و اطمینان محض به رهبران وقت به پرسشگری و مطالبه گری از مسئولان در ادامه روی می‌آوردند ( همانگونه که حضرت علی علیه السلام در نهج‌البلاغه فرموده‌اند) آنوقت این روزگار ما نبود و متأسفانه شاهدم که باز بعد از ۴۶ سال هنوز نوبت به بررسی و تحلیل کارآمدی نظام‌ها و شخصیت‌های سیاسی نرسیده هنوز بیشتر سیاه و سفید می‌نگریم و هنوز دنبال منجی دیگری هستیم که تا آینده را به دستان توانمند او بسپاریم و این ناجی برای برخی شاهزاده رضا پهلوی است و برای برخی....
آی کاش در آینده بتوانیم کمی کوانتومی بیاندیشیم و کمی بر اساس تحلیل کارآمدی و عملکرد ارزیابی کنیم.
مهدی نوروزی
