امروز، روز جشن یک سالگی سوییت دیمه، چنلی که نه فقط حرف میزنه، بلکه با هر کلمه، دنیا رو به آهستگی میچرخونه...
تو رو باور دارم؛ نویسنده ای که قلمش بذر ستاره ها رو تو خاک سکوت میکاره و از دل تاریکی، مهتاب درمیاره!
هر برگ این شبدرِ خوشبختی، یه ویژگی توعه:
🍀برگ اول: خلاقیتِ بیقرارت، که همیشه مثل رودخونه تو چشم های ما جاریه.
🍀برگ دوم: عشق تو به قلم، که حتی سکوتمون رو به آواز ترجمه میکنه.
🍀برگ سوم: دل هایی که با نوشته هات نفس میکشن و توی هر خط، خانه ای برای آرزوهاشون پیدا میکنن.
🍀برگ چهارم: اقبال ماست، که توی این دنیای شلوغ، صدای تو رو میشنویم...
یک سال گذشت؛ اما تو تازه شروع کردی!
همین امروز، فردا رو از جیب زمان دزدیدی و به ما قول فرداهای روشنتری دادی...
پیش به سوی سال هایی که هر کلمه‌ات، یک شبدر چهاربرگ جدید به آسمان ادب میچسبونه!
شب بخیر، ای ماه گمشده قصر خاطرات
تاج تنهایی ات بر تخت سکوت شب می‌درخشد
باد، آواز کهن دریاها را می‌خواند
و من در این گوشه بی‌پنجره، نقش تو را با نور ستاره‌ها می‌کشم
شهبانوی دور من، مهتاب امشب قلمی از نقره است که فراقت را بر دیوار زمان می‌نویسد
قصر دلتنگیت پر از آینه‌هایی ست که تصویر خنده‌های تو را همچون جواهر محبوب نگه داشته‌اند
شب بخیر، ای قصیده ناتمام سلطنتی من
خواب‌هایت قایقی از ابریشم مهربانی باد
تا به ساحل سپیده برسانی این دل پرشرنگ را
و تاج غروب، فردا دوباره بر پیشانی طلوع بگذارد...✨
