ته خط؟روزی‌ که چشمانت را دیدم آن روز ته خط من بود.
چشمانت عمیق‌ترین جای قلبم را نشانه گرفت؛
شدی عزیزکرده قلبم و آری، گویی امشب پایان زندگی من است.
شاید برای پایانی که برای ما رقم خورد افسوس بخورم ،اما هرگز لحظاتی را که در قصهٔ ما رقم خورد را فراموش نخواهم کرد قشنگ ترین اتفاقِ من!…

"شاید در زندگیِ دیگر"

-کیم تهیونگ،14 آپریل 1994


a memory:
"سونگمین به خوبی میدونست رفتن برای کارش به معنای مرگ مهم‌ترین عضو خانواده هوانگه...زمان زیادی نداشت، باید بین شغل رویاییش و کاری که وظیفه خودش می‌دونست انتخاب می‌کرد."
"قطره اشکی از گوشه چشمش پایین چکید، چه ساده زندگی اون رو توی دو راهی قرار داده بود.خندید، خنده ای پر از درد. زندگی و سرنوشت اون رو به سخره گرفته بودن."
"جلوی در روی زمین نشست، بدون نگاه کردن به چشم‌های منتظر سونگهی سرش رو بین دست‌هاش گرفت. سونگهی نگران تنها برادرش بود و نمیخواست تو این حال اونو ببینه. کنار سونگمین نشست و دستشو روی شونش گذاشت."

زمانی که با پای برهنه بر آتش قلب لجوجش راهی شد هیچ فکرش را نمیکرد که سرنوشت چه پایان شومی را برایش رقم زده.

-هیچ بالی برای پرواز ندارم!
+بپر، در اوج پرواز خواهی کرد.
-اگر بیوفتم و سقوط کنم چی؟
+نترس، من میگیرمت.
-قول میدی؟
+من با قلبم به چشم های دریایی ات قسم میخورم رهات نمیکنم و اعتمادت رو نمیشکنم.


دنیا بی رحم تر از آن است که عهد های میان عاشق و معشوق را با ارزش بخواند و درواقع قلب های انسان ها هم آنقدر سنگ شده اند که به شکستن و خاموش شدن ستاره ی چشم ها اهمیت نمی‌دهند.

فرشته پرید، از پرتگاه عشق پاکش پرید، اما میان راه کسی در آغوشش نگرفت، کسی بال زخمی اش را پانسمان نکرد...درواقع هیچکس مانع سقوطش نشد.

این پایانی بی رحم و دردناک برای یک قلب عاشق است که گرفتار عشقی یک طرفه شده است.

-و آنگاه سرنوشت آن دو مانند دیگر عاشقان افسانه ای رقم خورد!