Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Переглянути

Николаевский Ванёк

Переглянути

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Переглянути

Труха⚡️Україна

Переглянути

Николаевский Ванёк

Переглянути

انجمن علمی مطالعات منطقه‌ای دانشگاه خوارزمی

🌎🏛انجمن علمی مطالعات منطقه‌ای دانشگاه خوارزمی
تهران
🔗 اینستاگرام ما: regionalstudieshub@

@sajad_Heshmatii : ارتباط با انجمن 🈸

Рейтинг TGlist

ТипПублічний

Верифікація

Не верифікований

Довіреність

Не надійний

Розташування

МоваІнша

Дата створення каналуКвіт 20, 2024

Додано до TGlist

Квіт 21, 2025

Я власник каналу

Історія змін

Статистика Телеграм-каналу انجمن علمی مطالعات منطقه‌ای دانشگاه خوارزمی

Детальніше

Підписників

343

24 год.

20.6%Тиждень

51.5%Місяць

51.5%

Індекс цитування

0

Згадок1Репостів на каналах0Згадок на каналах1

Середнє охоплення 1 допису

58

12 год.4910%24 год.580%48 год.7270%

Залученість (ER)

5.17%

Репостів2Коментарів0Реакцій1

Залученість за охопленням (ERR)

0%

24 год.0%Тиждень

0.74%Місяць0%

Охоплення 1 рекл. допису

3

1 год.1625 400%1 – 4 год.00%4 - 24 год.00%

Детальніше

Під'єднайте нашого бота до каналу і дізнайтеся стать аудиторії цього каналу.

Всього дописів за 24 години

2

Динаміка

Останні публікації в групі "انجمن علمی مطالعات منطقه‌ای دانشگاه خوارزمی"

Всі дописи

27.04.202516:15

در مقابل، کشورهای خاورمیانه فاقد چنین زمینه‌هایی هستند. نه نهادهای سیاسی مستقل، نه آموزش همگرا، و نه اراده سیاسی برای احترام به تنوع در آن‌ها نهادینه شده است. به همین دلیل، همان مدل چندفرهنگ‌گرایی که در غرب موجب همزیستی شده، در این کشورها به منبع تعارض تبدیل شده است. از نظر منطقی نیز، تا زمانی که الزامات زیرساختی چندفرهنگ‌گرایی در خاورمیانه فراهم نشود، اجرای این سیاست‌ها بدون پشتوانه تنها به تعمیق بحران‌ها می‌انجامد.

نتیجه‌گیری
چندفرهنگ‌گرایی در ذات خود مفهومی مثبت و مبتنی بر همزیستی است، اما در خاورمیانه، به واسطه ضعف‌های ساختاری، سیاسی و حقوقی، به‌جای کارکرد همگرایانه، به عاملی برای تشدید بحران‌ها تبدیل شده است. مقایسه تطبیقی با کشورهای غربی نشان می‌دهد که موفقیت این سیاست، نیازمند وجود پیش‌شرط‌هایی چون دموکراسی، عدالت، آموزش فراگیر و مشارکت اجتماعی است. بدون این بسترها، نسخه‌های وارداتی چندفرهنگ‌گرایی نه‌تنها ناکارآمد، بلکه بعضاً مخرب خواهند بود. آینده پایدار خاورمیانه در گرو اصلاحات عمیق ساختاری و پذیرش واقعی تنوع به عنوان سرمایه‌ای برای توسعه، و نه تهدیدی برای وحدت ملی خواهد بود.

آیدی نویسنده👈 @kocharfirkar
عضویت در کانال انجمن👈 @KHAURSSA

27.04.202516:15

تاثیر ناکارآمدی چندفرهنگ‌گرایی بر تشدید بحران‌ها در خاورمیانه: رویکردی چندبُعدی در مقایسه با غرب

سبحان کیانی هرسینی_ دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی

چندفرهنگ‌گرایی به عنوان یکی از سیاست‌های نوین مدیریت تنوع فرهنگی، در بسیاری از جوامع جهان به عنوان راهکاری برای ارتقاء همزیستی مسالمت‌آمیز تلقی می‌شود. با این حال، در خاورمیانه، به‌ویژه در شرایط ساختاری و تاریخی خاص آن، چندفرهنگ‌گرایی نه تنها کارکرد مطلوبی نداشته، بلکه در برخی موارد خود به عامل تشدید بحران‌های سیاسی، اجتماعی و امنیتی تبدیل شده است. این مقاله به تحلیل ابعاد مختلف این مسئله از منظر حقوقی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و قومی پرداخته و در پایان، مقایسه‌ای تطبیقی با کشورهای غربی ارائه می‌دهد تا روشن شود که چرا این سیاست در غرب مؤثر بوده ولی در خاورمیانه بحران‌زا شده است.

در جهانی که روز‌به‌روز به‌سوی تنوع فرهنگی و گسترش ارتباطات پیش می‌رود، چندفرهنگ‌گرایی به عنوان چارچوبی برای به‌رسمیت‌شناختن تفاوت‌ها و ساختن جامعه‌ای متنوع اما منسجم مطرح شده است. با این حال، در خاورمیانه که خود از دیرباز محل تلاقی فرهنگ‌ها، زبان‌ها و ادیان مختلف بوده، این سیاست نه‌تنها نتوانسته به انسجام منجر شود، بلکه در بسیاری موارد موجب تعمیق شکاف‌ها و افزایش منازعات شده است. دلایل این ناکامی را می‌توان در ساختارهای حقوقی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی منطقه جست‌وجو کرد.

بُعد حقوقی
در اکثر کشورهای خاورمیانه، چارچوب‌های حقوقی ناظر بر تنوع فرهنگی یا وجود ندارند یا بسیار ضعیف‌اند. قوانین اساسی بسیاری از این کشورها، جایگاه مشخص و پایداری برای اقلیت‌های قومی و دینی تعریف نکرده‌اند و در عمل، گروه‌های غیرفرهنگ غالب با محرومیت از حقوق برابر مواجه‌اند. عدم دسترسی اقلیت‌ها به آموزش به زبان مادری، مشارکت سیاسی محدود، تبعیض در اشتغال و خدمات عمومی، و نبود مکانیسم‌های نظارتی مؤثر، سبب بی‌اعتمادی گسترده نسبت به ساختار حقوقی رسمی شده است.

بُعد سیاسی
نظام‌های سیاسی در خاورمیانه عمدتاً اقتدارگرا، تمرکزگرا و فاقد شفافیت‌اند. دولت‌ها نه‌تنها نتوانسته‌اند چارچوبی دموکراتیک برای مدیریت تنوع ایجاد کنند، بلکه از شکاف‌های فرهنگی و قومی به عنوان ابزاری برای سرکوب، مهار اعتراضات و جلوگیری از اتحاد سیاسی بهره‌برداری کرده‌اند. بهره‌گیری از سیاست «تفرقه بینداز و حکومت کن» به‌جای سیاست‌های همگرایانه، موجب قطبی شدن فضای سیاسی و افزایش خشونت شده است.

بُعد اجتماعی
در سطح اجتماعی، نبود زیرساخت‌های گفت‌وگوی بین‌فرهنگی، ضعف رسانه‌های مستقل، و محتوای آموزشی همگن‌ساز، موجب تقویت گسست‌های اجتماعی میان گروه‌های فرهنگی شده است. در نتیجه، اقلیت‌ها در فضاهای بسته و جداگانه رشد می‌کنند و تعامل میان آن‌ها با جامعه بزرگ‌تر، به‌جای همزیستی، اغلب به سوءتفاهم، بی‌اعتمادی و تنش منجر می‌شود. این شکاف اجتماعی، زمینه‌ساز نزاع‌های درون‌جامعه‌ای و تقویت احساس تهدید متقابل شده است.

بُعد فرهنگی
سرکوب نمادهای فرهنگی اقلیت‌ها، سیاست‌گذاری‌های مبتنی بر تک‌فرهنگی‌سازی، و انکار زبان‌ها و آداب بومی، نه تنها به یکپارچگی نینجامیده، بلکه موجب مقاومت فرهنگی و بحران‌های هویتی شده است. در بسیاری از موارد، اقلیت‌های فرهنگی برای حفظ هویت خود، به شکل‌گیری گفتمان‌های مقاومت، اعتراضی یا حتی جدایی‌طلبانه گرایش یافته‌اند.

بُعد قومی
تنوع قومی در خاورمیانه، اگرچه می‌توانست منبعی برای غنای فرهنگی و توسعه متوازن باشد، اما در عمل به دلیل توزیع ناعادلانه قدرت و منابع، منجر به تعارضات شدیدی شده است. اقوامی چون کردها، عرب‌ها، ترکمن‌ها، بلوچ‌ها و دیگر گروه‌ها، اغلب با سیاست‌های مرکزگرا، تبعیض ساختاری، و عدم مشارکت در فرآیند تصمیم‌گیری مواجه‌اند. این روندها، زمینه‌ساز بی‌ثباتی و گاه شورش‌های قوم‌محور شده است.

بُعد تاریخی و منطقی: چرا چندفرهنگ‌گرایی در خاورمیانه نسبت به غرب موفق بوده نبوده است؟
تجربه کشورهای غربی در پذیرش چندفرهنگ‌گرایی، برخلاف خاورمیانه، عمدتاً بر پایه نظام‌های دموکراتیک، آزادی‌های مدنی، نهادهای قوی حقوق بشری و عدالت اجتماعی بنا شده است. غرب پس از جنگ جهانی دوم، با موج‌های مهاجرت و تنوع فرهنگی روبه‌رو شد، اما به جای سرکوب، با سیاست‌های آموزشی، رسانه‌ای و حقوقی، تلاش کرد تنوع را در بستر انسجام شهروندی نهادینه کند.

24.04.202516:39

میراث سنگین دکتر اکبر اعتماد؛ جاه‌طلبی علمی در جامعه‌ای ناآماده

سبحان کیانی هرسینی_ دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی

برنامه هسته‌ای ایران که در دهه ۱۳۵۰ خورشیدی به ابتکار دکتر اکبر اعتماد آغاز شد، نماد بلندپروازی علمی و فناورانه دولت پهلوی به شمار می‌رود. این پروژه با هدف رساندن ایران به جایگاهی در سطح قدرت‌های علمی جهان طراحی شد، اما با واقعیت‌های سیاسی، نهادی و اجتماعی کشور هم‌خوان نبود. در این متن به بررسی پیامدهای برنامه هسته‌ای ایران می‌پردازیم.

دوران پیش از انقلاب؛ پروژه‌ای مدرن در بستری سنتی و آمرانه
دولت پهلوی در دهه ۵۰ شمسی، با افزایش درآمدهای نفتی، تلاش کرد ایران را با شتاب به کشوری «مدرن» و صنعتی تبدیل کند. در این چارچوب، دکتر اکبر اعتماد به‌عنوان رئیس سازمان انرژی اتمی ایران منصوب شد و برنامه‌ای بلندمدت برای تولید برق هسته‌ای، تربیت نیروی انسانی، و دستیابی به فناوری چرخه سوخت طراحی کرد.

اما این برنامه در بستری اجرا می‌شد که نه از نظر نهادهای علمی و صنعتی آماده بود و نه از حیث مشارکت عمومی و آگاهی اجتماعی. دانشگاه‌ها فاقد نیروی متخصص کافی بودند، ارتباط میان صنعت و علم تقریباً وجود نداشت و جامعه مدنی نیز در قبال این پروژه‌های بزرگ، صرفاً نظاره‌گر باقی می‌ماند. همچنین، تصمیمات کلان عمدتاً در حلقه‌های محدود دربار و دولت بدون سازوکارهای شفاف یا نظارت نهادهای تخصصی و دموکراتیک اتخاذ می‌شد.

از منظر بین‌المللی، ایران به‌عنوان متحد غرب و به‌ویژه آمریکا، در مسیر انتقال فناوری هسته‌ای قرار گرفت. بر اساس قراردادهایی با آلمان غربی، فرانسه و آمریکا، ایران قرار بود به شبکه‌ای از نیروگاه‌های هسته‌ای مجهز شود. با این حال، همواره تردیدهایی در غرب درباره نیت واقعی ایران وجود داشت؛ به‌ویژه پس از آنکه ایران بر حق غنی‌سازی اورانیوم نیز تأکید کرد.

پس از انقلاب؛ بی‌اعتمادی داخلی، تقابل جهانی
با وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، برنامه هسته‌ای ایران تقریباً متوقف شد. بسیاری از متخصصان از کشور خارج شدند، قراردادها با شرکت‌های غربی لغو گردید و تأسیسات ناتمام باقی ماندند. رهبران انقلابی نیز در ابتدا این برنامه را «وابسته» و «غیراسلامی» تلقی کردند.

اما از اواخر دهه ۱۳۶۰، ایران به‌تدریج برنامه هسته‌ای را با تأکید بر بومی‌سازی و استقلال انرژی احیا کرد. این بار اما در فضایی از بی‌اعتمادی جهانی و در شرایطی متفاوت آغاز شد. کشورهای غربی، به‌ویژه پس از افشای برخی فعالیت‌های مخفی ایران در نطنز و اراک، نسبت به اهداف نظامی احتمالی این برنامه هشدار دادند و تحریم‌هایی گسترده را اعمال کردند.

در داخل، برنامه هسته‌ای به موضوعی سیاسی-ایدئولوژیک بدل شد و جایگاه ویژه‌ای در گفتمان مقاومت و استقلال یافت. این در حالی بود که همچنان مسائل ساختاری—از جمله ضعف مدیریت علمی، عدم شفافیت، و مشکلات اقتصادی—ادامه داشت. برنامه‌ای که در ابتدا به نام توسعه علمی آغاز شده بود، در عمل به منبع چالش‌های سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک تبدیل شد.

میراث اعتماد؛ پیشتازی علمی یا فشار تاریخی؟
اکبر اعتماد، در مصاحبه‌های بعدی خود بارها تأکید کرده که قصدش توسعه علمی ایران بوده و نه ساخت سلاح. اما بی‌توجهی به بستر اجتماعی و فرهنگی کشور، و نیز اتکا به مناسبات خارجی ناپایدار، موجب شد که این میراث نه‌تنها پایدار نماند، بلکه به مسئله‌ای حساس و پرهزینه برای ایران تبدیل شود.
از یک سو، دهه‌ها سرمایه‌گذاری، تحریم، و فشار سیاسی تنها دستاوردهایی محدود به همراه داشت؛ و از سوی دیگر، تصویر ایران در جهان به عنوان کشوری هسته‌ای اما پرابهام، تقویت شد. از نظر داخلی نیز، این برنامه هرگز نتوانست به الگویی برای توسعه فناورانه بومی و پایدار تبدیل شود.

نتیجه‌گیری
برنامه هسته‌ای ایران، به‌رغم نیت‌های اولیه اعتماد برای توسعه علمی، در عمل به یکی از متناقض‌ترین پروژه‌های تاریخ ایران بدل شد. در دوره پهلوی، با اتکا بر درآمد نفت و حمایت خارجی، بدون نهادسازی داخلی پیش رفت؛ و پس از انقلاب، در فضایی از بی‌اعتمادی و تحریم، با هزینه‌هایی سنگین ادامه یافت. تجربه‌ها به ما آموخته‌اند که توسعه فناوری پیشرفته، بدون آمادگی نهادی، اجتماعی و سیاست خارجی متوازن، نه‌تنها پایدار نمی‌ماند بلکه می‌تواند منجر به بروز بحران‌ها و فشارهای جدی شود.

آیدی نویسنده👈 @kocharfirkar
عضویت در کانال انجمن👈 @KHAURSSA

23.04.202514:47

20.04.202515:31

مذاکرات غیر مستقیم ایران و آمریکا؛ شطرنجی در سایه‌ها

یگانه ریکا_ دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی

در حالی که تحریم‌ها همچنان اقتصاد ایران را تحت فشار قرار داده‌اند و آمریکا نیز درگیر چالش‌های متعدد در سیاست خارجی خود، به‌ویژه در خاورمیانه است، دور تازه‌ای از مذاکرات غیرمستقیم میان تهران و واشنگتن در سکوت و با میانجی‌گری عمان و ایتالیا آغاز شده است. دور دوم این گفت‌وگوها به‌تازگی در رم برگزار شد؛ مذاکراتی که بیشتر به یک بازی شطرنج در سایه شباهت دارد تا یک مذاکره کلاسیک دیپلماتیک.

در این بازی، دو طرف با دقت و احتیاط کامل، گام‌هایی حساب‌شده برمی‌دارند؛ ایران با تکیه بر توانایی‌های فنی در برنامه هسته‌ای‌اش تلاش دارد تا برگ‌های برنده‌اش را حفظ کند، و آمریکا در پی آن است که با دستیابی به یک توافق حداقلی، از شکل‌گیری بحرانی گسترده‌تر جلوگیری کند.

آنچه این مذاکرات را از نمونه‌های پیشین متمایز می‌کند، نه فقط محتوای آن، بلکه شیوه‌ی برگزاری‌اش است. برخلاف مذاکرات پیشین که در وین و با حضور همه بازیگران برجام انجام می‌شد، این‌بار رم میزبان گفت‌وگوهایی است که اروپا در آن نقش پررنگی ندارد. همین موضوع نگرانی برخی دیپلمات‌های اروپایی را در پی داشته که احساس کنار گذاشته شدن از این روند را می‌کنند.

به‌نظر می‌رسد ایران و آمریکا تصمیم گرفته‌اند که گفت‌وگوهای حساس خود را به دور از هیاهو و در خلوت دنبال کنند؛ حتی اگر به بهای کنار گذاشتن دیگران باشد. اما سؤال اصلی اینجاست: آیا این گفت‌وگوهای پشت‌پرده به توافقی پایدار منتهی خواهد شد؟ تجربه‌ی برجام نشان داده که بدون ضمانت‌های اجرایی روشن، هر توافقی می‌تواند با یک امضا لغو شود. ایران با آگاهی از همین تجربه، به‌دنبال تضمین‌هایی جدی‌تر از گذشته است؛ چیزی که در فضای سیاسی ناپایدار آمریکا، به‌سختی قابل تحقق است.

در نهایت، به‌نظر می‌رسد که این مذاکرات بیشتر به منظور کنترل بحران و جلوگیری از بروز تنش‌های ناخواسته انجام می‌شوند تا اینکه هدفشان دستیابی به توافقی جامعه باشد. به عبارتی، بازی‌ای است با مهره‌هایی محدود، اما حرکاتی سرنوشت‌ساز.

@KHAURSSA عضویت درکانال🛑

20.04.202510:00

مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا؛ بازی شطرنج در سایه‌ها

یگانه ریکا_دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی

در حالی که سایه تحریم‌ها همچنان سنگین بر اقتصاد ایران سنگینی می‌کند و ایالات متحده نیز با چالش‌های سیاست خارجی پیچیده‌ای در خاورمیانه مواجه است، دور تازه‌ای از مذاکرات غیرمستقیم میان تهران و واشنگتن در سکوت خبری و با میانجی‌گری عمان و ایتالیا کلید خورده است. این گفت‌وگوها، که دور دوم آن به‌تازگی در رم برگزار شد، بیش از هر چیز به بازی شطرنجی می‌ماند که دو حریف با نگاه‌هایی تیز و دست‌هایی بسته، از پشت پرده به پیش می‌برند.

از یک‌سو ایران است که با پیشرفت‌های فنی در برنامه هسته‌ای‌اش و با تکیه بر ظرفیت‌های غنی‌سازی، تلاش می‌کند دست برتر را در میز مذاکره حفظ کند. از سوی دیگر، آمریکاست که در تلاش برای مهار برنامه هسته‌ای ایران، خواهان نوعی توافق حداقلی است؛ توافقی که دست‌کم بتواند از وقوع یک بحران بزرگ‌تر جلوگیری کند.

اما آنچه این مذاکرات را خاص می‌کند، نه فقط محتوای آن بلکه فرم برگزاری‌شان است. مذاکره‌ای که نه در وین و نه با حضور همه بازیگران سابق توافق ۲۰۱۵، بلکه در رم و بدون نقش مستقیم اروپا در حال پیگیری است. بی‌دلیل نیست که برخی دیپلمات‌های اروپایی از «کنار گذاشته شدن» نگران‌اند. به‌نظر می‌رسد دو بازیگر اصلی، ترجیح می‌دهند در خلوت خود چانه‌زنی کنند، حتی اگر بقیه را پشت در بگذارند.

اما آیا این مذاکرات به توافقی پایدار ختم خواهد شد؟ تجربه برجام به ما آموخته که بدون تضمین‌های اجرایی و تعهدات عملی، هر توافقی می‌تواند با یک امضای سیاسی لغو شود. ایران، با آگاهی از این تجربه، حالا خواهان تضمین‌هایی فراتر از کاغذ است؛ چیزی که در ساختار سیاسی متغیر آمریکا، تقریباً بعید به‌نظر می‌رسد.

در نهایت، مذاکرات غیرمستقیم امروز شاید بیشتر از آنکه زمینه‌ساز توافقی بزرگ باشند، ابزاری برای مدیریت بحران و جلوگیری از یک تقابل نظامی ناخواسته‌اند. شطرنجی است با مهره‌های محدود، ولی حرکاتی حیاتی.

🛑@KHAURSSA عضویت درکانال🛑

Переслав з:

انجمن‌های علمی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل و مطالعات منطقه‌ای دانشگاه شهید بهشتی تهران

18.04.202519:01

✅ انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی با همکاری اندیشکده دیپلماسی ملل و مرکز مطالعات اوراسیای مرکزی دانشگاه تهران برگزار می‌کند:

⭕️ « توافق جامع ایران و روسیه در پویایی های جدید بین الملل»
‌
با حضور:

🎖 دکتر الهه کولایی ( استاد تمام روابط بین الملل دانشگاه تهران )

🎖 دکتر علیرضا نوری(استادیار روابط بین‌الملل دانشگاه شهید بهشتی )

🎖دکتر لانا راوندی فدایی ( استاد دانشگاه علوم انسانی مسکو )

📆 زمان: دوشنبه 1 اردیبهشت ماه ساعت ۱۵:۳۰ الی ۱۷

📌 مکان برگزاری: سالن کنفرانس دانشکدهٔ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی

⭕️ ظرفیت این نشست محدود و شرکت برای همگان آزاد است (افرادی که خارج از دانشگاه شهید بهشتی تشریف می‌آورند، حتما از در دندان‌پزشکی وارد شوند).

❌ جهت ثبت نام به آیدی زیر مراجعه فرمایید

@Politics_SBU

🆔 @SBUpolitics

18.04.202517:58

⭕️دکتر مجید محمدشریفی، عضو هیئت علمی دانشگاه و استاد مشاور انجمن مطالعات منطقه‌ا‌ی دانشگاه خوارزمی :
پیشنهاد ترامپ به ایران خارج کردن اورانیوم از کشور است، اگر اورانیوم از ایران خارج شود، حمله نظامی به ایران جدی خواهد بود.

🛑@KHAURSSA عضویت درکانال🛑

17.04.202520:44

🔰دیپلماسی هوشمندانه؛ نه تسلیم، نه تقابل

✍️مهرداد صالحی یگانه
کاندیدای دکتری روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی تهران

💠اتخاذ رویکردی متعادل و واقع گرایانه
مذاکرات میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا، به‌عنوان دو بازیگر تأثیرگذار اما متعارض در نظم منطقه‌ای و بین‌المللی، همواره واجد پیچیدگی‌هایی فراتر از یک گفت‌وگوی سیاسی ساده بوده‌اند. در چنین معادله‌ای، اتخاذ رویکردی متعادل، خردمندانه و واقع‌گرایانه نه‌تنها ضرورتی اجتناب‌ناپذیر، بلکه پیش‌شرط هرگونه موفقیت است. واقعیت آن است که تجربه توافق برجام به‌روشنی نشان داد که اعتماد یک‌طرفه به آمریکا، بدون دریافت تضمین‌های عملی و قابل اجرا، می‌تواند پرهزینه و حتی آسیب‌زا باشد.

💠آموختن از تجربه برجام
خروج یک‌جانبه ایالات متحده از برجام، آن‌هم با وجود امضای رسمی در قالب یک توافق چندجانبه، نشان داد که سیاست خارجی آمریکا تحت تأثیر رقابت‌های حزبی و تحولات داخلی آن کشور نیز قرار دارد و نمی‌توان به دوام تصمیماتش در بلندمدت چندان اتکا کرد. این تجربه یک درس کلیدی در بر دارد: هرگونه مذاکره یا توافق جدید، تنها زمانی قابل اتکا خواهد بود که شامل ضمانت‌های عینی، تعهدات زمان‌بندی‌شده، مکانیسم‌های نظارتی مشخص و پیامدهای عملی برای نقض احتمالی توافق از سوی طرف مقابل باشد. صرف اعتماد به امضای‌ کری یا نیت ویتکاف، بدون پشتوانه اجرایی، می‌تواند هزینه‌های جبران‌ناپذیری برای اقتصاد، امنیت و انسجام اجتماعی کشور به همراه داشته باشد. با این حال، باید پذیرفت که مذاکره، ذاتاً ابزار است، نه هدف. هدف اصلی، تأمین منافع ملی، کاستن از فشارهای اقتصادی، افزایش توان چانه‌زنی ایران در سطح بین‌المللی و کاستن از تهدیدهای خارجی است. کنار گذاشتن کامل مسیر گفت‌وگو، به معنای خودتحریمی و کاهش ظرفیت‌های ایران برای مدیریت بحران‌های داخلی و بین‌المللی خواهد بود.

💠مذاکره بر اساس مولفه های بازدارندگی کشور
باید با حفظ اصول و خطوط قرمز، مذاکره را به عنوان ابزاری هوشمندانه برای مدیریت تنش‌ها و گشودن راه‌های پیشرفت به کار گرفت.این مهم، زمانی مؤثر واقع می‌شود که با یک نگاه راهبردی، مذاکره نه از سر ضعف، بلکه از موضع قدرت و با حفظ مؤلفه‌های بازدارندگی ایران دنبال شود. توانمندی‌ هسته‌ای صلح‌آمیز، نفوذ منطقه‌ای و اقتدار دفاعی، ابزارهای مشروعی هستند که باید در میز مذاکره حفظ و مدیریت شوند، نه قربانی.

💠انسجام و هم صدایی داخلی
در کنار این موارد، انسجام داخلی نیز شرط اساسی موفقیت در سیاست خارجی است. پیام‌های متناقض، تصمیم‌های عجولانه یا اختلاف میان نهادهای تصمیم‌گیرنده، می‌تواند روند مذاکرات را مختل کرده و فرصت‌های موجود را از بین ببرد. مذاکره موفق، نیازمند وحدت رویه، برنامه‌ریزی دقیق و پشتیبانی ملی است.
خلاصه اینکه، مسیر درست در قبال مذاکره با آمریکا، نه خوش‌بینی مفرط است و نه بدبینی مزمن. نه باید همه داشته‌ها را به سادگی واگذار کرد، و نه باید از اصل گفت‌وگو چشم پوشید. آنچه نیاز امروز کشور است، دیپلماسی هوشمند، مسئولانه و قدرت‌محور است. دیپلماسی‌ که در آن عقلانیت سیاسی بر احساسات زودگذر غلبه دارد و منافع ملی در صدر تصمیم‌گیری‌ها قرار می‌گیرد.
به امید موفقيت تیم مذاکره کننده...

🛑@KHAURSSA عضویت درکانال🛑

13.04.202508:43

مدیریت حمایت و پشتیبانی فرهنگی دانشگاه خوارزمی برگزار می کند:

💢اردوی یک روزه دانشجویی روایت تبار به مقصد کاشان💢

❌ظرفیت محدود( اولویت با عزیزانی است که زودتر ثبت نام کنند)

🕰️ زمان حرکت: ۵ صبح از درب دانشگاه
پسران ۵ اردیبهشت 1404    و    دختران 12 اردیبهشت 1404

⏰ مهلت ثبت نام: پسران تا 1 اردیبهشت و
                            دختران تا 7 اردیبهشت

بازدید از مکانهای دیدنی شهر کاشان

هزینه اردو : ۱۶۰ هزارتومان شامل صبحانه، ناهار و میان وعده

جهت ثبت نام: به دفتر مدیریت حمایت و پشتیبانی فرهنگی در نیم طبقه ساختمان اداری واقع درخیابان خاقانی آقای صادقی مراجعه نمایید. شماره تماس: 86070789

✅ با ما همراه باشید...

♻️ با ما همراه باشید

✅ معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه خوارزمی

12.04.202517:54

خروج ترامپ از برجام در سال 2018 و اعمال سیاست فشار حداکثری و در ادامه تهدید نظامی و ترور سردار سلیمانی، سب شده تا ایران کاملاً به دولت ترامپ بی‌اعتماد شود. مهم‌تر اینکه برجام در سال 2015 نتوانست تأیید کنگره آمریکا را به‌دست آورد و به یک معاهده رسمی بین دو کشور تبدیل شود؛ با وجود این، حتی اگر توافق هسته‌ای احتمالی با ترامپ برخلاف برجام در کنگره تصویب شود همچنان نمی‌توان احتمال عدم‌خروج رئیس‌جمهور بعدی آمریکا از آن را تضمین کرد. این عدم‌اطمینان به آینده، انگیزه جمهوری اسلامی ایران برای توافق را تضعیف می‌کند.
اختلاف‌نظر در دولت ترامپ: عامل دیگری که می‌تواند دستیابی به توافق را دشوار سازد، اختلاف نظر اعضای دولت ترامپ برسر چگونگی برخورد با ایران است. از تأملی در اظهارات و موضع‌گیری‌های مقامات دولت ترامپ می‌توان دو دسته از دیدگاه‌ها را از یکدیگر متمایز کرد: درحالی‌که ترامپ به همراه جی. دی ونس و استیو ویتکاف همچنان با حمایت از مذاکرات، احتمال حصول توافق را ممکن و ارجح می‌دانند، مایکل والتز و مارکو روبیو شانس دستیابی به توافق را ناچیز می‌دانند و هم‌نظر با بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از گزینه نظامی حمایت می‌کنند.
گرچه به نظر می‌رسد تسلط ترامپ بر دولت و عدم توانایی روبیو و والتز برای به چالش‌کشیدن نظرات رئیس‌جمهور می‌تواند مسیر تداوم مذاکرات و حصول توافق را هموار کند اما در مقابل تأخیر در مذاکرات و طولانی‌شدن زمان توافق می‌تواند سبب غلبه دیدگاه جنگ‌طلبان در دولت ترامپ شود. مهم‌تر اینکه تحولات منطقه پس از 7 اکتبر 2023 و برداشت از موقعیت منطقه‌ای ایران ممکن است ترامپ را بری انجام اقدام نظامی علیه ایران تحریک کند. تا زمانی‌که امکان حمله به تأسیسات هسته‌ای و نظامی ایران به عنوان یک انتخاب ممکن در افق دید ترامپ پدیدار باشد، می‌توان امکان عدم‌توافق را متصور بود.
سطح و گستره خواسته‌های ترامپ برای انجام توافق: هرگونه توافق احتمالی با ایران به سطح و گستره خواسته‌های ترامپ بستگی دارد. به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی ایران تنها حاضر به مذاکره بر سر برنامه هسته‌ای در چارچوبی مشخص است. رهبران ایران همچنان بر این باورند که برنامه موشکی ایران محل مذاکره نیست و ایران در این عرصه محدودیتی را نمی‌پذیرد.
گرچه هنوز درخواست‌های دولت ترامپ برای انجام توافق به روشنی و دقت اعلام نشده‌اند اما می‌توان دریافت که آمریکا در پی دستیابی به یک توافق جامع است که افزون بر برنامه هسته‌ای، برنامه موشکی و سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران را نیز شامل می‌شود. به نظر می‌رسد، شکاف در خواسته‌های دو طرف بسیار زیاد است. درحالی‌که ایران در پی نسخه به روز شده توافقنامه دوران اوباما است که ذخایر مواد هسته‌ای را محدود می‌کرد؛ دولت ترامپ خواستار از بین‌بردن زیرساخت گسترده غنی‌سازی سوخت هسته‌ای، برنامه موشکی و حمایت طولانی‌مدت تهران از حماس، حزب‌الله و سایر نیروهای نیابتی در منطقه است.
مایکل والتز، مشاور امنیت ملی، بر آن است که توافق جدید با ایران باید تمامی موضوعات محل اختلاف را شامل شود. تأسیسات هسته‌ای ایران باید به طور کامل برچیده شود. وی در ماه مارس در برنامه "Face the Nation" شبکه سی‌بی‌اس مدعی شده بود: «ایران باید برنامه خود را به گونه‌ای رها کند که همه دنیا شاهد آن باشند.
والتز از «برچیده شدن کامل»* صحبت کرده و خواستار یک ایران بدون موشک، بدون نیروهای نیابتی و بدون مسیری برای رسیدن به بمب شده بود. تحولات اخیر برخی مقامات و تحلیل‌گران آمریکایی را بدین نتیجه‌گیری رهنمون کرده است که اکنون امکان دستیابی به یک توافق جامع با ایران در تمامی موضوعات محل اختلاف وجود دارد و دولت ترامپ باید از این فرصت بهره گیرد. چنین برداشتی به تحمیل خواسته‌های حداکثری علیه ایران منتهی خواهد شد. ناگفته پیداست که چنین امکانی، احتمال دستیابی به توافق را تضعیف خواهد کرد.
کارشکنی‌های بنیامین نتانیاهو: نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اصلی‌ترین مخالف هرگونه توافقی با ایران است. وی خواستار انهدام کامل برنامه هسته‌ای و هرگونه توانمندی‌های نظامی است که ممکن است علیه این رژیم استفاده شود. بر این اساس، نتانیاهو نه‌تنها برنامه هسته‌ای، بلکه توانمندی‌های موشکی و حمایت ایران از گروه‌های مقاومت را نیز تهدیدی وجودی علیه رژیم خود می‌داند و خواستار از بین‌بردن تمامی آن‌ها است.
پیروزی‌های نظامی در غزه، لبنان و سوریه انگیزه‌های نتانیاهو برای اقدام نظامی گسترده علیه ایران را تقویت کرده است. گرچه وی تاکنون به صراحت با ایده ترامپ برای مذاکره و توافق با ایران مخالفت نکرده است اما بی‌تردید وی تمامی امکانات موجود برای به شکست‌کشاندن مذاکرات آمریکا و ایران را به کار خواهد گرفت. تحریک ترامپ و ترسیم پیروزی نظامی احتمالی در صورت حمله نظامی به ایران می‌تواند ادامه مذاکرات را با چالش جدی مواجه کند.
کانال @KHAURSSA

12.04.202517:53

۵ تهدید علیه ابتکار عمان
دکتر مجید محمدشریفی_استادیار گروه روابط بین‌الملل دانشگاه خوارزمی

گرچه خبر آمادگی نمایندگان دولت ترامپ و جمهوری اسلامی ایران برای انجام مذاکرات در عمان برخی تحلیلگران را به حصول توافق نهایی امیدوار کرده است اما با ارزیابی شرایط کنونی حاکم بر برنامه هسته‌ای ایران در مقایسه با سال 2015، تحولات منطقه، افتراق‌نظرهای موجود در دولت ترامپ و در نهایت اثرگذاری بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی چنین می‌توان دریافت که انجام مذاکرات و رسیدن به توافق با چالش‌هایی جدی مواجه است.
با در نظر داشت این واقعیت که پس از مدت زمانی طولانی از بی‌اعتمادی و در ماه‌های اخیر تشدید تنش‌ها و تهدیدها، اعلام آمادگی برای انجام مذاکرات به هر شکل و با هر محتوایی می‌تواند بارقه‌ای از امید برای حل اختلافات از مسیر مذاکرات را پدیدار کند اما همچنان پرسش‌های جدی بی‌پاسخ مانده‌اند. آیا دو طرف ایران و آمریکا می‌توانند بار دیگر به توافق هسته‌ای دست یابند؟ محتوای توافق احتمالی چه خواهد بود؟ خواسته‌های دولت ترامپ از ایران چیست؟ ایران در برابر این خواسته‌ها چه امتیازاتی را طلب خواهد کرد؟ و در نهایت اینکه در صورت شکست مذاکرات چه انتخاب‌هایی پیش‌روی دو طرف وجود دارد؟
گرچه نویسنده خود امیدوار است که اختلافات ایران و آمریکا از مسیر مذاکرات حل و فصل شود اما با نگاهی واقع‌بینانه به شرایط موجود باید گفت، در مسیر حصول توافق نهایی، چالش‌ها و موانع جدی وجود دارند. عواملی که می‌توانند رسیدن به توافق را دشوار سازند. در ادامه به مهمترین این چالش‌ها و موانع می‌پردازیم.
بازگشت‌ناپذیربودن پیشرفت‌های برنامه هسته‌ای ایران: بسیاری از پیشرفت‌های ایران در برنامه هسته‌ای برخلاف انتظار و خواسته دولت ترامپ بازگشت‌ناپذیر هستند پیشرفت‌های برنامه هسته‌ای ایران در سال‌های اخیر در تمامی ابعاد بدان حد بوده است که برخی مقامات غربی بر این باورند که حتی اگر ایران با پذیرش محدودیت‌هایی از برخی پیشرفت‌های هسته‌ای خود عقب‌نشینی کند دانش انباشت‌شده در سال‌های اخیر را نمی‌توان از طریق توافق از میان برداشت. گرچه نهادهای اطلاعاتی آمریکا همچنان بر این باورند که ایران تصمیمی برای ساخت سلاح هسته‌ای ندارد اما بر این باورند که در صورت تغییر نظر رهبران، این کشور می‌تواند در مدت کوتاهی به سلاح هسته‌ای دست یابد.
به بیانی دیگر درحالی‌که ایران توانایی و دانش لازم برای ساخت سلاح هسته‌ای را دارد، تنها اراده سیاسی رهبران این کشور مانع تحقق این امر شده است. این نهادهای اطلاعاتی با استناد به برخی گزارش‌ها بر این باورند که ایران امکان ساخت سلاح هسته‌ای را چندین‌بار آزمایش کرده است. با چنین پیشرفتی هرگونه توافق احتمالی با ایران نیازمند بازرسی‌های گسترده از مراکز نظامی و تحقیقاتی این کشور است. بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باید اختیارات گسترده‌ای را برای بازرسی مراکز نظامی و تحقیقاتی ایران به‌دست آورند. بی‌تردید جمهوری اسلامی ایران با چنین سطحی از بازرسی‌ها مخالفت خواهد کرد.
غنی‌سازی خط قرمز ایران: پافشاری ایران بر حق غنی‌سازی بر اساس قوانین بین‌المللی، قرمزترین خط قرمزی است که تهران درباره برنامه هسته‌ای خود تعیین کرده است. از سال 2021 تاکنون سرعت غنی‌سازی اورانیوم در تأسیسات هسته‌ای ایران چنان پیشرفتی را تجربه کرده است که به گفته کارشناسان تبدیل آن به اورانیوم مورد نیاز برای تولید سلاح هسته‌ای تنها به دو هفته زمان نیاز دارد. پیشرفت‌های برنامه هسته‌ای ایران در تمامی ابعاد بدان حد است که به نظر می‌رسد تکرار تجربه برجام در سال 2015 و تعیین مدت زمان 12 ماهه برای «گریز هسته‌ای» ناممکن است.
تکرار چنین بازه زمانی نیازمند انهدام بخش قابل‌توجهی از تأسیسات هسته‌ای ایران است. حتی چهار سال پیش، زمانی که دولت بایدن تلاش کرد تا توافق هسته‌ای با ایران را احیاء کند، مقامات آمریکایی اذعان کردند که زمان گریز هسته‌ای ایران به سبب آنچه این کشور در این سال‌ها به‌دست آورده و آموخته بسیار کوتاه شده است. بی‌تردید ایران از حق غنی‌سازی خود صرف‌نظر نخواهد کرد. این در حالی است که برخی اعضای کابینه ترامپ همچون مایکل والتز و مارکو روبیو هم‌نظر با بنیامین نتانیاهو خواستار برچیده‌شدن کامل برنامه هسته‌ای ایران هستند. شکاف آشکار در خواسته‌های دو طرف بر سر انهدام یا تداوم برنامه هسته‌ای می‌تواند دستیابی به توافق را ناممکن سازد.
بی‌اعتمادی عمیق ایران به آمریکا: یکی از بزرگترین چالش‌های پیش‌روی توافق هسته‌ای احتمالی، بی‌اعتمادی عمیق ایران به آمریکا است. در زمان دولت بایدن نیز یکی از پیش‌شرط‌های ایران برای احیای برجام، درخواست تضمین‌هایی معتبر بود که دولت‌های بعدی در آمریکا باردیگر از توافق انجام‌شده خارج نشوند. با بازگشت ترامپ به کاخ سفید درخواست ایران برای دریافت چنین تضمین‌هایی اهمیت و ضرورت بیشتری خواهد یافت.

12.04.202514:27

⭕️ترامپیسم در سیاست خارجی
(از مداخله گرایی تا انزواطلبی)

🛑سخنرانان: دکتر سید کاظم سجادپور
(استاد دانشکده‌روابط‌بین‌الملل‌وزارت امورخارجه)

                  دکتر مجید شریفی
(عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی)

               جناب آقای کوروش احمدی
                (دیپلمات پیشین)

🛑زمان: سه شنبه ۲۶فرودین ماه۱۴۰۴
ساعت ۱۴.۰۰

🛑 مکان: خیابان آزادی،کوچه صادقی،پلاک۲اندیشکده حکمرانی شریف،سالن دکتر روستاآزاد

Переслав з:

انجمن‌های علمی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل و مطالعات منطقه‌ای دانشگاه شهید بهشتی تهران

08.04.202507:18

⭕️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی برگزار می‌کند:

🔴((دوره روش های پژوهش کمی: مدل سازی و آمار ))🔴

👤مدرس: مهدی نادی
(دکتری روش های پژوهش کمی از دانشگاه کالیفرنیا)

🗓 تاریخ شروع دوره: ۳۱ فروردین الی ۲۷ اردیبهشت( به مدت ۵ هفته)

🕰 زمان برگزاری: یک شنبه ها ساعت ۱۵ الی ۱۸ ( به مدت ۱۵ ساعت)

مکان و نحوه برگزاری :دانشگاه شهید بهشتی دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی، به صورت حضوری و مجازی

💰هزینه دوره برای عموم: ۲،۰۰۰،۰۰۰ میلیون تومان

💰هزینه دوره برای دانشجویان محترم:۹۹۹،۰۰۰ هزار تومان

💰هزینه دوره برای دانشجویان دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی : ۷۹۹،۰۰۰

📌در انتهای دوره گواهی از سوی دانشگاه شهید بهشتی به شرکت کنندگان اعطا خواهد شد.

این دوره برای دانشجویان: علوم سیاسی، روابط بین‌الملل، اقتصاد، جامعه شناسی و دیگر رشته های علوم انسانی و علاقه مندان به آن مناسب است.

📌 جهت اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام به آیدی زیر در تلگرام مراجعه فرمایید :

@Politics_SBU

✅ @SBUpolitics

Переслав з:

انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی

29.03.202510:48

📑دفترچه راهنمای نخستین شبیه‌سازی پارلمان دانشگاه علامه طباطبایی

🟢جلسه رأی اعتماد وزرا🔴

📎ثبت‌نام از طریق پرس‌لاین:
https://survey.porsline.ir/s/TOqhZeOD

🔹ارتباط با ما
————————————
⚪️ انجمن علمی دانشجویی علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
🔹 https://t.me/ATU_PS

AgADZhgAAhmugVE

1.96 MB

Всі дописи

Рекламувався0 секунд

19.04.202516:05انجمن‌های علمی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل و مطالعات منطقه‌ای دانشگاه شهید بهشتی تهران

2.3K

Детальніше

Рекорди

28.04.202523:59

343Підписників

20.04.202511:52

100Індекс цитування

03.05.202523:59

491Охоплення 1 допису

03.05.202523:59

488Охоп рекл. допису

20.04.202511:52

33.33%ER

21.04.202523:59

116.86%ERR

Розвиток

Детальніше

Підписників

Індекс цитування

Охоплення 1 допису

Охоп рекл. допису

ERR

Детальніше

انجمن علمی مطالعات منطقه‌ای دانشگاه خوارزمی