Jaywoon : Part 9
Translation of the story ″you are mine - as you are"
امروز، روز جشن یک سالگی سوییت دیمه، چنلی که نه فقط حرف میزنه، بلکه با هر کلمه، دنیا رو به آهستگی میچرخونه...
تو رو باور دارم؛ نویسنده ای که قلمش بذر ستاره ها رو تو خاک سکوت میکاره و از دل تاریکی، مهتاب درمیاره!
هر برگ این شبدرِ خوشبختی، یه ویژگی توعه:
🍀برگ اول: خلاقیتِ بیقرارت، که همیشه مثل رودخونه تو چشم های ما جاریه.
🍀برگ دوم: عشق تو به قلم، که حتی سکوتمون رو به آواز ترجمه میکنه.
🍀برگ سوم: دل هایی که با نوشته هات نفس میکشن و توی هر خط، خانه ای برای آرزوهاشون پیدا میکنن.
🍀برگ چهارم: اقبال ماست، که توی این دنیای شلوغ، صدای تو رو میشنویم...
یک سال گذشت؛ اما تو تازه شروع کردی!
همین امروز، فردا رو از جیب زمان دزدیدی و به ما قول فرداهای روشنتری دادی...
پیش به سوی سال هایی که هر کلمه‌ات، یک شبدر چهاربرگ جدید به آسمان ادب میچسبونه!
در قصر هیونگول، جایی که بادهای شرقی رازهای کهن را زمزمه می‌کنند، پادشاهی به نام هیسونگ حکمرانی می‌کرد. او نه تنها فرمانروایی عادل، بلکه آخرین بازمانده از خاندانی بود که با ماه پیمانی ابدی بسته بودند؛ هر شب، نشان سلطنتی روی بازویش زیر نور ماه می‌درخشید و خاطرات اجدادش را زنده می‌کرد.
وزیرش، سونو، اما رازی داشت.
او می‌توانست زبان باد را بشنود. بادها برایش از عشق‌های گمشده، جنگل‌های اسرارآمیز و آینده‌ای می‌گفتند که حتی ستاره‌ها جرئت فاش کردنش را نداشتند. سونو همیشه می‌دانست که قلب هیسونگ تنها برای او می‌تپد، اما این راز را لابه‌لای طومارهای قدیمی و نقشه‌های جنگی پنهان می‌کرد.
یک شب، وقتی ماه به شکل هلالی نقره‌ای درآمد، هیسونگ سونو را به باغ سکوت کشاند؛ جایی که هرگز کسی اجازه ورود نداشت. در آنجا، درختی عجیب ریشه دوانده بود که برگ‌هایش به جای سبز، آبی مایل به شب بودند و گل‌هایش نور ماه را در خود ذخیره می‌کردند.
"سونو... این درخت قرن‌ها پیش توسط نیاکانم کاشته شده. میگن هرکس راز قلبش رو به بهش اعتراف کنه، برگ‌هاش به رنگ عشقش درمیاد.»
سونو دستش را لرزان روی تنه درخت گذاشت و پرسید:
"اگه راز ما رو فاش کنه چی؟"
ناگهان باد تندی وزید و برگ‌ها یکی پس از دیگری شروع به ریزش کردند. هر برگ که به زمین می‌رسید، نقش دو پرنده در هم تنیده را نشان می‌داد؛ نمادی از افسانه‌ای قدیمی درباره دو روح که برای رسیدن به هم، باید هزار بار می‌مردند و زاده می‌شدند.
سونو به هیسونگ نگاه کرد و زمزمه‌ای از باد را تکرار کرد:
"عشق تو همیشه در این قصر بوده... حتی قبل از اینکه تو به دنیا بیایی."
هیسونگ فهمید که سونو نه تنها وزیر، بلکه نگهبان خاطرات گذشته‌های دور است؛ کسی که در زندگی‌های پیشین هم محافظ او بوده.
از آن شب، هرگاه ماه کامل می‌شد، دو پرنده نقره‌ای در آسمان قصر پدیدار می‌شدند و بال‌هایشان را به هم می‌زدند. مردم می‌گفتند آن‌ها تجسم عشق پادشاه و وزیرند که در جهانی موازی، جایی که زمان و جنسیت معنایی ندارد، آزادانه پرواز می‌کنند.
و این پایان آغاز ابدیت بود...✨
این پیام رو فوروارد کنید تا من وایب چنل شما رو در غالب یک دیالوگ توصیف کنم.
