یـڪباره بــہ خـودت مـیآیی و مـیبینـی زخـمهـایت چـࢪڪ ڪࢪدهاند. هـمان زخم هـایی ڪـہ خـیال مـݷکࢪدی جایشـان جـوانـہ خـواهد زد! و دࢪ همـان وقـت است که دࢪمییابی زخمها هیچگاه محل عبوࢪ نوࢪ نبودهاند، بلکــہ تنـھا شـیاࢪی بـࢪای نفوذ ࢪنج بــہ بشـࢪند.
تـو از هـمان شیـاࢪ تـاࢪیڪ، غلتیـدی دࢪ وجودم و گـم شدی. بعد احـساس کـࢪدم غمـی ࢪا قـوࢪت دادهام! غم نبود، تو بـودݷ ڪـہ دࢪ گلـویم آشیـانـہ ڪࢪده بودی! ختـمڪـلـام | پـےنوشـٺ 🌑
تـو نــہ دࢪ قلـبݷ نــہ دࢪ عقـڶ، جـایݷ مـیاں گـلویم گـࢪه شـدهاݷ؛ چیـزݷ شبـیـہ بغـض.
آیدی فراموش نشه ، ظرفیت : خط بخوره .
آیدی فراموش نشه ، ظرفیت : خط بخوره .
اسمم و پرسونال نباشید
پستتون خیلی طولانی و بزرگ نباشه
این فـصل نیـز تـمام شـده اسـت عـزیزڪم ، سـرمای این بـخش از زندگے نیـز از بـین رفـتـہ و جـایش را بـہ صـداےدلنِـشینِ پَـرنگان داده است .
اما هـنوز بعضی چیـز ها مـاندهاند ڪـہ سـرد هستـند ، یڪے از هـمان چـیز هـایـے ڪـہ سـرد مـانده است ، بـدن بـےـجـانت زیر خـاڪ اسـت .
آه ڪـہ عـزیزڪم ..چـہ ڪنم با غـمے ڪـہ ذره بـہ ذره وجودم را نـابود مےڪند ؟ چگـونـہ سـازگـار شـوم با سـرد شدن خـورشیـد آسمـانم ؟ چگـونـہ تسڪـین دهـم دردی را ڪـہ خـفـہام مےڪند ؟
دگر تـوان ایـن را ندارم ڪـہ از جـاری شـدن اشڪ هـایم جـلوگیری ڪنم ، با هر قطـره اشـڪ بند بـہ بند این وجـود درد مےآید !
روز هایـے ڪـہ سپری میشود بسیار بـےمعـنے هستـند .. حـال فـقط زنده هستـم تا روزی ایـن درد جـانم را بگـیرد .
