تلخیِ جرعه هایِ بی پایان
قهوه‌ی تلخ در فنجان سرد شده ، مثل حرف‌هایی که برایت نگفتم و در تلخیِ خودشان جا ماندند . جرعه‌ای می‌نوشم ؛ مزه‌اش شبیه خاطراتی است که هر شب در سرم تکرار می‌شوند ، خاطراتی که هر بار عمیق‌تر زخمی‌ام می‌کنند .
لاله‌های قرمز پشت پنجره خیس خورده‌اند ؛ باران روی گلبرگ‌هایشان نشسته ، انگار که گریسته باشند . سرخی‌شان هنوز پررنگ است ، اما خیس و سنگین ، درست مثل دلی که سرشار از عشق بود و حالا زیر بار اندوه خم شده .
راه‌پله‌ای که از آن پایین رفتی ، هنوز همان‌جاست . صدای قدم‌هایت در گوشم می‌پیچد ، هر بار که از آنجا می‌گذرم ، گویی یک لحظه به عقب برمی‌گردم ، به روزهایی که در میان خنده‌هایمان گم می‌شدیم . حالا هر پله برایم سنگین است ، هر پله مرا از تو دورتر می‌کند ، از دنیایی که دیگر برایم رنگی ندارد .
این قهوه‌ی تلخ ، این لاله‌های خیس و این راه‌پله‌ی سرد ، همه یادگاری از چیزی هستند که بود و نیست ، چیزی که هنوز در تلخی‌اش نفس می‌کشم و نمی‌دانم تا کجا ادامه دارد .
⏆ نجیب‌زاده‌ای که تو را دعوت کرده، قرن‌ها پیش مُرده است. اما امشب، نامش دوباره زمزمه می‌شود…او چه کسی است؟
❈ در سینی نقره‌ای کنار دستت، نامه‌ای مهر شده همراه یک شرابی قرمز قرار دارد. اما جوهر آن هنوز خیس است.چه کسی و در چه زمانی آن را نوشته است؟و مهم‌تر از همه، درون آن چه رازی نهفته است؟
⏆ وقتی پا به تالار می‌گذاری، مأمور دربار صدای خود را صاف می‌کند و با لحنی باشکوه اعلام می‌کند:نامی که به تو داده‌اند چیست؟
"با افتخار، ورودِ… (نامی که هرگز پیش از این نشنیده‌ای اما گویا همیشه متعلق به تو بوده است)"
❈ پشت پرده‌های مخملی تالار، کسی نفس می‌کشد. اما آنجا هرگز کسی نبوده است. اولین باری نیست که این صدا را می‌شنوی، درست است؟
✮در یکی از اتاق‌های قصر، جعبه‌ای قدیمی پنهان شده است. فقط 5 کلید برای 5 قفل آن وجود دارد و امشب، تنها 5 نفر نخست به آن دست خواهند یافت… اما هر کلید، درِ حقیقتی متفاوت را باز می‌کند.( این بخش فقط به پنج چنل اولی که فور بزنن تقدیم میشه)
لطفا چنلایی که جوینم @rwlMino یا این اکانت جوینه @Mioxxt فور نکنن
این پیامو فور کنین+شات از جوین بودنتون
