ششم فروردین، نوروز بزرگ (درباری) و تولد زرتشت, پیامبر ایرانی
علی افشاری
🔴 در ایران باستان، ششم فروردین جایگاه خاصی در جشن‌های نوروزی داشت و به آن نوروز بزرگ و یا درباری می‌گفتند. جشن نوروزی در دوران قدیم بویژه ساسانیان، ۶ روز بود. پادشاه در در روز آخر یعنی ششم فقط با اندرونی و همنشینان خاص و پایوران برجسته دربار نشست و برخاست داشت. در این روز هدایای نوروزی شاه باز و بررسی می‌شد. نوروز روزی بود که بیشترین عیدی را شاهان می‌گرفتند. این رسم تا دوران پایانی سلسله قاجار برقرار بود. بارعام و ملاقات با نمایندگان اقشار و طبقات اجتماعی در ۵ روز نخست بود.
🔴 نام دیگر این روز، «هفدرو» یا «هودرو» است؛ یعنی روزی که ۷۲ اتفاق بزرگ برای ایرانیان رخ داده است. به همین دلیل این روز به نام روز «امید» و «شادباش نویسی» نیز معروف است. اما در ایران زمان ساسانی، روز ششم هر ماه زرتشتی به امشاسپند خرداد که نگهبان آب‌هاست اختصاص داشت. بنابراین این روز «خردادروز» نیز نامیده شده است. در این روز مردم غسل، حمام و آب‌پاشی می‌کردند و معتقد بودند که بدینگونه از آلودگی پاک شده و برکت بر زندگی آنان جاری می‌شود. خوردن شکر و مالیدن روغن زیتون بر بدن هنگام صبحگاه دیگر رسم شایع برای دوری از بلا بوده است.
🔴 اما در نوروز بزرگ افسانه‌ای وجود داشته که در بامداد این روز، فردی خاموش و ساکت بر کوه «پوشنگ» (در افغانستان امروزی) ظاهر می‌شود که پارچه‌ای در دست دارد و تنها برای مدت کوتاهی دیده می‌شود. برخی این پدیده را نشانه‌ای از برکت و فراوانی سال آینده بشمار می‌آوردند. حوادث زیادی چون تولد کیومرث، مشی و‌مشیانه، بر تخت نشستن جمشید جم و … به این روز نسبت داده شده است.
🔴 اما به باور زرتشتیان ایران، ۶ فروردین زادروز و آغاز رسالت آشورزرتشت بنیانگذار دین بهی است که نخستین دین یکتاپرست را به ایران زمین آورد. او خود را آموزگار دعوت به خیر و دوری از شر در پیروی از آموزه‌های اهورامزدا می‌دانست. این خجسته روز را به ایرانیان و بویژه زرتشتی‌های عزیز شادباش می‌گویم.
@Aliafshari52
