𝗢𝗥𝗢𝗠 𝗕𝗘𝗞𝗔𝗧𝗜
08.02.202516:30
Муҳаммад қўлида митти мойчечаклардан қилинган чиройли гулдаста билан кириб келар экан, Ҳадичанинг юрак уруши тезлаша бошлади. Ҳадича титраганча салом қилди. Муҳаммад қўлидаги гулдастани унга тутқазар экан, шундай ёр бергани учун Аллоҳга шукр айтди.
Катталарнинг оқ фотиҳаси билан уйни тарк этишаркан, Ҳадича дадасини қучиб йиғлаб юборди. Илхом аканинг ҳам кўзида ёш. Ахир, жигар порасини ўзга уйга кузатиш осон эмас. Аммо, начора қиз боланинг қисмати шу. Дадасини қучиб йиғлаётган Ҳадичага қараб тураркан, Фарангизнинг ҳаёллари яна ўтмиш томон учди. Эсида, у ҳам ота уйини тарк этар экан дадасини қучиб йиғлаганди. Акромнинг ҳам кўзлари қизарган, негадир гапиришга бироз қийналганди ҳам. Фарангиз ҳеч ҳам кетишни истамаган. Дадасини қучиб, унга эркалангиси, яна ёш қизча бўлиб қолгиси келганди ўшанда. Чунки ёш бола бўлиб охирги марта қачон эркаланганини эслолмайди. Дадаси қачон бағрига босганини ҳам. Балки шунинг учун ҳам дадасини қўйиб юборишни истамагандир. Ойисининг қистови билан янгалар уни машинага ўтқазишган, хуллас ўтмиш қалб оғритувчи хотиралар билан тўла. Фарангиз иложи борича ўтмишни эсламасликка ҳаракат қиларди.
* * *
Тўй жуда чиройли ўтди. Келган меҳмонларнинг деярли ҳаммаси келин ва куёв бир - бирига жуда мос эканлигини кўп бора тайинлашди. Уларга чексиз бахтлар тилашди. Келин ва куёвни кузатиб қўйишгач Холида опа билан хайрлашиб кетишга чоғланган Фарангизни Хумоюн уйига олиб бориб қўядиган бўлди. Йўл - йўлакай уларнинг уйига кириб эгизакларини ҳам олиб кетишади. Кўзлари юмила бошлагач, Хумоюн уларни уйга ташлаб кетганди. Яхшиям тинч ухлашади, бир ухлашдими эрталабгача уйғонишмайди. Фарангиз шунинг учун ҳам бемалол тўйда юрди деса ҳам бўлади. Мана эгизакларни ҳам олишди. Бир зумда Фарангиз яшайдиган дом олдига ҳам келишди. Машина тўхташи билан дом олдидаги ўриндиқда ўтирган Фарруҳга кўзи тушган Фарангизнинг қалбида қандайдир оғриқ турди.
— Опа, ахир бу....
— Ҳа, худди ўзлари, — Фарангиз Хумоюннинг нима демоқчи эканини жуда яхши тушунди.
— Балки гаплашиб кўрарсиз? Келишиб олармидингизлар.
— Йўқ. Хумоюн сиздан бир нарсани илтимос қилсам бўладими? — мўлтирабгина қаради. Хумоюн унинг нима демоқчи эканини жуда яхши тушунди.
— Хўп, — деганча машинадан тушиб эгизакларини кўтариб оларкан, шахдам қадамлар билан кириш эшиги томонга юрди. Қадам товушларини эшитган Фарруҳ улар томонга қараши билан Фарангизни яна ўша йигит яъни Хумоюн билан бирга кўраркан, унинг сўзларига яна бир бор амин бўлди. Фарангизга бир зум тикилиб турдию, кетди. — Уларга бир имкон беришингиз керакми дейманда, — Хумоюн иккинчи қаватга кўтарилар экан, нигоҳларидан афсусда эканликлари сезилиб турибди.
— Энди кеч. Энди ҳеч нимани ўзгартириб бўлмайди. — Хумоюн ортиқ гапирмади. Фарангиз эшикни очган эгизакларини жойига ётқиздию чиқиб кетди. Фарангиз туни билан ухлай олмади. Ўйлай - ўйлай охири бир қарорга келди.
— Албатта, бу энг тўғри қарор. Буни эртагаёқ амалга ошираман. Шундай қилсам ҳаммамизга яхши бўлади. Бу энг тўғри йўл, — Фарангизнинг юзига синиққина табассум югурди.
Эртаси куни соат тўққизлар атрофида Фарангизни олиб кетиш учун келган Хумоюн эшикни ҳеч ким очмаганидан ҳайрон бўлди.
— Қизиқ, қаерда бўлиши мумкин? Ишда деса бугун якшанба, — телефонини олиб унинг рақамини терди: "Чақирилаётган абонент апарати ўчирилган". Шу пайт рўпарадаги хонадонда яшайдиган аёл чиқиб,
— Фарангиз тонг саҳардаёқ такси чақириб, бир нечта сумкаларини олиб кетган, — деб қолди. Бу хабарни эшитган Хумоюн ҳеч нимага тушунмади. Ягона билгани Фарангиз кетган, аммо, қаерга? Буни ҳеч ким билмайди. Ўзидан сўрай деса телефони ҳам ўчиқ.
###########
1-фасл тугади.
Мана ҳикоянинг ҳам 1-фасли якунланди. Аслида оддийгина қилиб тугатмоқчи эдиму, аммо, идеалар кўпайиб кетди. Шунинг учун ҳикояни насиб қилса икки фасли қиламан. Чунки ҳали ечимини топмаган масалалар бор. Ҳали яна бир карра ўтмишга саёҳат қилсак ҳам ажаб эмас.
Катталарнинг оқ фотиҳаси билан уйни тарк этишаркан, Ҳадича дадасини қучиб йиғлаб юборди. Илхом аканинг ҳам кўзида ёш. Ахир, жигар порасини ўзга уйга кузатиш осон эмас. Аммо, начора қиз боланинг қисмати шу. Дадасини қучиб йиғлаётган Ҳадичага қараб тураркан, Фарангизнинг ҳаёллари яна ўтмиш томон учди. Эсида, у ҳам ота уйини тарк этар экан дадасини қучиб йиғлаганди. Акромнинг ҳам кўзлари қизарган, негадир гапиришга бироз қийналганди ҳам. Фарангиз ҳеч ҳам кетишни истамаган. Дадасини қучиб, унга эркалангиси, яна ёш қизча бўлиб қолгиси келганди ўшанда. Чунки ёш бола бўлиб охирги марта қачон эркаланганини эслолмайди. Дадаси қачон бағрига босганини ҳам. Балки шунинг учун ҳам дадасини қўйиб юборишни истамагандир. Ойисининг қистови билан янгалар уни машинага ўтқазишган, хуллас ўтмиш қалб оғритувчи хотиралар билан тўла. Фарангиз иложи борича ўтмишни эсламасликка ҳаракат қиларди.
* * *
Тўй жуда чиройли ўтди. Келган меҳмонларнинг деярли ҳаммаси келин ва куёв бир - бирига жуда мос эканлигини кўп бора тайинлашди. Уларга чексиз бахтлар тилашди. Келин ва куёвни кузатиб қўйишгач Холида опа билан хайрлашиб кетишга чоғланган Фарангизни Хумоюн уйига олиб бориб қўядиган бўлди. Йўл - йўлакай уларнинг уйига кириб эгизакларини ҳам олиб кетишади. Кўзлари юмила бошлагач, Хумоюн уларни уйга ташлаб кетганди. Яхшиям тинч ухлашади, бир ухлашдими эрталабгача уйғонишмайди. Фарангиз шунинг учун ҳам бемалол тўйда юрди деса ҳам бўлади. Мана эгизакларни ҳам олишди. Бир зумда Фарангиз яшайдиган дом олдига ҳам келишди. Машина тўхташи билан дом олдидаги ўриндиқда ўтирган Фарруҳга кўзи тушган Фарангизнинг қалбида қандайдир оғриқ турди.
— Опа, ахир бу....
— Ҳа, худди ўзлари, — Фарангиз Хумоюннинг нима демоқчи эканини жуда яхши тушунди.
— Балки гаплашиб кўрарсиз? Келишиб олармидингизлар.
— Йўқ. Хумоюн сиздан бир нарсани илтимос қилсам бўладими? — мўлтирабгина қаради. Хумоюн унинг нима демоқчи эканини жуда яхши тушунди.
— Хўп, — деганча машинадан тушиб эгизакларини кўтариб оларкан, шахдам қадамлар билан кириш эшиги томонга юрди. Қадам товушларини эшитган Фарруҳ улар томонга қараши билан Фарангизни яна ўша йигит яъни Хумоюн билан бирга кўраркан, унинг сўзларига яна бир бор амин бўлди. Фарангизга бир зум тикилиб турдию, кетди. — Уларга бир имкон беришингиз керакми дейманда, — Хумоюн иккинчи қаватга кўтарилар экан, нигоҳларидан афсусда эканликлари сезилиб турибди.
— Энди кеч. Энди ҳеч нимани ўзгартириб бўлмайди. — Хумоюн ортиқ гапирмади. Фарангиз эшикни очган эгизакларини жойига ётқиздию чиқиб кетди. Фарангиз туни билан ухлай олмади. Ўйлай - ўйлай охири бир қарорга келди.
— Албатта, бу энг тўғри қарор. Буни эртагаёқ амалга ошираман. Шундай қилсам ҳаммамизга яхши бўлади. Бу энг тўғри йўл, — Фарангизнинг юзига синиққина табассум югурди.
Эртаси куни соат тўққизлар атрофида Фарангизни олиб кетиш учун келган Хумоюн эшикни ҳеч ким очмаганидан ҳайрон бўлди.
— Қизиқ, қаерда бўлиши мумкин? Ишда деса бугун якшанба, — телефонини олиб унинг рақамини терди: "Чақирилаётган абонент апарати ўчирилган". Шу пайт рўпарадаги хонадонда яшайдиган аёл чиқиб,
— Фарангиз тонг саҳардаёқ такси чақириб, бир нечта сумкаларини олиб кетган, — деб қолди. Бу хабарни эшитган Хумоюн ҳеч нимага тушунмади. Ягона билгани Фарангиз кетган, аммо, қаерга? Буни ҳеч ким билмайди. Ўзидан сўрай деса телефони ҳам ўчиқ.
###########
1-фасл тугади.
Мана ҳикоянинг ҳам 1-фасли якунланди. Аслида оддийгина қилиб тугатмоқчи эдиму, аммо, идеалар кўпайиб кетди. Шунинг учун ҳикояни насиб қилса икки фасли қиламан. Чунки ҳали ечимини топмаган масалалар бор. Ҳали яна бир карра ўтмишга саёҳат қилсак ҳам ажаб эмас.
08.02.202514:01
— Фарангиз нималар деяпсан? — Фарруҳ унинг нима демоқчи эканини тушунмади.
— Нима демоқчи эканимни жуда яхши тушуниб турибсиз, — Фарангиз секин у томонга ўгирилди. — Ахир мен енгилтак, суюқоёқманку. Сиз айнан шунинг учун мендан юз ўгиргандингизку, — Фарангиз аламли жилмайиб қўйди.
— Фарангиз сен билан бафуржа гаплашиб олишимиз керак, — Фарруҳ уни тинчлантириш учун секин ўзига тортиб бағрига босишга урунар экан, — сен олдин бироз тинчланиб ол.
— Тинчланиб олай? — Фарангиз уни итариб юбораркан, — мен қандай тинчланишим мумкин. Бугун англаб етган ҳақиқатимдан кейин тинчланишимни қандай кутишингиз мумкин? — Фарангиз унинг кўксига икки - уч марта муштлаб ураркан, — сиз қандай разил одамсиз ўзи? Ҳаммасини била туриб, нега ҳалигача хотиржам яшаяпсиз?
— Фарангиз, тинчланиб ол.
— Йўқ, асло. Энди мен ҳеч ҳам тинчлана олмайман. Бу энди жуда қийин. Чунки шу пайтгача сизнинг асл юзингизни кўрмаган эканман. Биласизми нима? Сизни учратган кунимга, ҳар лаҳза соғиниб эшикка термулиб ўтган тунларимга минг лаънат бўлсин. Сиздан умидвор бўлган мана шу қалбимга ҳам, — Фарангиз чап кўксига бир - икки марта ураркан, — сизни дея йиғлаганларим учун Аллоҳ жазойимни берсин.
— Нима демоқчи эканимни жуда яхши тушуниб турибсиз, — Фарангиз секин у томонга ўгирилди. — Ахир мен енгилтак, суюқоёқманку. Сиз айнан шунинг учун мендан юз ўгиргандингизку, — Фарангиз аламли жилмайиб қўйди.
— Фарангиз сен билан бафуржа гаплашиб олишимиз керак, — Фарруҳ уни тинчлантириш учун секин ўзига тортиб бағрига босишга урунар экан, — сен олдин бироз тинчланиб ол.
— Тинчланиб олай? — Фарангиз уни итариб юбораркан, — мен қандай тинчланишим мумкин. Бугун англаб етган ҳақиқатимдан кейин тинчланишимни қандай кутишингиз мумкин? — Фарангиз унинг кўксига икки - уч марта муштлаб ураркан, — сиз қандай разил одамсиз ўзи? Ҳаммасини била туриб, нега ҳалигача хотиржам яшаяпсиз?
— Фарангиз, тинчланиб ол.
— Йўқ, асло. Энди мен ҳеч ҳам тинчлана олмайман. Бу энди жуда қийин. Чунки шу пайтгача сизнинг асл юзингизни кўрмаган эканман. Биласизми нима? Сизни учратган кунимга, ҳар лаҳза соғиниб эшикка термулиб ўтган тунларимга минг лаънат бўлсин. Сиздан умидвор бўлган мана шу қалбимга ҳам, — Фарангиз чап кўксига бир - икки марта ураркан, — сизни дея йиғлаганларим учун Аллоҳ жазойимни берсин.
08.02.202510:12
🎀ТАҚДИР.
📝МУАЛЛИФ: #NAZLI.
💜
— югуряпман номусимни ҳимоя қилиш учун ҳам югуряпман йўлимда нима бор йўқлигига қарамасдан югуряпман қаердалигимни ҳам билмайман ортимдан эса мени қувлаб келишяпти устимга қараб ҳам бўлмайди. Катта йўлга чиқдим кун қоронғу машина кўринди ўйлаб ҳам ўтирмасдан тагига ўзимни отдим. Номуссизликдан кўра шу йўл билан ўлганим яхши эди.
🌸ДАВОМИ МАНА ШУ КАНАЛДА👇👇
https://t.me/Nazlim_ijodi/290
https://t.me/Nazlim_ijodi/290
📝МУАЛЛИФ: #NAZLI.
💜
— югуряпман номусимни ҳимоя қилиш учун ҳам югуряпман йўлимда нима бор йўқлигига қарамасдан югуряпман қаердалигимни ҳам билмайман ортимдан эса мени қувлаб келишяпти устимга қараб ҳам бўлмайди. Катта йўлга чиқдим кун қоронғу машина кўринди ўйлаб ҳам ўтирмасдан тагига ўзимни отдим. Номуссизликдан кўра шу йўл билан ўлганим яхши эди.
🌸ДАВОМИ МАНА ШУ КАНАЛДА👇👇
https://t.me/Nazlim_ijodi/290
https://t.me/Nazlim_ijodi/290
08.02.202506:04
А Д А Ш М А Д И М
Доим стрессда юрардим, ўзимни кераксиздек ҳис қилардим, уй, рўзғор, оила, иш ташвишлари....жуда чарчагандим.... Хуллас,
ЭНДИ, ҲАММАСИ ЎЗГАРДИ! Кўряпсизми👆👆Мен Бахтдан, Қувончдан Порлаяпман. Хурсандчиликдан юрагим дукиллаб кетяпти.
" ДУГОНАЛАР ,БОРМИСИЗ " каналига уланиб адашмадим. Жудаям маъноли, ажойиб канал. Асло зерикмайсиз. Барча. Дугоналар Шу Каналда Экан.
СИЗ ҳам уланиволинг, фойдасини. сезасиз. Мана манзил👇👇
https://t.me/dugonalar6767
https://t.me/dugonalar6767
Доим стрессда юрардим, ўзимни кераксиздек ҳис қилардим, уй, рўзғор, оила, иш ташвишлари....жуда чарчагандим.... Хуллас,
ЭНДИ, ҲАММАСИ ЎЗГАРДИ! Кўряпсизми👆👆Мен Бахтдан, Қувончдан Порлаяпман. Хурсандчиликдан юрагим дукиллаб кетяпти.
" ДУГОНАЛАР ,БОРМИСИЗ " каналига уланиб адашмадим. Жудаям маъноли, ажойиб канал. Асло зерикмайсиз. Барча. Дугоналар Шу Каналда Экан.
СИЗ ҳам уланиволинг, фойдасини. сезасиз. Мана манзил👇👇
https://t.me/dugonalar6767
https://t.me/dugonalar6767
07.02.202514:43
* * *
Охирги бир ҳафта ичида Умид Фарангизни кўп безота қилди. Охири Хумоюн гаплашиб қўйгач бироз ўзини четга тортди. Бироқ бу ҳали унинг жим бўлиб кетганини англатмайдида. Одатий кунлардан бири. Фарангизнинг телефони эрталабдан буён тинмайди. Иш билан бўлиб жавоб беришга ҳам вақт топа олмади. Ҳамма ишини якунлаб жойига ўтириб, телефонини қўлига олди. Жавобсиз қўнғироқларнинг анчагинаси бутунлай бошқа рақамдан. Қолгани ойиси ва сингилларидан. Ойисига қайтиб қўнғироқ қилди.
— Ало, — нариги тарафдан Василанинг синиққина овози эшитилди.
— Ассалому алайкум ойижон. Тузукмисиз?
— Мен-ку яхшиман. Фақат бувинг...
— Бувим, уларга нима қилди? — Фарангизнинг ҳаёлига Ойсара бувиси келди.
— Қон босими ошиб кетган. Ҳозир шифохонада. Лекин туман шифохонасини ўзинг биласан...
— Қон босими нега ошади? Нима бўлди ўзи? — Фарангиз ҳали ҳам ҳеч нимага тушунмаётган эди.
— Эъзоза бувингни алдаб, уйни сотиб, пулни олиб қочиб кетибди.
— Эъзоза? — ана энди ҳаммаси ойдинлашгандек бўлди. — Заҳро аммам қаерда? Дадам-чи?
—Аммангни билмайман. Дадангни эса аҳволи яхши эмас.
— Дадамга нима қилди?
— Биласанми, — Васила опа биров каловланганча, — Эъзозага Нодира ҳам ёрдам берган.
— Нимааа? — Фарангизнинг эси оғай деди. — Ойи нималар деяпсиз? Нодира қачон бунчалик, — уёғига нима дейишни ҳам билмай қолди. Нима десин? Нима деса ҳам Нодира у барибир жигари. — Ойи мен ҳозир ишдан рухсат олиб бораман. Бувимни ҳам, дадамни ҳам марказий шифохонага жойлаштирамиз. Сиз фақат сиқилманг. Ҳаммаси яхши бўлади, — Фарангиз яна бир нечта сўзлар гапирди. Фақат нима деганини ўзи ҳам яхши англай олмади. Телефонни ўчириши билан Аббос Ҳасановичдан рухсат олди. Такси тўхтатиб ўзи туғилиб ўскан туманга кетар экан, йўл - йўлакай Хумоюнга қўнғироқ қилиб эгизакларини бугунча боғчадан олиб туришини ва уларникида қолиб туришини илтимос қилди.
Фарангиз тўғри туман шифохонасига борди. Турсунхон опанинг қон босими меъёрига келтирилгани билан аҳволи ҳали ўнгланмаганди. Акром ҳам бир аҳволда. Уни бу аҳволга солган ота уйнинг сотилиши эмас, меҳр бериб катта қилган қизининг саёқ юриши эди. Содиқ ака бундан 4 йилча олдин Аллоҳга омонатини топширганди. Тирик бўлгани балки аёлининг ёнида турармиди.
Озоданинг эса жағи тинай демасди.
— Ҳаммасига сизни қизингиз айбдор, — усиз ҳам бир аҳволда ўтирган Акромни баттар гап билан эзарди. — Эъзозани ҳам шу йўлдан урган. Худо билади ҳозир қайси ўйнашини та...
— Етар, — Фарангиз келиши билан аммасининг гапини бўлди. — Сизнингча Эъзозани Нодира йўлдан урдими? — аччиқ кулимсиради. — Эъзоза мактаб пайтидаёқ йўлдан чиқиб кетганини наҳот билмасангиз? Билардингиз, фақат суюкли опажонингиз билан бир товоқдан овқат еп юрганиз учун индамасдингиз. Еган оғиз уяладику тўғрими? Бу ишда фақат Нодира айбдор бўлса, суюкли опажониз қани? Нега ойижонининг ёнида эмас? Ахир бувим ҳаммадан кўп шу қизини яхши кўрардику. Бу ерда ақллилик қилмасдан бориб опажониздан сўранг қизи қаерда экан? Топа олсангиз, албатта, — Фарангиз гапини гапириб бўлдию, — дадажон юринг, — Акромни суяганча машинага олиб чиқди. Ойиси ва синглиси Хуморани чақириб уларни ҳам таксига ўтқаздида ойисининг қўлига бироз пул тутқазиб, уларга марказий шифохонага боришларини айтди. Ўзи эса ичкарига қайтиб кириб, бувиси ҳақида доктор билан гаплашиб, қолган ишларни ҳал қилди. Турсунхон опани тез ёрдам машинаси марказий шифохонага олиб борадиган бўлди.
Охирги бир ҳафта ичида Умид Фарангизни кўп безота қилди. Охири Хумоюн гаплашиб қўйгач бироз ўзини четга тортди. Бироқ бу ҳали унинг жим бўлиб кетганини англатмайдида. Одатий кунлардан бири. Фарангизнинг телефони эрталабдан буён тинмайди. Иш билан бўлиб жавоб беришга ҳам вақт топа олмади. Ҳамма ишини якунлаб жойига ўтириб, телефонини қўлига олди. Жавобсиз қўнғироқларнинг анчагинаси бутунлай бошқа рақамдан. Қолгани ойиси ва сингилларидан. Ойисига қайтиб қўнғироқ қилди.
— Ало, — нариги тарафдан Василанинг синиққина овози эшитилди.
— Ассалому алайкум ойижон. Тузукмисиз?
— Мен-ку яхшиман. Фақат бувинг...
— Бувим, уларга нима қилди? — Фарангизнинг ҳаёлига Ойсара бувиси келди.
— Қон босими ошиб кетган. Ҳозир шифохонада. Лекин туман шифохонасини ўзинг биласан...
— Қон босими нега ошади? Нима бўлди ўзи? — Фарангиз ҳали ҳам ҳеч нимага тушунмаётган эди.
— Эъзоза бувингни алдаб, уйни сотиб, пулни олиб қочиб кетибди.
— Эъзоза? — ана энди ҳаммаси ойдинлашгандек бўлди. — Заҳро аммам қаерда? Дадам-чи?
—Аммангни билмайман. Дадангни эса аҳволи яхши эмас.
— Дадамга нима қилди?
— Биласанми, — Васила опа биров каловланганча, — Эъзозага Нодира ҳам ёрдам берган.
— Нимааа? — Фарангизнинг эси оғай деди. — Ойи нималар деяпсиз? Нодира қачон бунчалик, — уёғига нима дейишни ҳам билмай қолди. Нима десин? Нима деса ҳам Нодира у барибир жигари. — Ойи мен ҳозир ишдан рухсат олиб бораман. Бувимни ҳам, дадамни ҳам марказий шифохонага жойлаштирамиз. Сиз фақат сиқилманг. Ҳаммаси яхши бўлади, — Фарангиз яна бир нечта сўзлар гапирди. Фақат нима деганини ўзи ҳам яхши англай олмади. Телефонни ўчириши билан Аббос Ҳасановичдан рухсат олди. Такси тўхтатиб ўзи туғилиб ўскан туманга кетар экан, йўл - йўлакай Хумоюнга қўнғироқ қилиб эгизакларини бугунча боғчадан олиб туришини ва уларникида қолиб туришини илтимос қилди.
Фарангиз тўғри туман шифохонасига борди. Турсунхон опанинг қон босими меъёрига келтирилгани билан аҳволи ҳали ўнгланмаганди. Акром ҳам бир аҳволда. Уни бу аҳволга солган ота уйнинг сотилиши эмас, меҳр бериб катта қилган қизининг саёқ юриши эди. Содиқ ака бундан 4 йилча олдин Аллоҳга омонатини топширганди. Тирик бўлгани балки аёлининг ёнида турармиди.
Озоданинг эса жағи тинай демасди.
— Ҳаммасига сизни қизингиз айбдор, — усиз ҳам бир аҳволда ўтирган Акромни баттар гап билан эзарди. — Эъзозани ҳам шу йўлдан урган. Худо билади ҳозир қайси ўйнашини та...
— Етар, — Фарангиз келиши билан аммасининг гапини бўлди. — Сизнингча Эъзозани Нодира йўлдан урдими? — аччиқ кулимсиради. — Эъзоза мактаб пайтидаёқ йўлдан чиқиб кетганини наҳот билмасангиз? Билардингиз, фақат суюкли опажонингиз билан бир товоқдан овқат еп юрганиз учун индамасдингиз. Еган оғиз уяладику тўғрими? Бу ишда фақат Нодира айбдор бўлса, суюкли опажониз қани? Нега ойижонининг ёнида эмас? Ахир бувим ҳаммадан кўп шу қизини яхши кўрардику. Бу ерда ақллилик қилмасдан бориб опажониздан сўранг қизи қаерда экан? Топа олсангиз, албатта, — Фарангиз гапини гапириб бўлдию, — дадажон юринг, — Акромни суяганча машинага олиб чиқди. Ойиси ва синглиси Хуморани чақириб уларни ҳам таксига ўтқаздида ойисининг қўлига бироз пул тутқазиб, уларга марказий шифохонага боришларини айтди. Ўзи эса ичкарига қайтиб кириб, бувиси ҳақида доктор билан гаплашиб, қолган ишларни ҳал қилди. Турсунхон опани тез ёрдам машинаси марказий шифохонага олиб борадиган бўлди.
06.02.202517:22
Ассалому алайкум, хайрли оқшом азизлар. Бугун ишдан чиқиб қизлик уйимга келгандим шу сабабли тўлов қилганларга вақтида жавоб ёза олмадим. Ботга ёзганларга ёпиқ канал линкини ташлаб қўйдим, сўровнома жўнатсангиз ҳозир қабул қиламан. Сал туриб яна жимлик қарига ғарқ бўламан🫣чунки бу ерда билайн интернети ишламайди. Тушунасизлар деган умиддаман.
Хайрли тун яхшилар!
Хайрли тун яхшилар!
08.02.202516:03
— Фарангиз, — Фарруҳ яна уни қучмоқчи бўлди.
— Яқинлашманг дедим, — Фарангиз бақирганча бу сафар уни қаттиқроқ итариб юборди. — Менга умуман яқинлашманг. Шу кунгача мен сизга лойиқ эмасман, сизга арзимайман деб ўйлардим, ўзимни айблардим. Аммо, бугун шуни тушуниб етдимки, сиз менга арзимас экансиз. Сиз фақат ўзини ўйлайдиган худбин, разил одамсиз. Ҳаммасини била туриб ҳақиқатни яширдингиз. Лоқал, лоқал ўша кеча пок чиққанимни айтсангиз бўларди. Балки шунда камроқ қийналармидим? Йўқ, сиз буларни ўйламагансиз. Фақат ўзингизни ўйлаб мендан борини яширдингиз. Кейин эса кераксиз матохдек ҳаётингиздан улоқтириб ташладингиз. Ўтган вақт давомида бир бор хабар олмадингиз, аҳволи нима кечди экан, соғмикин, энг муҳими тирикмикин дея излаб келмадингиз. Мен билан қизиқмадингиз. Энди айтингчи, менинг айбим нима эди? Наҳот мени шуларга лойиқ кўрдингиз?
— Фарангиз сенга ҳаммасини тушун...
— Керакмас, — ўзи томон юраётган Фарруҳни қўли билан "Бас" ишорасини қилиб тўхтатаркан, — энди керакмас. Энди ҳеч нимани ҳожати йўқ. Чунки мен ҳаммасини тушуниб етдим. Энди мени яқинимга ҳам йўламанг.
— Хўп, ҳаммаси сен айтгандек бўлади. Фақат бир саволимга жавоб бер. Турмушга чиқдингми? Ўша кунги йигит...
— Ҳа. Тўғри ўйладингиз. Ўша йигит менинг суянчиғим, меҳрибоним. Ҳамиша ёнимда бўлган ягона ғамхўрим.
— Тушунарли, — Фарруҳнинг бутун танаси бўшашиб кетди. — Мен сени ортиқ безота қилмайман. Муҳими бахтли бўлсанг бўлди. Хайр, — Фарруҳ шундай дедию оғир қадамлар билан кета бошлади. Фарангиз ёшли кўзлари билан унинг ортидан қараб қолар экан, айни дамда бир нарсани, югуриб бориб уни қучиб тўхтатиб қолишни истарди. Бироқ, ақли агар уни тўхтатсанг яна азобласан. Яхшилаб ўйла, сени шу аҳволга солган айбдорлардан бири шу. Уни кечирма, кечиришинга арзимайди дерди.
Фарруҳ кетди. Фарангиз яна қалб оғриқлари билан қолди. Мана шундай пайтда ҳар доимгидек эгизаклари овунчоқ бўлди.
Бугун Ҳадича ва Муҳаммаднинг тўйи. Фарангиз бир опа сифатида унинг ёнида турди. Ҳадича ўз туғишгани бўлмаса ҳам, туғишгандан аъло бўлди. Энг қийин пайтларида ҳам уни ёлғизлатиб қўймади. Доимо ёнида бўлди, юпатди, қўллаб - қувватлади. Бугун эса Фарангиз опалик вазифасини бажармоқда.
— Негадир қўрқаяпман, — Ҳадича фатасини тўғирлаётган Фарангизнинг қўлларидан ушларкан, — қалтираб кетаяпман.
— Ягонам ўзимни, — Фарангиз унинг юзидан ўпиб қўяркан, — бу табиий ҳол. Ахир янги жойда янги ҳаёт бошлайсиз.
— Сиз ҳам шу аҳволга тушганмисиз?
— Менми? — Фарангизнинг ҳаёллари тўйи бўлган кунга кетди. Ҳа у ҳам қўрққан, титраган, ҳаяжонланган. Янги ҳаётга бошқа қизлар каби ширин орзулар билан эмас, қалбида хадик ва кичкина умид билан қадам қўйган. Аллоҳ тақдиримга битган ҳалолим мени боримча қабул қила олса, бор-у йўғим уники. Умрим охиригача уни севиб, ардоқлаб яшайман деган умид билан қадам қўйганди. Бироқ, ўша кичик умиди ҳам сўнди. Фарруҳ уни қабул қила олмади, қабул қилишни истамади. Фарангиз меҳр истаган кемтик кўнгли билан бу ҳаёт йўлларида ёлғиз қолди. Синовларни аёл боши билан ёлғиз ўзи енгиб ўтмоқда. Ношукрлик қилмади, ҳаммаси учун Аллоҳга шукр дея, сабр қилди. Сабри ўз мевасини берди. Аллоҳ унга она бўлишдек гўзал бахтни ҳадя қилди. Унинг қалбидаги кемтик шу билан тўлгандек бўлди.
— Опа, — Ҳадичанинг овози унинг ҳаёлларини тумандек тарқатиб юборди. — Ўзим билмасдан сизни хафа қилиб қўйдимми дейман? Ҳадичанинг нигоҳларида айбдорлик акс этарди.
— Йўқ гўзалим, йўқ, — Фарангизнинг ҳаёллари ҳали ҳам тарқоқ эди. Ташқарида куёв келганлигини билдириб карнай - сурнай наволари янграй бошлади. — Ана куёв ҳам келди, — Фарангиз Ҳадичани юзларидан силаб қўйдида фатани тўғирлаб юзини ёпиб қўйди.
— Яқинлашманг дедим, — Фарангиз бақирганча бу сафар уни қаттиқроқ итариб юборди. — Менга умуман яқинлашманг. Шу кунгача мен сизга лойиқ эмасман, сизга арзимайман деб ўйлардим, ўзимни айблардим. Аммо, бугун шуни тушуниб етдимки, сиз менга арзимас экансиз. Сиз фақат ўзини ўйлайдиган худбин, разил одамсиз. Ҳаммасини била туриб ҳақиқатни яширдингиз. Лоқал, лоқал ўша кеча пок чиққанимни айтсангиз бўларди. Балки шунда камроқ қийналармидим? Йўқ, сиз буларни ўйламагансиз. Фақат ўзингизни ўйлаб мендан борини яширдингиз. Кейин эса кераксиз матохдек ҳаётингиздан улоқтириб ташладингиз. Ўтган вақт давомида бир бор хабар олмадингиз, аҳволи нима кечди экан, соғмикин, энг муҳими тирикмикин дея излаб келмадингиз. Мен билан қизиқмадингиз. Энди айтингчи, менинг айбим нима эди? Наҳот мени шуларга лойиқ кўрдингиз?
— Фарангиз сенга ҳаммасини тушун...
— Керакмас, — ўзи томон юраётган Фарруҳни қўли билан "Бас" ишорасини қилиб тўхтатаркан, — энди керакмас. Энди ҳеч нимани ҳожати йўқ. Чунки мен ҳаммасини тушуниб етдим. Энди мени яқинимга ҳам йўламанг.
— Хўп, ҳаммаси сен айтгандек бўлади. Фақат бир саволимга жавоб бер. Турмушга чиқдингми? Ўша кунги йигит...
— Ҳа. Тўғри ўйладингиз. Ўша йигит менинг суянчиғим, меҳрибоним. Ҳамиша ёнимда бўлган ягона ғамхўрим.
— Тушунарли, — Фарруҳнинг бутун танаси бўшашиб кетди. — Мен сени ортиқ безота қилмайман. Муҳими бахтли бўлсанг бўлди. Хайр, — Фарруҳ шундай дедию оғир қадамлар билан кета бошлади. Фарангиз ёшли кўзлари билан унинг ортидан қараб қолар экан, айни дамда бир нарсани, югуриб бориб уни қучиб тўхтатиб қолишни истарди. Бироқ, ақли агар уни тўхтатсанг яна азобласан. Яхшилаб ўйла, сени шу аҳволга солган айбдорлардан бири шу. Уни кечирма, кечиришинга арзимайди дерди.
Фарруҳ кетди. Фарангиз яна қалб оғриқлари билан қолди. Мана шундай пайтда ҳар доимгидек эгизаклари овунчоқ бўлди.
Бугун Ҳадича ва Муҳаммаднинг тўйи. Фарангиз бир опа сифатида унинг ёнида турди. Ҳадича ўз туғишгани бўлмаса ҳам, туғишгандан аъло бўлди. Энг қийин пайтларида ҳам уни ёлғизлатиб қўймади. Доимо ёнида бўлди, юпатди, қўллаб - қувватлади. Бугун эса Фарангиз опалик вазифасини бажармоқда.
— Негадир қўрқаяпман, — Ҳадича фатасини тўғирлаётган Фарангизнинг қўлларидан ушларкан, — қалтираб кетаяпман.
— Ягонам ўзимни, — Фарангиз унинг юзидан ўпиб қўяркан, — бу табиий ҳол. Ахир янги жойда янги ҳаёт бошлайсиз.
— Сиз ҳам шу аҳволга тушганмисиз?
— Менми? — Фарангизнинг ҳаёллари тўйи бўлган кунга кетди. Ҳа у ҳам қўрққан, титраган, ҳаяжонланган. Янги ҳаётга бошқа қизлар каби ширин орзулар билан эмас, қалбида хадик ва кичкина умид билан қадам қўйган. Аллоҳ тақдиримга битган ҳалолим мени боримча қабул қила олса, бор-у йўғим уники. Умрим охиригача уни севиб, ардоқлаб яшайман деган умид билан қадам қўйганди. Бироқ, ўша кичик умиди ҳам сўнди. Фарруҳ уни қабул қила олмади, қабул қилишни истамади. Фарангиз меҳр истаган кемтик кўнгли билан бу ҳаёт йўлларида ёлғиз қолди. Синовларни аёл боши билан ёлғиз ўзи енгиб ўтмоқда. Ношукрлик қилмади, ҳаммаси учун Аллоҳга шукр дея, сабр қилди. Сабри ўз мевасини берди. Аллоҳ унга она бўлишдек гўзал бахтни ҳадя қилди. Унинг қалбидаги кемтик шу билан тўлгандек бўлди.
— Опа, — Ҳадичанинг овози унинг ҳаёлларини тумандек тарқатиб юборди. — Ўзим билмасдан сизни хафа қилиб қўйдимми дейман? Ҳадичанинг нигоҳларида айбдорлик акс этарди.
— Йўқ гўзалим, йўқ, — Фарангизнинг ҳаёллари ҳали ҳам тарқоқ эди. Ташқарида куёв келганлигини билдириб карнай - сурнай наволари янграй бошлади. — Ана куёв ҳам келди, — Фарангиз Ҳадичани юзларидан силаб қўйдида фатани тўғирлаб юзини ёпиб қўйди.
08.02.202513:47
Фарангиз Сарвар тушунтирган манзилни қийналмасдан топиб келди. Охори тўкилган дарвозани секин тақиллатди.
— Ҳозир, — ичкаридан синиққина овоз эшитилдию, зум ўтмасдан бир аёл чиқиб келди.
— Ассалому алайкум, — Фарангиз минг хижолат бўлганча салом бераркан, — мен ҳалиги...
— Ваалайкум ассалом. Адашмасам сиз Фарангизсиза? — аёл унга бошдан оёқ разм соларкан, ўғли унга нисбатан нима қилганини англашга урунарди.
— Ҳа, — Фарангиз уятдан ўзини қўярга жой топа олмасди.
— Қани марҳамат, — онаизор уни ўғли ётган хонага бошлади. Фарангиз ичкарига кирар экан димоғига қандайдир ачимтир ёқимсиз ҳид урилди. Хона четидаги каравотда эса бир сиқимгина бўлиб Сарвар ётарди. Фарангиз аввалига уни таний олмади. Чунки қачонлардир у кўрган йигит гавдали йигит эди. Ҳозир эса ундан асар ҳам қолмаган гўё. Фарангизни кўриши билан Сарвар ўрнидан қўзғалди. Бир оёғи гипсда ҳаракатлантира олмаса ҳам ўрнидан туришга урунар, гўё Фарангизнинг оёқларига йиқиладигандек у томонга талпинарди. Фарангиз унга жуда ачинар, хаттоки юраги эзилиб борарди.
— Фарангиз, — Сарвар қўли билан "Берироқ кел" ишорасини қилди. Фарангиз истамайгина икки қадам босди. — Биламан, мендан жуда қаттиқ ранжигансан. Хаттоки, у дунёда ҳам икки қўлинг ёқамда бўлса ҳам ажабланмайман. Чунки мен тўғри иш қилмадим. Умиднинг гапига кириб номарднинг ишини қилдим. Аммо, ишон сенга тегинмадим. Номусинга тажовуз қилмадим. Агар шу ишни ҳам қилсам бу ўта кетган пасткашлик бўларди. Умидга эса номусини ҳам топтадим дедим. Чунки Умидга шу керак эди. Расмлар ва видеоларни тарқалиб кетиши эса, — Сарварнинг чинакамига кўзи ёшланди. — Мен уларни фақат Донёрга кўрсатгандим холос. Чин сўзим сени бундай, — шу пайт Сарварни кимдир бўғаётгандек хириллаб овози чиқмай қолди. Ранги олдин қизариб, сўнгра қандайдир кўкиш тус ола бошлади. Шунда ҳам гапиришга урунарди, лаби тинмай бир сўзни такрорларди: — "КЕЧИР"
— Болам, болажоним, — буёқда онаизор боласини қучиб ёқасини йиртиб йиғларди. — Ё Аллоҳим гуноҳкор ўғлимни ўзинг кечир. Унинг гуноҳларини ўзинг авф эт, — онаизор тинмай йиғлар, Сарварнинг олд тугмаларини ечиб уни елпир, аммо, бу ҳаракатларнинг ҳеч бири унга ёрдам бермас, у ҳали ҳам нафас ололмай хирилларди. Унга раҳми келган Фарангиз,
— Кечирдим. Аллоҳ шифо берсин, — дедию чиқиб кетди. Чунки у ҳозир бу ерда қоладиган аҳволда эмас. Ҳаёлида тинмай битта савол айланарди: — "Нега? Нима учун?" — Ҳовлига чиқар экан, нафақат бу кенг ҳовлига, балки бу дунёларга сиғмай кетаётгандек ҳис қиларди ўзини. Тез - тез юрганча дарвозадан чиқди. Катта йўлгача пиёда юриш керак. Ҳамон ўша тезлик билан кетар экан,
— Фарангиз, — ортидан таниш овоз эшитилди. Бу овозни эшитиши билан кетаётган жойида таққа тўхтади. Бироқ, айланишга ўзида куч топа олмади. Кўз ёшлари эса ҳеч тинай демасди. Охирги марта Фарруҳнинг қайтиб келмаслигига ўзини ишонтириб, тақдирга тан берганида шундай йиғлаганди. Бу воқеага ҳам мана олти ойдан ўтди. Олти ойдирки йиғламай юрганди. Аммо, бугун эшитганлари....
У Сарварнинг ёки Донёрнинг қилмишига эмас, ёки Умиднинг пасткашлигига эмас, унинг пок эканлигига ўзи амин бўлган Фарруҳнинг унга нисбатан қилган ноҳақлиги сабаб йиғламоқда эди. У шу пайтгача "Мен бокира чиқмаганим сабаб Фарруҳ акам мени қабул қила олмади" дея ўйлаб, ўзини айблаб келарди. Бугунги гаплардан кейин эса....
— Фарангиз, — овоз эгаси етиб келиши билан ўша таниш тафтни қўлларида ҳис қилди. Эсида бу тафтни биринчи ва охирги марта илк никоҳ кечасида ҳис қилганди. Ўзини ёлғиз, кераксиздек ҳис қилган пайтлари, қийналиб кетган пайтлари бу тафтни соғиниб йиғлагани ҳам ҳақиқат. Бу қандай туйғу билмайдию, Фарруҳни соғиниб, уни қумсаб яшади. Ҳар лаҳза келишини кутди. — Фарангиз, — Фарруҳ унинг қўлларидан тутиб ўзига қаратмоқчи эди,
— Тортинг қўлингизни, — Фарангиз унга ўгирилиб ҳам қўймасдан қўлларини тортиб олди. — Қўлларимдан тутиб, ўзингизни бунчалик ерга урманг.
— Ҳозир, — ичкаридан синиққина овоз эшитилдию, зум ўтмасдан бир аёл чиқиб келди.
— Ассалому алайкум, — Фарангиз минг хижолат бўлганча салом бераркан, — мен ҳалиги...
— Ваалайкум ассалом. Адашмасам сиз Фарангизсиза? — аёл унга бошдан оёқ разм соларкан, ўғли унга нисбатан нима қилганини англашга урунарди.
— Ҳа, — Фарангиз уятдан ўзини қўярга жой топа олмасди.
— Қани марҳамат, — онаизор уни ўғли ётган хонага бошлади. Фарангиз ичкарига кирар экан димоғига қандайдир ачимтир ёқимсиз ҳид урилди. Хона четидаги каравотда эса бир сиқимгина бўлиб Сарвар ётарди. Фарангиз аввалига уни таний олмади. Чунки қачонлардир у кўрган йигит гавдали йигит эди. Ҳозир эса ундан асар ҳам қолмаган гўё. Фарангизни кўриши билан Сарвар ўрнидан қўзғалди. Бир оёғи гипсда ҳаракатлантира олмаса ҳам ўрнидан туришга урунар, гўё Фарангизнинг оёқларига йиқиладигандек у томонга талпинарди. Фарангиз унга жуда ачинар, хаттоки юраги эзилиб борарди.
— Фарангиз, — Сарвар қўли билан "Берироқ кел" ишорасини қилди. Фарангиз истамайгина икки қадам босди. — Биламан, мендан жуда қаттиқ ранжигансан. Хаттоки, у дунёда ҳам икки қўлинг ёқамда бўлса ҳам ажабланмайман. Чунки мен тўғри иш қилмадим. Умиднинг гапига кириб номарднинг ишини қилдим. Аммо, ишон сенга тегинмадим. Номусинга тажовуз қилмадим. Агар шу ишни ҳам қилсам бу ўта кетган пасткашлик бўларди. Умидга эса номусини ҳам топтадим дедим. Чунки Умидга шу керак эди. Расмлар ва видеоларни тарқалиб кетиши эса, — Сарварнинг чинакамига кўзи ёшланди. — Мен уларни фақат Донёрга кўрсатгандим холос. Чин сўзим сени бундай, — шу пайт Сарварни кимдир бўғаётгандек хириллаб овози чиқмай қолди. Ранги олдин қизариб, сўнгра қандайдир кўкиш тус ола бошлади. Шунда ҳам гапиришга урунарди, лаби тинмай бир сўзни такрорларди: — "КЕЧИР"
— Болам, болажоним, — буёқда онаизор боласини қучиб ёқасини йиртиб йиғларди. — Ё Аллоҳим гуноҳкор ўғлимни ўзинг кечир. Унинг гуноҳларини ўзинг авф эт, — онаизор тинмай йиғлар, Сарварнинг олд тугмаларини ечиб уни елпир, аммо, бу ҳаракатларнинг ҳеч бири унга ёрдам бермас, у ҳали ҳам нафас ололмай хирилларди. Унга раҳми келган Фарангиз,
— Кечирдим. Аллоҳ шифо берсин, — дедию чиқиб кетди. Чунки у ҳозир бу ерда қоладиган аҳволда эмас. Ҳаёлида тинмай битта савол айланарди: — "Нега? Нима учун?" — Ҳовлига чиқар экан, нафақат бу кенг ҳовлига, балки бу дунёларга сиғмай кетаётгандек ҳис қиларди ўзини. Тез - тез юрганча дарвозадан чиқди. Катта йўлгача пиёда юриш керак. Ҳамон ўша тезлик билан кетар экан,
— Фарангиз, — ортидан таниш овоз эшитилди. Бу овозни эшитиши билан кетаётган жойида таққа тўхтади. Бироқ, айланишга ўзида куч топа олмади. Кўз ёшлари эса ҳеч тинай демасди. Охирги марта Фарруҳнинг қайтиб келмаслигига ўзини ишонтириб, тақдирга тан берганида шундай йиғлаганди. Бу воқеага ҳам мана олти ойдан ўтди. Олти ойдирки йиғламай юрганди. Аммо, бугун эшитганлари....
У Сарварнинг ёки Донёрнинг қилмишига эмас, ёки Умиднинг пасткашлигига эмас, унинг пок эканлигига ўзи амин бўлган Фарруҳнинг унга нисбатан қилган ноҳақлиги сабаб йиғламоқда эди. У шу пайтгача "Мен бокира чиқмаганим сабаб Фарруҳ акам мени қабул қила олмади" дея ўйлаб, ўзини айблаб келарди. Бугунги гаплардан кейин эса....
— Фарангиз, — овоз эгаси етиб келиши билан ўша таниш тафтни қўлларида ҳис қилди. Эсида бу тафтни биринчи ва охирги марта илк никоҳ кечасида ҳис қилганди. Ўзини ёлғиз, кераксиздек ҳис қилган пайтлари, қийналиб кетган пайтлари бу тафтни соғиниб йиғлагани ҳам ҳақиқат. Бу қандай туйғу билмайдию, Фарруҳни соғиниб, уни қумсаб яшади. Ҳар лаҳза келишини кутди. — Фарангиз, — Фарруҳ унинг қўлларидан тутиб ўзига қаратмоқчи эди,
— Тортинг қўлингизни, — Фарангиз унга ўгирилиб ҳам қўймасдан қўлларини тортиб олди. — Қўлларимдан тутиб, ўзингизни бунчалик ерга урманг.
Өчүрүлгөн08.02.202522:56
08.02.202509:56
Скидка нархга бугун ва эртага улгуриб қолинг.
#Тақдир_ёзиғи ҳикояси ёпиқ каналда тугатилган. Ҳикоя 2-фаслдан иборат.
Ҳикояни бир нафасда ўқишни истаганлар учун бир ҳафта давомида 5000 сўмдан обуна бўлиш имкони мавжуд. Шу имкониятдан фойдаланиб қолишни истаганлар учун
9860030138768012
Palvanova Mohira
Шу картага тўлов қилиб скринни @Orom_bekati_bot га жўнатасиз. Сизга ёпиқ канал линки ташлаб берилади.
#Тақдир_ёзиғи ҳикояси ёпиқ каналда тугатилган. Ҳикоя 2-фаслдан иборат.
Ҳикояни бир нафасда ўқишни истаганлар учун бир ҳафта давомида 5000 сўмдан обуна бўлиш имкони мавжуд. Шу имкониятдан фойдаланиб қолишни истаганлар учун
9860030138768012
Palvanova Mohira
Шу картага тўлов қилиб скринни @Orom_bekati_bot га жўнатасиз. Сизга ёпиқ канал линки ташлаб берилади.
Өчүрүлгөн08.02.202522:57
08.02.202504:59
Misrning so'nggi firavni Kleopatra
Siyosiy donoligi, hokimyatni boshqarishi bilan birga o'zining Jozibasi va shahvoniy san'ati bilan mashxur bo'lgan.
🩷 Uning bu qobilyati Qudratli Yuliy Tsezar va Mark Antoniyni qalbini zabt eta olgan
😍 Azizlar Xojangizning sevimli, yagona, go'zal Malikasi bo'lish o'zingizga bog'liq.
🩷 Qirolining Qirolichasi bo'lish har bir ayolni orzusi. Biz bu orzularni „Sirli oqshom“ nomli kursimizda ochib beramiz.
Murojaat uchun:
@UmmuMaryam90
https://t.me/magnit_ayollari
https://t.me/magnit_ayollari
https://t.me/magnit_ayollari
Siyosiy donoligi, hokimyatni boshqarishi bilan birga o'zining Jozibasi va shahvoniy san'ati bilan mashxur bo'lgan.
🩷 Uning bu qobilyati Qudratli Yuliy Tsezar va Mark Antoniyni qalbini zabt eta olgan
😍 Azizlar Xojangizning sevimli, yagona, go'zal Malikasi bo'lish o'zingizga bog'liq.
🩷 Qirolining Qirolichasi bo'lish har bir ayolni orzusi. Biz bu orzularni „Sirli oqshom“ nomli kursimizda ochib beramiz.
Murojaat uchun:
@UmmuMaryam90
https://t.me/magnit_ayollari
https://t.me/magnit_ayollari
https://t.me/magnit_ayollari
07.02.202510:42
#Тақдир_ёзиғи
Бугун Ҳадичанинг унаштируви. Ниҳоят, у ҳам қайсидир маънода катта ҳаётга қадам қўяди. Бўлажак куёв бўлмиш Муҳаммад Аллоҳни таниган, намозхон йигит. У Ҳадичани бир кўришда севиб қолган. Аммо, бошқалар каби ёнига "Сизни севиб қолдим" дея чопиб келмади. Қизга бўлган туйғуларининг, ҳурматинг қанчалик пок ва самимийлигини исботи дея совчи қўйди. Ҳадичанинг оиласига ҳам Муҳаммаднинг ўзи ҳам, оиласи ҳам маъқул келди. Муҳаммад билан илк учрашувда Ҳадича ҳам йигитга нисбатан илиқлик туйди. Ундан сўрашганида розилик белгиси сифатида уялибгина "Сизлар нима десангиз шу" деб қўя қолди. Албатта, бу сўз қиз боланинг розилик аломати. Ахир, уялмасдан шу йигитга тегаман дея олмайдику.
Фарангиз тайёр бўлгач эндигина такси чақиртирмоқчи эди, эшик тақиллаб қолди.
— Ҳозир, — тезда бориб эшикни очиаҳи билан юзига табассум югурди. — Ассалому алайкум. Яхшимисиз Хумоюн?
— Ассалому алайкум опажон, Аллоҳга шукр яхши. Ўзиз, жиянлар яхшими? Шу десангиз сизни олиб кетгани келгандим.
— Аллоҳга шукр биз яхшимисиз? Биз ҳам ҳозир такси чақирмоқчи эдик. Сизни ҳам овора қиламизми энди? бироз хижолат бўлди.
— Ҳеч ҳам хижолат бўлманг опажон. Ахир биз сизни ва кичкинтойларни оиламиз аъзоси деганмиз. Шундай экан, ҳеч ҳам хижолат бўлманг, — Хумоюнни кўриши билан Абдураҳмон ва Ойша уни ёнига югуриб келишди. Ҳозир шу ерда бир савол пайдо бўлиши мумкин. Болалар ҳали бир ёшдан ўтганку, югуришни, одам ажратишни қаердан ҳам билишсин дея. Улар 8 ойликдан юриб кетишган. Одам ажратишга келсак, баъзан шу кичкинтойлар биз катталардан кўпроқ яхши ва ёмонни фарқига боришади.
* * *
Унаштирув маросими ўзгача файзли ўтди. Ҳадичанинг бўлажак қайнонаси ўта дилкаш, самимий аёл экан. Ҳадичага кўпчиликнинг ҳаваси келди. Ора - орада Фарангизни қайсидир укаси, қайсидир қариндошига иккинчи хотинликка кўзлаганлар ҳам топилди. Фарангиз буларни сезиб турса ҳам, шунчаки жилмайиб қўя қолди. Бошқа нима ҳам десин, улар ҳамма гапини қоғозга ўраб, узоқдан олиб келганига қарамасдан, йўқ деб юзига сапчиб ташамайдику.
— Холидахон, — Ҳадичанинг қайнонаси Ҳабибахон секин гап бошлади. — Шу Фарангизхон хўп десалар мени бир дугонам бор. Унинг ўғлининг турмуши ўхшамаган. Ўзи жуда тилла аёл. Агар хўп десалар, мен дугонамга айтардим. Қолаверса, болаларга ҳам ота керак. Дугонамни ўғли жуда яхши йигит. Бу ширинтойларга, албатта, оталик қила олади. Бунга ишончим комил, — Ҳабибахон опа Фарангиздан кўз узмасдан гапирар экан, шу ёшида келин хизматини кўрмаган дугонаси ўтди.
— Мен бир нарса деёлмайман, — Холида опа бироз хижолатомуз гап бошлади. — Тўғри Фарангизни ўз қизимдек кўраман. Унга меҳрим ўзгача. Аммо, унинг ҳам ўз фикри бор. Қолаверса, бошида ота - онаси бор. Улар нима деркин? Фарангизнинг ўзичи? Шунга....
— Ҳа тушунаман. Шунда ҳам бир гаплашиб кўринг. Ёлғиз аёлга барибир қийин. Ўтган ҳам, кетган ҳам этагига бир осилиб кўради. Фарангизхон ҳам бахтли, суюкли бўлишга хақли.
Бугун Ҳадичанинг унаштируви. Ниҳоят, у ҳам қайсидир маънода катта ҳаётга қадам қўяди. Бўлажак куёв бўлмиш Муҳаммад Аллоҳни таниган, намозхон йигит. У Ҳадичани бир кўришда севиб қолган. Аммо, бошқалар каби ёнига "Сизни севиб қолдим" дея чопиб келмади. Қизга бўлган туйғуларининг, ҳурматинг қанчалик пок ва самимийлигини исботи дея совчи қўйди. Ҳадичанинг оиласига ҳам Муҳаммаднинг ўзи ҳам, оиласи ҳам маъқул келди. Муҳаммад билан илк учрашувда Ҳадича ҳам йигитга нисбатан илиқлик туйди. Ундан сўрашганида розилик белгиси сифатида уялибгина "Сизлар нима десангиз шу" деб қўя қолди. Албатта, бу сўз қиз боланинг розилик аломати. Ахир, уялмасдан шу йигитга тегаман дея олмайдику.
Фарангиз тайёр бўлгач эндигина такси чақиртирмоқчи эди, эшик тақиллаб қолди.
— Ҳозир, — тезда бориб эшикни очиаҳи билан юзига табассум югурди. — Ассалому алайкум. Яхшимисиз Хумоюн?
— Ассалому алайкум опажон, Аллоҳга шукр яхши. Ўзиз, жиянлар яхшими? Шу десангиз сизни олиб кетгани келгандим.
— Аллоҳга шукр биз яхшимисиз? Биз ҳам ҳозир такси чақирмоқчи эдик. Сизни ҳам овора қиламизми энди? бироз хижолат бўлди.
— Ҳеч ҳам хижолат бўлманг опажон. Ахир биз сизни ва кичкинтойларни оиламиз аъзоси деганмиз. Шундай экан, ҳеч ҳам хижолат бўлманг, — Хумоюнни кўриши билан Абдураҳмон ва Ойша уни ёнига югуриб келишди. Ҳозир шу ерда бир савол пайдо бўлиши мумкин. Болалар ҳали бир ёшдан ўтганку, югуришни, одам ажратишни қаердан ҳам билишсин дея. Улар 8 ойликдан юриб кетишган. Одам ажратишга келсак, баъзан шу кичкинтойлар биз катталардан кўпроқ яхши ва ёмонни фарқига боришади.
* * *
Унаштирув маросими ўзгача файзли ўтди. Ҳадичанинг бўлажак қайнонаси ўта дилкаш, самимий аёл экан. Ҳадичага кўпчиликнинг ҳаваси келди. Ора - орада Фарангизни қайсидир укаси, қайсидир қариндошига иккинчи хотинликка кўзлаганлар ҳам топилди. Фарангиз буларни сезиб турса ҳам, шунчаки жилмайиб қўя қолди. Бошқа нима ҳам десин, улар ҳамма гапини қоғозга ўраб, узоқдан олиб келганига қарамасдан, йўқ деб юзига сапчиб ташамайдику.
— Холидахон, — Ҳадичанинг қайнонаси Ҳабибахон секин гап бошлади. — Шу Фарангизхон хўп десалар мени бир дугонам бор. Унинг ўғлининг турмуши ўхшамаган. Ўзи жуда тилла аёл. Агар хўп десалар, мен дугонамга айтардим. Қолаверса, болаларга ҳам ота керак. Дугонамни ўғли жуда яхши йигит. Бу ширинтойларга, албатта, оталик қила олади. Бунга ишончим комил, — Ҳабибахон опа Фарангиздан кўз узмасдан гапирар экан, шу ёшида келин хизматини кўрмаган дугонаси ўтди.
— Мен бир нарса деёлмайман, — Холида опа бироз хижолатомуз гап бошлади. — Тўғри Фарангизни ўз қизимдек кўраман. Унга меҳрим ўзгача. Аммо, унинг ҳам ўз фикри бор. Қолаверса, бошида ота - онаси бор. Улар нима деркин? Фарангизнинг ўзичи? Шунга....
— Ҳа тушунаман. Шунда ҳам бир гаплашиб кўринг. Ёлғиз аёлга барибир қийин. Ўтган ҳам, кетган ҳам этагига бир осилиб кўради. Фарангизхон ҳам бахтли, суюкли бўлишга хақли.
06.02.202517:18
#Тақдир_ёзиғи
Эшик тарақлаб ёпилар экан Фарангизнинг юрагидан нимадир узилгандек бўлди. Йиғлаб юбормаслик учун кўзларини юмиб олди. Шу аҳволда 5 дақиқача ўтирдию, чуқур нафас олиб ўрнидан турди.
— Энди бутунлай ёлғизсан. Улардан умидингни уз. Бундан кейин фарзандларинг учун ҳам ота, ҳам она ўзингсан, — ўзига - ўзи гапирганча мажлислар хонасидан чиқди. Ўзи учун ажратилган хонага бориб ишни бошлаб юборди. Кунлар доимгидек ўтар, ора - орада Набижоннинг илжайиб келиб кетишини айтмаганда ҳеч қандай ўзгариш йўқ эди.
— Ҳайрли кун Фарангизхон, — доимгидек илжайиб салом бериб кириб келди. — Шу десангиз, дўкон олдидан ўтаётсам битта шоколод мени Фарангизхонга олиб бор деб қўлимга осилиб олса бўладими? Ҳай майли, мендан нима кетди дедиму, олиб келавердим, — деганча чўнтагидан иккита плитка чиқариб стол устига қўяркан, Фарангизнинг кўкракларига кўз югуртирди.
— Ассалому алайкум. Катта раҳмат. Лекин, мен буларни қабул қила олмайман, — Фарангиз шоколодларни секин у тарафга сурди.
— Унақа қилманг Фарангизхон, — Набижон унинг қўлидан шарт ушлаб олди. — Бу шоколодлар сизга бўлган самимий туйғуларимнинг ширин тимсоли.
— Ҳаддингиздан ошманг, Фарангиз қўлини тортиб оларкан ўрнидан турди, — ҳурматингиз борида бу ердан кетганингиз маъқул.
— Фарангизхон, — Набижон столни айланиб ўтиб секин у томонга юраётганди,
— Аббос Ҳасанович ўзларидами? — хона эшиги очилиб ичкарига Фарруҳ келиб қолди.
— Йўқ эдилар, — Фарангиз бироз довдираброқ жавоб берди.
— Фарруҳ Азимович олдинлари эшикни тақиллатиб киришарди, — Набижон қошларини чимирди.
— Энди одоб - ахлоқни сиздан ўрганишим қолувчи Набижон Қамбарович, — Фарруҳнинг ҳам қошлари чимирилди. Гапириш баробарида еп қўйгудек қарашлари билан Фарангизни ҳам сийлаб ўтишни унутмади.
— Ўзингизда бўлмагандан кейин илож қанча.
— Албатта, одобни одобсиздан ўрган деган гап бежиз айтилмаган. Майли, сизларга ҳалақит қилмай, — Фарруҳ ҳар бир гапини дона - дона қилиб гапирганча чиқиб кетди.
— Олифта, — Набижон тарақлаб ёпилган эшик томонга қош чимирганча қараб қўяркан, — қаерда тўхтагандик, — секин Фарангизга яқинлашди.
— Ҳозироқ хонамдан чиқиб кетинг, — Фарангиз қошларини чимириб, эшик томонга ишора қилди. — Мана буни ҳам ўзингиз билан олиб кетинг, — шоколодни олиб эшик томонга отиб юборди.
— Жаҳлингиз чиқса янаям гўзал бўлиб кетаркансиз, — Набижон ҳаводан ўпич йўллаб қўяркан, — майли ҳозирча кетаман. Аммо, келаси сафар ортга қайтадиган аҳмоқ йўқ, — деганча полда ётган шоколодларни олиб чиқиб кетди. У кетиши билан жойига ўтириб қолган Фарангизнинг кўзларидан 1-2 томчи ёш сизиб чиқди.
Фарруҳ ўқитувчилар учун ажратилган хонага қайтар экан, асаби ўз - ўзидан таранглашиб кетар, иложини топсаю Набижонни яхшилаб пўстагини қоқса. Жойига келиб ўтираркан, қўллари ўз - ўзидан мушт бўлиб тугуларди. Хонага кириб келган Муборак Фарруҳнинг ёлғиз ўтирганидан фойдаланиб секин ёнига келиб ўтириб, унинг мушт бўлиб тугулган қўлидан секин ушларкан,
— Аҳволингиз яхшими? Нимадан бунчалик асабийлашаяпсиз? — оҳисталик билан унинг қўлини силаркан, секин - секин Фарруҳга янаям яқинлашарди. Фарруҳнинг ҳаёллари бошқа жойда бўлгани учун Муборакни ҳис қилмаётганди хатто.
Эшик тарақлаб ёпилар экан Фарангизнинг юрагидан нимадир узилгандек бўлди. Йиғлаб юбормаслик учун кўзларини юмиб олди. Шу аҳволда 5 дақиқача ўтирдию, чуқур нафас олиб ўрнидан турди.
— Энди бутунлай ёлғизсан. Улардан умидингни уз. Бундан кейин фарзандларинг учун ҳам ота, ҳам она ўзингсан, — ўзига - ўзи гапирганча мажлислар хонасидан чиқди. Ўзи учун ажратилган хонага бориб ишни бошлаб юборди. Кунлар доимгидек ўтар, ора - орада Набижоннинг илжайиб келиб кетишини айтмаганда ҳеч қандай ўзгариш йўқ эди.
— Ҳайрли кун Фарангизхон, — доимгидек илжайиб салом бериб кириб келди. — Шу десангиз, дўкон олдидан ўтаётсам битта шоколод мени Фарангизхонга олиб бор деб қўлимга осилиб олса бўладими? Ҳай майли, мендан нима кетди дедиму, олиб келавердим, — деганча чўнтагидан иккита плитка чиқариб стол устига қўяркан, Фарангизнинг кўкракларига кўз югуртирди.
— Ассалому алайкум. Катта раҳмат. Лекин, мен буларни қабул қила олмайман, — Фарангиз шоколодларни секин у тарафга сурди.
— Унақа қилманг Фарангизхон, — Набижон унинг қўлидан шарт ушлаб олди. — Бу шоколодлар сизга бўлган самимий туйғуларимнинг ширин тимсоли.
— Ҳаддингиздан ошманг, Фарангиз қўлини тортиб оларкан ўрнидан турди, — ҳурматингиз борида бу ердан кетганингиз маъқул.
— Фарангизхон, — Набижон столни айланиб ўтиб секин у томонга юраётганди,
— Аббос Ҳасанович ўзларидами? — хона эшиги очилиб ичкарига Фарруҳ келиб қолди.
— Йўқ эдилар, — Фарангиз бироз довдираброқ жавоб берди.
— Фарруҳ Азимович олдинлари эшикни тақиллатиб киришарди, — Набижон қошларини чимирди.
— Энди одоб - ахлоқни сиздан ўрганишим қолувчи Набижон Қамбарович, — Фарруҳнинг ҳам қошлари чимирилди. Гапириш баробарида еп қўйгудек қарашлари билан Фарангизни ҳам сийлаб ўтишни унутмади.
— Ўзингизда бўлмагандан кейин илож қанча.
— Албатта, одобни одобсиздан ўрган деган гап бежиз айтилмаган. Майли, сизларга ҳалақит қилмай, — Фарруҳ ҳар бир гапини дона - дона қилиб гапирганча чиқиб кетди.
— Олифта, — Набижон тарақлаб ёпилган эшик томонга қош чимирганча қараб қўяркан, — қаерда тўхтагандик, — секин Фарангизга яқинлашди.
— Ҳозироқ хонамдан чиқиб кетинг, — Фарангиз қошларини чимириб, эшик томонга ишора қилди. — Мана буни ҳам ўзингиз билан олиб кетинг, — шоколодни олиб эшик томонга отиб юборди.
— Жаҳлингиз чиқса янаям гўзал бўлиб кетаркансиз, — Набижон ҳаводан ўпич йўллаб қўяркан, — майли ҳозирча кетаман. Аммо, келаси сафар ортга қайтадиган аҳмоқ йўқ, — деганча полда ётган шоколодларни олиб чиқиб кетди. У кетиши билан жойига ўтириб қолган Фарангизнинг кўзларидан 1-2 томчи ёш сизиб чиқди.
Фарруҳ ўқитувчилар учун ажратилган хонага қайтар экан, асаби ўз - ўзидан таранглашиб кетар, иложини топсаю Набижонни яхшилаб пўстагини қоқса. Жойига келиб ўтираркан, қўллари ўз - ўзидан мушт бўлиб тугуларди. Хонага кириб келган Муборак Фарруҳнинг ёлғиз ўтирганидан фойдаланиб секин ёнига келиб ўтириб, унинг мушт бўлиб тугулган қўлидан секин ушларкан,
— Аҳволингиз яхшими? Нимадан бунчалик асабийлашаяпсиз? — оҳисталик билан унинг қўлини силаркан, секин - секин Фарруҳга янаям яқинлашарди. Фарруҳнинг ҳаёллари бошқа жойда бўлгани учун Муборакни ҳис қилмаётганди хатто.
08.02.202514:58
Яхшиям бугун кўриб қолибман бўлмаса қайнотангиз билан иккингиз қачонгача шундай қилиб юрмоқчи эдингиз. Ўғлим икккимиз бу уйда бўлаётган ишлардан бехабар қолиб кетавераканмизда ааа.
----Ойижон сиз нотўғри тушундингиз ҳозир ҳаммасини мен сизга тушунтириб бераман. Деди Анора.
----Нимани тушунтирасан мен кўрадиганимни кўриб билиб бўлдим. Бу ҳолат бундан олдин ҳам бўлгани аниқ. Бўлмаса бунчалик бемалол гапирмаётган бўлардинг......
----Ойижон сиз нотўғри тушундингиз ҳозир ҳаммасини мен сизга тушунтириб бераман. Деди Анора.
----Нимани тушунтирасан мен кўрадиганимни кўриб билиб бўлдим. Бу ҳолат бундан олдин ҳам бўлгани аниқ. Бўлмаса бунчалик бемалол гапирмаётган бўлардинг......
08.02.202512:18
Сарвар ўзига келганида шифохонада эди. Сал нарида бир аёл тинмай йиғлар, бир эркак эса уни овутарди. Булар Сарварнинг ота - онаси. Сарвар уларга қандайдир ҳиссиз қаради. Унинг кўзини очганини кўриши билан ота - онаси югуриб ёнига келди.
— Болажоним, — ойиси ҳамон йиғларди. Титроқ қўллари Сарварнинг пешонасига тегиши билан, Сарварни ток ургандек бўлди. Тезда бошини нариги тарафга буриб олди. Ота - онаси унинг ҳолатини тушуниб индашмади. Негаки, автоҳалокат туфайли Сарварнинг бир оёғи қаттиқ жароҳатланиб, маълум бир муддат юра олмайди. Донёрга келсак, унга ҳеч нима қилмадию, сал тентакроқ бўлиб қолди. Катталарнинг айтишича, Донёрни жин чалган. Негаки, уларнинг машинаси илиб қолган қари дарахт анчадан буён қандайдир сирли ва ғалати воқеалар сабабчиси. Халқ тили билан айтганда "эгали дарахт". Шу сабаблими, бу дарага тушиб кетиб тирик қолганлар барибир узоқ яшамайди. Яшаса ҳам жиннисифат бўлиб қолади.
* * *
Сарвар шифохонада 3 кун ёта олди холос. 3 кундан кейин докторларни ўзи унинг ота - онасидан ўғлини олиб кетишларини илтимос қилишди. Сабаби, Сарвар туни билан ҳар хил овозлар чиқарар, баъзан бор овозда кулар, баъзан йиғлаб бақирарди. Бу билан бошқаларнинг ҳам тинчлигини бузгани учун докторлар шундай қарорга келишди. Ота - она бечора қанча ялинишмасин докторлар уни олиб қолишни исташмади. Ноилож уйига олиб кетишди. Сарвар уйга келгач бироз тинчлангандек бўлди. Ойиси билан гаплашиб ўтираркан,
— Ойи менга битта одамни топиб беринг, — деб қолди.
— Ким экан? — ҳайрон бўлди она.
— Донёрни маҳалласидан Фарангиз деган қиз. Ундан узр сўрашим керак, — Сарвар гапирар экан жуда ўйчан эди.
— Нега? Ёки у билан ораларингда? — онаизорнинг юзида хавотир акс этди.
— Ойи илтимос, — ёш боладек мўлтиради. Онаизор бошқа сўроқ қилмасдан Донёрнинг ойисига қўнғироқ қилиб Фарангиз ҳақида суриштирди. Ниҳоят, 2 кун деганда базўр унинг рақамини топди. Рақамни Сарварга берди. Сарвар қўллари титраганча рақамни терди.
— Ало, — қисқа гудокдан кейин нариги тарафдан ўзига ишонган аёлнинг жарангдор овози эшитилди.
— Ассалому алайкум, Фарангизни мумкинми? — Сарвар зўрға гапирди.
— Мен Фарангизман, сиз ким бўласиз?
— Мен Сарварман. Майлими сиз би...
— Сарвар? — Фарангизнинг ҳам тили айланмай қолди. Кўз олдига ўша жирканч кун келди.
— Фарангиз сиз билан гаплашиб олсак бўладими? Иложи бўлса юзма - юз, — Сарвар гапирар экан, борган сари бўғилиб борарди.
— Энди бундан бирор фойда борми?
— Виждоним учун, илтимос йўқ деманг, — Сарвар йиғлагудек гапирди.
— Хўп, фақат тушлик пайти 10-15 дақиқага бориб кетишим мумкин.
— Катта раҳмат, — суҳбат якунланди. Фарангиз ишларини жой - жойига қўйиб, аввал бувисидан хабар олгани борди. Аммо, ухлаётгани учун безота қилишни истамай чиқиб, тўғри Сарварнинг уйига йўл олди. Ортидан эса кимдир кузатиб борарди.
— Болажоним, — ойиси ҳамон йиғларди. Титроқ қўллари Сарварнинг пешонасига тегиши билан, Сарварни ток ургандек бўлди. Тезда бошини нариги тарафга буриб олди. Ота - онаси унинг ҳолатини тушуниб индашмади. Негаки, автоҳалокат туфайли Сарварнинг бир оёғи қаттиқ жароҳатланиб, маълум бир муддат юра олмайди. Донёрга келсак, унга ҳеч нима қилмадию, сал тентакроқ бўлиб қолди. Катталарнинг айтишича, Донёрни жин чалган. Негаки, уларнинг машинаси илиб қолган қари дарахт анчадан буён қандайдир сирли ва ғалати воқеалар сабабчиси. Халқ тили билан айтганда "эгали дарахт". Шу сабаблими, бу дарага тушиб кетиб тирик қолганлар барибир узоқ яшамайди. Яшаса ҳам жиннисифат бўлиб қолади.
* * *
Сарвар шифохонада 3 кун ёта олди холос. 3 кундан кейин докторларни ўзи унинг ота - онасидан ўғлини олиб кетишларини илтимос қилишди. Сабаби, Сарвар туни билан ҳар хил овозлар чиқарар, баъзан бор овозда кулар, баъзан йиғлаб бақирарди. Бу билан бошқаларнинг ҳам тинчлигини бузгани учун докторлар шундай қарорга келишди. Ота - она бечора қанча ялинишмасин докторлар уни олиб қолишни исташмади. Ноилож уйига олиб кетишди. Сарвар уйга келгач бироз тинчлангандек бўлди. Ойиси билан гаплашиб ўтираркан,
— Ойи менга битта одамни топиб беринг, — деб қолди.
— Ким экан? — ҳайрон бўлди она.
— Донёрни маҳалласидан Фарангиз деган қиз. Ундан узр сўрашим керак, — Сарвар гапирар экан жуда ўйчан эди.
— Нега? Ёки у билан ораларингда? — онаизорнинг юзида хавотир акс этди.
— Ойи илтимос, — ёш боладек мўлтиради. Онаизор бошқа сўроқ қилмасдан Донёрнинг ойисига қўнғироқ қилиб Фарангиз ҳақида суриштирди. Ниҳоят, 2 кун деганда базўр унинг рақамини топди. Рақамни Сарварга берди. Сарвар қўллари титраганча рақамни терди.
— Ало, — қисқа гудокдан кейин нариги тарафдан ўзига ишонган аёлнинг жарангдор овози эшитилди.
— Ассалому алайкум, Фарангизни мумкинми? — Сарвар зўрға гапирди.
— Мен Фарангизман, сиз ким бўласиз?
— Мен Сарварман. Майлими сиз би...
— Сарвар? — Фарангизнинг ҳам тили айланмай қолди. Кўз олдига ўша жирканч кун келди.
— Фарангиз сиз билан гаплашиб олсак бўладими? Иложи бўлса юзма - юз, — Сарвар гапирар экан, борган сари бўғилиб борарди.
— Энди бундан бирор фойда борми?
— Виждоним учун, илтимос йўқ деманг, — Сарвар йиғлагудек гапирди.
— Хўп, фақат тушлик пайти 10-15 дақиқага бориб кетишим мумкин.
— Катта раҳмат, — суҳбат якунланди. Фарангиз ишларини жой - жойига қўйиб, аввал бувисидан хабар олгани борди. Аммо, ухлаётгани учун безота қилишни истамай чиқиб, тўғри Сарварнинг уйига йўл олди. Ортидан эса кимдир кузатиб борарди.
08.02.202509:06
Сарварнинг кўзлари косасидан чиқиб кетай деди. Жон ҳолатда машина ойнасига ура бошлади. Аммо, ойна жониворнинг ҳам жони қаттиқ эканми, ҳа деганда синавермади.
— Аллоҳим ўзинг кечир, — машина жарликка тушиб кетди. Тушиб кетиб тушиб кетмади, қари бир дарахтга илиб қолди. Эшиклари ҳам шарақлаб очилиб кетди. Аммо, энди у машинадан тушиб олишни иложи йўқ. Машина жарликка тушиб кетаётганида энди ўлдик дея кўзларини юмиб олган Сарвар машина осилиб қолганини кўргач жуда хурсанд бўлди. Аммо, хурсандчилиги узоққа чўзилмади. Хурсандлигидан бир қалтис ҳаракат қилдию, ўриндиқ олди тарафга силжиб уни қисиб қўйди. Сарвар қутилиш учун ҳар ҳаракат қилганида ўриндиқ уни баттар сиқарди. Ва белидан пастини қаттиқ сиқиб қўйди. Донёр эса хушидан кетиб ётибди.
— Ҳей, — Сарвар секин Донёрни туртди. Аммо, ундан ҳеч қандай жавоб бўлмади. — Донёр кўзингни оч, — Сарвар туртишда давом қилди, ҳамон ўша жимлик. — Ким бор? Ёрдам беринг, — Сарвар бор овози билан бақира бошлади. Аммо, уёқда ҳам жимлик. — Ёрдам беринг, — шунда ҳам Сарвар бақиришда давом қилди. Бир пайт дарахтлар шитирлай бошлади. Унга қўшилиб енгил қадам товушлари ҳам. — Ниҳоят, — Сарвар енгил тин олиб, — биз бу ердамиз. Қари дарахтга осилиб қолдик, — қадам товушлари келаётган томонга қараб бақирди.
— Ҳозир, — у тарафдан овоз келди. Сарвардаги бояги қўрқув тарк этиб, ўрнини хотиржамлик эгаллади. Ниҳоят, овоз эгаси етиб келди. — Нима гап биродар? — бояги одам келиб машинага суянди. Машина бир қалқидию, яна шу ҳолича тураверади. У йигитнинг сарғиш юзи, сарғишга монанд кўзи одамни бироз жунжиктиришини айтмаганда ҳаммаси яхши. Бояги йигит Сарварга турли саволлар берди. Ҳар гапирганида оғзидаги тилла тиши ярқираб кетар, баъзида ўзи билмаган ҳолда тили билан ғалати қилиқлар қиларди. — Шундай қилиб, адриналинни ҳис қилайлик дебсизларда? — бояги йигит нигоҳларини Сарвардан Донёрга олиб ўтганида кўзлари ўзгача ялтираб кетди. Бу эса Сарварда боягина йўқолган қўрқувни яна уйғотди. Сарварнинг қўрқа бошлаганини йигит ҳис қилгандек жилмайди.
— Ҳалиги бизга ёрдам бермоқчи эдингиз, — Сарвар ўзини чалғитишга урунди. Сабаби, унинг ҳаёлида турли фикрлар айланмоқда эди.
— Албатта, — йигит қандайдир сирли жилмайди. — Мен ҳозир биродарларимни чақириб келай, — йигит гапирар экан Сарварнинг елкасига қўлини қўйди. Айни шу пайтда Сарварни қандайдир оғир юк босгандек ўзини ҳолсиз, худдики бўғилиб қолаётгандек ҳис қилди. Гўёки бу бегона йигит унинг бор энергиясини сўриб олаётгандек эди. — Мен ҳозир уларни айтиб келаман, — йигит машинадан узоқлашаркан Сарварнинг кўзлари юмила бошлади. Эсида қолгани йигитнинг қаҳ - қаҳ отиб кулгани ва эчкиникидек оёқлари.
— Аллоҳим ўзинг кечир, — машина жарликка тушиб кетди. Тушиб кетиб тушиб кетмади, қари бир дарахтга илиб қолди. Эшиклари ҳам шарақлаб очилиб кетди. Аммо, энди у машинадан тушиб олишни иложи йўқ. Машина жарликка тушиб кетаётганида энди ўлдик дея кўзларини юмиб олган Сарвар машина осилиб қолганини кўргач жуда хурсанд бўлди. Аммо, хурсандчилиги узоққа чўзилмади. Хурсандлигидан бир қалтис ҳаракат қилдию, ўриндиқ олди тарафга силжиб уни қисиб қўйди. Сарвар қутилиш учун ҳар ҳаракат қилганида ўриндиқ уни баттар сиқарди. Ва белидан пастини қаттиқ сиқиб қўйди. Донёр эса хушидан кетиб ётибди.
— Ҳей, — Сарвар секин Донёрни туртди. Аммо, ундан ҳеч қандай жавоб бўлмади. — Донёр кўзингни оч, — Сарвар туртишда давом қилди, ҳамон ўша жимлик. — Ким бор? Ёрдам беринг, — Сарвар бор овози билан бақира бошлади. Аммо, уёқда ҳам жимлик. — Ёрдам беринг, — шунда ҳам Сарвар бақиришда давом қилди. Бир пайт дарахтлар шитирлай бошлади. Унга қўшилиб енгил қадам товушлари ҳам. — Ниҳоят, — Сарвар енгил тин олиб, — биз бу ердамиз. Қари дарахтга осилиб қолдик, — қадам товушлари келаётган томонга қараб бақирди.
— Ҳозир, — у тарафдан овоз келди. Сарвардаги бояги қўрқув тарк этиб, ўрнини хотиржамлик эгаллади. Ниҳоят, овоз эгаси етиб келди. — Нима гап биродар? — бояги одам келиб машинага суянди. Машина бир қалқидию, яна шу ҳолича тураверади. У йигитнинг сарғиш юзи, сарғишга монанд кўзи одамни бироз жунжиктиришини айтмаганда ҳаммаси яхши. Бояги йигит Сарварга турли саволлар берди. Ҳар гапирганида оғзидаги тилла тиши ярқираб кетар, баъзида ўзи билмаган ҳолда тили билан ғалати қилиқлар қиларди. — Шундай қилиб, адриналинни ҳис қилайлик дебсизларда? — бояги йигит нигоҳларини Сарвардан Донёрга олиб ўтганида кўзлари ўзгача ялтираб кетди. Бу эса Сарварда боягина йўқолган қўрқувни яна уйғотди. Сарварнинг қўрқа бошлаганини йигит ҳис қилгандек жилмайди.
— Ҳалиги бизга ёрдам бермоқчи эдингиз, — Сарвар ўзини чалғитишга урунди. Сабаби, унинг ҳаёлида турли фикрлар айланмоқда эди.
— Албатта, — йигит қандайдир сирли жилмайди. — Мен ҳозир биродарларимни чақириб келай, — йигит гапирар экан Сарварнинг елкасига қўлини қўйди. Айни шу пайтда Сарварни қандайдир оғир юк босгандек ўзини ҳолсиз, худдики бўғилиб қолаётгандек ҳис қилди. Гўёки бу бегона йигит унинг бор энергиясини сўриб олаётгандек эди. — Мен ҳозир уларни айтиб келаман, — йигит машинадан узоқлашаркан Сарварнинг кўзлари юмила бошлади. Эсида қолгани йигитнинг қаҳ - қаҳ отиб кулгани ва эчкиникидек оёқлари.
08.02.202502:37
Марказий шифохонада Турсунхон опани ҳам, Акромни ҳам яхшилаб тиббий кўрикдан ўтқазишиб, керакли дори - дармонлар, муолажалар буюрилди. Ўша кунларда Васила ким чин фарзанд эканлигини англади. Нодира йўқ. Ирода турмушга чиққани боис, оиласидан ортиб бора олмаслигини айтди. Хумора эса ўқишим бор дея қочди. Ўқиши, иши бўлишига қарамасдан Фарангиз ҳам қиз, ҳам набира бўлиб дадаси ва бувисининг ёнида турди. Турсунхон опанинг фарзандлари бир - икки марта қорасини кўрсатишдию, кейин улардан ҳам дарак бўлмади. Василанинг опалари, ака - укалари ҳам Василанинг ҳурмати учун келиб кетишди. Бироқ, ҳеч бири Фарангизнинг саломига алик олишмади. Фарангиз булардан ранжиса ҳам, ўзини ҳеч нима бўлмагандек тутиб тураверди.
* * *
Бир неча кундан буён ишга шошиб келиб, шошиб кетаётган Фарангиз билан гаплашишга имкон топа олмаётган Набижон бугун унинг йўлини тўсди.
— Фарангизхон бир дақиқа вақтингиз...
— Минг бор узр, мен жудаям шошиб турибман, — Фарангиз унинг юзига ҳам қарамасдан жавоб бердию, уни айланиб ўтиб кетаётганди,
— Бўлдида энди. Биламан сиз ҳам менга бефарқ эмассиз. Ўзингизни четга олишдан нима фойда? — Набижоннинг бу гапларидан кейин Фарангиз тўхташга мажбур бўлди.
— Нима дедингиз? Бефарқ эмассан дедингизми? — у томонга ўгирилди. — Сиз ўзингизча нималар деяпсиз? Ёки мени...
— Фарангиз, — ҳар иккаласи, хатто эшикдан эндигина чиққан Фарруҳ ҳам дарвоза тарафга қаради. У ерда эгизакларнинг қўлидан тутганча Хумоюн турарди. Фарангиз ҳеч ким ва ҳеч нарсага эътибор бермасдан юзига ўзгача табассум югурганча улар томонга юрди. Шу ўринда Хумоюнни таништириб ўтсам. Балки кўпчилик тушуниб еткандир, Хумоюн Ҳадичанинг укаси. Ҳадичадан 2 ёш кичик. Аммо, гавдали йигит. Хатто Фарангиздан ҳам катта кўринади. Ҳозир мана шу иш бериб кетди. У Фарангизни шифохонага ташлаб қўйиш учун келганди. Келиши билан кўрган манзараси сабаб, ўзини Фарангизнинг эридек тутиш фикри келиб қолди ва бир мартагина унинг исмини айтиш кифоя қилди. Фарангизнинг келишини кутаётган Хумоюннинг кўзлари Набижондан Фарруҳга ўтди ва унга бир қараши билан ҳаммасини тушунди. Фарруҳ айни дамда тушунарсиз ҳислар оғушида. Ўзи билмаган ҳолда уни рашк ҳам қилаяпти. Буни мушт бўлиб тугилган қўлларидан ҳам билса бўлади. Фарангиз келиши билан эгизакларини қучиб юзларидан ўпар экан,
— Наҳотки, турмушга чиққан бўлса? — Фарруҳнинг ҳаёлидан биринчи ўтган сўз шу бўлди. — Бу бўлиши мумкин эмас, ахир бу қандай? — буни қабул қилиши қандайдир қийин бўлаётганди гўё. Аммо, бу айни ҳақиқат. Мана кўз ўнгида Фарангиз бошқа бир инсон билан кетмоқда, Фарруҳ машинага ўтираётган Фарангиздан кўз узмасди.
* * *
Бир неча кундан буён ишга шошиб келиб, шошиб кетаётган Фарангиз билан гаплашишга имкон топа олмаётган Набижон бугун унинг йўлини тўсди.
— Фарангизхон бир дақиқа вақтингиз...
— Минг бор узр, мен жудаям шошиб турибман, — Фарангиз унинг юзига ҳам қарамасдан жавоб бердию, уни айланиб ўтиб кетаётганди,
— Бўлдида энди. Биламан сиз ҳам менга бефарқ эмассиз. Ўзингизни четга олишдан нима фойда? — Набижоннинг бу гапларидан кейин Фарангиз тўхташга мажбур бўлди.
— Нима дедингиз? Бефарқ эмассан дедингизми? — у томонга ўгирилди. — Сиз ўзингизча нималар деяпсиз? Ёки мени...
— Фарангиз, — ҳар иккаласи, хатто эшикдан эндигина чиққан Фарруҳ ҳам дарвоза тарафга қаради. У ерда эгизакларнинг қўлидан тутганча Хумоюн турарди. Фарангиз ҳеч ким ва ҳеч нарсага эътибор бермасдан юзига ўзгача табассум югурганча улар томонга юрди. Шу ўринда Хумоюнни таништириб ўтсам. Балки кўпчилик тушуниб еткандир, Хумоюн Ҳадичанинг укаси. Ҳадичадан 2 ёш кичик. Аммо, гавдали йигит. Хатто Фарангиздан ҳам катта кўринади. Ҳозир мана шу иш бериб кетди. У Фарангизни шифохонага ташлаб қўйиш учун келганди. Келиши билан кўрган манзараси сабаб, ўзини Фарангизнинг эридек тутиш фикри келиб қолди ва бир мартагина унинг исмини айтиш кифоя қилди. Фарангизнинг келишини кутаётган Хумоюннинг кўзлари Набижондан Фарруҳга ўтди ва унга бир қараши билан ҳаммасини тушунди. Фарруҳ айни дамда тушунарсиз ҳислар оғушида. Ўзи билмаган ҳолда уни рашк ҳам қилаяпти. Буни мушт бўлиб тугилган қўлларидан ҳам билса бўлади. Фарангиз келиши билан эгизакларини қучиб юзларидан ўпар экан,
— Наҳотки, турмушга чиққан бўлса? — Фарруҳнинг ҳаёлидан биринчи ўтган сўз шу бўлди. — Бу бўлиши мумкин эмас, ахир бу қандай? — буни қабул қилиши қандайдир қийин бўлаётганди гўё. Аммо, бу айни ҳақиқат. Мана кўз ўнгида Фарангиз бошқа бир инсон билан кетмоқда, Фарруҳ машинага ўтираётган Фарангиздан кўз узмасди.
07.02.202506:42
— Сиз? — Фарангиз Абдураҳмон ва Ойшанинг жажжи қўлчаларидан тутганча тиржайиб турган Умидни кўриб эсдан оғай деди. — Сиз бу ерда нима қилаяпсиз? — Фарангиз югуриб келиб аввал Абдураҳмонни, кейин Ойшани қучди. — Фарзандларимдан узоқ юринг, — болалаларини бағрига босганча Умидга чексиз нафрат билан қаради.
— Буни иложи йўқ. Чунки сени севаман. Ахир сен ҳам мени севасанку, — Умид Фарангизнинг юзини силамоқчи бўлди. Бироқ, Фарангиз юзини тортди.
— Қанақа севги? — фарзандларини бағрига босганча икки қадам ортга тисарилди. — Мен сиздан жирканаман. Сиз бу ҳаётдаги энг жирканч одамсиз.
— Қўйсангчи, — Умид қаҳ - қаҳ отганча куларкан, — Фарангиз сен жуда самимий инсонсан. Менга бўлган туйғуларинг 3-4 йилда ўтиб кетиши мумкин эмас. Ахир сен...
— Бор ҳақиқатни билган куним ҳаммаси тугаган. Бунинг учун ўша севгилингиз Севарага катта раҳмат. Агар у бўлмаганда мен ҳалигача фақат ўзимни айблаб яшардим.
— Жин урсин, —Умид оёқи остидаги тошни тепаркан, — яна ўша Севар. Бу фоҳишадан қачон қутилар эканман? — Умиднинг юзи буришди.
— Сизнинг қанақа эканлигингиз мана шу ерда ҳам яққол кўринмоқда, — Фарангиз аччиқ кулимсиради. — Бир пайтлари севаман деб юрган инсонингизни бугун фоҳиша деяпсиз. Сиз ўта пасткаш одамсиз. Аслида одам номига ҳам лойиқ эмассиз. Сиз хатто нафратланишимга ҳам арзимайсиз. Сизга фақат ажинаман, — фарзандларини етаклаганча ундан узоқлашаркан, — яна бир марта мени ёки фарзандларимни атрофида ўралашганингизни кўрсам, келаси сафар аяб ўтирмайман.
— Нима ҳам қила олардинг? — Умид кулганча бақирди. — Қўлингдан ҳеч нима келмайди. — Фарангиз у билан ортиқ гап талашишни истамадида, тез - тез юрганча катта йўлга чиқдию, такси тўхтатиб бу ердан кетди.
Аммо, шу ерда Умид хато қилди. "Қўлингдан ҳеч нима келмайди" — дея. Тўғри у Умид билан урушмас, гап талашмас. Милицияга арз қилиб ҳам ҳеч нима қила олмас. Аммо, қўлларини очиб Аллоҳга шикоят қилса, Умид нима қила оларкин? Қалби оғриб "Худога солдим" деса Умид қочгани жой топа олармикин? Аллоҳ Фарангизнинг қалб нолаларини эшитиб Умидни ўз ҳолига ташлаб қўйса, ана унда Умиднинг қўлидан нима келаркин? Чунки Аллоҳ сени ўз ҳолинга ташлаб қўйганидан ёмони йўқ. Аллоҳ сенга дард бермаса, синамаса, имтиҳон қилмаса, шуни билгинки, сен Аллоҳ назаридан қолгансан. Шу сабабли, кимгадир қўлингдан ҳеч нима келмайди деманг. Қўлидан келганини қилганида сичқонни ини минг танга бўлиб қолмасмикин? Ўшанда қаерга қочасиз? Ҳеч қаерга. 18 минг оламни яратган Аллоҳ сизни топа олмайди деб ўйласизми? Шундай ўйласангиз катта хато қиласиз.
* * *
Фарангиз ортидан ит қувгандек югургудек уйига кириб, эшикни қулфларкан ҳозир ўша Умид деганлари қаердандир пайдо бўладию, ҳаётининг мазмунларини яна олиб кетиб қолиши мумкиндек туюлаверарди. Ўша пасткаш бир куни чиндан ҳам фарзандларини олиб кетиб қолсачи, бу ҳаёлдан Фарангизнинг бутун борлиғи музлаб кетди.
— Йўқ, йўқ, — бошини чайқаб, миясида айланаётган бемаъни ҳаёлларни қувгандек бўлдида, бугун эрталаб Ҳадича жўнатган хабарни эслаб тайёргарликни бошлади.
— Буни иложи йўқ. Чунки сени севаман. Ахир сен ҳам мени севасанку, — Умид Фарангизнинг юзини силамоқчи бўлди. Бироқ, Фарангиз юзини тортди.
— Қанақа севги? — фарзандларини бағрига босганча икки қадам ортга тисарилди. — Мен сиздан жирканаман. Сиз бу ҳаётдаги энг жирканч одамсиз.
— Қўйсангчи, — Умид қаҳ - қаҳ отганча куларкан, — Фарангиз сен жуда самимий инсонсан. Менга бўлган туйғуларинг 3-4 йилда ўтиб кетиши мумкин эмас. Ахир сен...
— Бор ҳақиқатни билган куним ҳаммаси тугаган. Бунинг учун ўша севгилингиз Севарага катта раҳмат. Агар у бўлмаганда мен ҳалигача фақат ўзимни айблаб яшардим.
— Жин урсин, —Умид оёқи остидаги тошни тепаркан, — яна ўша Севар. Бу фоҳишадан қачон қутилар эканман? — Умиднинг юзи буришди.
— Сизнинг қанақа эканлигингиз мана шу ерда ҳам яққол кўринмоқда, — Фарангиз аччиқ кулимсиради. — Бир пайтлари севаман деб юрган инсонингизни бугун фоҳиша деяпсиз. Сиз ўта пасткаш одамсиз. Аслида одам номига ҳам лойиқ эмассиз. Сиз хатто нафратланишимга ҳам арзимайсиз. Сизга фақат ажинаман, — фарзандларини етаклаганча ундан узоқлашаркан, — яна бир марта мени ёки фарзандларимни атрофида ўралашганингизни кўрсам, келаси сафар аяб ўтирмайман.
— Нима ҳам қила олардинг? — Умид кулганча бақирди. — Қўлингдан ҳеч нима келмайди. — Фарангиз у билан ортиқ гап талашишни истамадида, тез - тез юрганча катта йўлга чиқдию, такси тўхтатиб бу ердан кетди.
Аммо, шу ерда Умид хато қилди. "Қўлингдан ҳеч нима келмайди" — дея. Тўғри у Умид билан урушмас, гап талашмас. Милицияга арз қилиб ҳам ҳеч нима қила олмас. Аммо, қўлларини очиб Аллоҳга шикоят қилса, Умид нима қила оларкин? Қалби оғриб "Худога солдим" деса Умид қочгани жой топа олармикин? Аллоҳ Фарангизнинг қалб нолаларини эшитиб Умидни ўз ҳолига ташлаб қўйса, ана унда Умиднинг қўлидан нима келаркин? Чунки Аллоҳ сени ўз ҳолинга ташлаб қўйганидан ёмони йўқ. Аллоҳ сенга дард бермаса, синамаса, имтиҳон қилмаса, шуни билгинки, сен Аллоҳ назаридан қолгансан. Шу сабабли, кимгадир қўлингдан ҳеч нима келмайди деманг. Қўлидан келганини қилганида сичқонни ини минг танга бўлиб қолмасмикин? Ўшанда қаерга қочасиз? Ҳеч қаерга. 18 минг оламни яратган Аллоҳ сизни топа олмайди деб ўйласизми? Шундай ўйласангиз катта хато қиласиз.
* * *
Фарангиз ортидан ит қувгандек югургудек уйига кириб, эшикни қулфларкан ҳозир ўша Умид деганлари қаердандир пайдо бўладию, ҳаётининг мазмунларини яна олиб кетиб қолиши мумкиндек туюлаверарди. Ўша пасткаш бир куни чиндан ҳам фарзандларини олиб кетиб қолсачи, бу ҳаёлдан Фарангизнинг бутун борлиғи музлаб кетди.
— Йўқ, йўқ, — бошини чайқаб, миясида айланаётган бемаъни ҳаёлларни қувгандек бўлдида, бугун эрталаб Ҳадича жўнатган хабарни эслаб тайёргарликни бошлади.
06.02.202514:01
Эгизаклар бир ёшга ҳам тўлиб қолди. Фарангиз ишни Илҳом ака ишлайдиган хусусий университетда оддий ёрдамчи сифатида бошлади. Ишлаш жараёнида анчагина тажриба орттирди. Ишлаб маош ола бошлагач, қўлида ортиқча маблағ тўплангач компютерни чуқурроқ ўрганиш учун қўшимча дарсларга қатнади. У ўзини оёққа қўйиб олгунча, уни кўра олмайдиган ҳасадчилар у деди, бу деди хуллас ишдан кетишга мажбур бўлди. Бу билан иши юришмай қолмади. Мана бугун бошқа бир университетда менежер сифатида иш бошламоқда. Лекин, бу ҳам осон бўлмаса керак. Чунки бу ерда Фарруҳ бор. Тўғри энди улар бир - бирига бегона. Бироқ, қачонлардир Фарангиз ундан умидвор эди. Хатто яқин - яқингача келади дея тунларини бедор ўтказганлари айни ҳақиқат. Ундан дарак бўлмагач, ҳаммасига кўниккач эса тақдир яна у билан юзлаштириб турибди. Мана нигоҳлар ҳам тўқнашди. Фарангизнинг ич - ичида олов ёнди. Сабабини эса тушунмайди. Фарруҳнинг нигоҳларида эса ҳайрат. Ректор уни таништириб бўлгач ўтиришга таклиф қиларкан, яқинда ишга келган Набижон деган йигит тезда ўрнидан туриб, Фарангизга стулни суриб бераркан,
— Марҳамат қилсинлар, — жилмайиб қўйишни ҳам унутмади.
— Раҳмат, — Фарангиз минг хижолат бўлганча ўтираркан кўз остидан Фарруҳга қараб қўйди. Афсуски, унинг на юзида, на кўзида бирор ўзгаришни кўрмагач, қизнинг ичидан нимадир чирт узилгандек бўлди. Мажлис давомида Фарруҳга бир неча марта қараб - қараб қўяркан, негадир ёнига жуда ҳам боргиси, ҳаммасига қўл силтаб унинг кўксига бош қўйиб тўйиб - тўйиб йиғлагиси келар, бироқ бунинг энди ҳеч ҳам имкони йўқлигидан эзиларди. Ниҳоят, мажлис ҳам тугади. Дарси бор домлалар дарсларига кетишди. Хонада 3-4 тагина одам қолди холос. Булар: Фарруҳ, Фарангиз, Набижон ва Муборак.
— Муборакхон ҳозир дарсингиз йўқми? — Набижон қош қоқиб қўйганча сўради.
— Ҳозирча йўқ. Нимадир керакми? — Муборак Фарруҳдан кўз узмасдан жавоб берди.
— Ҳа сизда ишим бор эди. Бир масалада ёрдам қилиб юбора олмайсизми?
— Қўлимдан келса, албатта.
— Унда юринг, бафуржа гаплашиб олсак, — Набижон ўрнидан турар экан Фарангизга бошдан оёқ разм солишни ҳам унутмади. Муборак ҳам истамайгина ўрнидан тураркан, Набижондан ёрдами эвазига оладиган пулни ўйлаб бироз қалби ёришгандек бўлди. Улар биргаликда хонадан чиқиб кетишлари билан, Фарруҳ секин гап бошлади.
— Янги лавозимлар билан табриклайман.
— Раҳмат, — Фарангизнинг юзига билинар - билинмас табассум югурди. Агар ҳозир Фарруҳ у томон бир қадам ташласа, уни яна қабул қилишини, фарзандлари ҳақида гапиришни ўйлаб қўйди.
— Сен билан бир нарсага келишиб олсак, — Фарруҳнинг гап оҳангида қандайдир совуқлик ва ҳиссизлик бордек эди.
— Хўш, — Фарангизнинг қалбида қандайдир ғашлик пайдо бўлди. Худдики, Фарруҳнинг ҳозирги гаплари ҳаммасига узил - кесил якун ясайдигандек.
— Бу ердагилар менинг ўтмишим ҳақида билишмайди. Шундай экан, сен ҳам уларга менинг собиқ рафиқам эканлигингни айтишинг шарт эмас. Чунки бундан бирор бир фойда ҳам йўқ.
— Тушунарли, — Фарангизнинг қалбида боягина пайдо бўлган умид ўрнини каттагина бўшлиққа бўшатиб бергандек бўлди.
— Тушунганингдан хурсандман. Майли омон бўл, — Фарруҳ анча хотиржамгина юриб чиқиб кетди.
— Марҳамат қилсинлар, — жилмайиб қўйишни ҳам унутмади.
— Раҳмат, — Фарангиз минг хижолат бўлганча ўтираркан кўз остидан Фарруҳга қараб қўйди. Афсуски, унинг на юзида, на кўзида бирор ўзгаришни кўрмагач, қизнинг ичидан нимадир чирт узилгандек бўлди. Мажлис давомида Фарруҳга бир неча марта қараб - қараб қўяркан, негадир ёнига жуда ҳам боргиси, ҳаммасига қўл силтаб унинг кўксига бош қўйиб тўйиб - тўйиб йиғлагиси келар, бироқ бунинг энди ҳеч ҳам имкони йўқлигидан эзиларди. Ниҳоят, мажлис ҳам тугади. Дарси бор домлалар дарсларига кетишди. Хонада 3-4 тагина одам қолди холос. Булар: Фарруҳ, Фарангиз, Набижон ва Муборак.
— Муборакхон ҳозир дарсингиз йўқми? — Набижон қош қоқиб қўйганча сўради.
— Ҳозирча йўқ. Нимадир керакми? — Муборак Фарруҳдан кўз узмасдан жавоб берди.
— Ҳа сизда ишим бор эди. Бир масалада ёрдам қилиб юбора олмайсизми?
— Қўлимдан келса, албатта.
— Унда юринг, бафуржа гаплашиб олсак, — Набижон ўрнидан турар экан Фарангизга бошдан оёқ разм солишни ҳам унутмади. Муборак ҳам истамайгина ўрнидан тураркан, Набижондан ёрдами эвазига оладиган пулни ўйлаб бироз қалби ёришгандек бўлди. Улар биргаликда хонадан чиқиб кетишлари билан, Фарруҳ секин гап бошлади.
— Янги лавозимлар билан табриклайман.
— Раҳмат, — Фарангизнинг юзига билинар - билинмас табассум югурди. Агар ҳозир Фарруҳ у томон бир қадам ташласа, уни яна қабул қилишини, фарзандлари ҳақида гапиришни ўйлаб қўйди.
— Сен билан бир нарсага келишиб олсак, — Фарруҳнинг гап оҳангида қандайдир совуқлик ва ҳиссизлик бордек эди.
— Хўш, — Фарангизнинг қалбида қандайдир ғашлик пайдо бўлди. Худдики, Фарруҳнинг ҳозирги гаплари ҳаммасига узил - кесил якун ясайдигандек.
— Бу ердагилар менинг ўтмишим ҳақида билишмайди. Шундай экан, сен ҳам уларга менинг собиқ рафиқам эканлигингни айтишинг шарт эмас. Чунки бундан бирор бир фойда ҳам йўқ.
— Тушунарли, — Фарангизнинг қалбида боягина пайдо бўлган умид ўрнини каттагина бўшлиққа бўшатиб бергандек бўлди.
— Тушунганингдан хурсандман. Майли омон бўл, — Фарруҳ анча хотиржамгина юриб чиқиб кетди.
Өчүрүлгөн09.02.202501:54
08.02.202514:04
Скидка нархга бугун ва эртага улгуриб қолинг.
#Тақдир_ёзиғи ҳикояси ёпиқ каналда тугатилган. Ҳикоя 2-фаслдан иборат.
Ҳикояни бир нафасда ўқишни истаганлар учун бир ҳафта давомида 5000 сўмдан обуна бўлиш имкони мавжуд. Шу имкониятдан фойдаланиб қолишни истаганлар учун
9860030138768012
Palvanova Mohira
Шу картага тўлов қилиб скринни @Orom_bekati_bot га жўнатасиз. Сизга ёпиқ канал линки ташлаб берилади.
#Тақдир_ёзиғи ҳикояси ёпиқ каналда тугатилган. Ҳикоя 2-фаслдан иборат.
Ҳикояни бир нафасда ўқишни истаганлар учун бир ҳафта давомида 5000 сўмдан обуна бўлиш имкони мавжуд. Шу имкониятдан фойдаланиб қолишни истаганлар учун
9860030138768012
Palvanova Mohira
Шу картага тўлов қилиб скринни @Orom_bekati_bot га жўнатасиз. Сизга ёпиқ канал линки ташлаб берилади.
Өчүрүлгөн08.02.202522:56
08.02.202510:42
Бугун скидкани охирги куни.
Ҳа демай 1-фасл тугайди. Ундан кейин 2-фаслини ўқиймиз.
Ҳа демай 1-фасл тугайди. Ундан кейин 2-фаслини ўқиймиз.
08.02.202508:31
— Исмингизни айтиб чақирганим учун минг бор узр, — Фарангиз машинага ўтираркан, Хумоюн бироз хижолатомуз гапирди.
— Ҳечқиси йўқ. Қайтанга жуда катта ёрдам қилдингиз. Ўзи ўша шилқим роса жонга тегганди, — Фарангиз охирги гапни билмасдан гапириб юборди.
— Сиз уёғидан хавотир олманг, у билан ўзим гаплашаман. Ҳалиги, — Хумоюн машина ойначасидан ортга қараб қўяркан, — чиқиш эшиги ёнидаги менимча почча...
— Эътибор бермапман, — Фарангиз унинг нима демоқчилигини яхши тушунди. Чиндан ҳам Набижоннинг ўзидек "ширин" гаплари сабаб эшик тарафга эътибор бермади ва у ердан ким кириб - чиққанини кўра олмади.
* * *
— Донёр секинроқ ҳайда, — Сарвар ўқдек учиб кетаётган машинада юрак ҳовучлаганча ўтирарди.
— Тезлик - бу ҳақиқий адриналин. Ундан қўрқиш эмас, завқ олиш керак, — Донёр Сарварга кулиб қараганча газни босди. Усиз ҳам катта тезликда кетаётган машина янаям тезлашди.
— Завқ олишга олаяпману, бу кетишда нариги дунёга чиптасиз кетамизов, — Сарвар машина тутқичига маҳкам ёпишаркан, — Донёр илтимос тезликни пасайтир, — бу сафар йиғлагудек аҳволда гапирди. Донёр эса уни масхаралаб кулганча шу тезликда кетаверди. Кутилмаганда машина олд қисмидан тутун чиқа бошлади.
— Тўхтат машинани, тўхтат, — Сарвар жон ҳолатда машина рулига ёпишди. Аммо, тормиз ишдан чиқиб улгурганди. — Тамом, тамоммиз. Ҳаммасига сен айбдорсан, — Сарвар Донёрнинг ёқасидан олди. Донёр эса бутунлай карахт аҳволда. Ҳозир ўлиб кетса, фарзандлари ва аёлига ким эгалик қилади? Тирик қолган тақдирда ҳам, машинани шу аҳволга солгани учун акаси уни соғ қўймаса керак. Донёр шуларни миясида айлантирар экан, Сарварнинг бирорта гапи қулоғига кирмасди. — Сенга гапираяпман. Қандай бўлмасин машинани тўхтат, — Сарвар ҳали ҳам уни силталарди. Донёр ҳаёлларини йиғиб олдию машинани унчалик чуқур бўлмаган аҳнор томонга бурмоқчи бўлди. Бироқ, олд ғилдирак чиқиб кетди ва машина у кўзлаган томонга бурилмади. Улар кетаётган йўлнинг охири катта дара. Дара туби чуқур жарлик. Ҳали у ерга тушган ҳеч ким тирик чиқмаган. Сарвар шуларни ўйладида ўзини машинадан ташламоқчи бўлди, бироқ машина эшиги очилмади.
— Ҳечқиси йўқ. Қайтанга жуда катта ёрдам қилдингиз. Ўзи ўша шилқим роса жонга тегганди, — Фарангиз охирги гапни билмасдан гапириб юборди.
— Сиз уёғидан хавотир олманг, у билан ўзим гаплашаман. Ҳалиги, — Хумоюн машина ойначасидан ортга қараб қўяркан, — чиқиш эшиги ёнидаги менимча почча...
— Эътибор бермапман, — Фарангиз унинг нима демоқчилигини яхши тушунди. Чиндан ҳам Набижоннинг ўзидек "ширин" гаплари сабаб эшик тарафга эътибор бермади ва у ердан ким кириб - чиққанини кўра олмади.
* * *
— Донёр секинроқ ҳайда, — Сарвар ўқдек учиб кетаётган машинада юрак ҳовучлаганча ўтирарди.
— Тезлик - бу ҳақиқий адриналин. Ундан қўрқиш эмас, завқ олиш керак, — Донёр Сарварга кулиб қараганча газни босди. Усиз ҳам катта тезликда кетаётган машина янаям тезлашди.
— Завқ олишга олаяпману, бу кетишда нариги дунёга чиптасиз кетамизов, — Сарвар машина тутқичига маҳкам ёпишаркан, — Донёр илтимос тезликни пасайтир, — бу сафар йиғлагудек аҳволда гапирди. Донёр эса уни масхаралаб кулганча шу тезликда кетаверди. Кутилмаганда машина олд қисмидан тутун чиқа бошлади.
— Тўхтат машинани, тўхтат, — Сарвар жон ҳолатда машина рулига ёпишди. Аммо, тормиз ишдан чиқиб улгурганди. — Тамом, тамоммиз. Ҳаммасига сен айбдорсан, — Сарвар Донёрнинг ёқасидан олди. Донёр эса бутунлай карахт аҳволда. Ҳозир ўлиб кетса, фарзандлари ва аёлига ким эгалик қилади? Тирик қолган тақдирда ҳам, машинани шу аҳволга солгани учун акаси уни соғ қўймаса керак. Донёр шуларни миясида айлантирар экан, Сарварнинг бирорта гапи қулоғига кирмасди. — Сенга гапираяпман. Қандай бўлмасин машинани тўхтат, — Сарвар ҳали ҳам уни силталарди. Донёр ҳаёлларини йиғиб олдию машинани унчалик чуқур бўлмаган аҳнор томонга бурмоқчи бўлди. Бироқ, олд ғилдирак чиқиб кетди ва машина у кўзлаган томонга бурилмади. Улар кетаётган йўлнинг охири катта дара. Дара туби чуқур жарлик. Ҳали у ерга тушган ҳеч ким тирик чиқмаган. Сарвар шуларни ўйладида ўзини машинадан ташламоқчи бўлди, бироқ машина эшиги очилмади.
07.02.202514:59
— Демак, айни дамда бу душманчиликни унутмоқчисан ва икки кундан сўнг қайта тиклаб қўймоқчисан, шундайми?, — Фарид мазах қилди мени столини чертаркан, — Бунақаси кетмайди Саида. Сенга ёрдам берадиган лимитим тугаб бўлди. Қарз дейсанми? Қарз берсам, уни қанчада қайтарасан, мен қарздорларни узоқ чўзиб юришларини ёмон кўраман. Сен эса шунча пулни оддий маош билан қанчада қайтармоқчисан? Бунақаси кетмайди. Кел, бошқачароқ йўлини топамиз. Жуда тез ва осон қарзингдан қутиласан.
— Яъни?, — қайтиб келганимга афсусланишни бошлаб асабийлашдим.
Агар у мендан бир кеча сўрамоқчи бўлса, адашади. Отамни шу жойини ўзида ўлдириб қўйган бўламан.
— Менга бола туғиб берасан. Мен ва хотинимга. Биз беш йилдан бери бефарзандмиз. Сен эса яхши номзодсан!
— Яъни?, — қайтиб келганимга афсусланишни бошлаб асабийлашдим.
Агар у мендан бир кеча сўрамоқчи бўлса, адашади. Отамни шу жойини ўзида ўлдириб қўйган бўламан.
— Менга бола туғиб берасан. Мен ва хотинимга. Биз беш йилдан бери бефарзандмиз. Сен эса яхши номзодсан!
07.02.202504:42
Муборак Фарруҳнинг қўлини силаб, узун, нозик бармоқларини оҳисталик билан ҳаракатлантириб эндигина енгидаги тугмаларини еча ётганди,
— Бу нима қилиқ? — Фарруҳ уни итариб сапчиб ўрнидан турди. — Уялмайсизми?
— Сизни севишимни нимаси уят? — Муборак ёлғондакам хиққиллади.
— Нима? Севги? — Фарруҳнинг қошлари чимирилди. — Сизнингча севги мана шундай харом муносабатларми?
— Бу ҳеч ҳам харом муносабат эмас. Буни харом ҳисобласангиз, муносабатларимизни ҳалоллаштиришимиз мумкин, — тиржайганга ўрнидан туриб Фарруҳ томонга юрди.
— Ҳурматингиз борида ўзингизни босиб олинг. Йўқса қаттиқ хафа қилиб қўяман.
— Мен сиздан ҳеч ҳам хафа бўлмайман, — Муборак яна ҳам яқинлашиб оҳисталик билан унинг бўйинбоғидан ушлаганча ўзига тортаркан, — сиз бирам келишган, кўркам йигицизки. Сизни севмасликни сира иложи йўқ. Ўзингиз айтинг, сиздек йигитни севмай...
— Одам деган ҳам шунчалик орсиз, уяциз бўладими? — Фарруҳ бу сафар уни қаттиқроқ итариб юборди. Яхшиям у стуллардан бирига ўтириб қолди. Аксинча бўлганда борми? Буёғини бироз тасаввур қилиш қийин. Балки у шантаж қилиб Фарруҳга тегиб ҳам олармиди?
* * *
Набижон қўлидагиларни ахлат идишига ташлар экан,
— Нимасига бунча ноз қилади? Яхшиям оппоққина эмас. Қоп - қораю ўзини маликалардек тутишига ўлайми? Худдики мен унинг қўлини сўрагандек ноз қилади. Бор йўғи бир неча марта кўнгилхушлик учун ўрамоқчи эдим холос. Буни эса бурни осмонда. Ана оппоққина, кўхликкина Муборакни ҳам ўраганманку. Бу ким бўлибди. Муборак ҳам заб жанонда ўзиям, — Набижоннинг кўз олдига Муборакнинг оппоққина билаклари, сонлари келиб оғзининг таноби қочди. Чўнтагидан сигарет олиб тута бошлади. Ҳаёлида эса Муборак билан ўтказган тунлари ўта бошлади.
Шу ўринда Набижон ҳақида бироз айтиб ўтсам. Мактабда доим ишкаллар боши бўлиб юрган Набижон ўқишга дадасининг пули билан кириб одам қаторига қўшилди. Ўқишда ҳам тек юрмади. Қаерда суюқ, енгилтак қизлар бўлса ўшалар билан муносабат ўрнатди. Нима қилса, қилди. Мана шундай қизларнинг биттаси ўзидан икки курс юқорида ўқийдиган Муборак эди. Бошида Муборак Набижонга унча рўйхуш бермади. Аммо, қимматбаҳо совғалар, мўмайгина пуллар билан қизни ўради ва истаганига эришди.
Оддийгина қишлоқ қизи бўлган Муборак йўқчиликда катта бўлган. Ўқишга ҳам ўз билими билан кирдию, шаҳарга келиб айниди. Хусни орқали енгилгина, мўмайгина даромад топиши мумкинлигини тушуниб етгач, шаҳарнинг энг бой эркакларига қармоқ ташлай бошлади.
* * *
Иш вақти тугаб, уйига шошаётган Фарангизнинг йўлини Набижон тўсди.
— Истасангиз кузатиб қўйишим мумкин? — унга бошдан - оёқ разм соларкан, — бизни тойчоқ ҳамиша хизматингизда, — сал нарида турган оппоққина ласеттисига ишора қилиб қўйди.
— Раҳмат, — Фарангиз уни айланиб ўтиб кетар экан,
— Бунча ноз қилмасангиз? — Набижон ортидан бақирди. Фарангиз унга жавоб бермасликну маъқул кўриб тез - тез юрганча кетди. Ишдан чиқиб тўғри фарзандларини олгани боғчага борди. Бориши билан тарбиячидан эгизакларини сўраганди,
— Уларни ҳозиргина дадаси олиб чиққанди, — дейиши билан капалаги учиб кетди.
— Қанақа дадаси? Сизларда тартиб шунақами? Ким келса тутқазиб юбораверасизларми? Менга ҳозироқ фарзандларимни топиб бермасангиз, милицияга хабар бераман, — Фарангиз тутоқиб бақираркан дунё кўзига тор бўлиб кетди гўё. — (Ким? Ким бўлиши мумкин? Фарруҳ акам десам, улар бу ҳақида билмайди. Билса ҳам биз билан иши ҳам йўқ. Ахир, бугун ўзлари шундай деганди), — Фарангиз ҳаёлларнинг минг бир кўчасига кириб - чиқар экан, эгизакларини ким олиб кетганини сира таҳмин қила олмасди. Боғча ҳовлисида уёқдан - буёққа бориб келар экан,
— Мана ойижониси ҳам келибди, — таниш овозни эшитиб юраги тўхтаб қолгандек бўлди.
— Бу нима қилиқ? — Фарруҳ уни итариб сапчиб ўрнидан турди. — Уялмайсизми?
— Сизни севишимни нимаси уят? — Муборак ёлғондакам хиққиллади.
— Нима? Севги? — Фарруҳнинг қошлари чимирилди. — Сизнингча севги мана шундай харом муносабатларми?
— Бу ҳеч ҳам харом муносабат эмас. Буни харом ҳисобласангиз, муносабатларимизни ҳалоллаштиришимиз мумкин, — тиржайганга ўрнидан туриб Фарруҳ томонга юрди.
— Ҳурматингиз борида ўзингизни босиб олинг. Йўқса қаттиқ хафа қилиб қўяман.
— Мен сиздан ҳеч ҳам хафа бўлмайман, — Муборак яна ҳам яқинлашиб оҳисталик билан унинг бўйинбоғидан ушлаганча ўзига тортаркан, — сиз бирам келишган, кўркам йигицизки. Сизни севмасликни сира иложи йўқ. Ўзингиз айтинг, сиздек йигитни севмай...
— Одам деган ҳам шунчалик орсиз, уяциз бўладими? — Фарруҳ бу сафар уни қаттиқроқ итариб юборди. Яхшиям у стуллардан бирига ўтириб қолди. Аксинча бўлганда борми? Буёғини бироз тасаввур қилиш қийин. Балки у шантаж қилиб Фарруҳга тегиб ҳам олармиди?
* * *
Набижон қўлидагиларни ахлат идишига ташлар экан,
— Нимасига бунча ноз қилади? Яхшиям оппоққина эмас. Қоп - қораю ўзини маликалардек тутишига ўлайми? Худдики мен унинг қўлини сўрагандек ноз қилади. Бор йўғи бир неча марта кўнгилхушлик учун ўрамоқчи эдим холос. Буни эса бурни осмонда. Ана оппоққина, кўхликкина Муборакни ҳам ўраганманку. Бу ким бўлибди. Муборак ҳам заб жанонда ўзиям, — Набижоннинг кўз олдига Муборакнинг оппоққина билаклари, сонлари келиб оғзининг таноби қочди. Чўнтагидан сигарет олиб тута бошлади. Ҳаёлида эса Муборак билан ўтказган тунлари ўта бошлади.
Шу ўринда Набижон ҳақида бироз айтиб ўтсам. Мактабда доим ишкаллар боши бўлиб юрган Набижон ўқишга дадасининг пули билан кириб одам қаторига қўшилди. Ўқишда ҳам тек юрмади. Қаерда суюқ, енгилтак қизлар бўлса ўшалар билан муносабат ўрнатди. Нима қилса, қилди. Мана шундай қизларнинг биттаси ўзидан икки курс юқорида ўқийдиган Муборак эди. Бошида Муборак Набижонга унча рўйхуш бермади. Аммо, қимматбаҳо совғалар, мўмайгина пуллар билан қизни ўради ва истаганига эришди.
Оддийгина қишлоқ қизи бўлган Муборак йўқчиликда катта бўлган. Ўқишга ҳам ўз билими билан кирдию, шаҳарга келиб айниди. Хусни орқали енгилгина, мўмайгина даромад топиши мумкинлигини тушуниб етгач, шаҳарнинг энг бой эркакларига қармоқ ташлай бошлади.
* * *
Иш вақти тугаб, уйига шошаётган Фарангизнинг йўлини Набижон тўсди.
— Истасангиз кузатиб қўйишим мумкин? — унга бошдан - оёқ разм соларкан, — бизни тойчоқ ҳамиша хизматингизда, — сал нарида турган оппоққина ласеттисига ишора қилиб қўйди.
— Раҳмат, — Фарангиз уни айланиб ўтиб кетар экан,
— Бунча ноз қилмасангиз? — Набижон ортидан бақирди. Фарангиз унга жавоб бермасликну маъқул кўриб тез - тез юрганча кетди. Ишдан чиқиб тўғри фарзандларини олгани боғчага борди. Бориши билан тарбиячидан эгизакларини сўраганди,
— Уларни ҳозиргина дадаси олиб чиққанди, — дейиши билан капалаги учиб кетди.
— Қанақа дадаси? Сизларда тартиб шунақами? Ким келса тутқазиб юбораверасизларми? Менга ҳозироқ фарзандларимни топиб бермасангиз, милицияга хабар бераман, — Фарангиз тутоқиб бақираркан дунё кўзига тор бўлиб кетди гўё. — (Ким? Ким бўлиши мумкин? Фарруҳ акам десам, улар бу ҳақида билмайди. Билса ҳам биз билан иши ҳам йўқ. Ахир, бугун ўзлари шундай деганди), — Фарангиз ҳаёлларнинг минг бир кўчасига кириб - чиқар экан, эгизакларини ким олиб кетганини сира таҳмин қила олмасди. Боғча ҳовлисида уёқдан - буёққа бориб келар экан,
— Мана ойижониси ҳам келибди, — таниш овозни эшитиб юраги тўхтаб қолгандек бўлди.
06.02.202510:28
— Бундай одамни қандай севган эканман-а? — Фарангиз кетар экан алам билан жилмайиб қўйди. — Наҳот шунчалик кўзим кўр бўлган бўлса?
— Опа илтимос ўзизни айбламанг. Ҳамма ҳам адашади, хато қилади. Севгида эса бу табиий хол, — Ҳадича Фарангизни юпатаркан, — севги бу бор - йўғи билан сева олиш эмасми?
— Тўғрикуя, лекин айни дамда жуда қийналяпман. Бир юпанчга, бир суянчга мухтожман, — Фарангиз кўзидан сизиб чиққан бир томчи ёшини секин артиб қўйди.
— Ота - онангизни олдига қайтсангиз бўлмайдими? — Ҳадича ўзини анчадан буён қийнаётган саволни ниҳоят тили учига чиқарди.
— Уларга ҳам ортиқча юк бўламан. Қолаверса, ойим яна мени турмушга бериш пайига тушиб қолсачи? Ахир гап - сўз жуда ёмон. Шу пайтгача мени чайнаганлари етар. Қайтиб бориб уларни яна гапга қўйиш ниятим йўқ. Менимча шундай яшаганим маъқул.
— Поччамчи?
— Фарруҳ акамга катта раҳмат. Мардлик қилди. Номимни оқлаб берди. Тўй куни ҳайдаб солишга ҳам тўлиқ ҳаққилари бор эди. Лекин, ундай қилмадилар. Шунга қарамасдан мендек инсон билан яшаш бу аҳмоқлик, — Фарангиз ҳам йиғлаб, ҳам куларди. Ҳадича эса уни қандай юпатишни билмасди.
Фарруҳ уни излаб келмади. Орадан вақт ўтиб, Фарангизни кўзи ёриди. Эгизаклар: бир ўғил ва бир қиз. Фарангизнинг кемтик қалби бироз тўлгандек бўлди. Фарзандлари билан овора бўлиб ҳаммасини унутгандек бўлди гўё. Эгизаклари билан ўзини эплаб кетгунича Ҳадича сингил бўлиб ёнида турди. Ундан ҳам моддий, ҳам маънавий ёрдамини аямади. Мана шундай пайтда кимнинг кимлиги аён бўлди. Фарангизнинг ажрашганини эшитган оиласи ёнимизга қайт дейишмади. Сабаби, Фарангизнинг бўй етиб қолган 4 синглиси борлиги. Опаси ажрашиб қайтиб келди деган ном сингилларининг тақдирига акс таъсир кўрсатишини ўйлаб, унинг қарорини маъқуллашиб бир - бирда хабар олиб туришарди.
Эркак киши ёши элликдан ўтганидан сўнг истаса - истамаса аёлининг гапига қулоқ соладиган бўлиб қоларкан. Буни Акром тасвирида кўришимиз мумкин. Шу пайтгача айтгани айтган, дегани деган бўлган Акром шу кунларда аёлининг гапига қулоқ соладиган бўлиб қолганди. Бундан усталик билан фойдаланган Васила Фарангизни уйга қайтмаслигини таъминлади. Фарангиз бундан хафа бўлмади. Шунчаки синиққина жилмайиб қўя қолди. Кўзи ёриганида эса ёнида Ҳадичадан бошқа ҳеч ким турмади. Мана шу пайтда хўрлиги келиб унсиз йиғлади. Уни минг ёмон кўришса ҳам оиласини жуда яхши кўрарди. Лекин бир нарсани эслади. Энг қийин пайтларда у доим ёлғиз бўлган. Илк бор дўст хиёнатида, севган инсонинг унга нисбатан қилган пасткашлигида, ҳаёт уни аёвсиз синаганда у доим ёлғиз эди. Кундузи оёқда тик тургани билан, туни билан унсиз кўз ёш тўкиб чиқар, эртаси куни яна ҳеч нима бўлмагандек тик юраверарди.
Турмуш қурганида ҳам никоҳда илиқлик бор, қачондир турмуш ўртоғим мени қабул қилар, мен ҳам керакли, суюкли бўлиш қандай эканлигини ҳис қиларман деб умид билан яшади. Бироқ, бу умидлари ҳам сароб бўлиб чиқди. Фарруҳ ундан воз кечди. Ортидан бир йўқлаб келмади. Ҳаммасига сабр қилди. Мана шу сабрининг мевасини тотмоқда. Аллоҳ уни қўшалоқ бахт - эгизак фарзандлар билан сийлади. Энди у ёлғиз эмас. Энди унинг бор-у йўғи шулар: Абдураҳмон ва Ойша. Уларга қараб ҳамма оғриқларини унутади. Фарзандлари 6 ойлик бўлганида ишлайман деган қарорга келганида Илҳом ака ва рафиқаси Холида опа бунга қаттиқ қаршилик қилишди.
— “Ҳеч бўлмаса бир ёшга тўлсин, кейин хусусий боғчага жойлаб ишга тушсанг бўлади”, — дея Фарангизни фикридан қайтаришди. Фарангиз хўп деганига қарамасдан, уйда ўтриб пул топиш йўлларини излади. Айни кунларда Ҳадича ҳам у билан яшамоқда. Ахир, бу уйдан жаннат ифори таралмоқда. Бир эмас, икки фаришта бор уйдан кимни ҳам кетгиси келарди. Бунинг устига уларнинг энг ширин даври. Улар кулишни ўрганишган, ширингина кулгулари одамга олам - олам бахт улашади.
— Опа илтимос ўзизни айбламанг. Ҳамма ҳам адашади, хато қилади. Севгида эса бу табиий хол, — Ҳадича Фарангизни юпатаркан, — севги бу бор - йўғи билан сева олиш эмасми?
— Тўғрикуя, лекин айни дамда жуда қийналяпман. Бир юпанчга, бир суянчга мухтожман, — Фарангиз кўзидан сизиб чиққан бир томчи ёшини секин артиб қўйди.
— Ота - онангизни олдига қайтсангиз бўлмайдими? — Ҳадича ўзини анчадан буён қийнаётган саволни ниҳоят тили учига чиқарди.
— Уларга ҳам ортиқча юк бўламан. Қолаверса, ойим яна мени турмушга бериш пайига тушиб қолсачи? Ахир гап - сўз жуда ёмон. Шу пайтгача мени чайнаганлари етар. Қайтиб бориб уларни яна гапга қўйиш ниятим йўқ. Менимча шундай яшаганим маъқул.
— Поччамчи?
— Фарруҳ акамга катта раҳмат. Мардлик қилди. Номимни оқлаб берди. Тўй куни ҳайдаб солишга ҳам тўлиқ ҳаққилари бор эди. Лекин, ундай қилмадилар. Шунга қарамасдан мендек инсон билан яшаш бу аҳмоқлик, — Фарангиз ҳам йиғлаб, ҳам куларди. Ҳадича эса уни қандай юпатишни билмасди.
Фарруҳ уни излаб келмади. Орадан вақт ўтиб, Фарангизни кўзи ёриди. Эгизаклар: бир ўғил ва бир қиз. Фарангизнинг кемтик қалби бироз тўлгандек бўлди. Фарзандлари билан овора бўлиб ҳаммасини унутгандек бўлди гўё. Эгизаклари билан ўзини эплаб кетгунича Ҳадича сингил бўлиб ёнида турди. Ундан ҳам моддий, ҳам маънавий ёрдамини аямади. Мана шундай пайтда кимнинг кимлиги аён бўлди. Фарангизнинг ажрашганини эшитган оиласи ёнимизга қайт дейишмади. Сабаби, Фарангизнинг бўй етиб қолган 4 синглиси борлиги. Опаси ажрашиб қайтиб келди деган ном сингилларининг тақдирига акс таъсир кўрсатишини ўйлаб, унинг қарорини маъқуллашиб бир - бирда хабар олиб туришарди.
Эркак киши ёши элликдан ўтганидан сўнг истаса - истамаса аёлининг гапига қулоқ соладиган бўлиб қоларкан. Буни Акром тасвирида кўришимиз мумкин. Шу пайтгача айтгани айтган, дегани деган бўлган Акром шу кунларда аёлининг гапига қулоқ соладиган бўлиб қолганди. Бундан усталик билан фойдаланган Васила Фарангизни уйга қайтмаслигини таъминлади. Фарангиз бундан хафа бўлмади. Шунчаки синиққина жилмайиб қўя қолди. Кўзи ёриганида эса ёнида Ҳадичадан бошқа ҳеч ким турмади. Мана шу пайтда хўрлиги келиб унсиз йиғлади. Уни минг ёмон кўришса ҳам оиласини жуда яхши кўрарди. Лекин бир нарсани эслади. Энг қийин пайтларда у доим ёлғиз бўлган. Илк бор дўст хиёнатида, севган инсонинг унга нисбатан қилган пасткашлигида, ҳаёт уни аёвсиз синаганда у доим ёлғиз эди. Кундузи оёқда тик тургани билан, туни билан унсиз кўз ёш тўкиб чиқар, эртаси куни яна ҳеч нима бўлмагандек тик юраверарди.
Турмуш қурганида ҳам никоҳда илиқлик бор, қачондир турмуш ўртоғим мени қабул қилар, мен ҳам керакли, суюкли бўлиш қандай эканлигини ҳис қиларман деб умид билан яшади. Бироқ, бу умидлари ҳам сароб бўлиб чиқди. Фарруҳ ундан воз кечди. Ортидан бир йўқлаб келмади. Ҳаммасига сабр қилди. Мана шу сабрининг мевасини тотмоқда. Аллоҳ уни қўшалоқ бахт - эгизак фарзандлар билан сийлади. Энди у ёлғиз эмас. Энди унинг бор-у йўғи шулар: Абдураҳмон ва Ойша. Уларга қараб ҳамма оғриқларини унутади. Фарзандлари 6 ойлик бўлганида ишлайман деган қарорга келганида Илҳом ака ва рафиқаси Холида опа бунга қаттиқ қаршилик қилишди.
— “Ҳеч бўлмаса бир ёшга тўлсин, кейин хусусий боғчага жойлаб ишга тушсанг бўлади”, — дея Фарангизни фикридан қайтаришди. Фарангиз хўп деганига қарамасдан, уйда ўтриб пул топиш йўлларини излади. Айни кунларда Ҳадича ҳам у билан яшамоқда. Ахир, бу уйдан жаннат ифори таралмоқда. Бир эмас, икки фаришта бор уйдан кимни ҳам кетгиси келарди. Бунинг устига уларнинг энг ширин даври. Улар кулишни ўрганишган, ширингина кулгулари одамга олам - олам бахт улашади.
Көрсөтүлдү 1 - 24 ичинде 26
Көбүрөөк функцияларды ачуу үчүн кириңиз.