برگ دیگری از تاریخ:
یهودیان اینجا هم به نوعی مدیون ایرانی‌ها هستند؛ آن از کوروش این هم از هزار سال بعد، در زمان خسرو پسر هرمز چهارم، شاهنشاه ساسانیان:
شهربراز(سردار ساسانی) تا نزدیکی بیروت امروزی پیش رفت. او سپس با شور و هیجانی که به گفته زرین‌کوب، گویا از نوعی تفکر جهادی الهام می‌گرفت، قصد اورشلیم را کرد و وارد جلیل شد و به این ترتیب خسرو به‌طور رسمی به جهان مسیحیت اعلان جنگ کرد. به روایتی بیست هزار و بنا به روایت دیگر نزدیک بیست و شش هزار یهودی به سپاه او پیوستند، و ایرانیان با کمک این عده و یهودیان طبریه و ناصره و شهرهای کوهستانی جلیل و مناطق جنوبی، و همچنین گروهی از اعراب، اورشلیم را بدون اینکه با مقاومتی روبه‌رو شوند، در ژوئن ۶۱۴ م. تسخیر کردند.
شهربراز کنترل شهر را به دو یهودی به نام‌های نِحِمیا بن هوُشیِل و بنیامین طبریه‌ای واگذار کرد. سپس نحمیا را به عنوان فرماندار و حاکم اورشلیم تعیین نمود. نحمیا شروع به فراهم آوردن تمهیدات لازم برای ساخت سومین معبد یهودیان کرد و در پی ایجاد تبارنامهٔ جدیدی برای کهانت اعظم معبد برآمد.
البته چند ماه بعد دوباره مسیحیان شورش میکنند و شهر را از یهودیان پس میگیرند و دوباره سردار ساسانی شهر را تسخیر و از مسیحیان بازپس میگیرد و به سرپرستی یهودیان میدهد. ۱۷ هزار مسیحی هم کشته میشوند.
همچنین تعداد زیادی مسیحی به دست ساسانیان افتادند، یهودیان از مسیحیان خواستند مسیح را انکار کنند و یهودی شوند، ولی مسیحیان موافقت نکردند در اینجا یهودیان همه این مسیحیان را از ساسانیان با نقره خریدند و چون گوسفند بین ۵ الی ۲۴ هزار مسیحی را سر بریدند.
البته در سالهای بعد ساسانیان شهر را از یهودیان گرفتند و به مسیحیان پس دادند همراه با صلیب راستین(یک شی که برای مسیحیان مقدس بوده) که قبلا به غنیمت گرفته بودند. دلیل این تغییر رویکرد مسیحی شدن سردار ایرانی بود!
➖➖➖➖➖
«شهربراز» عنوان افتخاری به معنای «گراز شاهنشاهی» است که نشان از چیره‌دستی او در فرماندهی نظامی و همچنین شخصیت ستیزه‌جوی او دارد. در ایران باستان، گراز با ایزد وهرام در اساطیر زرتشتی هم پیوند بود و نماد پیروزی به‌شمار می‌رفت.
@ofoghroydad
