Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Карап чыгуу

Николаевский Ванёк

Карап чыгуу

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Карап чыгуу

Труха⚡️Україна

Карап чыгуу

Николаевский Ванёк

Карап чыгуу

کالیایف

«تا زمانی که خندیدن آغاز کرد.»
instagram: https://www.instagram.com/kaalberotree
twitter: https://x.com/kimiyamd

TGlist рейтинг

ТипАчык

Текшерүү

Текшерилбеген

Ишенимдүүлүк

Ишенимсиз

Орду

ТилиБашка

Канал түзүлгөн датаDec 25, 2017

TGlistке кошулган дата

Apr 20, 2025

Мен каналдын ээсимин

Өзгөрүүлөр тарыхы

Telegram каналы کالیایف статистикасы

Толугураак

Катталгандар

9 573

24 саат

30%Жума

30%Ай

30%

Цитация индекси

0

Эскерүүлөр0Каналдарда бөлүштү0Каналдарда эскерүүлөр0

1 посттун орточо көрүүлөрү

0

12 саат9880%24 саат00%48 саат00%

Катышуу (ER)

0%

Кайра посттошту0Комментарийлер0Реакциялар0

Көрүүлөр боюнча катышуу (ERR)

0%

24 саат0%Жума0%Ай0%

1 жарнама посттун орточо көрүүлөрү

0

1 саат00%1 – 4 саат00%4 - 24 саат00%

Толугураак

Биздин ботту каналыңызга кошуп, анын аудиториясынын жынысын билүү.

Акыркы 24 саатта бардык посттор

0

Динамика

"کالیایف" тобундагы акыркы жазуулар

Бардык посттор

19.04.202515:02

عزیزم، شب همیشه شب نمی‌مونه؛ صبح می‌شه، آفتاب میاد رو بوم خونه! ☀️
@Dahaar

12.04.202521:49

همه‌چیز رو خیلی احساس می‌کنم. باید برم چراغ‌ها رو خاموش کنم، ظرف‌ها رو بذارم توی سینک و پنجره‌ی آشپزخونه رو ببندم. باید صورتم رو بشورم، مسواک بزنم و بعد سعی کنم بخوابم چون فردا صبح باید بیدار شم، لباس بپوشم و برم اداره‌ی پست. اما قبل از تمام اینها باید یک چیزی بنویسم؛ یک چیزی. هرچیزی.
مثلا بنویسم:«همه‌چیز رو خیلی احساس می‌کنم. یاد گرفتم احساساتم رو در تنم نگه دارم اما گاهی سخته، گاهی می‌خواد بزنه بیرون، دردم می‌گیره.»
یا اینکه «همه‌چیز رو خیلی احساس می‌کنم، صداها رو خیلی می‌شنوم، رنگ‌ها رو خیلی می‌بینم، گاهی به خودم میام و می‌بینم خسته شدم. گاهی به خودم میام و می‌بینم برای چند لحظه دیگه هیچ‌چیزی رو نمی‌خوام. نه حسی رو، کاری رو، نه جایی رو، نه آدمی رو. هیچ‌چیز.»
یا «همه‌چیز رو خیلی احساس می‌کنم. دلم می‌خواد فرار کنم. دلم یک عشق بزرگ و یک جاده‌‌ی بی‌انتها می‌خواد.»
با اینهمه همیشه به تنم برمی‌گردم، همیشه یک چیزی هست که عدم یا وجودش رو بخوام، و هرجاده‌ای یک جایی تموم می‌شه. عشق هم هرگز یک چیز واحد نیست، همیشه تکه‌تکه‌ست؛ پخش شده در میلیون‌ها لحظه. و خب، آره، همه‌چیز رو خیلی احساس می‌کنم، ولی آخرش که چی؟ هیچی. در بدنم نگهش می‌دارم. بلند می‌شم. چراغ‌ها رو خاموش می‌کنم، ظرف‌ها رو می‌ذارم داخل سینک، پنجره‌ی آشپزخونه رو می‌بندم، صورتم رو می‌شورم، مسواک می‌زنم، دلم دوباره کمی درد می‌گیره (احساسات هنوز دارند تلاش می‌کنند. نمی‌شه. بدنم نمی‌ذاره.) چشم‌هام رو می‌بندم.
فردا صبح باید برم اداره‌ی پست. و شاید چیزی بنویسم —یک‌چیزی؛ هرچیزی.

24.03.202512:12

نمی‌دونم. اینجا نشستم، منتظرم چای عصر دم بکشه. با نامه‌های کامو و شار فال گرفتم. شار بهم گفت قلبم یک پرستوی خوشحاله که در خونه پرواز می‌کنه.
هوا خوبه و امیدوارم این پرستو از خونه بیرون بره؛ که نه در خونه، که در راه پرواز کنه.

31.12.202421:09

نه فقط عاشق این صحنه، که عاشق صحنه‌ی بعدش هم هستم: فرن از روی صندلی‌ای که نشستن روش غمگینش می‌کنه بلند می‌شه و انقدر می‌دوه تا برسه به‌ چیز و کسی که بدون اینکه متوجه باشه با فکر کردن بهش، وسط اونهمه غصه برای چند لحظه لبخند زده بود.
من هم گاهی دلم می‌خواد اینطوری بدوم و برم؛ شاید هم بدوم تا برگردم.