Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Қарау

Николаевский Ванёк

Қарау

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Қарау

Труха⚡️Україна

Қарау

Николаевский Ванёк

Қарау

تفکر

روشنگری را فراموش نکنید. شعار روشنگری به قول کانت از این قرار است که “در به کار گیری فهم خود شهامت داشته باشیم.”
هدف از ایجاد این کانال هم، همین روشنگری و روشنفکری است.
رواج بدهید این مکتب عالمگیر را...
پل ارتباطی
@Zahramehr

TGlist рейтингі

ТүріҚоғамдық

Растау

Расталмаған

Сенімділік

Сенімсіз

Орналасқан жеріІран

ТілБасқа

Канал құрылған күніDec 07, 2024

TGlist-ке қосылған күні

Dec 07, 2024

Мен каналдың иесімін

Өзгерістер тарихы

Telegram арнасы تفکر статистикасы

Толығырақ

Жазылушылар

14 439

24 сағат

10%Апта

480.3%Ай

60%

Дәйексөз индексі

17

Ескертулер1Каналдарда қайта жазылу0Каналдарда ескерту1

1 жазбаның орташа қамтуы

2 037

12 сағат1 417

9.6%24 сағат2 037

2.6%48 сағат2 237

24%

Қатысу деңгейі (ER)

4.33%

Қайта жазылды24Пікірлер0Реакциялар19

Қамту бойынша қатысу деңгейі (ERR)

13.75%

24 сағат0%Апта

0.76%Ай

1.65%

1 жарнамалық жазбаның қамтуы

2 037

1 сағат38118.7%1 – 4 сағат1537.51%4 - 24 сағат1 44971.13%

Толығырақ

Каналға біздің ботымызды қосып, осы каналдың аудиториясын біліңіз.

24 сағаттағы жазбалар саны

5

Динамика

"تفکر" тобындағы соңғы жазбалар

Барлық жазбалар

22.04.202517:54

و همچنان
چنگ دل
آهنگ دلکش مي‌زند...
@Tafakkor

22.04.202514:45

آمریکا کشوری است که دو کار نباید با او بشود؛
۱- نباید به او تکیه کرد؛
۲- نباید دشمنی‌اش را برانگیخت.

به همین سبب، اندکی پس از اشغال سفارت آمریکا نخستین کسی بودم که آشکارا نوشتم تا همین‌جا بس است.

اگر من در اینجا به طرح چند مطلب دربارۀ آمریکا می‌پردازم، برای آن است که احساس و ادراک شخصی خود را بیان کرده باشم.
این احساس و ادراک از مشاهدات و یا شنیده‌ها و خوانده‌های من سرچشمه می‌گیرد. به هیچ وجه ادعا ندارم که در این مدت کوتاه آمریکا را شناخته‌ام، و یا آنچه می‌گویم باید به عنوان حقیقت این کشور بزرگ پذیرفت. کوششی که من خواهم کرد، این است که آنچه می‌نویسم با دلیل همراه باشد و حُبّ و بغض در آن راه نیابد.
با این حال، می‌دانم که از آنچه دربارۀ آمریکا خواهم گفت نه بسیاری از دوستان آمریکا خوششان خواهد آمد و نه بسیاری از دشمنان او. چه، آمریکا این بدبختی را دارد که از حیث دوست و دشمن کامروا نباشد. کسانی که خود را دوست او می‌خوانند، اکثراً آنهایی هستند که طمع جاه و مال از او دارند و بنابراین بر دوستی آنها اعتمادی نیست؛ و کسانی که دشمن او هستند، دشمنی خود را غالباً با احساسات تند و تعصب همراه می‌کنند.

روزها
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
@Tafakkor

22.04.202511:14

درسگفتار
#شرح_مثنوی
دفتر ششم/جلسه ٨۵
@Tafakkor

22.04.202507:49

احمد خاتمی تا همین یک ماه پیش: ”مذاکره با آمریکا یعنی ذلت، یعنی تحقیر”
‏احمد خاتمی الان:
‏”پذیرش مذاکره مصداق عمل به آیه قرآن است.”
‏

پ.ن: در میان گردونه‌ی روزگار، جماعتی هستند که دین را نه چونان چراغ راه، که چون تیغی برنده در دست می‌گیرند تا هر سو که مصلحت دنیوی خویش را می‌جویند، ببُرند و بگشایند. آنان که دیروز مذاکره را "ذلت" می‌خواندند و آیات قرآن را سپر مخالفت می‌ساختند، امروز همان آیات را دستاویزی برای توجیه خویش می‌کنند. این است بازی خطرناکی که با مقدسات آغاز می‌شود و به بازیگری مقدس‌نمایانی می‌انجامد که دین را نه حقیقتی آسمانی، که ابزاری زمینی می‌پندارند.

آری، این جماعت نه تنها عمر مردمان را به بازی گرفته‌اند، که حتی شریعت را نیز در گرو ِمطامع خویش درآورده‌اند. آنجا که مصلحت اقتضا کند، آیات الهی را چونان مهره‌ای در شطرنج سیاست می‌چینند و آنگاه که باد، تغییر جهت دهد، به سادگی از گفته‌های پیشین خود توبه می‌کنند! این است مصداق آنچه "تغییر موضع به رنگ زمان" نامیده می‌شود؛ هنرنمایی‌ای که بازیگرانش نه حقیقت‌جو، که فرصت‌طلب‌اند.

اما دریغا که این جماعت فراموش کرده‌اند دین، گوهری است که در صدف صداقت می‌درخشد، نه در کفِ نیرنگ‌بازان دنیادیده.
آنان که امروز با آیات الهی بازی می‌کنند، فردا در پیشگاه حقیقت چگونه پاسخ خواهند داد؟ شاید اینان گمان برند که می‌توان حقیقت را نیز چونان افکار عمومی هدایت کرد، لیکن فراموش می‌کنند که زمین همیشه بر مدارِ حق می‌گردد، اگرچه بازیگرانش بر مدارِ قدرت بچرخند.
زهرا مهر
@Tafakkor

22.04.202505:25

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم
👇به نام خدا

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا لا تَتَّبِعوا خُطُواتِ الشَّيطانِ
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از گامهای شیطان پیروی نکنید
نور/۲۱
@Tafakkor
࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅

دعا بدون‌ حرکت‌، دعا نیست‌، بلکه‌ خیال‌بافی‌ست‌. اگر ما به‌ خودمان‌ کمک‌ نکنیم‌، خدا چه‌ می‌تواند بکند؟

دبی فورد
@Tafakkor

21.04.202517:36

حکمت و منزلت رهبری، در گریز از فردگرایی نهفته است؛ در رهایی از لنگرگاه خودمحوری‌ که جهت آن از فرد به جمع است. مکتبی که نه به پاداش و جزای دنیوی و اخروی، بلکه به عشقی یک‌طرفه به کمال انسانی متکی است.
@Tafakkor

21.04.202513:57

در سوگ مردی که جهان را به مهر خواند

امروز آسمان، پدری را به آغوش کشید که نه تنها برای فرزندان کلیسا، که برای همهٔ آدمیان، پیام‌آور صلح بود. پاپ فرانسیس، آن پیر مهربان، نه در قید مذاهب اسیر ماند و نه در بند مرزها. او باور داشت که اخلاق، زادۀ ایمان به انسانیت است، نه تعصبی خشک و سوزان.
در روزگاری که جنگ، سایه‌اش را بر جان بی‌گناهان می‌اندازد و خشونت، نام مقدسات را وسیلۀ خویش می‌کند، او فریاد زد: «آتش بس!» و دستانش را به سوی
زخم‌خورده‌گان دراز کرد، چه در غزه، چه در اوکراین، چه در هر کجای دیگر که درد، خانه کرده بود.
چهار بهار پیش، در خاک عراق، گام نهاد تا زخم‌های کهنۀ فرقه‌گرایی را التیام بخشد. در نجف، با آیت‌الله سیستانی دیدار کرد؛ که فراتر از نام‌ها و نشانه‌ها، زبان مشترکِ اخلاق و مهر را یافته بودند. آن روز، ایمان و انسانیت، دست در دست هم دادند تا ثابت کنند نور هدایت، تنها از یک پنجره نمی‌تابد.

یادش می‌ماند؛ یاد کسی که کلیسا را از برج عاج به کوچه‌های پرغبار زندگی کشاند. یاد کسی که به جای نفرت، دامن محبت گستراند و به جای تکفیر، دست دوستی داد.
ای کاش جهان، بیش از اینها فرانسیس به خود میدید؛ مردانی که در سینۀ خود، نه کین، که عشق به همۀ آفریدگان را می‌پرورانند. امروز، نه تنها واتیکان، که همۀ جویندگان صلح در سوگ نشسته‌اند.
پروازت بلند، پیرِ صلح
زهرا مهر
@Tafakkor

21.04.202509:44

‍ ‍ ‍ اگر این اصلِ کلّی را قبول کنیم که شکفتگیِ وجودِ فرد و سلامتِ نسبیِ جامعه در گرو آزاد بودن است، جای حرف باقی نمی‌ماند که آن را باید جدّی گرفت. حتّی در دوران‌های گذشته هم این اعتقادِ جانشین ناپذیر بودنِ آزادی وجود داشته است که مَثَل فارسی می‌گفت:
"آزادی، آبادی است"، یعنی نبودِ آن ویرانی می‌آورد. و فخرالدّين گرگانی این نظرِ ایرانِ باستان را منعکس می‌کرد که:
"نباشد هیچ آزاده، ستم بَر"
(ویس و رامین)
یعنی فردِ آزاد، زیرِ بارِ زور نمی‌رود.
خاقانی می‌گفت:
"نعمتی بهتر از آزادی نیست
بر چنین مائده کفران چه کنم؟"

ارزشِ آزادی زمانی روشن می‌گردد که وضعِ عکسِ آن را در نظر بگیریم؛
در نظامِ بسته، فرد از درجه‌ی انسانیّتِ خود تنزّل می‌کند و به صورت موجودی که همان «عبد» باشد در می‌آید، وقتی تعدادِ «عبدها» زیاد شد و تشکیلِ جمعیّت داد، سَیَلانِ روحِ جامعه با دشواری رو‌به‌رو می‌گردد، مانند آبی که جلویَش را ببندند و ناچار باشد که مسیرهای پُر پیچ و خمِ انحرافی در پیش گیرد.
در این حالت ما با یک جامعه‌ی فرو بسته سر و کار خواهیم داشت که در آن دروغ و تزویر و کینه و تقلّب، روالِ کار بشود. امّا در گستره‌ی کشور، عیبِ بزرگ آن می‌شود که «شوق» می‌میرد، و گسیختگیِ اجتماعی پیش می‌آید،
همبستگیِ اجتماعی که امروزه لازمه‌ی هر نوع حیات ملّی است _و نبودِ آن یک جامعه را تا سر حدّ انقراض جلو می‌برد_ مستلزم وجود یک اجاقِ فکری است که همه بر گِرد آن جمع شوند؛ و این زمانی میسّر می‌شود که مردم احساسِ مردم بودن بکنند، یعنی احساس بکنند که در قید نیستند. فی‌المثل وقتی کار می‌کنند، نه تنها برای آن باشد که مزدی بگیرند و ادامه‌ی معاش بدهند _که این می‌شود مزدوری_ بلکه هدفِ بالاتری نیز در آن جسته شود و آن این باور است که نتیجه‌ی کار، عایدِ کشورش می‌گردد که باید آباد و سر بلند بماند و فردای فرزندانشان را اطمینان بخش سازد. این فکر در سطحِ وسیعِ عموم باید جریان یابد که:
"بکاشتند و بخوردیم و کاشتیم و خورَند چو بنگری همه برزیگرانِ یکدِگَریم"
سعدی

دکتر محمّد‌علی اسلامی‌ نُدوشن
@Tafakkor

21.04.202509:32

مردم باید با کلمه «درود بر» مشخص کنند که چه کسی رهبر است؟

چیزی به نام حکومت وجود ندارد که من آن‌را ورشکسته بدانم. البته ما به نوعی با حکومت روبرو هستیم اما این حکومت یک نظام سیاسی نیست بلکه پیوندی از حلقه‌های مافیایی ثروت و قدرت و قانون است و این مافیاها نظم سیاسی این جامعه را در تعامل با یکدیگر نگه می‌دارند. و همه‌ی آنها به دلیل وابستگی منافع به یکدیگر در مقابل جامعه یک‌دست می‌ایستند و جامعه را دشمن خود می‌دانند. پس در اصل این یک حکومت نیست، یک مافیای بزرگ است که اندکی حکومت در آن باقی مانده و این جامعه به شکل مافیایی اداره می‌شود و این مافیا را در قاچاق سوخت، شیوه انتقال پول به کشورهای دیگر و… می‌توان دید.

در اصل جامعه‌ای که قوانین جهانی بر آن حاکم نیست و مایل به پیروی از نظم و قوانین جهانی هم نیست، نظم اجتماعی خود را هم مختل کرده و آن‌را ساکت و مرده کرده است، با یک استدلال ساده می‌توان گفت چیزی جز وضعیت مافیا و خرابکاری و راه‌های نادرست نمی‌تواند باشد که حیات خود را نگه می‌دارد.
ما یک راه داریم، نظام سیاسی دموکراتیک که همان زیست‌سیاست است و در جهان امروز ممکن شده است.

هرکسی می‌خواهد بیاید، باید مبتنی بر یک قانون اساسی که مبتنی بر حقوق مردم است قدم بردارد. هیچ نیرویی نباید در کنار حقوق مردم گذاشته بشود. تمام نیروهای منتقد باید بروند در فضای مدنی که در ۴ منطقه حائل بین سیاست، اقتصاد، اجتماع و فرهنگ و نقد کنند. ما نیازمند یک نظام سیاسی مبتنی بر عقل مردم هستیم که هیچ نیرو و رقیبی در کنار آن در قانون اساسی نباشد. و نیروی سیاسی که قادر به این کار هست، نیروهای دانشگاهی، تحصیلکرده و اهل فرهنگ ما هستند که در فرآیندی باید خلق بشود.
ما می‌توانیم اتحاد ایجاد کنیم، نظام سیاسی موجود هم می‌تواند آرام آرام دست از ایده‌های ویرانگر خود بردارد و جامعه را به نظم و آرامش برساند، از بیرون هم فردی می‌تواند مدعی این باشد اگر این اصول را قبول کند.

نیروهای ترقی‌خواه و تحول خواه باید آرام آرام سخن بگویند و گفتمان را صورت‌بندی کنند تا خودبه‌خود مردم طرفدار آن گفتمان بشوند.
نمادی که مردم باید برای انتخاب رهبر خود نشان بدهند، «درود بر» است. باید بگویند درود بر و این نماد سیاسی است. یا عکس و پوستر فرد را در دست بگیرند و بگویند « درود بر این فرد»

اگر زمانی در جامعه، یک فرد به جایگاهی رسید که همه پرسیدند نظر او درباره این مساله چیست؟ آن انسان، لیدر جامعه است.

مردم باید در کلمه درود بر مشخص بکنند که از نگاه آنها، رهبر چه کسی و چه گروهی است؟

مصطفی مهرآئین در گفت‌وگو با حسین رزاق
@Tafakkor

21.04.202509:32

21.04.202505:26

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم
👇به نام خدا

وَالَّذينَ عَقَدَت أَيمانُكُم فَآتوهُم نَصيبَهُم
کسانی که با آنها پیمان بسته‌اید، نصیبشان را بپردازید.
نساء/۳۳
@Tafakkor
࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅

خداترس را بر رعیّت گمار
که معمارِ مُلک است، پرهیزگار

سعدی
@Tafakkor

20.04.202516:29

مقدارِ یارِ هم‌نفس، چون من نداند هیچ‌کس...

سعدی
@Tafakkor

20.04.202512:16

‍ اقتدار پلیس به معنای توجیه و نرمال‌سازی رفتارهای فراقانونی و فردی پرسنلش نیست، در همۀ جای دنیا ممکن است پرسنل، رفتاری خودسرانه و خارج از ضوابط و قواعد پلیس داشته باشند در اینگونه موارد حفظ اقتدار پلیس ایجاب می‌کند که مقامات عالیرتبه از اینگونه رفتارها تبری جسته و آن‌ را محکوم کنند که اگر چنین نکند موجب مخدوش شدن شأن و جایگاه این نهاد خواهند شد این یعنی تحمیل کردن و تسری دادن خطای یک شخص به کل سیستم ، این که کودکی خطایی مرتکب شود یک حکم دارد و اینکه والدین آن کودک به دفاع تمام قد از رفتار زنندۀ فرزندانش برخیزند حکمی دیگر، توصیه می‌کنم آقایان به بازتعریف واژۀ«اقتدار» بپردازند بلکه راهی باشد به دهی.
@Tafakkor

20.04.202509:58

درسگفتار
#شرح_مثنوی
دفتر ششم/جلسه ٨۴
@Tafakkor

20.04.202508:00

‍ تقلید از اکثریت

در دهه ۱۹۵۰ روانشناسی به نام سالومان‌اش آزمایشاتی انجام داد به نام "همنوایی با نگرش‌های اجتماعی". برای شروع هر آزمایش فرد مورد آزمایش وارد اتاقی با افراد غریبه می‌شد. اما در واقع آن افراد غریبه، بازیگرانی بودند که محقق از آنها خواسته بود برای سوالات خاص، پاسخ‌هایی از پیش تعیین شده‌ای ارائه دهند.
به افراد داخل اتاق کارتی دادند که روی آن یک خط عمودی و روی کارت دوم سه خط عمودی وجود داشت. از هر نفر خواسته شد تا بگوید طول کدام یک از سه خط کارت دوم شبیه خط موجود در کارت اول است. کار بسیار ساده ای بود.
طول خط روی کارت اول (سمت چپ) به وضوح مشابه خط C است، اما وقتی گروه بازیگران ادعا کردند که طول این دو خط متفاوت است، افراد مورد آزمایش اغلب نظر خودشان را تغییر می‌دادند و همرنگ جماعت می‌شدند.
پس از چند مرحله به شرکت کنندگان تستی را نشان دادند که دقیقا" مانند قبلی‌ها بود، اما این دفعه بازیگران به طور عمدی گزینه اشتباهی را انتخاب می‌کردند؛ همه موافق بودند که خط‌ها یکسان بودند، گرچه واقعا" متفاوت بودند.
افراد مورد آزمایش از این ترفند بی‌خبر بودند، و وقتی می‌دیدند تمام افراد پاسخ اشتباهی می‌دادند، آنها به چیزی که با چشم‌های خودشان می‌دیدند شک می‌کردند و در نهایت پاسخی می‌دادند که از ته دلشان می‌دانستند اشتباه است.

سالمون‌اش چندین بار و به روش‌های مختلفی این آزمایش را تکرار کرد و متوجه شد که با افزایش تعداد بازیگران، همنوایی افراد مورد آزمایش هم بیشتر می‌شود.
هر زمان که مطمئن نیستیم چگونه عمل کنیم، به گروه نگاه می‌کنیم تا رفتارمان را هدایت کند. ما دائما" محیط خودمان را بررسی می‌کنیم و از خودمان می‌پرسیم: " بقیه چه کار می‌کنند؟ " این روش معمولا" یک استراتژی هوشمند است. اما این استراتژی می‌تواند یک جنبه منفی هم داشته باشد. رفتار عادی گروه اغلب رفتار مطلوب فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
فشار دورنی بسیار زیادی برای پیروی از هنجارهای گروه وجود دارد. پاداش پذیرش در گروه اغلب مهم‌تر از پاداش برنده شدن در یک بحث، باهوش به نظر رسیدن و یا یافتن حقیقت است. ما اغلب روزها می‌خواهیم مانند گروه در اشتباه بمانیم تا اینکه تنها و درست باشیم.

می‌توانید تصمیم بگیرید که گروه را نادیده بگیرید یا برای افکار نامطمین اهمیتی قائل نشوید، اما این کار به تلاش نیاز دارد.

عادت های اتمی/جیمز کلیر
@Tafakkor

Барлық жазбалар

Жарияланды1 сағат

22.04.202509:33ایران آزاد و آباد (مهدی نصیری)

58.6K

Жарияланды8 сағат

17.04.202519:31ایران آزاد و آباد (مهدی نصیری)

58.6K

Жарияланды3 сағат

17.04.202513:29خردسرای فردوسی یزد

2.1K

Толығырақ

Рекордтар

21.03.202517:58

14.5KЖазылушылар

27.01.202505:37

100Дәйексөз индексі

04.03.202515:17

4.6K1 жазбаның қамтуы

04.03.202515:17

4.6KЖарнамалық жазбаның қамтуы

17.01.202514:56

27.59%ER

04.03.202516:24

31.64%ERR

Өсу

Толығырақ

Жазылушылар

Цитата индексі

1 хабарламаның қаралымы

Жарнамалық хабарлама қаралымы

ERR

Толығырақ

تفکر танымал жазбалары

Барлық жазбалар

16.04.202513:12

سپهبد نادر میرزا جهانبانی

‍ سال‌های اوج اقتدار

زمانی که مردان تیم آکروجت تاج طلایی در آسمان، چشم‌ها را خیره می‌کردند، ابر قدرت‌هایی مثل شوروی، چین، آلمان غربی و شرقی و بسیاری دیگر تیم آکروجت نداشتند.

در منطقه کشورهایی مثل ترکیه، امارات متحده و عربستان سعودی معنای آکروجت را هم نمی‌دانستند!

به یاد سپهبد نادر جهانبانی بنیان گذار تیم آکروجت تاج طلایی و تمام اعضای افتخار آفرین این تیم پیش از انقلاب مذهبی سال ۱۳۵۷

قسمتی از دفاعیات سپهبد نادر جهانبانی:
من هرگز عامل کشوری نبودام بلکه در سالهایی که شما برای لقمه‌ی نانِ مزدوری، سر حسین را از این منبر به آن منبر می‌کشاندید؛ در آمریکا به عنوان بهترین و با استعدادترین خلبان ایرانی، بر اوج ابرها پرواز می‌کردم. حال شما چگونه به خود اجازه می‌دهید به من تهمت خیانت بزنید. شما از خود خجالت نمی‌کشید شما از مردم شرم نمی‌کنید؟ شما از هزاران جوان ایرانی که من با همه تلاش در راه فراهم کردن وسایل ورزشی و ایجاد امکانات جهت تربیت روح و جسم آنها، در ماه‌های گذشته کوشیده‌ام، آزرم نمی‌کنید؟

هرگز نرود از خاطره‌ها؛
یادِ بزرگ مردان وطن
@Tafakkor

11.04.202507:43

تجدید وضو

در آغاز جنگ حماس با اسرائیل، تندروهای ایرانی، جشن مفصلی گرفتند و حتی برج آزادی را نور پردازی کردند و ...

یاد حکایت قدیمی افتادم؛
خروس و شيرى با هم رفيق و همراه شدند و به صحرا رفتند. شب‌هنگام خروس برای خوابيدن به روى درخت رفت و شير هم پاى درخت دراز کشيد. هنگام سپیده‌دم خروس به عادت مألوف، شروع به خواندن کرد. روباهى که در آن حوالى بود، به طمع افتاد و نزدیک درخت آمد.
روباه با دیدن خروس گفت:
«بفرمایيد پایين تا به شما اقتدا کنیم و نماز صبح را به جماعت بخوانيم.»
خروس گفت:
«همان‌طور که می‌بینید، بنده فقط مؤذن هستم، پيش‌نماز پاى درخت است. او را بيدار کن.»
روباه که تازه متوجه حضور شير شده بود، با غرش او پا به فرار گذاشت.
خروس پرسید:
«کجا تشريف مى‌بريد؟ مگر نمى‌خواستيد نماز جماعت بخوانيد؟»
روباه در حال فرار گفت:
«دارم مى‌روم تجدید وضو کنم!»

این همان حکایت جمهوری اسلامی و مقامات ریز و درشتش است که عمری با هزینه کردن از جیب ملت، از بام تا شام شعار می‌دادند که اسرائیل را از صحنه گیتی محو خواهند کرد و در بیت‌المقدس به جماعت نماز خواهند خواند.
اما امروز که به میدان عمل رسیده‌اند، از یک‌سو روزانه ده‌ها بار برای رفع اتهام از خود مصاحبه و سخنرانی می‌کنند و همه مسئولیت جنگ را بر گردن حماس مادرمُرده می‌اندازند، و از سوی دیگر در عرصه‌ی بین‌المللی دست به دامان این و آن می‌شوند تا بلکه اسرائیل از خر شیطان پیاده شود و تن به آتش‌بس دهد؛ انگار نه انگار که تا همین چند وقت پیش مترصد چنین فرصتی برای با خاک یکسان کردن حیفا و تل‌آویو بودند!

ظاهراً عزیزان لشکری و کشوری که فقط لات کوچه‌خلوت ملت خود هستند، تازه متوجه شده‌اند که امریکا و متحدان غربی‌اش حتی به بهای درگرفتن جنگ فراگیر هم پای اسرائیل ایستاده‌اند و حالا که شیر غران و درنده را زیر درخت یهود دیده‌اند، آزاد سازی قدس و به دریا ریختن صهیونیست‌ها و نماز جماعت در مسجدالاقصی را تا تجدید وضو به تأخیر انداخته‌اند!
@Tafakkor

Қайта жіберілді:

در گذرِ كتاب

28.03.202520:17

دکتر محمود سریع‌القلم

اگر هر يک از ما بتوانیم فرصتی را برای مطالعۀ كتاب روزگاران نوشته‌ی دكتر عبدالحسين زرين‌كوب بگذاريم؛ قطعا متوجه مي شويم كه تاريخ ايرانيان به شدت آغشته به خشونت است. لذا طبيعی‌ست كه نمی‌توانيم صفاتی مانند تعامل، تحمل، خويشتنداری، صبر و رعايت حقوق انسان‌ها را از تاريخ ايران استخراج كنيم در مقابل واژگانی مانند حذف، غارت، ستم، فرار و مهاجرت به عملكرد تاريخی ما نزديک‌تر است.
اگر حالا آلمان یکی از متوازن‌ترین و مقاوم‌ترین کشورها در برابر هرگونه بحران است شاید به این دلیل باشد که سیاستمداران هر دو جناح به‌جای این که پشت سر هم غیبت کنند و به یکدیگر فحش بدهند و طعنه بزنند واقعاً می‌نشینند و فکر می‌کنند . ( گفتگو کردن و فکر کردن ) همان کارهایی که اکثریت ما بلد نیستیم.
@Beheshteketab

20.04.202516:29

مقدارِ یارِ هم‌نفس، چون من نداند هیچ‌کس...

سعدی
@Tafakkor

07.04.202510:18

پیشنهاد حذف ولایت فقیه از قانون اساسی و تفکیک قوا جهت جلوگیری از تداوم فسادهای سیستماتیک مسئولان نظام

دکتر مهر آیین
@Tafakkor

31.03.202512:17

وحشت حکمرانی

آقای خامنه‌ای در سخنرانی امروز بار دیگر نشان داد که بزرگ‌ترین دغدغه‌اش نه امنیت ملی، بلکه حفظ نظام به هر قیمتی است. ایشان با تأکید مضاعف بر مقوله "امنیت نظام" در مقابل "امنیت ملی"، اولویت‌های راهبردی حکومت را آشکار ساخته‌اند. این رویکرد که اعتراضات مردمی را صرفاً محصول توطئه بیگانگان قلمداد می‌نماید، از یک سو نشانگر عمق شکاف میان حکومت و جامعه است و از سوی دیگر حاکی از ناتوانی ساختاری در مواجهه عقلانی با نارضایتی‌های مشروع شهروندان.

تحلیل محتوای این سخنان بیانگر چند مؤلفه کلیدی است: نخست آنکه، گفتمان امنیتی‌سازی فضای عمومی همچنان به عنوان پارادایم مسلط در مدیریت بحران‌های اجتماعی تداوم دارد. دوم آنکه، پیش‌دستی در برچسب‌زنی به هرگونه حرکت اعتراضی، حکایت از ذهنیت توطئه‌پندارانه نخبگان حاکم دارد. سوم آنکه، تأکید بر سناریوی تهدید خارجی (به ویژه از سوی آمریکا) در شرایط فعلی بیشتر کارکردی داخلی داشته و هدف آن بسیج پایگاه‌های سنتی قدرت است.

از منظر جامعه‌شناسی سیاسی، این گونه ادبیات نه تنها گرهی از مشکلات ساختاری کشور نمی‌گشاید، بلکه با ایجاد فضای دوگانه‌سازی (Self vs. Other) به تعمیق شکاف‌های اجتماعی دامن می‌زند. تجربه تاریخی نشان داده است که استراتژی "تهدیدآفرینی مصنوعی" در بلندمدت کارآیی خود را از دست داده و تنها به بی‌اعتمادی عمومی می‌انجامد.

نکته‌ی حائز اهمیت آنکه، این گفتمان فاقد هرگونه راهکار عملی برای برون‌رفت از بحران‌های چندبعدی کنونی است. به جای ارائه برنامه‌های اصلاحی، شاهد تکرار الگوهای رفتاری پیشین هستیم که پیشتر نیز ناکارآمدی آنها به اثبات رسیده است. تداوم این روند می‌تواند به تشدید ناپایداری‌های ساختاری و افزایش هزینه‌های حکمرانی بینجامد.

راهکار برون‌رفت از این وضعیت، نه در تشدید گفتمان امنیتی، که در بازنگری اساسی در شیوه‌های تعامل با جامعه مدنی و پذیرش حق مشارکت سیاسی شهروندان نهفته است. تجارب بین‌المللی نشان می‌دهد که نظام‌های سیاسی تنها از طریق انعطاف‌پذیری و پاسخگویی به مطالبات مشروع مردم توانسته‌اند پایداری خود را در بلندمدت تضمین نمایند.
زهرا مهر
@Tafakkor

10.04.202507:36

‍ اینگمار برگمن در فیلم جشن بی پروا - 1957- نکته‌‌ی جالبی می‌گوید:
"با بد کسی طرفم؛ با خودم."
این اهمیت دارد. کسی که با خودش نجنگیده باشد نمی‌تواند با دیگران صلح کند. کسی که خودش را نشناسد نمی‌تواند ادعای شناخت دیگری را داشته باشد.
یک چالش همه‌ی ما انسان‌ها، همین است. مدعی شناخت و اصلاح هرچیزی جز خودمان هستیم. اصلاح فرزند، همسایه، جامعه و همه. این آسان‌تر است البته. چون وقتی به خودمان رجوع می‌کنیم می‌بینیم با بد کسی طرفیم. نمی‌توانیم راحت به خودمان دروغ بگوییم. قسمت سخت‌تر ماجرا آنجاست که از میان همین ماهایی که از خود چشم‌پوشی می‌کنند، کسانی داعیه‌ی رهبری سیاسی کشور و جهان و واعظ و ... دارند. بخشی از تراژدی جهان امروز ما از همین آدمها، ماها، است.
@Tafakkor

30.03.202517:15

امشب به دنبال ماه نگردید! ماه در اختر محصور است.

Қайта жіберілді:

در گذرِ كتاب

17.04.202518:45

"مذاکرات غیر مستقیم “
احسان گنجی
@Beheshteketab

22.04.202507:49

17.04.202517:09

معلّمم در سيزده سالگى، سؤالى پرسيد و گفت که انتظار ندارم بتواني به سؤال من پاسخ دهي. اما اگر در پنجاه سالگى هم نتواني پاسخى براى آن بيابي، در اين صورت، حتم بدان که زندگي را ضايع کرده‌ای.

"به خاطر چه چیزی بايد از شما ياد كنند؟"

پیتر دراکر
@Tafakkor

19.04.202507:46

‍ روغنی زنجانی معاون سابق برنامه و بودجه:

از اقای هاشمی شنیدم که گفت یکی از اختلافات من با اقای خامنه‌ای این هست که ایشان مخالف توسعه هست و می‌گوید رفاه و توسعه باعث بی‌دینی مردم می‌‌‌شود.

پ.ن: مردم اگر ما يحتاج خود را آسان به دست بیاورند، اگر وقت اضافه داشته باشند، عصیان می‌کنند، بد اخلاقی می‌کنند و به فکر اعتراض و انقلاب و این حرف‌ها می‌افتند.
یک تشکیلاتی درست کنید که کارش چرخاندن مردم باشد. با چرخاندن لقمه دور سر مردم. کارش چیدن موانع مختلف، پیش پای مردم باشد. فرض کنید که آب دریا فاصله اشیا مردم به اندازه دراز کردن یک دست است، جای دریا را نمی‌توان عوض کرد اما راه مردم را که می‌شود دور کرد. هزار جور قانون می‌شود وضع کرد که مردم دور کره زمین بچرخند و دست آخر به همان نقطه‌ای برسند که قبلا بوده‌اند. و از شما بخاطر رسیدن به همان نقطه تشکر هم بکنند.

دموکراسی یا دموقراضه
مهدی شجاعی
@Tafakkor

11.04.202519:10

روزگار غریبیست نازنین
دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می‌بویند مبادا شعله‌ای در آن نهان باشد
روزگار غریبیست نازنین
@Tafakkor

14.04.202507:53

‍ روزی که مسلمانان
وارد بهشت می‌شوند و کافران به دوزخ

کافران در روز قیامت با هوشِ خود و نظریه‌های نیوتن، انیشتین، گالیله، ادیسون و... آتش فروزان جهنم را مهار کرده و به منبعی از انرژی برای ساخت تمدن جدید مى‌رسند.
ابتدا توربین‌های برق و مواد عایق حرارتی می‌سازند. سپس گنبدهای شیشه‌ای غول‌پیکر مقاوم در برابر گرما و مجهز به کولر با بزرگی و گنجایش شهرها می‌سازند.
در داخل این گنبدها صنایع سنگین، کشاورزی و فعالیتهای دیگر برای گسترش اقتصاد ملی و تاسیس تمدنی مبتنی بر اندیشه‌های فروید، سارتر، نیتچه، مارکس و... می‌سازند.

تمدنی خواهندساخت که ده‌ها بار از تمدن زمینی و دنیوی بزرگتر خواهد بود، چرا که آنها از منبع انرژی بی‌پایان و رایگان آتش دوزخی که هرگز خاموش نمی‌شود نیز بهره‌مند خواهندشد.

آنها جهنم سوخته را به بهشت سبز تبدیل می‌کنند و این ادعا با حدیث شریف:
«خذوا جنتکم من النار
بهشتتان را از آتش بگیرید/مصدر الصحیح الجامع»
‌مطابقت دارد.
و اما مسلمانان با تکیه به رهبرانی چون ابن تیمیه، الظواهری، البغدادی، العریفی، قرضاوی و...[و بعضی فقهای امامیه ...] ابتدا سر تقسیم کنیزان و حورالعین کشمکش کرده، سپس برای دستیابی به غنیمت‌ها و ثروت‌های بهشتی و قاچاق آن به دیار کفر مبادرت می‌نمایند.

آنها جنگ‌هایی برای رسیدن به رهبری و مقام و سلطه و تقسیم بهشت به اقلیم و عمارت و حد و مرز بر پایه جمجمه‌های ضعیفان بر پا می‌کنند. رودخانه‌ها را با خون بی‌گناهان رنگ‌آمیزی و جویبارهای شراب و عسل و شیر را با فاضلاب آلوده می‌کنند.
تمام امکانات و محیط رفاهی بهشت فردوس را به جهنمی غیرقابل تحمل بدل خواهندکرد. بعد از نابودی تمدنشان دست به دامن دانشمندان حقیقی قدیم خود می‌شوند تا تمدنی نظیر کفار برایشان بسازند.
همان دانشمندانی که یک روزی آنها را به کفر و الحاد و زندقه متهم کرده و با فتوا روانه جهنم کرده بودند، مانند ابن‌سینا، ابن‌رشد، فارابی، رازی، ابوالعلا معری و... البته آنها را در بهشت پیدا نخواهندکرد!
دیر شده است! چرا که آنها با همان فتواها به جهنم روانه شدند تا به کفار بپیوندند. وقتی که برای بهشتیانِ مسلمان چیزی باقی نماند، به ساکنان جهنمی که از طریق دانش و تکنولوژی و صنعت به رفاه رسیدند، نیز دست مساعدت و یاری دراز می‌کنند.
آنجاست که کافران خواسته‌ها و شرط‌های سخت خود را نظیر همان کاری که در عالم دنیوی می‌کردند، نیز روی میز مذاکره تحمیل خواهند کرد!
خدایا به فرمایشت بازگشتیم. همانگونه که ما را توصیف کردی:
«وَ مَنْ کانَ فِی هذِهِ أَعْمی فَهُوَ فِی الْآخِرَةِأَعْمی وَ أَضَلُّ سَبِیلً
و كسى كه در اينجا كور باشد، در آخرت هم كور وگمراه است»
‌لاجرم نه در دنیا و نه در آخرت به رستگاری رسیدند!

حسن حماده
نویسنده و روزنامه نگار لبنانی
@Tafakkor

29.03.202513:24

امسال، سال خیابان است

عبدالله ناصری

خانم “روت بن گیات” تاریخدان آمریکایی در کتابش با عنوان “مردان قدرت‌طلب چگونه ظهور می‌کنند، چرا موفق می‌شوند و چگونه سقوط می‌کنند” معتقد است مردان قدرت طلب مثل برلوسکونی، پوتین و (خامنه‌ای) که جز بحران برای مردمان خود چیزی ندارند و با فساد و سانسور و بی توجه به رفاه عمومی جز طمع خود را سیر نمی‌کنند، فقط دموکراسی را نابود می‌کنند. خانم “روت” می‌نویسد چگونگی مبارزه با ظهور این افراد خودکامه یکی از مهمترین مسائل عصر ماست. البته این خانم نسخه عملی هم ارائه می‌کند. “در این حکومت‌ها سریع‌ترین راهی که به مرگ مستبد منتهی می‌شود این است که دست داشتن او را در‌ فساد آشکار کنید.”.

روت گیات در وصف حاکم اقتدارگرا بر این باور است: “برای چنین حاکمی، تحول جمعی که عظمت کشور را به ارمغان می‌آورد، اجرای آداب و مناسک است. مثل سلام “هایل هیتلر” که فراگیر شد.”رهبر جمهوری اسلامی هم دلش می‌خواست “سلام فرمانده” چنین جایگاهی را داشته باشد. او هیچ وقت در دیالکتیک عرف و شرع و یا ملیت و مذهب نتوانسته بین آن دو را جمع کند، در حالی که برای انسان خردمند این کار خیلی آسان است.

آقای خامنه‌ای در این حوزه، مردم ایران را مجبور به “شرع‌محوری” کرده که ملت هم دائما مقاومت کرده‌اند ولی هزینه هم داده‌اند. به قول شفیعی کدکنی: «ای میهنی که در تو به خواری | مثل اسیر جنگی یک عمر زیستیم | زین گونه زیستیم و هِق‌هِق گریستیم.» نوروز امسال که حتی رهبر در پیام سال نو از سر لجاجت و یا جهل مقدس به مردم ایران تبریک نگفت، و محدودیت‌های شدید ملت از ابراز شادی، پهنه‌های تاریخی و طبیعی کشور به تسخیر “ملت شاد” در آمد و به رغم ممانعت حکومت، رقص و خوشی کردند. پاسارگاد، تخت جمشید، حافظیه، سعدیه، مقبره خیام و فردوسی شکوه حضور ایرانیان را ثبت کرد.

ایرانیان شریف مقیم انیران هم جای خود را داشتند. این اولین “شکوه حضور” ایرانیان در نوروز پس از انقلاب ۵۷ بود که نشانه نوعی جدید از “مقاومت مدنی” بود. نه از عظمت “شبهای قدر” کاسته شد و بودند بسیاری از مردم ایران هم روز “نو” را بزرگ داشتند و هم شب “قدر” را تکریم و تعزیت کردند. نافرمانی مدنی نوروز امسال نشان داد “حضور خیابانی” مردم آسان‌تر از ذهنیت ماست. به عنوان یک تحلیلگر تاریخدان، و با توجه به شرایط بسیار لغزنده‌ی حکومت و ترس و لرز شدیدی که رئیس حکومت را در آغوش گرفته به حدی که دیگر پرچم آمریکا را در نهان‌خانه موشکی خود زیر پا نمی‌گذارد باید وسعت “نافرمانی مدنی” را گسترش داد؛ نافرمانی با تمرکز بر نفی حکومت دینی.
به عنوان یک تحریم‌کننده‌ی انتخابات، منطقا هیچ توقعی از دولت چهاردهم ندارم، مگر فریاد مظلومی را پژواک شده‌ام. ولی باور دارم فرصت پیش‌آمده “دوگانه‌گی حکومت” که اگر رئیس دولت بیشتر هوشمندی کند نمایان‌تر خواهد شد به نفع اکثریت ملت است. باور عمیق دارم سال ۱۴۰۴ سخت‌تر و پرحادثه‌تر از سال گذشته خواهد بود ولی همانقدر امیدوارم با حضور مردم، به گذار از ولایت فقیه نزدیک‌تر خواهیم شد.
@Tafakkor

Көбірек мүмкіндіктерді ашу үшін кіріңіз.