Codeine

گناهے نـداشت جز آن‌کـہ خواستنش، شبیـہ نوشیـدن آتش بود. نزدیکش کـہ می‌شـدی، زمان از کار می‌ا؋ـتاد؛
انگار دنیا نـ؋ـس را حبس می‌کرد تا تماشایش کنـد. صـداے قلبش، ضرباهنگ سقوط بود آرام، اما بی‌رحم.

دست کشیـدن از او، حکم بریـدن نبض خودش را داشت.
و من، هر شب کنار خیال تب‌دارش، می‌مردم و صبح، با همان گناهِ شیرین زنـده می‌شـدم.

او یک اتـ؋ـاق بود مثل رعـد ے کـہ نمی‌بارد، اما آسمان را از یاد نمی‌بری.تمام نشانه‌ها بـہ سویش اشارـہ داشت و من، ماه ها در یک صحنه‌ے جرم ایستاده‌ام، بی‌آن‌کـہ چیزے بگویم، بی‌آن‌کـہ بخواهم تبرئـہ شوم.