— Нима қилардим, бугун сизни ҳам бизни ҳам бўш вақтимиз кўп.
— Хўш....
— Шунинг учун балки тўртталамиз шаҳар айланармиз? — «шаҳар айланармиз» дегани Малакга ёмон таъсир кўрсатди. Чунки, ўша мудҳиш кунда ҳам Малакга шаҳар айланамиз деган эди.
— Ҳалиги биз уйга кетаётган эдик. — Малакни ҳолатини кўриб, рад этдим.
— Уйингизда нима қиласиз, илтимос, Пари рози бўлинг. Барибир ҳам уйда зерикиб ўтирасизлар, — энди ёнимизга Иброҳим ҳам келиб олди.
— Йўқ, бошқа сафар. Ҳозир вақтим йўқ, — дея энди бир қадам ташлаганимни биламан, Саид қўлимдан қаттиқ ушлаб ўзига қаратди.
— Орз... Пари, илтимос йўқ деманг. Бошқа сафар сизда вақт бўлса, менда бўлмаслиги мумкин. — деди кўзларимга яна ўша бошқача нигоҳларини қаратиб. Иброҳим эса бир менга бир Малакга қараб бақириб юборди.
— Пари, сизлар эгизакмисиз?! — кўзлари ҳайратдан катта катта очилиб порлаб турарди.
— Ҳа биз эгизаклармиз. Танишинг, бу мени опам яъни, эгизагим Малак. — Саиддан кўзларимни ва қўлимни тортиб олиб, Иброҳимга Малакни таништирдим.
— Вооой, қандоқ яхши! Пари, Малак, илтимос боринг. Қаранг, атай сизлар учун акам ҳам қандай ясаниб олдилар. — асабимга тегишни бошлади. Яна ўша мавзу. Унга қараб ўқрайдим. Малакдан ташқари бу гапини ҳеч ким тушунмади. Яъни Саид. — Ундай қараманг, одамни **** қўяй деяпсиз. Ҳазиллашдимда энди. Шунга шунчами? — тезда ҳазилга буриб юборди, ярамас.
— Пари, яна қанча ялинтирасиз? — яна қайта қўлимдан ушлаб олди Саид.
— Ялинтиришимни истамасангиз, бизни тинч қўйинг. — қўлимни ушлаб олганига жаҳлим чиқиб бақириб юбордим.
— Психолог хоним, илтимос ҳўп денг. Акам чарчаб кетдилар сизни деб. — яна гапга аралашди Иброҳим.
— Бормайсизми? — айёрлик ва ўзгача сирлилик билан Саид қайта сўради.
— Йўқ, — терс жавоб бердим.
— Унда уйингизга ҳам бормайсиз. — деди дона дона қилиб.
— Нималар деяпсиз, нега уйга кета олмайман?
— Мана бусиз қандай қилиб кетасиз? — машинамни калитини қўлига олиб ўйнатди.
— Қаердан олдингиз буни? — ҳайратим икки баробарга кўпайди.
— Эътиборлироқ бўлиш кифоя, — жилмайди. — Хўш, энди ҳам уйингизга кетасизми, ёки бошқа нарсаларингиздан ҳам айрилишни истамай, биз билан айланишга борасизларми? — деди Малак иккимизга қараб.
— Сизларга қачон йўқ деб бўлади ўзи? — зарда билан машинасига ўтириб олдим. Малак ҳам мени олдимга келиб жойлашди. Саид билан Иброҳим эса хурсанд бўлганча жойларини эгаллашди.
— Машинамчи? — дедим ташқарида турган қоп-қора «Лехус» машинасига қараб.
— Хавотир олманг. Қайтганимизда шахсан ўзим машинангизни уйингизга олиб бориб бераман. — Саид орқасига қараб яна менга термулди.
— Нимадир бўлдими? — унга ғалати тикилдим.
— Ҳеч нима.... — деди ва олдига қараб олди. Сўнг ҳаммамиз жимгина ўтириб манзилга йўл олдик.
Аввал паркга борадиган бўлдик. Манзилга келганимизда Малак машинадан тушмай ўтираверди. Зўрға уни кўндириб туширдим.
— Қайси аттраксионда учасизлар, қизлар? — дея сўради Иброҳим.
— Чархпалакга чиқамизми, Пари? — Малакга чархпалакга чиқиш жуда ёқади.
— Йўқ, мен унга чиқмайман. Ўзинг чиқиб келавер. Биласан-ку, баландликга чиқсам бошим айланади. — дедим юзимни буриштириб.
— Бир ўзим чиқаманми? — кайфияти тушиб кетди.
— Хоҳласангиз мен ҳам сиз билан чиқишим мумкин.. — таклиф билдирди Иброҳим.
— Майли. Сиз чиқмайсизми, Саид?
— Йўқ. Мен Пари билан қола қоламан, — ҳали ҳам ўша ҳолатда жавоб берди, мендан кўз узмай.
— Мажбурламаймиз, чиқмасангиз майли, — кесатди Малак, — Юринг, Иброҳим. — Иброҳим иккиси чархпалак томон кетишди.
Мен ўша ерга яқинроқ бўлган ўриндиқлардан бирига ўтирдим. Хаёллар оламимда кезиб юрар эканман, ёнимга Саид ҳам келиб ўтирди.
— Нега чиқмадингиз? — дедим унга қараб.
— Усиз чиққим келмади... — шивирлади.
— Усиз қийналяпсиз-а?
— Жудаям...
— Келинг, улар келгунларича биз сиз билан ажойиб бир сеанс ўтказамиз, майлими?
— Ҳўп, қандай сеанс?
— Орзуни унутишингиз учун аввал у ҳақида бироз гаплашсак. Уни менга бироз таништиринг. — дея унга қараб ўтирдим. Саид жавоб беришдан аввал бироз ўйланиб турди. Кейин эса мендан кўзини узмай:
