در استقبال از نوروز ترکی!
میلاد عظیمی
برخی نگران شده‌اند که چرا شخصی گفته که می‌خواهد در کشور خود و کشورهای همسو با خود، نوروز را تعطیل عمومی اعلام کند و جشن بگیرد.
نگرانی از چیست؟ اگر با ادعای یک نفر، این امکان هست که ماهیت ایرانی نوروز دگرگون شود و به خطر بیفتد، همان بهتر که این خانهٔ سست فرو بپاشد. اما می‌دانیم که چنین نیست.
بلکه در صورت تحقق این وعده، نوروز پیر، در عصر فتور و فترت دولت ایران، به دست دشمن بزرگ ایران، اقلیم‌های تازه‌ای را خواهدگشود و در رنگین‌کمان طیف‌های فرهنگی مختلفی که زیر سایهٔ نوروز هستند، رنگ و فرهنگ جدیدی افزوده خواهد شد و این جای شادمانی است نه نگرانی. مگر با ادعای این و آن زرتشت و نظامی و مولانا ترک شده‌اند که نوروز بشود.
به گمانم باید استقبال کرد از گسترش قلمرو نوروز. با بسط قلمرو نوروز، جوهرهٔ ایرانی آن هرگز تغییر نخواهد کرد اما بر تنوع رنگ‌های بومی و محلی آن افزوده خواهد شد و بر غنای رسوم و طراوت آیین‌های آن. به گفتهٔ مولانا:
شاخ گل هر جا که می‌روید گل است
خمّ می هر جا که می‌جوشد مل است
گر ز مغرب برزند خورشید سر
عین خورشید است نه چیز دگر
نفس طرح این موضوع، از سویه‌های غلیظ سیاسی آن اگر بگذریم، دلیلی دیگر است بر حقانیت نوروز و فرهنگ ایران؛ نوروز آن‌قدر زیبا و رازناک و ژرف است که بالقوه هر کس و کشوری می‌خواهد و می‌تواند آن را از خود بداند و دوست بدارد و با آن زندگی کند و در آیینهٔ آن خویش را بنگرد و از آن کانونی بسازد برای تقویت انسجام ملی و تحکیم هویت ملی و ترویج نشاط و آشتی و شادی و دوستی. حقاً که از این نظرگاه، نوروز آیینی بی‌مرز و جشنی جهان‌شمول است.
شاهنامهٔ فردوسی هم مثل نوروز چنین قابلیتی دارد و امیدوارم مثل نوروز مورد اهتمام آن دشمن بزرگ ایران قرار بگیرد. در نگاره‌های کهن شاهنامه که به خواستاری و پشتیبانی ایلخانان و تیموریان تهیه شده، تصویر شاهان و پهلوانان ایرانی را در شمایل ترکان کشیده‌اند. محققان نوشته‌اند که معنایش این است که فرزندان چنگیز و تیمور هم می‌خواستند شبیه کاووس و توس باشند و از این تشبه مشروعیت کسب کنند. چیزی در موازات نسب‌های ایرانی و شاهنامه‌ای که برخی امیران ترک برای خود جسته‌اند.
اقتضای قدرت و اعتبار فرهنگی ایران همین است. به گواهی تاریخ، فرهنگ ایران، از ترکان غزنوی و سلجوقی و فرزندان چنگیز و تیمور، حامیان ثابت‌قدم برای فرهنگ و هنر ایرانی و زبان فارسی و شعر و ادبیات فارسی ساخته است و ما از این بابت سپاس‌دار اینانیم.
ایران اسکندر و بنی امیه و چنگیز و تیمور و عثمانی را از سر گذرانده و در هاضمهٔ فراخ خود گوارده است. کاریکاتورها که جای خود دارند.
🆔 Vatanyolii
