Реальна Війна

NOTMEME Agent News

देखना

І.ШО? | Новини

देखना

Реальна Війна

देखना

NOTMEME Agent News

देखना

І.ШО? | Новини

देखना

𝘝𝘢𝘭𝘲𝘸𝘦𝘯

ᵃ ˢᵉᵃ ᵒᶠ ᵘⁿˢᵃⁱᵈ ʷᵒʳᵈˢ ʷʰᵉʳᵉ ᵉᵛᵉʳʸ ʷᵒʳᵈ ⁱˢ ᵇˡᵘᵉ. ʷʰᵉʳᵉ ᵗʰᵉ ʷʰᵃˡᵉˢ ᶜᵉᵃˢᵉ ᵗᵒ ᵇᵉ ˢⁱˡᵉⁿᵗ...

TGlist रेटिंग

प्रकारसार्वजनिक

सत्यापन

असत्यापित

विश्वसनीयता

अविश्वसनीय

स्थान

भाषाअन्य

चैनल निर्माण की तिथिAug 09, 2024

TGlist में जोड़ा गया

Oct 17, 2024

मैं चैनल का मालिक हूँ

बदलावों का इतिहास

टेलीग्राम चैनल 𝘝𝘢𝘭𝘲𝘸𝘦𝘯 का आंकड़ा

विवरण

सदस्य

302

24 घंटों00%सप्ताह

23-7.1%महीना

2-0.8%

उद्धरण सूचकांक

0

उल्लेख0चैनलों पर शेयर0चैनलों पर उल्लेख0

प्रति पोस्ट औसत दृश्य

10

12 घंटों18

120.5%24 घंटों10

28.4%48 घंटों14

40.8%

सगाई (ER)

0%

रिपोस्ट0टिप्पणियाँ0प्रतिक्रियाएँ0

सगाई दर (ERR)

4.64%

24 घंटों0%सप्ताह

1.44%महीना

1.59%

प्रति विज्ञापन पोस्ट औसत दृश्य

9

1 घंटा9100%1 - 4 घंटे888.89%4 - 24 घंटे00%

विवरण

हमारे बॉट को चैनल में जोड़ें और इस चैनल की दर्शक संख्या जानें।

24 घंटों में कुल पोस्ट

20

डायनेमिक्स

समूह "𝘝𝘢𝘭𝘲𝘸𝘦𝘯" में नवीनतम पोस्ट

सभी पोस्ट

07.04.202509:41

کنارش؟

07.04.202506:34

کنارشون ؟

07.04.202506:33

عمیق و دلنشین بود
فیوه
خسته نباشی

से पुनः पोस्ट किया:

ㅤسـتارگـانِ مـرده؛ ( پستِ کیهانی )

07.04.202506:32

عمقِ تاریکی‌ای که حتی نورِ ستارگان جرئت ورود به آن را نداشتند، و حالا، از دل آن تاریکی، منظومه‌ای نو زاده شده است. روح‌های مرده‌ی ستارگان، در منظومه‌ی خود ساخته، می‌درخشند. و هر بار که ستاره‌ای خاموش می‌شود، منظومه‌ی تازه‌اش، روح او را در قالب سیارکی کوچک به یادگار نگه می‌دارد.
اما؛ اندکی طول نکشید تا گرداب زمان، منظومه‌ را به گورستانِ ستارگان تبدیل کرد. ستارگان برای همیشه در‌این گورستان خاموش می‌شوند‌.
نجوای کهکشان، برای همیشه در سکوت می‌رود. و دیگر حتی نوری کوچک برای کمک به آنها، نمیآید‌.
پالس‌های خاموش ‌برای همیشه در خلأی بی‌انتها گم می‌شوند.
سیاه‌چاله‌ای که به خوابِ ابدی رفته بود؛ دوباره بیدار شده و خاکستر کیهانی را در، درون خود می‌کشد.
شاید این منظومه‌ی نابود شده، به معبد فراموشی تبدیل شود.

07.04.202506:30

چقدر غمگین بود
ولی عاشقش شدم
خیلی زیبا نگاشتی شما
خسته نباشی

से पुनः पोस्ट किया:

𝖣𝖾𝖺𝖽 𝖬𝖾𝗆𝗈𝗋𝗂𝖾𝗌

07.04.202506:28

تـرسـم آن اسـت کـه در آخرین لـحـظـاتِ زنـدگـی‌ام، حـسـرتِ چـشیـدن دوبـاره‌یِ شـیریـنی لـب‌هـایِ تـو هـمچـون سـایـه‌ای سـنگـین بـر جـانـم سـایه افـکـند و در آغـوشِ مـرگ، بـه یـاد تـو ایـن دنـیا را وداع گـویـم.

से पुनः पोस्ट किया:

𝖣𝖾𝖺𝖽 𝖬𝖾𝗆𝗈𝗋𝗂𝖾𝗌

07.04.202506:28

یـادت نـرود عـزیزکـرده، هـنگـامی کـه روحِ خـسته ام ایـن تـن را تـرک کـرد، مـرا در آغـوشِ گـرمِ تـو بـه خـاک بـسـپارنـد، در کـنارِ اقـیانـوسِ چـشمانـت کـه آرامـش بـخشِ ایـن جـانِ خـسته و بـی رمـق اسـت!
چـگونه اسـت کـه لـبخنـدِ تـو جـانِ مـرا به آن مـنحنـی دلنـشیـن مـتصل کـرده است؟!
اگـر روزی بـه سـاحـلِ اقـیانـوس چـشمانـت نـگریـستی وحـس کـردی کـه امـواج دردنـاکِ غـم بـه سـویت مـی‌آیـند، فـقط کـافیـست چـشمـانت را ببـنـدی و بـه یـاد آوری کـه مـن همـیشـه در کـنارِ تـو، درسـت در کنـجِ قـلبت زنـده هـستـم و از یـاد نـبر مـن در سـکـوتِ شـب هـایِ نـا آرامـت هـمیشـه دسـتانـت را خـواهم گـرفت و بـا هـم در کـنارِ سـاحلِ مـواج زنـدگی قـدم خـواهیـم زد.
پـس از مـن، چـه کـسی از دریـایِ آبـیِ دلـت مـراقبـت خـواهد کـرد؟!
هنـگـامی کـه خـسته ای، چـه کـسی بـر پـیشـانی ات بـوسه خـواهـد زد؟!
و وقـتی دلـتنـگ شـدی، چـه کـسی تـو را در آغـوش خـواهد گـرفت و از غـم هـایت خـواهد کـاست؟!
اگـر مـن رفـتم و تـو مـاندی، بـمان و زنـدگی کـن.‌ جـایِ هـردویـمان را به گونه ای پر کن کـه گـویی هـرگز مـن را نیـافته‌ای؛ طـوری کـه فـرامـوش کـنی نـخستـین بـار نـگـاهِ مـن به لـب‌هـایِ سـرخِ تـو گـره خورد!
یـادت بـاشد تـو جـانِ مـنی، روشـناییِ ایـن روحِ تـاریـکِ بـی نـوا، مـراقبِ جـانِ من و روشـناییِ زنـدگـی ام بـاش!

- ایـن آخـرین نـامه‌ی فـرمـانده جـونگ کـوک بـه یـک سـرباز بـستری شـده در بـیمارسـتان اسـت-1997.

से पुनः पोस्ट किया:

𝖣𝖾𝖺𝖽 𝖬𝖾𝗆𝗈𝗋𝗂𝖾𝗌

07.04.202506:28

07.04.202506:15

Post

07.04.202506:14

Vick

07.04.202506:00

این عالی بود چه قشنگ و خوش وایبه
از پایانش خیلی خوشم اومد جوجه کوچولو

से पुनः पोस्ट किया:

‌ ‌ ‌ ‌ ‌꯱ᥙꪀꪀყ

07.04.202505:59

خورشید زرد من⭐

یونگی همیشه می‌گفت که جیمین، خورشید زرد و درخشان اوست. هر روز که کنار هم بودند، گرمای وجود جیمین مانند طلوعی بی‌پایان، تمام تاریکی‌های زندگی یونگی را محو می‌کرد. لبخند جیمین چیزی بیش از یک لبخند ساده بود؛ مانند پرتوهای آفتاب، می‌تابید و روح یونگی را گرم می‌کرد.

روزهایشان با خنده‌های بلند، شب‌هایشان با نجواهای آرام و لحظاتشان با خاطرات شیرین پر شده بود. جیمین با موهای بلوند و چشم‌های درخشانش، درست مثل خورشیدی بود که هیچ‌گاه غروب نمی‌کرد. او همان رنگ زرد زندگی یونگی بود، همان شادی بی‌پایان.

اما سرنوشت، بی‌رحمانه‌تر از آن بود که همیشه این درخشش را باقی بگذارد. یک روز، آن خورشید درخشان، حافظه‌اش را از دست داد. جیمین دیگر یونگی را به یاد نمی‌آورد. آن همه لحظه‌های گرم، آن همه خاطرات مشترک، همه در ذهنش محو شده بودند.

یونگی با چشمانی که غم را در پس لبخندش پنهان می‌کرد، مقابل جیمین ایستاد. قلبش فشرده می‌شد، اما اجازه نداد که درد، بر لبخندش غلبه کند. نگاهش را به چشمان مردی دوخت که تمام دنیایش بود، اما دیگر او را نمی‌شناخت.

جیمین با چهره‌ای متعجب و ناآشنا به او خیره شد. "ببخشید، شما... من باید شما رو بشناسم؟"

لبخند یونگی، درد را در پشت خود پنهان کرد. دستی به موهای بلوند جیمین کشید و با صدایی که هنوز گرمای محبت را در خود داشت، گفت:

"خب... حالا می‌تونیم از اول شروع کنیم. بیا دوباره تمام اون خاطراتی که فراموش کردی رو از نو بسازیم و ثبت‌شون کنیم. مثل اولین بار، اما این بار با عشقِ بیشتر."

جیمین لبخند کمرنگی زد، انگار که چیزی دور، بسیار دور در ذهنش جرقه زده باشد. "مثل اولین بار؟"

یونگی سرش را تکان داد. "آره، درست مثل اولین بار. اما این بار، قول می‌دم که هر لحظه‌شو قشنگ‌تر از قبل بسازیم."