Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

View

Николаевский Ванёк

View

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

View

Труха⚡️Україна

View

Николаевский Ванёк

View

شکفتن در آفتاب

دانیال عظیمی
@azimi_danial

TGlist rating

TypePublic

Verification

Not verified

Trust

Not trusted

Location

LanguageOther

Channel creation dateFeb 08, 2025

Added to TGlist

Jan 07, 2025

I own this channel

History of changes

Statistic of Telegram Channel شکفتن در آفتاب

More details

Subscribers

2 224

24 hours

10%Week

492.3%Month

1004.7%

Citation index

0

Mentions1Shares on channels0Mentions on channels1

Average views per post

32

12 hours368

397.3%24 hours32

82.7%48 hours185

381.8%

Engagement rate (ER)

6.25%

Reposts0Comments0Reactions2

Engagement rate by reach (ERR)

1.44%

24 hours

6.88%Week

3.05%Month

1.56%

Average views per ad post

32

1 hour57178.13%1 – 4 hours2371.88%4 - 24 hours230718.75%

More details

Connect our bot to the channel to find out the gender distribution of this channel's audience.

Total posts in 24 hours

14

Dynamic

Latest posts in group "شکفتن در آفتاب"

All posts

21.04.202523:56

جناب آیدین آغداشلو در آلبوم «وَشتن» چندی پیش بعضی غزل‌های سعدی را دکلمه کردند که متأسفانه با غلط‌هایی همراه بود. در این پوشه ابتدا شعرخوانی ایشان و در ادامه نقد بنده به این روایت را می‌شنوید. - محمدرضا ضیاء
@shekoftandaraftab

21.04.202523:52

کدام چاپ سعدی را بخریم؟

اوّلین قدم برای ارتباط با متون کهن، اینست که یک چاپ معتبر از آنها در دست داشته باشیم. یعنی اوّل از همه مطمئن باشیم که اینهایی که در این متن آمده، از شاعر یا نویسندۀ مزبور هست یا نه. مثلاً اکثرِ قریب به اتّفاقِ اشعاری که به خیام و باباطاهر و ابوسعید نسبت می‌دهند، از ایشان نیست. دربارۀ سعدی هم باید گفت متأسفانه با وجودِ این همه هیاهو و سروصدایی که برای شیخ راه انداخته‌ایم، هنوز یک متنِ درجه اوّل و دقیق از او در دست نداریم و هرکدام از چاپ‌ها اشکالاتی دارند. البته اوضاع کلیّات سعدی مثلِ ابوسعید و اینها نیست، ولی هنوز هم مقداری شعر الحاقی از شعرایِ دیگر در دیوان او موجود است و از طرفی ضبطِ برخی اشعار سعدی غلط است و دچار تحریف شده.

کلیّات سعدی: کلیّات، آن است که همۀ آثارِ سعدی را در خود دارد. یعنی در یک کتاب هم بوستان و گلستان هست، هم غزلیات و قصائد و رباعیات و مفردات و رسائلِ نثر (که البته بعضی از این رساله‌ها قطعاً از سعدی نیست). اگر می‌خواهید یک کلیّات سعدی خوب بخرید، چند گزینه هست. یکی همان تصحیح مرحوم محمدعلی فروغی است. البته چاپِ اصلی این اثر را امروز از انتشارات امیرکبیر می‌توانید بخرید (چاپ‌های انتشارات ققنوس و هرمس هم خوب است). بهاءالدّین خرمشاهی، همین تصحیح را با رفع مقداری از اغلاط و افزودنِ چند فهرستِ کارآمد و مقداری توضیحات (انتشارات دوستان) به چاپ رساند، که در مجموع بهتر از چاپ فروغی‌ست. این را هم بگویم که اگر به دنبالِ هزلیات سعدی می‌گردید، بدانید که چاپ و عدمِ چاپِ این بخش ربطی به سانسور و انقلاب ندارد. یعنی پیش از انقلاب هم مرحوم فروغی آن را مناسب تشخیص نداد و حتی گفت که نسبت دادنِ اینها به سعدی قبیح است و از چاپِ آن سر باز زد. البته اگر از بنده بپرسید، عرض می‌کنم که هزلیات، قطعاً از شیخ شیراز صادر شده و قوّتی که در برخی از این اشعار هست، نشان می‌دهد که کارِ احدی جز او نمی‌تواند باشد. متأسّفانه این رویه در دیگر تصحیح‌های کلیّات هم ادامه یافت و از چاپ‌های در دسترس، این بخش فقط در چاپِ انتشارات زوّار هست. کلیات سعدی دیگری هم دکتر حسن انوری (نشر قطره) منتشر ساخته است که یکی از محاسنش دارا بودن کشف‌الابیات همۀ اشعارست. دکتر مظاهر مصفّا هم کلیات سعدی دارد (انتشارات روزنه) که از نظر ظاهری بسیار شکیل و خوش‌دست است، معنی کلماتِ دشوار نیز در پایین متن آمده. بعضی ورژن‌هایِ این چاپ فهرست دارد و بعضی فاقد فهرست است، اگر فهرست‌ها برایتان مهم است، در هنگام خرید به این نکته دقّت کنید. (این کتاب «از روی نسخۀ تصحیح شدۀ انجمن فارس» چاپ شده و شاید نتوان آن را یک تصحیح مستقل دانست) هیچ یک از چاپ‌های بالا دارای توضیحات اشعار نیست. (مگر در موارد معدودی که گفته شد).

غزلیات سعدی: همان‌‌گونه که گفتیم، کلیات سعدی شاملِ غزلیات هم هست، ولی اگر می‌خواهید غزل‌ها را به صورتِ جداگانه داشته باشید، چند گزینه در اختیار دارید: غزل‌های سعدی، به تصحیح دکتر غلامحسین یوسفی (انتشارات سخن) که چند فهرست سودمند هم ضمیمۀ خود دارد. غزلیات سعدی به تصحیح حبیب یغمایی نیز سال‌ها نایاب بود و مدّتی پیش پژوهشگاه علوم انسانی آن را منتشر ساخت. این چاپ، یکی از تصحیح‌های خوب و مغفول غزلیات است، البته اشکالِ عمدۀ این چاپ فهرست‌های متعدد و به درنخورِ آن است که پرداختن به آن مجالی جداگانه می‌طلبد. اگر هم غزلیاتی با شرح و توضیح و معنی کلمات می‌خواهید، در درجۀ اوّل «شرح غزلیات سعدی» خانم فرح نیازکار مناسب است (انتشارات هرمس). مرحوم خطیب‌رهبر هم غزلیات سعدی را شرح کرده که شهرتی تمام دارد (انتشارات صفی‌علی شاه). نیز مرحوم برگ‌نیسی غزلیات را شرح نموده (انتشارات فکر روز)، ولی گویا چندان در بازار یافت می‌نشود!

بوستان و گلستان: مشهورترین چاپ این دو کتاب، تصحیح مرحوم دکتر یوسفی است (انتشارات خوارزمی). این را هم بگویم که با وجودِ شهرتِ فراوان، این تصحیح، صورتِ نهایی‌ نیست و هنوز هم این دو کتاب از تصحیح و شرح بی‌نیاز نیست. اگر می‌خواهید توضیحاتِ عباراتِ گلستان همان پای صفحه درج شده باشد، شرحِ گلستانِ خطیب‌رهبر (انتشارات صفی‌علی‌شاه) را توصیه می‌کنم که با فونت درشت چاپ شده و برای چشم‌های ضعیف آسان‌خوان‌ترست. مرحوم محمد خزائلی هم شرح مشهوری بر گلستان دارد که در جایِ خود بسیار سودمند است. استاد جویا جهانبخش هم گزیدۀ گلستان را شرح کرده که در قطع جیبی و همراه با فایل صوتی به وسیلۀ نشر معین منتشر شده.

محمدرضا ضیاء
@shekoftandaraftab

21.04.202522:27

روز اول اردیبهشت به نام شاعرِ شاعران، سعدی است. معمولاً وقتی اساتید فن از سعدی حرف می‌زنند از شعر و هنر او می‌گویند. فوقش گاهی در مورد اطلاعات زندگی او و اینکه از فلان بیت می‌شود فهمید که سعدی چه کار کرده و چند سالش بوده یا نه. اما یک چیز مهم در مورد سعدی که معمولاً یادمان می‌رود، این است که سعدی این اشعار مثل قند خودش را در یکی از سختترین دورا‌نهای حیات ملت ایران سروده است. سعدی در عصر پرآشوب حملۀ مغول زندگی می‌کرد. عصری پر از خشونت. جایی در ابتدای باب پنجم از «بوستان» سعدی دربارۀ یک دوست اصفهانی‌اش می‌گوید که «جنگاور و شوخ و عیار» بوده و «نه در مردی او را نه در مردمی/ دوم در جهان کس شنید آدمی» و خلاصه خیلی کارش درست بوده. سعدی می‌گوید وقتی بعد از یک مدت بیخبری رفیقش را دوباره دیده، دیده تمام موی سرش سفید شده: «چو کوه سفیدش سر از برف موی/ دوان آبش از برفِ پیری به روی». سعدی علت را می‌پرسد و جوان می‌گوید «جنگِ تَتَر» او را به این روز انداخته و بعد سعدی تصویری هولناک از ایلغار مغول‌ها (احتمالاً جنگ رمضان ۶۲۵ در حوالی اصفهان) به دست می‌دهد. منظور اینکه سعدی با چنین وحشت دایمی روزگار می‌گذرانده و احتمالاً بسیاری از سفرهای متعددش برای دور شدن از جنگ بوده. اما چیزی که سعدی در آن زمانۀ عسرت به دست داده، اصلا شباهتی به دورانش ندارد. سعدی کتاب «گلستان» را دقیقاً در سال ۶۵۶ نوشت، همان سالی که بغداد، شهر عاشقی و جوانیِ او به دست مغول سوخت و سعدی معتقد بود که «آسمان را حق بُوَد گر خون بگرید بر زمین». سعدی در چنین حالی، در ستایش عشق و زیبایی و خوبی نوشته است. همان طور که دیگر شاعر بزرگ ما، حافظ هم درست همزمان با وقتی که تیمور داشت از سرهای کشتگان مناره می‌ساخت، آن غزلیات شاهکار را سرود. در روزهای سخت، پیش می‌آید که به سعدی و حافظ هم فکر کنم. به آن ذهن‌های روشنی که در سخت‌ترین لحظات هم باور داشتند که «زندگی زیباست».

احسان رضایی
@shekoftandaraftab

21.04.202522:10

همایش «سعدی و پترارک»

مائورو کنچاتوری / رافائل موریللو / میرجلال‌الدین کزازی / فائزه مردانی / نسرین فقیه‌ملک‌مرزبان / فاطمه عسگری / ایمان منسوب‌بصیری / فرح نیازکار / مهدی سالاری‌نسب / شیده احمدزاده / سعید حمیدیان / میترا مظاهری / زهرا زواریان / فرشته نوبخت / الهام فلاح

فروردین‌ماه ۱۳۹۷
@shekoftandaraftab

21.04.202522:01

سعدی و «جمال پرستی»

"تو اگر به حسن دعوی بکنی گواه داری
که جمال سرو بستان و کمال ماه داری"

تصور نمیکنم در تاریخ ادبیات فارسی هیچ شاعر و ادیب‌ی را بتوان سراغ داشت که در «جمال پرستی» و ذوق زیبایی‌شناسی حتی به سعدی نزدیک شده باشد. سعدی در مقابل زیبایی از پیش سپر انداخته و تسلیم بی چون و چراست. در نگاه سعدی «معشوق زیبا روی» می تواند به عاشق نگون بخت بی توجهی کند، تحقیرش نماید، نادیده اش بیانگارد، آزارش دهد و هر رفتاری که دلش می‌خواهد انجام دهد و کاملا هم حق داشته باشد، چرا که مجوز این رفتار را «زیبایی و جمال معشوق» صادر کرده است. به این مصرع توجه کنیم: «چرخ شنید ناله ام گفت منال سعدیا» با خواندن این مصراع احتمالا به ذهنمان خطور می کند که «چرخ فلک» می خواهد با سعدی در دلی بکند و مثلا بگوید که: «سعدی منال که رسم روزگار این است» و یا پندی بدهد و بگوید که: «سعدی منال که بسیاری هستند که شرایط بدتری از تو دارند» و چیزی از این قبیل. اما سعدی در مصرع دوم تمام پیش‌گویی ذهنی ما را به هم می ریزد و دلیل دعوت «چرخ» برای ننالیدن شاعر را کاملا خودخواهانه و در حوزه دست نخوردن و تَرک برنداشتن صورت زیبای خود می داند:

« چرخ شنید ناله ام گفت منال سعدیا
کآه تو تیره می‌کند آینه جمال من»

برای چرخ گردون مهم نیست که سعدی چرا می‌نالد و اصلا نمی خواهد هم دلیل ناله او را بداند و یا با او همدردی و همدلی کند. دغدغه چرخ گردن «زیبایی و جمال» خویش است و از سعدی می خواهد که «آه» نکشد چرا که «آه» سعدی چون مه و غباری بر چهره آینه نشسته و زیبایی او را تیره و مکدر می‌سازد. این شیوه نگاه به «زیبایی» در تمام اشعار و به ویژه غزلیات سعدی ساری و جاریست. سعدی ستایشگر بزرگ زیبایی است و در مقابل عظمت زیبایی همه چیز را و حتی خویشتن را در جایگاه ثانوی می نشاند.

به قول دکتر شفیعی کدکنی: «راست گفت داستایفسکی که آنچه سرانجام می ماند و پیروز است زیبایی است و هنر، یا آنچه جهان را پاس می‌دارد زیبایی است. همیشه تصور من بر این بوده است که داستایوفسکی در بیان این گفتار ژرف و حکیمانه تحت تاثیر شیخ اجل سعدی شیراز بوده است که نخستین بار در تاریخ فرهنگ بشری کشف کرده است که همه چیز مغلوب زیبایی است و فرمانروای نهایی تاریخ، هنر است و جمال:

پر طاووس بر اوراق مصاحف دیدم
گفتم: این منزلت از قدر تو میبینم بیش
گفت خاموش که هر کس که جمالی دارد
هر کجا پای نهد دست ندارندش پیش»

فرهاد قنبری
@shekoftandaraftab

21.04.202521:55

گرچه آغاز نصیحت و افتتاح سخن مکن به لاحول کنند و مجلسیان به تلقین این کلمه آب در دهن چون بول کنند، اما یقین که شیطان لعین از این گنهکاران بی‌دین به تبع غراب البین مسافت بعد المشرقین جوید، پس همان به که درآویزیم چند چون پشکل از دنباله فرو ریزیم، که دعای این بیچارگان و نصیحت این روسپی‌زادگان این است که قومی که در این مجلس حاضرند و بر روی این پیر هرزه‌گوی ناظر، لعینا ایشان را از کیر و کس یکدیگر برخورداری ده و از شوی و زن هم طلاق و بیزاری بخش و این می‌ خوارگان بی‌طاعت و روسپی‌زادگان بی‌بضاعت را در گادن و دادن قوّتی تمام روزی گردان و در نهادن و اندرون شدن کیر جام جهان‌بخش فرمای و ذوق بوسه‌های چون قند از لب خواتین دل‌بند و امردان ارجمند از حدِّ هند تا خجند با کون‌های کلان چون الوند به کام همه برسان، و نُقل نَقل بی‌عقلان از شکر و بادام چشم و لب معشوقان کن و گوش این مشتاقان را از آواز ناساز بلبل غلغل صراحی مترنِّم و از چشمان به التفای لقای روهای منوّر و کون‌های مدوّر روشن دار. دیدة ناپسندیدة رقیبان و مدّعیان و گوش بی‌هوش در دیدن این افعال و شنیدن این اقوال کور و کر گردان. هرجا که دلارامی خوش‌خرامی در دست زشت‌لقایی گرفتار است، او را به ستر و صلاح در زیر این مشتاقان انداز، بدبختان به رغبت آمین بگویید. شیطانا! لعینا! هرجا که تهیدستی می پرستی به یاد کس خاتون یا کون اَمرَدی، ذکر را با بزاق در کورة مشت به تحریک آورد، آن جلب را بطلب و این کنده را مهیّا و مهنّا کن و هر جا مفلسی مخلصی در کنج ویرانه یا در زاویة خانة همسایه برده است، او را در آن کاشانه از دست بیگانه نگاه دار، آمین گوی را جَماع با من روزی کن.

المجالس فی الهزل و المطایبات - سعدی
@shekoftandaraftab

21.04.202521:55

مشتاق و پریشان

شعر: سعدی
آهنگ: علینقی وزیری
تنظیم‌: روح‌الله خالقی
خواننده‌‌‌: غلامحسین بنان
@shekoftandaraftab

21.04.202521:22

چندی پیش یکی از همین ادبای پست مدرنیست را دیدم که «سعدی‌شناس» شده بود و چاپ شیک و جوان پسندی از گلستان به دست داشت. پرسیدم: «آقا این تصحیح تازه ای از گلستان است ؟» با همان خفض جناح و تواضعی که معمولا در اینجور هنرمندان علامه دیده میشود، فرمودند: «تصحیح که نکرده ایم، اما بازخوانی تازه‌ایست. عبارات و جمله‌ها را نشانه‌گذاری کرده و مشکلات را شرح داده ایم تا مردم آن را راحت‌ تر بخوانند». کتاب را با شوق و ذوق گرفتم و گشودم و در همان صفحات اول چند غلط عجیب و باور نکردنی دیدم. یکی دو عبارت را به مصصح یا «بازخوان» محترم نشان دادم و گفتم: «لطفا این ها را برایم بخوانید.» دیدم ادیب فاضل «ملاذالانام» را به صورت «ملا ذالانام» می خواند و گمان می کند «ملا» یک کلمه است و «ذالانام» هم چیزی است مثل ذوالفقار و ذوالجناح! «و راکبات» را «وَر اَکِبّات» می خواند! و در کتاب هم عینا همینطور ضبط کرده بود! «بازخوانی» خوش‌آب و رنگ ایشان را از گلستان بستم و کنار نهادم و در دل خدا را سپاس گزاردم که هنوز چند نفری در دانشکده های ادبیات هستند که دست کم «روخوانی» گلستان را بلدند و مدعی «بازخوانی» آن هم نیستند.

از شهر خدا تا شهر انسان - محمد دهقانی
@shekoftandaraftab

21.04.202520:56

ز چشم مست تو امّید خواب می‌بینم
تو خوش بخفت‌که ما را قرار خفتن نیست

‌به دیدن از تو قناعت نمی‌توانم کرد
‌حکایتی دگرم هست و جای گفتن نیست

خبیثات و مجالس الهزل - سعدی
@shekoftandaraftab

21.04.202520:51

تحلیل قطعه‌ای از بوستان سعدی
سخنرانی دکتر حسین معصومی همدانی
نشست علمی روز سعدی در شیراز (۱۳۸۶)
@shekoftandaraftab

21.04.202520:50

«سعدی، استثناءِ منقطع، و تأثیرپذیری‌های احتمالی»

«استثناءِ منقطع» آرایه‌ای است معنایی که به‌‌رغم حضور در متونِ کهن، در سدهٔ اخیر شناسایی و ترفندهای زبانیِ آن در کتبِ بلاغی مطرح‌شده‌است. در این آرایه مستثنا از جنس مستثنامنه نیست و همین تفاوت در جنس، زیبایی می‌آفریند. در این بیت حافظ، "صراحیِ می ناب و سفینه‌ی غزل" (مستثنا) از جنس "رفیق" نیست؛ اما شاعر آن‌ها را "تنها" رفیقِ یکدلِ خود دانسته:

در این زمانه رفیق که خالی از خلل است
صراحی می ناب و سفینه‌ی غزل است

ازآن‌جا‌که جایی دیگر به کم‌و‌کیفِ ادبی و تاریخچهٔ شناساییِ این آرایه پرداختم،* این‌جا از تکرارِ آن نکات می‌پرهیزم. و تنها به این اشاره بسنده‌می‌کنم که اگرچه درخشان‌ترین نمونه‌های این آرایه را در آثارِ سعدی می‌توان‌یافت،:

_ کس از فتنه در پارس دیگر نشان
نبیند مگر قامتِ مهوشان

هرگز حسدنبردم بر منصبی و مالی
الّا بر آن‌که دارد با دلبری وصالی

اما این آرایه در آثارِ پیش از سعدی نیز پیشینه داشته‌است. نمونه‌را در بیتی از شاهنامه (در وصفِ دخترانِ شاهِ یمن و عروسانِ آیندهٔ فریدون) می‌خوانیم:
ابا تاج و با گنج نادیده‌رنج
مگر زلفشان دیده رنجِ شکنج

هدف از این یادداشت اما، حدس و احتمالی است دربارهٔ سرچشمه‌های تأثیرپذیریِ سعدی در توجه ویژه به این آرایه. گرچه در شعرِ شاعرانِ پیش‌از سعدی نیز به‌ندرت نمونه‌هایی از این آرایه را می‌توان‌یافت، اما تاآن‌جا‌که جستجوکرده‌ام پیش‌از سعدی این آرایه بیش‌ از هر دیوان و دفتری، در دیوانِ انوری و دیوانِ ظهیرالدینِ فاریابی نمونه‌هایی دارد. و جالب آن‌که این دو تن از شاعرانِ موردِ‌توجّه شیخِ شیراز نیز بوده‌اند. دربارهٔ توجّه سعدی به انوری، به‌ویژه زبان‌ورزی‌ها و بیانِ سهلِ‌ممتنعِ او، بسیار سخن‌گفته‌اند. یادآورمی‌شوم ظهیر نیز در زمرهٔ کسانی است که پژوهشگران به تأثیرپذیری‌های سعدی از او اشاره‌کرده‌اند و سیر و تکاملِ غزل عاشقانهٔ پیش‌از سعدی را به او، انوری و جمال‌الدینِ اصفهانی متّکی‌دانسته‌اند. ازهمین‌رو ظهیر را «واسطهٔ بینِ انوری و سعدی» خوانده‌اند (استاد سیروسِ شمیسا، سیرِ غزل در شعرِ فارسی، انتشاراتِ فردوس، چ چهارم، ۱۳۷۳، ص ۸۱؛ نیز صص ۷۵، ۷۷، ۱۳۲).

نمونه‌هایی از این آرایه در شعرِ انوری:

_ در بزمِ امل ز بخششِ تو
محروم ندیده جز ریا را
(دیوان، به‌کوششِ استاد مدرسِ رضوی، انتشاراتِ علمی و فرهنگی، چ پنجم، ۱۳۷۶، ج ۱، ص ۵).

_ ای یافته هرچه جُسته از گیتی
جز مثل که این یکی نمی‌یابی
(همان، ج ۱، ص ۴۵۲).

_ ز شِبه و مثل بعیدی، ازآن نیاری‌دید
به‌جز در آینه أمثال و جز در آب أشباه (همان، ج ۱، ص ۴۰۲).

ابیاتی از دیوانِ ظهیر:

_ تمتّعی که من از فضل در جهان دیدم
همان جفای پدر بود و سیلیِ استاد
(دیوانِ ظهیرالدینِ فاریابی، به‌تصحیحِ استاد امیرحسنِ یزدگردی، به‌اهتمامِ استاد اصغرِ دادبه، انتشاراتِ قطره، ۱۳۸۱، ص ۵۸).

_ دلی که از تفِ کینِ تو گرم شد روزی
به‌جز مفرّحِ تیغت نبود درمانش (همان، ص ۱۱۰).

_ به‌جز شماتت و یأسم نداد وعدهٔ تو
از‌آن‌سپس که دو ماهش گذشت از حاله (همان، ص ۲۲۱).

_ ای از تو بلند نامِ شاهنشاهی
بگرفته ز ماه دولتت تا ماهی
با عزمِ تو که آسمان به گَردش نرسد
جز فتح و ظفر که‌را رسد همراهی؟!
(همان، ۳۷۳).

به‌ویژه بنگرید به این بیتِ ظهیر:

به دَورِ او ز بس آثارِ عدل نتوان‌دید
مگر به زلفِ بتان نسبتِ ستمکاری! (همان، ص ۱۶۵)؛

و بسنجید آن را با این بیتِ مشهور از بوستانِ سعدی:

کس از فتنه در پارس دیگر نشان
نبیند مگر فتنهٔ مهوشان!

* مدخلِ "استثنا منقطع"، نوشته‌ این‌جانب، منتشرشده در: دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی، به سرویراستاریِ استاد بهاء‌الدینِ خرمشاهی، انتشاراتِ نخستان، ج ۱، صص ۱۵۲_۱۴۹).

احمدرضا بهرام‌پور
@shekoftandaraftab

21.04.202520:48

طنز در پند سعدی
نوشته‌ی دکتر حسین معصومی همدانی
مجله سعدی‌شناسی، پاییز ۱۳۹۹، شماره ۸
@shekoftandaraftab

21.04.202513:41

قطعه‌ای از بوستان سعدی
دکتر حسین معصومی همدانی

اول اردیبهشت‌ماه جلالی ؛ نمایشگاهی در نکوداشت شیخ شیرین‌سخن سعدی - (روز افتتاحیهٔ نمایشگاه، ۱ اردیبهشت ۱۳۹۶، گالری هپتا)
@shekoftandaraftab

21.04.202506:38

قبر شیخ سعدی و دروازهٔ کازران

گویند قبر شیخ سعدی در مکانی واقع است که چون برابر او روی دروازهٔ کازران پیداست. دراین اوقات شخصی از امراء زند که در شیراز مقام داشت روزی به تفرّج بر سر قبر شیخ آمد، بر میان قبر شیخ بنشست و پائی بر سر پا افکند متوجّه دیدن کازران بود در این اثناء گفت: کلّیّات شیخ را بیاورید تا تفأّل حال خود کنم چون گشود این شعر بر آمد:

گر بر سر کير ما نشینی
دروازهٔ کازران ببینی

بی اختیار آن شخص از روی قبر برخاسته به زیر آمد به گوشه ای خَجِل نشسته.

خزائن - ملّا احمد نراقی
به تصحیح حسن حسن زادهٔ آملی
@shekoftandaraftab

20.04.202515:34

زینت زنان و زینت مردان

روی زیبا و جامهٔ دیبا
عرق و عود و رنگ و بوی و هوس

این همه زینتِ زنان باشد
مرد را کیر و خایه زینت بس¹

_______________
1_در مجموعه های ادبی این قطعه را از شیخ سعدی دانسته اند.

💐🍃🍃@hazliatvahajviat

All posts

Advertised17 hours

06.04.202519:11ذوالنون

2.3K

Advertised1 day

05.04.202520:33نجیب مایل هروی

1.7K

More details

Records

21.04.202523:59

2.2KSubscribers

27.02.202523:59

200Citation index

10.02.202501:03

601Average views per post

10.02.202501:03

601Average views per ad post

11.03.202523:59

100.00%ER

10.02.202501:03

32.59%ERR

Growth

More details

Subscribers

Citation index

Avg views per post

Avg views per ad post

ERR

More details

Popular posts شکفتن در آفتاب

All posts

24.03.202522:13

دیوان مازندران

21.04.202521:55

مشتاق و پریشان

شعر: سعدی
آهنگ: علینقی وزیری
تنظیم‌: روح‌الله خالقی
خواننده‌‌‌: غلامحسین بنان
@shekoftandaraftab

16.04.202522:57

مثنوی با شما چه می‌کند؟

باور کنید که مثنوی و خصوصا دیوان شمس در شما یک جوشی رو برمی‌انگیزه، در درون شما یک تحولی رو پدیدار میآورد که دیگه دلتون میخواد از قفس خودتون بگریزید. مهم‌ترین خاصیت این کتاب این‌ست که وقتی شما مثنوی رو میخونید یا کنار یک ولی خدا مینشینید، شما گرم میشوید، قیامت در وجود شما پیدا میشه، معنایی غیر از این نداره. اگر کتابی با شما اینکار رو نکرد ، شما بدونید وقتتون رو حرام کردید، اما وقتی که یه بیت یه کسی، یک بیت از یک دیوانی در شما آتش زد آن‌موقع شما باید بدانید که با یک منبعی، مخزنی از آتش روبرو هستید که می‌تواند جان شما را بسوزاند.

دکتر عبدالکریم سروش
@shekoftandaraftab

Reposted from:

🪶انجمن شاهنامه‌خوانی هما (اشـه)

24.03.202520:57

۲۰۰ ساعت فایل صوتی شرح و خوانش دوره‌ی هشت جلدی شاهنامه، تصحیح استاد جلال خالقی مطلق.

۱)فایل پی‌دی‌اف منبع مطالعاتی(دوره‌ی هشت جلدی شاهنامه، تصحیح استاد جلال خالقی مطلق، چاپ نیویورک).

۲)جلد یکم(بخش اول)
دیباچه، گیومرت، هوشنگ، طهمورت، جمشید، ضحاک، فریدون.

۳)جلد یکم(بخش دوم)
(منوچهر، نوذر، زوطهماسب، کیقباد)

۴)جلد دوم(بخش اول)
پادشاهی کیکاوس(داستان جنگ مازندران، داستان جنگ هاماوران، داستان رستم و هفت گردان)

۵)جلد دوم(بخش دوم)
پادشاهی کیکاوس(داستان رستم و سهراب)

۶)جلد دوم(بخش سوم)
پادشاهی کیکاوس(داستان سیاوخش)

۷)جلد دوم(بخش چهارم)
پادشاهی کیکاوس(داستان کین سیاوخش، داستان رفتن گیو به ترکستان)

۸)جلد سوم(بخش یکم)
پادشاهی کیخسرو(داستان عرض کردن کیخسرو، داستان فرود سیاوخش)

۹)جلد سوم(بخش دوم)
پادشاهی کیخسرو(داستان کاموس کشانی)

۱۰)جلد سوم(بخش سوم)
پادشاهی کیخسرو(داستان رستم و اکوان دیو، داستان بیژن و منیژه)

۱۱)جلد چهارم(بخش اول)
پادشاهی کیخسرو(داستان رزم دوازده رخ)

@shahnamehferdowsiii

03.04.202522:34

گروهی از علما غلو کردند و گفتند: «ترجمه قرآن، قرآن باشد.» و این قول دور است از حقیقت، از بهر آن که نظم قرآن معجر است، و نظم ترجمه قرآن معجز نباشد. و آنچه از جنس معجزات نباشد، قرآن نباشد. و اگر ترجمه قرآن، قرآن بودی، بایستی تا ترجمه شعر نیز شعر بودی به هر عبارت که بودی. و چون این محال بُوَد، آن اولیتر که نباشد.

تاج التراجم فی تفسیر القرآن للاعاجم، جلد اول، ابوالمظفر شاهفوربن طاهر بن محمد اسفراینی، به تصحیح نجیب مایل هروی و علی اکبر الهی خراسانی
@shekoftandaraftab

21.04.202520:48

طنز در پند سعدی
نوشته‌ی دکتر حسین معصومی همدانی
مجله سعدی‌شناسی، پاییز ۱۳۹۹، شماره ۸
@shekoftandaraftab

24.03.202517:51

بخش اول از گفت‌وگوی سیدامیرحسین اصغری با دکتر ویلیام چیتیک به سال ۱۹۹۹

24.03.202517:51

بخش دوم از گفت‌وگوی سیدامیرحسین اصغری با دکتر ویلیام چیتیک به سال ۱۹۹۹

21.04.202522:27

Reposted from:

ذوالنون

04.04.202518:17

هو

قرآن عظيم است
و عظيم را جای عظيم بايد تا فرود آيد
و تو بس تنگ‌دلی.

عین‌القضات همدانی
نامه ها ، به‌نقل از خاصیت آینگی ص۴۳
@zonnoun

23.03.202501:33

خشم استاد بر شاگرد!
[مجتبی مینوی و محمدرضا شفیعی کدکنی]

”اینکه خانمی حاضر نشده است بنده را به شوهری خود قبول کند چرا باید باعث شود که من، جوجهٔ ضعیف، چندین صفحهٔ مجله‏ای را در مذمّت این و آن‏ و تهمت و افترای دو از انصاف نسبت به آشنایان و دوستان سیاه کنم؟

شفیعی مردی شریف است و دروغ نمی‏گوید، امّا شفیعی شاعرپیشه است و قوهٔ مخیله‏اش خوب کار می‏کند، امور را آن‏طور که می‏خواهد تعبیر می‏کند و جلوه می‏دهد، چنانکه کسی به او نمی‏تواند بگوید دروغ گفته‏‌ای. [...]

شفیعی تنها کسی نیست که آشنائی با افکار مولانا اخلاق او را پاکیزه نکرده است. پیش از او هم کسی بلکه کسانی دیگر شناخته‏ایم که سالها دم از تصوّف و مولوی‏‌شناسی می‏زدند و در باب مولانا و تصوف کتب نوشتند و از خلق و خوی مولانا ذره‏ای‏ بهره نبردند.

شفیعی در این مقاله خواسته است برساند که در زندگانی خود ورق تازه‏ای‏ باز کرده است و از کارهای گذشته چشم‏پوشیده، ولی همین مقاله مشت او را باز می‏کند. نویسندهٔ این اوراق عین همان مردی است که در محفل سخنرانی به نام‏ مولانا شاگردان خود را آورده بود که در میان سخنان او بجا و نابجا هی دست‏ بزنند. در این مقاله هم خودش از برای خودش هی دست زده است و هی بلندپروازی‏ کرده است. می‏خواهند تفسیر نیکلسن را بر مثنوی به فارسی ترجمه کند، اما نه‏ حالا، حتی تا پنج سال دیگر هم اگر انگلیسی درس بخواند، علم او کافی از برای‏ ترجمهٔ تفسیر مثنوی نیکلسن نیست.“

مجتبی مینوی - شفیعی عزیز و مدعای او
یغما سال بیست‌ و هشتم - تیر ۱۳۵۴
@shekoftandaraftab

21.04.202506:38

26.03.202513:05

شعر شیخ بهایی در وصف مثنوی مولانا
(آرامگاه مهرعلیشاه گیلانی، اسلام آباد پاکستان.)

من نميگويم كه آن عالیجناب
هست پيغمبر ولی دارد كتاب
مثنوی معنوی مولوی
هست قرآنی به لفظ پهلوی
مثنوی او چو قرآن مدل
هادی بعضی و بعضی را مضلّ

«اشارۀ بیت آخر به آیۀ شریفۀ:
فَإِنَّ اللَّهَ یُضلُّ من یشاء و یهدی من یشاء»

اشعار پایین سنگ مزار:
جز وجود مطلق و هستی پاک
هرچه آید در خیالت هست خاک
صورت ظاهر فنا گردد بدان
عالم معنی بماند جاودان
گفت المعنی هواللهُ شیخ دین
بحر معنی هاست ربُ العالمین
چون برآرم دم بالله الصّمد
چرخ نعرۀ لیتنی کُنتُ زند
اسم اعظم هست الله العظیم
جانِ جان و مُحیّ عِظمِ رَمیم

مرتضی رضوانفر
پژوهشگاه میراث فرهنگی
@shekoftandaraftab

03.04.202522:33

برخاستن موسیقی قرآن در شعر فارسی

تقریباً یقین دارم که دلیلِ اصلی نیامیختنِ شاهکارهای شعر عرب با آیات قرآنی، همین است که وزن عروضی و موسیقیِ خاص آن، در تعارض با ترتیل قرآنی قرار می‌گیرد و این در زبانِ عربی بسیار محسوس است و به اصطلاح توی ذوق می‌زند اما در زبان فارسی و شعر فارسی غیابِ ترتیل قرآنی آشکار نمی‌شود. به همین دلیل شاعران فارسی زبان از همان عهد محمد بن وصیف سیستانی که گفت:

«لِمَنِ المُلْک» بخواندی تو امیرا به یقین
با «قلیل الفئه» کِت داد وران لشکر کام

تا سنایی که گفت:

ای منزّه ذاتِ تو «عمّا یقولُ الظالمون»
گفت علمت جمله را «ما لم یکونوا یعلمون»

تا صفی‌علی‌شاه که در ستایش امام علی بن ابیطالب گفت:

به منکر و مکذّبش هر دو تن
قیل ادخلا النار مع الداخلین

تا مهدی اخوان ثالث که گفت:

کسی کاو در آید به دین خدا
بوَد یاورش کردگار قدیر

به روزِ جزا هم بوَد بی‌حساب
فَسوفَ یُحاسَب حساباً یسیر

همه آیات قرآنی را وارد شعر خود کرده‌اند و مسألهٔ غیاب ترتیل قرآنی را عیب نشمرده‌اند. بسیاری از شاهکارهای شعر فارسیِ امثال سنایی و عطار و مولانا و سعدی و حافظ و دیگر بزرگان آمیخته به اجزایی از آیات قرآن کریم است و خوانندهٔ فارسی زبان از آنها لذت هنری و موسیقیایی می‌بَرَد بی‌آنکه حساسیتی از خود نسبت به غیاب ترتیل قرآنی نشان دهد.

زبان شعر در نثر صوفیه - محمدرضا شفیعی کدکنی
@shekoftandaraftab

19.04.202500:31