نسبت به وایبی که ازتون می‌گیرم
عکس از اسلحه‌ای تقدیم‌تون کنم و قدرت ماورا طبیعی‌تون رو حدس بزنم.
ـپست ڪوتاه مشـخص ڪنید .
🐚 هـرچیــزی از سـریال‌هـای مورد علـاقه تـ .
ᨒ 𝗖𝗈𝗎𝗹𝖽 𝖨︎𝗍 𝖲︎𝗵𝗂𝗇︎𝖾 𝖣︎𝗼̈𝗐𝗇︎ 𝖧𝗲𝗋𝖾 𝖶︎𝗂𝗍𝗁︎ 𝗎 . ↺
آن روز، آسمان هم انگار با دلِ یونگی هم‌دست شده بود؛ ابری، گرفته و سرد. تمام اتفاقات از صبح، مانند تکه‌های شکسته‌ی یک آینه، ذهنش را زخمی‌تر از همیشه کرده بود. خیابان‌ها بی‌رحم و آدم‌ها بی‌اعتنا از کنارش عبور می‌کردند و او، گم‌شده در هیاهوی جهان، بی‌هدف قدم می‌زد.
در میانه‌ی آن سرگردانی، عطر شیرین و آرام‌بخشی از گوشه‌ی کوچه‌ای خاموش در مشامش پیچید. بویی که مثل نخی نامرئی، خسته‌ترین دل را هم به سمت خود می‌کشاند. بی‌آنکه بداند چرا، قدم‌های سنگینش او را به درِ یک شیرینی‌فروشی کوچک رساند؛ مغازه‌ای با پنجره‌های مه‌گرفته و نور زردی که گرمایش از پشت شیشه هم حس می‌شد.
در را که گشود، زنگ کوچک بالای در با صدای لطیفی نواخت و جهان بیرون، برای لحظه‌ای از او فاصله گرفت. جیمین، با آن لبخند مهربان و چشم‌های روشنش، پشت ویترین ایستاده بود و شیرینی‌های رنگارنگ را مثل جواهرات کوچکی در جعبه‌های ساده می‌چید.
یونگی با تردید، یکی از شیرینی‌های کوچک را انتخاب کرد و بی‌کلام روی صندلی گوشه‌ی مغازه نشست. اولین لقمه که به لب برد، مزه‌ی آن شیرینی مثل نغمه‌ای آرام در جانش پیچید؛ نه فقط شیرین، بلکه چیزی فراتر، چیزی که انگار، دردهای امروز را برای لحظه‌ای از خاطرش ربود.
جیمین که نگاه گمشده‌ی او را دید، آرام نزدیک شد و بی‌آنکه منتظر پرسشی بماند، گفت:
«طعمش با بقیه فرق داره، درسته؟»
یونگی کمی مکث کرد و با صدایی که هنوز ته‌مانده‌ی غم در آن موج می‌زد، پاسخ داد:
«انگار... یه چیزی تو این شیرینی هست که آدم رو آروم می‌کنه.»
جیمین با لبخند ملایم‌تری گفت:
«می‌دونی چرا این‌طوره؟ چون من همه‌ی شیرینی‌هامو با عشق درست می‌کنم. هر بار که خمیرشو ورز میدم، هر بار که تو فر می‌ذارمش، یه تکه از قلبم هم باهاش پخته میشه.»
یونگی سرش را کمی پایین انداخت، انگار که برای اولین بار بعد از مدت‌ها، چیزی جز تلخی روزگار را چشیده باشد. نگاهش را آرام به جیمین دوخت و لبخند محوی گوشه‌ی لب‌هایش نشست.
آن روز، شاید دنیا تغییر نکرد، اما در همان لحظه‌ی کوتاه، در آن مغازه‌ی کوچک و میان بوی شیرینی و صدای آرام جیمین، دلش اندکی سبک‌تر شد؛ و شاید، برای اولین بار در آن روز خاکستری، به زندگی کمی بیشتر ایمان آورد.
Be join in both channels🤩
یکم بریم بالاتر
نسبت به وایبی که ازتون می‌گیرم
عکس از اسلحه‌ای تقدیم‌تون کنم و قدرت ماورا طبیعی‌تون رو حدس بزنم.
ـپست ڪوتاه مشـخص ڪنید .
🐚 هـرچیــزی از سـریال‌هـای مورد علـاقه تـ .
ᨒ 𝗖𝗈𝗎𝗹𝖽 𝖨︎𝗍 𝖲︎𝗵𝗂𝗇︎𝖾 𝖣︎𝗼̈𝗐𝗇︎ 𝖧𝗲𝗋𝖾 𝖶︎𝗂𝗍𝗁︎ 𝗎 . ↺
آن روز، آسمان هم انگار با دلِ یونگی هم‌دست شده بود؛ ابری، گرفته و سرد. تمام اتفاقات از صبح، مانند تکه‌های شکسته‌ی یک آینه، ذهنش را زخمی‌تر از همیشه کرده بود. خیابان‌ها بی‌رحم و آدم‌ها بی‌اعتنا از کنارش عبور می‌کردند و او، گم‌شده در هیاهوی جهان، بی‌هدف قدم می‌زد.
در میانه‌ی آن سرگردانی، عطر شیرین و آرام‌بخشی از گوشه‌ی کوچه‌ای خاموش در مشامش پیچید. بویی که مثل نخی نامرئی، خسته‌ترین دل را هم به سمت خود می‌کشاند. بی‌آنکه بداند چرا، قدم‌های سنگینش او را به درِ یک شیرینی‌فروشی کوچک رساند؛ مغازه‌ای با پنجره‌های مه‌گرفته و نور زردی که گرمایش از پشت شیشه هم حس می‌شد.
در را که گشود، زنگ کوچک بالای در با صدای لطیفی نواخت و جهان بیرون، برای لحظه‌ای از او فاصله گرفت. جیمین، با آن لبخند مهربان و چشم‌های روشنش، پشت ویترین ایستاده بود و شیرینی‌های رنگارنگ را مثل جواهرات کوچکی در جعبه‌های ساده می‌چید.
یونگی با تردید، یکی از شیرینی‌های کوچک را انتخاب کرد و بی‌کلام روی صندلی گوشه‌ی مغازه نشست. اولین لقمه که به لب برد، مزه‌ی آن شیرینی مثل نغمه‌ای آرام در جانش پیچید؛ نه فقط شیرین، بلکه چیزی فراتر، چیزی که انگار، دردهای امروز را برای لحظه‌ای از خاطرش ربود.
جیمین که نگاه گمشده‌ی او را دید، آرام نزدیک شد و بی‌آنکه منتظر پرسشی بماند، گفت:
«طعمش با بقیه فرق داره، درسته؟»
یونگی کمی مکث کرد و با صدایی که هنوز ته‌مانده‌ی غم در آن موج می‌زد، پاسخ داد:
«انگار... یه چیزی تو این شیرینی هست که آدم رو آروم می‌کنه.»
جیمین با لبخند ملایم‌تری گفت:
«می‌دونی چرا این‌طوره؟ چون من همه‌ی شیرینی‌هامو با عشق درست می‌کنم. هر بار که خمیرشو ورز میدم، هر بار که تو فر می‌ذارمش، یه تکه از قلبم هم باهاش پخته میشه.»
یونگی سرش را کمی پایین انداخت، انگار که برای اولین بار بعد از مدت‌ها، چیزی جز تلخی روزگار را چشیده باشد. نگاهش را آرام به جیمین دوخت و لبخند محوی گوشه‌ی لب‌هایش نشست.
آن روز، شاید دنیا تغییر نکرد، اما در همان لحظه‌ی کوتاه، در آن مغازه‌ی کوچک و میان بوی شیرینی و صدای آرام جیمین، دلش اندکی سبک‌تر شد؛ و شاید، برای اولین بار در آن روز خاکستری، به زندگی کمی بیشتر ایمان آورد.
اومدی تگ بده
Be join in both channels🤩
یکم بریم بالاتر
اکانتم خالیه چنلای جدید و فیو جوین بشم و حمایتشون کنم.
جوین بودنتون چک میشه عزیزکرده هام.
