اࢪڪیـده‌ۍ خشڪ شـده ‌ ‌

وایب تقدیم می‌شه + پروموت
چنل جدید ببینم جوین می‌شم.

فوروارد کنید پر کنم ، جوین باشید الماس ها .

جوین باشید. | الان میزارم.

عدد بذارید فور می‌کنم

لطفاً اگر ابسنت رو چک می‌کنید، این پیام رو داخل چنل‌هاتون فور بزنید و آیدیتون رو قرار بدید تا فولدر بزنم، از چنلتون لفت ندم و متقابلاً ازتون حمایت کنم.

Limit: 48h

وایب تقدیم می‌شه + پروموت
متقابل میام کنارتون‌ .

سـلام، رفیق.
حالت چـطوره؟
زندگـے چطوره؟ بیا بریم سر اصل مطلب...
انگار دیگـہ نمےشـہ اسم این درد ممتد رو گذاشت زندگے.
شاید هم نـہ... شاید یڪم درد هم لازم باشـہ ڪہ بشـہ تنهایـے و با بغض سلانـہ سلانـہ خودت رو برسونی ڪافـہ و بنویسے... بنویسے و بنویسے؛ "مرد تنـها"ـے فرهاد رو گوش بدے و شیرینےِ ڪارامل‌ماڪیاتو از تلخےِ حال و روزت ڪم نڪنـہ.
با صداے بـےصدا اولین قطره‌هاے اشڪت روے گونـہ‌هات بچڪن و خاطراتت... چه‌قدر خاطره‌. چه خاطره‌هایـے ڪہ مثل غبار روے سینـہ‌ـت مےشینن و چـہ غبارهایـے که از پاڪ نشدن زیاد، سنگ مےشن روے ریـہ‌هات.
درست مثل جوونےاے ڪہ جوونے نبود و توے ڪوچـہ‌پس‌ڪوچـہ‌هاے مشجر عباس‌آباد و ترافیڪ بهشتے و زیرگذر تئاتر شهر گم شد. و نوجوونےاے ڪہ به افسردگے گذشت و رفت و پودر شد، مثل گل‌هاے خشڪ‌شده‌ے لاے ڪتاب.
بیست‌ودوے گیرڪرده توی کوچـہ‌ے هیفده؛ هیفده‌اے ڪہ دل پر از امیدش رو یـہ روز بارونی توے خیابون جا گذاشت و دلے ڪہ زیر بار حسرت لـہ شد، حسرتے ڪہ بےهدف توے خیابون‌ها ویراژ مےداد.
دیگـہ از چے بگم؟ از این بگم ڪہ چـہ زود و چـہ حیف، حیـف شدیم؟
چـہ زود گیتار دست‌هام رو ول ڪرد، چـہ زود رقص قلم روے ڪاغذ نگاهم رو ول ڪرد، چـہ زود بود براے این‌ڪـہ جوونے بره، صدام بره، و من ندونم چے بخونم.
دیگـہ از چے بگم؟ از ڪافـہ‌ے خلوت، دست‌هاے لرزونم، لاڪ مشڪےاے ڪہ پاڪ شده، خاڪستر سیـگار، خودڪاری که آخرهاشـہ و دردے ڪہ حتے با نوشتن تا قطره‌ے آخر جوهر خودڪارم هم آروم نشد.
مےگن وقتے مےتونے بزرگ بشے ڪہ یـہ سرے چیزها رو از دست بدے، من خودم رو از دست دادم، رفیق.
دیگه از چی بگم برات؟ این بار تو بگو.