جمهوری فلسفه و ادبیات

یکی از مهم‌ترین کارکردهای زبان اشاره یا ارجاع به اشیاء و هویاتی منفرد در جهان است. این کاری است که عمدتاً با الفاظی در زبان که به الفاظ مفرد مشهورند انجام می‌شود. الفاظ مفرد به سه‌ دستۀ نام‌های خاص (هم‌چون «ارسطو» و «تهران»)، وصف‌های معین (هم‌چون «مشهورترین شاگرد افلاطون» و «پایتخت ایران»)، و نمایه‌ای‌ها (هم‌چون «من» و «این‌جا») تقسیم‌بندی می‌شوند. هدف از نظریه‌های معناشناسی الفاظ مفرد توضیح کارکرد و نقش این گونه الفاظ در زبان (به‌عبارت‌دیگر، معنای آن‌ها) و تبیینِ سازوکاری است که یک لفظ مفرد متعلق به هریک از این دسته‌ها (یا کاربردی از آن) را دربارۀ شیئی معین می‌کند.