دورنمای اقتصاد
"دورنمای اقتصاد" رسانه اقتصادی اجتماعی مستقل ایران
https://ecoviews.ir/
https://ecoviews.ir/
TGlist rating
0
0
TypePublic
Verification
Not verifiedTrust
Not trustedLocation
LanguageOther
Channel creation dateFeb 21, 2018
Added to TGlist
Jan 21, 2025Linked chat
Subscribers
20 252
24 hours
60%Week
170.1%Month
550.3%
Citation index
0
Mentions10Shares on channels0Mentions on channels10
Average views per post
371
12 hours3120%24 hours371
6.5%48 hours3970%
Engagement rate (ER)
0.76%
Reposts0Comments0Reactions3
Engagement rate by reach (ERR)
0%
24 hours0%Week0%Month
0.26%
Average views per ad post
371
1 hour14940.16%1 – 4 hours19051.21%4 - 24 hours10026.95%
Total posts in 24 hours
2
Dynamic
2
Records
10.02.202511:53
20.3KSubscribers21.03.202523:59
1400Citation index03.04.202523:59
1.5KAverage views per post10.02.202521:24
1.2KAverage views per ad post25.03.202523:59
6.36%ER03.04.202523:59
7.48%ERRReposted from:
دورنمای اقتصاد
03.04.202502:31
🔵 اقتصاد بی‌وزن چیست و چگونه جهان را متحول کرده است؟
✳️ ثروت ایلان ماسک، مالک تسلا و اسپیس‌ایکس، در اوج خود به بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار رسید! برای درک این رقم کافی است بدانید این مقدار از کل بودجه سالانه برخی کشورهای بزرگ جهان بیشتر است. چگونه یک فرد میتواند چنین ثروتی انباشته کند؟ پاسخ در اقتصاد بی‌وزن نهفته است.
✳️ آمازون، غول تجارت الکترونیک، روزی تنها یک فروشنده کتاب آنلاین بود، بدون حتی یک کتابفروشی فیزیکی! امروز اما تقریباً هر چیزی را که تصور کنید می‌فروشد. اوبر بزرگ‌ترین سرویس حمل‌ونقل جهان است، بدون آنکه خودرویی داشته باشد. ایربی‌ان‌بی بزرگ‌ترین اجاره‌دهنده مسکن است، در حالی‌که مالک هیچ ملکی نیست. این‌ها نمونه‌های بارز اقتصاد بی‌وزن هستند: اقتصادی که نه بر دارایی‌های فیزیکی، بلکه بر اطلاعات و ارتباطات استوار است.
✳️ پروفسور دنی کوا، اقتصاددان مشهور، معتقد است در گذشته رشد اقتصادی با تولید فولاد، ماشین‌آلات سنگین و کالاهای فیزیکی سنجیده میشد، اما امروزه ارزش واقعی در داده‌ها، نرم‌افزارها و خدمات دیجیتال است. سهم فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در ارزش‌افزوده جهانی، امروز از بسیاری صنایع سنتی پیشی گرفته است.
✳️ گوگل بزرگ‌ترین شرکت تبلیغاتی جهان است، بدون آنکه یک بیلبورد فیزیکی داشته باشد. متا (فیس‌بوک) بزرگ‌ترین شبکه رسانه‌ای است، بدون تولید محتوای سنتی. نت‌فلیکس سینماها را متحول کرد، بدون سالن‌های سینمایی. همه این‌ها بر پایه اقتصاد بی‌وزن کار میکنند: کسب‌وکارهایی که وزن فیزیکی ندارند، اما ارزش آنها از بسیاری صنایع سنگین بیشتر است.
✳️ اما چرا برخی هنوز در اقتصاد "کلنگی" گیر کرده‌اند؟
در بسیاری از کشورها، مدیران و سیاستمداران ترجیح میدهند پروژه‌های فیزیکی مانند احداث جاده، بیمارستان یا پل را افتتاح کنند، چون ملموس هستند و رسانه‌ها آنها را پوشش میدهند. اما آیا این‌ها واقعاً اولویت‌های توسعه‌ای هستند؟ کشورداری کلنگی یعنی تمرکز بر پروژه‌های سنگین و پرهزینه، در حالی‌که زیرساخت‌های نرم (مانند قوانین، محیط کسب‌وکار و فناوری اطلاعات) نادیده گرفته می‌شوند.
✳️ کشورداری نسل جدید: دولت‌های هوشمند، اقتصاد بی‌وزن
دولت‌های پیشرو دیگر خود را درگیر ساخت بیمارستان و مدرسه نمی‌کنند، بلکه زیرساخت‌های دیجیتال و قوانین تسهیل‌کننده را فراهم میکنند تا بخش خصوصی این کارها را انجام دهد. استونی نمونه بارز این مدل است: دولتی که خدمات خود را کاملاً دیجیتالی کرده و اقتصادش بر پایه فناوری اطلاعات استوار است.
✳️ در زندگی شخصی: سرمایه‌گذاری کلنگی یا بی‌وزن؟
- آیا پول خود را صرف خانه، ماشین و کالاهای لوکس می‌کنید؟ (سرمایه‌گذاری کلنگی)
- یا روی مهارت‌های دیجیتال، شبکه‌سازی و برند شخصی سرمایه‌گذاری می‌کنید؟ (سرمایه‌گذاری بی‌وزن)
✳️ در مدیریت سازمانی: تولید با کارخانه یا بدون کارخانه؟
- آیا باید میلیاردها تومان صرف خرید ماشین‌آلات و تجهیزات کنیم؟
- یا می‌توان با پلتفرم‌های اشتراک‌گذاری، برون‌سپاری و فناوری‌های دیجیتال، ارزش آفرینی کرد؟
✳️ در سیاست‌گذاری اقتصادی: آیا دولت باید تاجر باشد؟
- آیا دولت باید مدرسه و بیمارستان بسازد؟
- یا باید قوانین شفاف، اینترنت پرسرعت و اکوسیستم استارت‌آپی ایجاد کند تا بخش خصوصی رشد کند؟
▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️
✅ رسانه اقتصادی-اجتماعی دورنمای اقتصاد
👇👇👇👇
@econviews
📸 اینستاگرام:
👇👇
https://www.instagram.com/econ.views
✳️ ثروت ایلان ماسک، مالک تسلا و اسپیس‌ایکس، در اوج خود به بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار رسید! برای درک این رقم کافی است بدانید این مقدار از کل بودجه سالانه برخی کشورهای بزرگ جهان بیشتر است. چگونه یک فرد میتواند چنین ثروتی انباشته کند؟ پاسخ در اقتصاد بی‌وزن نهفته است.
✳️ آمازون، غول تجارت الکترونیک، روزی تنها یک فروشنده کتاب آنلاین بود، بدون حتی یک کتابفروشی فیزیکی! امروز اما تقریباً هر چیزی را که تصور کنید می‌فروشد. اوبر بزرگ‌ترین سرویس حمل‌ونقل جهان است، بدون آنکه خودرویی داشته باشد. ایربی‌ان‌بی بزرگ‌ترین اجاره‌دهنده مسکن است، در حالی‌که مالک هیچ ملکی نیست. این‌ها نمونه‌های بارز اقتصاد بی‌وزن هستند: اقتصادی که نه بر دارایی‌های فیزیکی، بلکه بر اطلاعات و ارتباطات استوار است.
✳️ پروفسور دنی کوا، اقتصاددان مشهور، معتقد است در گذشته رشد اقتصادی با تولید فولاد، ماشین‌آلات سنگین و کالاهای فیزیکی سنجیده میشد، اما امروزه ارزش واقعی در داده‌ها، نرم‌افزارها و خدمات دیجیتال است. سهم فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در ارزش‌افزوده جهانی، امروز از بسیاری صنایع سنتی پیشی گرفته است.
✳️ گوگل بزرگ‌ترین شرکت تبلیغاتی جهان است، بدون آنکه یک بیلبورد فیزیکی داشته باشد. متا (فیس‌بوک) بزرگ‌ترین شبکه رسانه‌ای است، بدون تولید محتوای سنتی. نت‌فلیکس سینماها را متحول کرد، بدون سالن‌های سینمایی. همه این‌ها بر پایه اقتصاد بی‌وزن کار میکنند: کسب‌وکارهایی که وزن فیزیکی ندارند، اما ارزش آنها از بسیاری صنایع سنگین بیشتر است.
✳️ اما چرا برخی هنوز در اقتصاد "کلنگی" گیر کرده‌اند؟
در بسیاری از کشورها، مدیران و سیاستمداران ترجیح میدهند پروژه‌های فیزیکی مانند احداث جاده، بیمارستان یا پل را افتتاح کنند، چون ملموس هستند و رسانه‌ها آنها را پوشش میدهند. اما آیا این‌ها واقعاً اولویت‌های توسعه‌ای هستند؟ کشورداری کلنگی یعنی تمرکز بر پروژه‌های سنگین و پرهزینه، در حالی‌که زیرساخت‌های نرم (مانند قوانین، محیط کسب‌وکار و فناوری اطلاعات) نادیده گرفته می‌شوند.
✳️ کشورداری نسل جدید: دولت‌های هوشمند، اقتصاد بی‌وزن
دولت‌های پیشرو دیگر خود را درگیر ساخت بیمارستان و مدرسه نمی‌کنند، بلکه زیرساخت‌های دیجیتال و قوانین تسهیل‌کننده را فراهم میکنند تا بخش خصوصی این کارها را انجام دهد. استونی نمونه بارز این مدل است: دولتی که خدمات خود را کاملاً دیجیتالی کرده و اقتصادش بر پایه فناوری اطلاعات استوار است.
✳️ در زندگی شخصی: سرمایه‌گذاری کلنگی یا بی‌وزن؟
- آیا پول خود را صرف خانه، ماشین و کالاهای لوکس می‌کنید؟ (سرمایه‌گذاری کلنگی)
- یا روی مهارت‌های دیجیتال، شبکه‌سازی و برند شخصی سرمایه‌گذاری می‌کنید؟ (سرمایه‌گذاری بی‌وزن)
✳️ در مدیریت سازمانی: تولید با کارخانه یا بدون کارخانه؟
- آیا باید میلیاردها تومان صرف خرید ماشین‌آلات و تجهیزات کنیم؟
- یا می‌توان با پلتفرم‌های اشتراک‌گذاری، برون‌سپاری و فناوری‌های دیجیتال، ارزش آفرینی کرد؟
✳️ در سیاست‌گذاری اقتصادی: آیا دولت باید تاجر باشد؟
- آیا دولت باید مدرسه و بیمارستان بسازد؟
- یا باید قوانین شفاف، اینترنت پرسرعت و اکوسیستم استارت‌آپی ایجاد کند تا بخش خصوصی رشد کند؟
▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️
✅ رسانه اقتصادی-اجتماعی دورنمای اقتصاد
👇👇👇👇
@econviews
📸 اینستاگرام:
👇👇
https://www.instagram.com/econ.views
Reposted from:دورنمای اقتصاد
10.04.202514:35
8⃣ «#اقتصاد_در_یک_درس»، #هنری_هازلیت
✔️ ترفند طول دادن کار (مثال: محدود کردن ساعات کاری هفتگی)
🖋...متداولترین ترفند برای طول دادن کار، محدود کردن ساعات کاری هفتگی با هدف اجبار کارفرمایان به استخدام بیشتر و در نهایت اشتغال بیشتر است. در زمان نوشتن این کتاب طرحهای بسیاری برای رفع بیکاری با وضع قانون هفته ای سی ساعت کار (بجای چهل ساعت فعلی) وجود دارد.
این قانون دو حالت دارد:
1⃣حالت اول کاهش ساعات کار بدون تغییر در دستمزد ِساعتی کارگران است که بدین ترتیب اگر فرض کنیم کارگران اضافی بیکار با همان مهارت در هر فن و شغلی در دسترس باشد و کارآیی کارگران جدید کمتر از قبلی ها نباشد (که در غیر اینصورت با کاهش تولید مواجه خواهیم شد)، اتفاقی که رخ میدهد اینست که کارگران از پیش استخدام شده به کارگران جدید، یارانه پرداخت کرده اند. درآمد قدیمی ها یک چهارم کاهش می یابد هرچند اوقات فراغت بیشتری دارند اما این تامین اوقات فراغت با قیمت بالا به آنها تحمیل شده و از جیب آنها برای تامین شغل دیگران فداکاری زورکی شده.
2⃣ اما اتحادیه های کارگری هم خدا را میخواهند هم خرما را لذا حالت دوم رخ میدهد و کلیه پیشنهادات کاهش ساعت کار با افزایش دستمزد ساعتی همراه است بدین ترتیب هزینه تولید افزایش می یابد. افزایش هزینهٔ تولید در پی افزایش 33.33% دستمزد ساعتی، بسیار بیشتر از آن است که وضعیت موجود قیمتها، تولید و هزینه ها بتواند تحمل کند و منجر به نرخ بیکاری ای بسیار بیشتر از قبل خواهد شد: بنگاههای با کارایی کمتر از میدان کار کنار میروند و کارگران ناکارآمدتر شغلشان را از دست میدهند تولید در همه جا کاهش خواهد یافت.
❌ هزینهٔ بالاتر ِتولید و عرضهٔ کمیابتر، به افزایش قیمتها🔺 میل میکند بطوریکه کارگران با همان دستمزد اکنون میتوانند خرید کمتری انجام دهند. از سوی دیگر بیکاری ِافزایش یافته به کاهش تقاضا انجامیده و در نتیجه به سوی کاهش قیمتها 🔻سوق می یابد❗️ چیزی که در نهایت بر سر قیمت کالاها می آید به سیاستهای پولی اتخاذی بستگی دارد. اما اگر یک سیاست تورم پولی در پیش گرفته شود تا با افزایش قیمتها بتوان دستمزد ِساعتی بالاتر را پرداخت، این تنها سرپوشی برای کاهش نرخ دستمزدهای واقعی خواهد بود بطوریکه دستمزدها از منظر قدرت ِخرید به همان نرخ واقعی قبلی بازخواهد گشت در اینصورت نتیجهٔ کار، بازگشت به حالت اول است که قبلا بررسی اش کردیم.
✅خلاصه حامیان این ترفند و ترفندهای مشابه، تنها به اشتغالی که در اثر این سیاستها برای اشخاص و گروههای خاص فراهم میشود فکر میکنند نه منافع درازمدت همه گروهها. این ترفند بر این فرض نادرست متکی است که تنها مقدار ثابتی کار برای انجام دادن وجود دارد. خطایی بزرگتر از این قابل تصور نیست. مادام که انسان نیاز یا آرزوی ارضا نشده ای دارد که کار میتواند محقق سازد، محدودیتی برای مقدار کاری که باید انجام گیرد وجود ندارد. در اقتصاد مبادله ای امروزین بیشترین مقدار کار زمانی انجام خواهد گرفت که قیمتها، هزینه ها و دستمزدها در بهترین رابطه با یکدیگر باشند. چیستی این روابط را در فصول بعد بررسی خواهیم کرد.
🔸منبع: کانال بازار آزاد
✅ رسانه اقتصادی اجتماعی دورنمای اقتصاد
👇👇👇👇
@econviews
اینستاگرام:
https://www.instagram.com/econ.views
✔️ ترفند طول دادن کار (مثال: محدود کردن ساعات کاری هفتگی)
🖋...متداولترین ترفند برای طول دادن کار، محدود کردن ساعات کاری هفتگی با هدف اجبار کارفرمایان به استخدام بیشتر و در نهایت اشتغال بیشتر است. در زمان نوشتن این کتاب طرحهای بسیاری برای رفع بیکاری با وضع قانون هفته ای سی ساعت کار (بجای چهل ساعت فعلی) وجود دارد.
این قانون دو حالت دارد:
1⃣حالت اول کاهش ساعات کار بدون تغییر در دستمزد ِساعتی کارگران است که بدین ترتیب اگر فرض کنیم کارگران اضافی بیکار با همان مهارت در هر فن و شغلی در دسترس باشد و کارآیی کارگران جدید کمتر از قبلی ها نباشد (که در غیر اینصورت با کاهش تولید مواجه خواهیم شد)، اتفاقی که رخ میدهد اینست که کارگران از پیش استخدام شده به کارگران جدید، یارانه پرداخت کرده اند. درآمد قدیمی ها یک چهارم کاهش می یابد هرچند اوقات فراغت بیشتری دارند اما این تامین اوقات فراغت با قیمت بالا به آنها تحمیل شده و از جیب آنها برای تامین شغل دیگران فداکاری زورکی شده.
2⃣ اما اتحادیه های کارگری هم خدا را میخواهند هم خرما را لذا حالت دوم رخ میدهد و کلیه پیشنهادات کاهش ساعت کار با افزایش دستمزد ساعتی همراه است بدین ترتیب هزینه تولید افزایش می یابد. افزایش هزینهٔ تولید در پی افزایش 33.33% دستمزد ساعتی، بسیار بیشتر از آن است که وضعیت موجود قیمتها، تولید و هزینه ها بتواند تحمل کند و منجر به نرخ بیکاری ای بسیار بیشتر از قبل خواهد شد: بنگاههای با کارایی کمتر از میدان کار کنار میروند و کارگران ناکارآمدتر شغلشان را از دست میدهند تولید در همه جا کاهش خواهد یافت.
❌ هزینهٔ بالاتر ِتولید و عرضهٔ کمیابتر، به افزایش قیمتها🔺 میل میکند بطوریکه کارگران با همان دستمزد اکنون میتوانند خرید کمتری انجام دهند. از سوی دیگر بیکاری ِافزایش یافته به کاهش تقاضا انجامیده و در نتیجه به سوی کاهش قیمتها 🔻سوق می یابد❗️ چیزی که در نهایت بر سر قیمت کالاها می آید به سیاستهای پولی اتخاذی بستگی دارد. اما اگر یک سیاست تورم پولی در پیش گرفته شود تا با افزایش قیمتها بتوان دستمزد ِساعتی بالاتر را پرداخت، این تنها سرپوشی برای کاهش نرخ دستمزدهای واقعی خواهد بود بطوریکه دستمزدها از منظر قدرت ِخرید به همان نرخ واقعی قبلی بازخواهد گشت در اینصورت نتیجهٔ کار، بازگشت به حالت اول است که قبلا بررسی اش کردیم.
✅خلاصه حامیان این ترفند و ترفندهای مشابه، تنها به اشتغالی که در اثر این سیاستها برای اشخاص و گروههای خاص فراهم میشود فکر میکنند نه منافع درازمدت همه گروهها. این ترفند بر این فرض نادرست متکی است که تنها مقدار ثابتی کار برای انجام دادن وجود دارد. خطایی بزرگتر از این قابل تصور نیست. مادام که انسان نیاز یا آرزوی ارضا نشده ای دارد که کار میتواند محقق سازد، محدودیتی برای مقدار کاری که باید انجام گیرد وجود ندارد. در اقتصاد مبادله ای امروزین بیشترین مقدار کار زمانی انجام خواهد گرفت که قیمتها، هزینه ها و دستمزدها در بهترین رابطه با یکدیگر باشند. چیستی این روابط را در فصول بعد بررسی خواهیم کرد.
🔸منبع: کانال بازار آزاد
✅ رسانه اقتصادی اجتماعی دورنمای اقتصاد
👇👇👇👇
@econviews
اینستاگرام:
https://www.instagram.com/econ.views
History of channel changes
Log in to unlock more functionality.
