بُن (ابراهیم رنجبر)
13.04.202514:29
در دورۀ نخست دفتر اول اخلاق اسپینوزا، مفاهیم اساسی و اصطلاحت مهم و نیازمند توضیح را بررسی کردیم. در آنجا سعی کردیم اسپینوزا در متن و بطنِ فلسفۀ باروک بخوانیم و از او در مقام فیلسوفی باروکی پرده برداری کنیم. به همین سبب نو به نو به سراغ متون مهمی رفتیم در رنسانس، اواخر قرون وسطی و فلسفۀ عبرانی رفتیم که در تکوین فلسفۀ اسپینوزا تاثیری مستقیم داشتند. در دورۀ دوم اما در ضمن خوانش دفتر دوم و سوم کتاب اخلاق، به سراغ خوانش های جدید، خاصه در پنجاه سال گذشته می رویم و به ویژه نگاه خود را متوجه خوانشی می کنیم که ژیل دولوز از اسپینوزا به دست داده است.
08.04.202516:21
وان آیک
04.04.202512:46
در بخش نخست این دوره به بهانه مضامینی که در سفر پیدایش مطرح شده، به سراغ اسطوره‌ها، الهیات و فلسفه رفتیم، و اولا نشان دادیم که نسخه‌های لاتین، یونانی و عبری کتاب مقدس نه یک کتاب بلکه سه کتاب هستند و صرفا در ظاهر به هم شبیه‌اند و از طرفی سعی کردیم مایه‌های فکری خاص کتاب مقدس را واکاوی کنیم.
Reposted from:
مدرسه‌ی عالی مطالعات زبانی
22.03.202517:07
شرح درس دوره‌ی
متن‌خوانی رسالهی دربارهی منشأ زبان
نوشته‌ی ژان-ژاک روسو
دکتر ابراهیم رنجبر
شنبه‌ها؛ ۱۷:۳۰-۱۶
شروع دوره از ۱۶ فروردین ۱۴۰۴
(۵ جلسه)
ژان-ژاک روسو در رسالهی «رساله‌ای دربارهی منشأ زبان» (Essai sur l'origine des langues) دیدگاهی منحصربه‌فرد دربارهی منشأ و تکامل زبان ارائه می‌دهد. او در این اثر برخلاف بسیاری از فلاسفه‌‌ی هم‌عصر خود که زبان را صرفاً ابزاری برای بیان نیازهای عملی و عقلانی می‌دانستند، بر جنبه‌های احساسی و عاطفی زبان تأکید می‌کند. روسو معتقد است که زبان در ابتدا نه برای بیان نیازهای مادی یا عقلانی، بلکه برای بیان احساسات و عواطف انسان‌ها به وجود آمده است. او استدلال می‌کند که نخستین کلمات انسان‌ها از احساسات شدید مانند ترس، عشق، خشم یا شادی نشئت گرفته‌اند. به عبارت دیگر، زبان ابتدا بیشتر شبیه به موسیقی و آواز بوده و جنبه‌ی شاعرانه و احساسی داشته است. به باور او زبان در طول زمان از حالت احساسی و موسیقیایی اولیه به سمت انتزاعی‌تر و عقلانی‌تر شدن حرکت کرده است. او این تحول را همزمان با پیشرفت تمدن و فاصله گرفتن انسان از حالت طبیعی اولیه می‌داند. به نظر او، زبان مدرن بیشتر به ابزاری برای تفکر منطقی و ارتباطات پیچیده تبدیل شده و این تحول باعث از دست رفتن بخشی از غنای احساسی و شاعرانه‌ی زبان اولیه شده است. روسو در این رساله نیز مانند دیگر آثار خود، به انتقاد از پیشرفت تمدن و تأثیرات منفی آن بر زندگی طبیعی انسان می‌پردازد. او معتقد است که با پیشرفت تمدن، زبان نیز از حالت طبیعی و احساسی خود فاصله گرفته و به ابزاری سرد و مکانیکی تبدیل شده است. این تحول به نظر او باعث از دست رفتن صمیمیت و ارتباط عمیق‌تر بین انسان‌ها شده است. در این درس‌گفتارها به شرح و بسط این ایده‌ها خواهیم پرداخت و نشان می‌دهیم که آیا دیدگاه روسو هنوز برای ما معنایی دارد؟ اگر همچون روسو به زبان نگاه کنیم، چه می‌شود؟ اساساً چه چیزی او را بر این داشت که چنین رساله‌ای بنویسد و این رساله نسبت به دیگر رساله‌های مربوط به منشأ زبان چگونه جایگاهی دارد؟ دیدگاه روسو با نظرگاه لاک که زبان را ابزار می‌داند یا دیدگاه‌های دیگری که به نظر جان لاک شبیه‌اند و از آرای او نشأت گرفته‌اند، چه خواهد کرد؟ این پرسش‌ها و پرسش‌های بسیار دیگری، مانند نسبت رسالهی روسو با رسالهی مهم هردر، در این درس‌گفتار مطرح خواهند شد و گام‌به‌گام مضامین رسالهی روسو را از ابتدا تا انتها بررسی خواهیم کرد.
برای ثبت‌نام لطفاً در واتس‌اپ پیام بگذارید:
۰۹۱۹۸۸۸۲۵۸۹
مدرسه‌ی عالی مطالعات زبانی
@languagestudies1403
متن‌خوانی رسالهی دربارهی منشأ زبان
نوشته‌ی ژان-ژاک روسو
دکتر ابراهیم رنجبر
شنبه‌ها؛ ۱۷:۳۰-۱۶
شروع دوره از ۱۶ فروردین ۱۴۰۴
(۵ جلسه)
ژان-ژاک روسو در رسالهی «رساله‌ای دربارهی منشأ زبان» (Essai sur l'origine des langues) دیدگاهی منحصربه‌فرد دربارهی منشأ و تکامل زبان ارائه می‌دهد. او در این اثر برخلاف بسیاری از فلاسفه‌‌ی هم‌عصر خود که زبان را صرفاً ابزاری برای بیان نیازهای عملی و عقلانی می‌دانستند، بر جنبه‌های احساسی و عاطفی زبان تأکید می‌کند. روسو معتقد است که زبان در ابتدا نه برای بیان نیازهای مادی یا عقلانی، بلکه برای بیان احساسات و عواطف انسان‌ها به وجود آمده است. او استدلال می‌کند که نخستین کلمات انسان‌ها از احساسات شدید مانند ترس، عشق، خشم یا شادی نشئت گرفته‌اند. به عبارت دیگر، زبان ابتدا بیشتر شبیه به موسیقی و آواز بوده و جنبه‌ی شاعرانه و احساسی داشته است. به باور او زبان در طول زمان از حالت احساسی و موسیقیایی اولیه به سمت انتزاعی‌تر و عقلانی‌تر شدن حرکت کرده است. او این تحول را همزمان با پیشرفت تمدن و فاصله گرفتن انسان از حالت طبیعی اولیه می‌داند. به نظر او، زبان مدرن بیشتر به ابزاری برای تفکر منطقی و ارتباطات پیچیده تبدیل شده و این تحول باعث از دست رفتن بخشی از غنای احساسی و شاعرانه‌ی زبان اولیه شده است. روسو در این رساله نیز مانند دیگر آثار خود، به انتقاد از پیشرفت تمدن و تأثیرات منفی آن بر زندگی طبیعی انسان می‌پردازد. او معتقد است که با پیشرفت تمدن، زبان نیز از حالت طبیعی و احساسی خود فاصله گرفته و به ابزاری سرد و مکانیکی تبدیل شده است. این تحول به نظر او باعث از دست رفتن صمیمیت و ارتباط عمیق‌تر بین انسان‌ها شده است. در این درس‌گفتارها به شرح و بسط این ایده‌ها خواهیم پرداخت و نشان می‌دهیم که آیا دیدگاه روسو هنوز برای ما معنایی دارد؟ اگر همچون روسو به زبان نگاه کنیم، چه می‌شود؟ اساساً چه چیزی او را بر این داشت که چنین رساله‌ای بنویسد و این رساله نسبت به دیگر رساله‌های مربوط به منشأ زبان چگونه جایگاهی دارد؟ دیدگاه روسو با نظرگاه لاک که زبان را ابزار می‌داند یا دیدگاه‌های دیگری که به نظر جان لاک شبیه‌اند و از آرای او نشأت گرفته‌اند، چه خواهد کرد؟ این پرسش‌ها و پرسش‌های بسیار دیگری، مانند نسبت رسالهی روسو با رسالهی مهم هردر، در این درس‌گفتار مطرح خواهند شد و گام‌به‌گام مضامین رسالهی روسو را از ابتدا تا انتها بررسی خواهیم کرد.
برای ثبت‌نام لطفاً در واتس‌اپ پیام بگذارید:
۰۹۱۹۸۸۸۲۵۸۹
مدرسه‌ی عالی مطالعات زبانی
@languagestudies1403
Shown 1 - 4 of 4
Log in to unlock more functionality.