گاهی حس می‌کنم قلبم هنوز می‌تپد،
اما نه برای زندگی...برای تو.
مثل قویی سیاه، در دل تاریک‌ترین شب، آخرین رقصم را برای تو اجرا می‌کنم؛
رقصی بی‌صدا، بر صحنه‌ای که تنها نگاه تو روشنش می‌کند.
با هر تپش، با هر لرزشِ خاموش،
تو را صدا می‌زنم؛
تو را، که در اعماق من ریشه کردی،
مثل نغمه‌ای گمشده میان سکوت،
مثل آخرین آتشی که پیش از خاموشی، به نام تو شعله می‌کشد.
آرام آرام، میان سایه‌ها محو می‌شوم؛
در سکوت، در شکستن، در فرو ریختنِ بی‌صدا...
اما تو هنوز می‌درخشی،
مثل تپشی که نمی‌خواهد بمیرم.
اگر روزی قلبم دیگر نجنگید،
اگر تپش‌هایم در تاریکی گم شدند،
بدان...
پایانم، با نام تو، مقدس شد.
چون تو، آخرین آهنگ منی؛ و من، قویِ سیاهی که برای تو تا آخرین نفسش می‌رقصد.
رقصیدم در تاریکی، تا عشق تو را میان شکستنم جا بدهم.