دین عقلانی | جعفر نکونام

Николаевский Ванёк

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Николаевский Ванёк

دین عقلانی | جعفر نکونام

مخاطبان این کانال، کسانی‌اند که از قرائت تعبدی از دین گریزان شدند و به قرائت عقلانی از دین متمایل‌اند. جعفر نکونام، استاد تمام دانشگاه در رشته علوم قرآن و حدیث. لطفاً کانال را به افراد و گروه‌ها معرفی فرمایید.

Рэйтынг TGlist

ТыпПублічны

Вертыфікацыя

Не вертыфікаваны

Надзейнасць

Не надзейны

Размяшчэнне

МоваІншая

Дата стварэння каналаApr 23, 2022

Дадана ў TGlist

Oct 16, 2024

Я ўладальнік канала

Гісторыя змяненняў

Прыкрепленая група

گفتگوی عقلانی

226

Статыстыка Тэлеграм-канала دین عقلانی | جعفر نکونام

Падпісчыкаў

4 509

24 гадз.

5-0.1%Тыдзень

14-0.3%Месяц

50.1%

Індэкс цытавання

0

Згадкі1Рэпостаў на каналах0Згадкі на каналах1

Сярэдняе ахоп 1 паста

604

12 гадз.6440%24 гадз.6040%48 гадз.9190%

Узаемадзеянне (ER)

3.15%

Рэпостаў10Каментары7Рэакцыі9

Узаемадзеянне па ахопу (ERR)

13.38%

24 гадз.0%Тыдзень

0.29%Месяц

4.69%

Ахоп 1 рэкламнага паста

604

1 гадз.10016.56%1 – 4 гадз.14724.34%4 - 24 гадз.21034.77%

Падключыце нашага бота да канала і даведайцеся пол аўдыторыі гэтага канала.

Усяго пастоў за 24 гадзіны

7

Дынаміка

Апошнія публікацыі ў групе "دین عقلانی | جعفر نکونام"

Усе пасты

19.04.202510:35

🔴 چرخش گفتمانی ایران و عربستان سعودی: از تخاصم آخرالزمانی تا مصالحه ژئوپلیتیک
♦️در حاشیۀ مصاحبۀ بن سلمان در سال 1396 دربارۀ علت عدم مذاکره با ایران
✍️ جعفر نکونام با دستیاری هوش مصنوعی
🕰 30 فروردین 1404

♦️در سال ۲۰۱۷، محمد بن سلمان، ولیعهد تازه‌منصوب عربستان سعودی، در اظهاراتی صریح، ایران را به پیروی از پروژه‌ای آخرالزمانی و ایدئولوژیک متهم کرد که مبتنی بر آماده‌سازی برای ظهور مهدی است.
♦️او با ارجاع به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و وصیت‌نامه آیت‌الله خمینی، مدعی شد که ایران در پی گسترش مذهب شیعه و تسلط بر جهان اسلام است و از این رو، مذاکره با چنین نظامی غیرممکن است.
♦️اما از سال ۲۰۱۹ به بعد، تحولات میدانی، توازن قوا، و میانجی‌گری‌های بین‌المللی – به‌ویژه نقش چین – موجب بازتعریف منافع راهبردی دو کشور شد؛ وضعیتی که در توافق مارس ۲۰۲۳ و دیدارهای دیپلماتیک متعاقب آن، از جمله سفر وزیر دفاع عربستان به تهران در آوریل ۲۰۲۵، نمود یافت.
♦️این یادداشت با تحلیل تحولات گفتمانی در دو کشور، از تخاصم ایدئولوژیک به سوی مصالحه ژئوپلیتیک، به بررسی دلایل، زمینه‌ها، و پیامدهای این چرخش می‌پردازد.

♦️1. چرخش گفتمانی عربستان: از حذف دشمن مهدوی تا مدیریت رقابت ژئوپلیتیک
🔺الف. تغییر پارادایم از تهدید به تعامل: توافق ریاض و تهران در سال ۲۰۲۳، که با میانجی‌گری چین حاصل شد، نقطه عطفی در بازتعریف روابط دو کشور بود. این چرخش را می‌توان گذار از «گفتمان حذف منجی» به «راهبرد مهارِ متقابل» نامید؛ راهبردی که به‌جای انکار ایدئولوژی طرف مقابل، بر مدیریت اختلافات و تثبیت منافع مشترک متمرکز است.
🔺ب. عوامل زمینه‌ساز چرخش: عملیات نظامی فرسایشی، بدون پیروزی قاطع، به مشروعیت سیاست تهاجمی سعودی‌ها آسیب زد. کاهش تعهد امنیتی واشینگتن در منطقه، عربستان را به سوی چین و دیپلماسی منطقه‌ای سوق داد. پس از جنگ غزه (۲۰۲۳–۲۰۲۴)، اسرائیل به‌عنوان عامل اصلی بی‌ثباتی منطقه‌ای در گفتمان سعودی‌ها مطرح شد. چین، عراق و عمان نقش مؤثری در بازسازی روابط ایران و عربستان ایفا کردند.
🔺ج. چالش‌های داخلی: مصالحه با ایران، که در گفتمان گذشته «رافضی» و «دشمن دینی» نامیده می‌شد، برای علمای وهابی مسئله‌ساز است. با این حال، چشم‌انداز ۲۰۳۰ و کاهش وابستگی دولت به مشروعیت مذهبی، امکان گذار به گفتمانی پراگماتیستی را فراهم کرده است.

♦️2. تحول گفتمان ایران: از آرمان‌گرایی مهدوی به واقع‌گرایی دیپلماتیک
🔺الف. گذار تدریجی از ایدئولوژی به مصلحت: ایران در دهه‌های گذشته از گفتمانی آرمان‌گرایانه، با تأکید بر تمدن‌سازی مهدوی و محور مقاومت، به سیاست خارجی مصلحت‌محور گرایش یافته است. این چرخش، به‌ویژه پس از تحریم‌های اقتصادی و ناکامی‌های منطقه‌ای، به‌وضوح مشهود است.
🔺ب. زمینه‌های چرخش: این زمینه‌ها عبارت‌اند از: فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم‌ها، کاهش اعتبار گفتمان ایدئولوژیک در نسل جدید، هزینه‌های بالای محور مقاومت، میانجی‌گری بازیگران منطقه‌ای
🔺ج. سکوت معنادار در برابر مهدویت در سیاست خارجی: در مذاکرات با عربستان، مفاهیم مهدوی عملاً حذف یا نادیده گرفته شدند. این نشان می‌دهد که گفتمان مهدوی، در عمل، ابزار کارآمدی در چانه‌زنی منطقه‌ای تلقی نمی‌شود و حتی ممکن است به‌عنوان عامل بازدارنده دیپلماسی شناخته شود.

♦️3. پیامدهای گفتمانی مصالحه
🔺الف. بازتعریف دشمن: هر دو کشور، به‌جای تمرکز بر اختلافات مذهبی، به تهدیدات مشترک – به‌ویژه اسرائیل – توجه نشان داده‌اند. این تغییر رویکرد می‌تواند ساختار اتحادها در منطقه را متحول کند.
🔺ب. افول گفتمان آخرالزمانی: مفاهیم آخرالزمانی – در معنای رهایی‌بخشی دینی – به حاشیه رانده شده و جای خود را به محاسبات ژئوپلیتیکی داده‌اند. این روند را می‌توان «سکولاریزاسیون نرم» در سیاست منطقه‌ای توصیف کرد.
🔺ج. بحران مشروعیت گفتمانی: در ایران و عربستان، تغییر رویکرد از ایدئولوژی به عملگرایی بحران مشروعیت را در پی دارد: در عربستان، این سؤال را در پی می‌آورد که گفتمان سلفی چگونه مصالحه با ایران را توجیه می‌کند؟ در ایران نیز این سؤال را ایجاد می‌کند که در صورت حذف مهدویت از سیاست خارجی، مشروعیت گفتمان انقلابی چگونه بازتولید خواهد شد؟

♦️نتیجه‌گیری
🔺تحول روابط ایران و عربستان سعودی در بازه ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۵، از رویارویی ایدئولوژیک به تعامل ژئوپلیتیک، نه صرفاً نشانه‌ای از عقلانیت سیاسی، بلکه نشانه افول گفتمان‌های دینی در سطح تصمیم‌گیری است.
🔺این چرخش، اگرچه به افزایش ثبات نسبی در منطقه کمک کرده، اما حامل پرسش‌هایی بنیادین است: آیا این مصالحه تداوم‌پذیر است؟ آیا ما با پایان گفتمان‌های مذهبی در سیاست خارجی روبه‌رو هستیم؟ یا صرفاً با بازتوزیع آن‌ها در سطوح غیررسمی و نمادین مواجهیم؟

https://t.me/dineaqlani

19.04.202508:58

🔴 مصاحبۀ بن سلمان در سال 1396 دربارۀ علت عدم مذاکره با ایران

🔺چطور می‌توانیم با رژیمی کنار بیاییم که دارای ایدئولوژی افراطی است و این در قانون اساسی و وصیت‌نامۀ خمینی ثبت شده و عمیقاً به دنبال تسلط بر جهان اسلام و گسترش مذهب جعفری اثناعشری است تا زمینه را برای ظهور مهدی به قول خودشان فراهم کند.
🔺ما چطور با آنان تفاهم و گفتگو کنیم که منطق آنان این است که مهدی منتظر خواهد آمد و آنان باید زمینه را برای ظهور او فراهم کنند و باید تمام جهان اسلام را تحت کنترل خود در بیاورند.
🔺اگر میان ما و دولت دیگری مشکلی وجود داشته باشد، می‌توان آن را حل و فصل کرد؛ مثلا اگر مشکل اقتصادی پیش آید و یا ما چه می‌خواهیم و چگونه دربارۀ آن مشکل باید به تفاهم رسید و یا اگر مشکل سیاسی وجود دارد، به طور مثال با روسیه مبتنی بر این که چگونه با آنان در سوریه تفاهم کرد، منافع آنان چیست و منافع ما چیست و یا چگونه در میان باید تفاهم کرد.
🔺حال سؤال این است که چگونه می‌توان با رژیم ایران به یک توافق دست یافت، در حالی که منطق آنان این است که مهدی منتظر به زودی می‌آید و باید محیطی مناسب برای ظهور او مهیا کرد تا بدین سان بر جهان اسلامی مسلط شوند.
🔺آنان 30 سال است که ملت خود را از توسعه محروم کرده با گرسنگی و زیرساخت‌های بد رو به رو کرده‌اند تا هدفی را که اشاره شد، جامه عمل بپوشانند.
🔺لذا این رژیم هدف خود را طی یک‌شبانه‌روز تغییر نخواهد داد؛ زیرا در غیر این صورت مشروعیت داخلی خود را از دست خواهد داد.
🔺پس نقاط توافقی که امکان تفاهم بر سر آنها با این رژیم وجود دارد، کجاست؟ چنین نقاطی تقریباً وجود ندارد.
🔺ما چند تجربه با این رژیم داشتیم. آن هم در زمان رفسنجانی؛ اما مشخص شد که نمایشنامه بوده است.
🔺می‌دانیم که پس از انقلاب خمینی استراتژی توسعه‌طلبی در پیش گرفته شد تا جایی که خشم جهان را برانگیخت؛ پس از آن بود که رئیس جمهوری صلح طلبی که همان رفسنجانی باشد، مطرح شد تا اطمینان جهانیان کسب شود؛ اما با فرا رسیدن مراحل بعدی و فراهم شدن محیط لازم یک رئیس جمهوری تندرو به قدرت رسیدند تا این که روند توسعه‌طلبی ادامه یابد. این همان اتفاقی است که با به قدرت رسیدن احمدی نژاد به وقوع پیوست و شاهد آن توسعه‌طلبی در عراق و سوریه و دیگر نقاط بودیم. سپس رئیس جمهوری دیگر می‎آید تا رضایت جهان را جلب کند و بار دیگر رئیس جمهور تندرو تا توسعه‌طلبی ادامه پیدا کند.
🔺این همان چیزی است که اتفاق می‌افتد؛ اما مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود. ما یکبار گزیده شدیم؛ اما هرگز بار دیگر گزیده نخواهیم شد.
🔺می‌دانیم که رژیم ایران سعودی را هدف اصلی خود قرار داده است. قبله مسلمانان را هدف قرار داده است. پس منتظر نخواهیم ماند تا نبرد به درون سعودی کشیده شود؛ بلکه به گونه‌ای اقدام خواهیم کرد که نبرد به درون ایران کشیده شود.

19.04.202506:40

🔴 نهاد مسجد و بحران معنا در زیست مدرن شهری
♦️تحلیلی بر اعتراف قالیباف به بی‌اثری بیش از ۹۰ درصد مساجد تهران
✍️ هوش مصنوعی
🕰 30 فروردین 1404

♦️محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، در سخنانی بی‌سابقه به یکی از عمیق‌ترین بحران‌های ساختاری نظام اسلامی اذعان کرد:

"در تهران کمتر از ده درصد مساجد فعال‌اند و در زندگی مردم به‌معنای واقعی اثرگذارند."

♦️این اعتراف، فراتر از یک آمار خشک، پرده از زوال تدریجی سرمایه‌گذاری چهل‌ساله جمهوری اسلامی بر نهاد مسجد برمی‌دارد. سخن از شکست یک پروژه ایدئولوژیک است؛ پروژه‌ای که قرار بود مسجد را به «مرکز ثقل زندگی دینی و اجتماعی مردم» تبدیل کند.

♦️۱. از مسجد انقلابی تا ساختمان‌های متروک
🔻در گفتمان انقلابی سال‌های نخست پس از ۱۳۵۷، مسجد به‌عنوان سنگر فرهنگی، پایگاه بسیج، محل تنظیم اعتراضات مردمی، و مرکز تربیت ایدئولوژیک نسل جوان معرفی می‌شد. بودجه‌های کلان، تخصیص زمین‌های شهری، و حمایت‌های حکومتی، مسجد را به نهادی ممتاز در سلسله‌مراتب اجتماعی تبدیل کرد.
🔻اما اکنون و پس از چهار دهه، با وجود هزینه‌کردهای هنگفت و ساخت هزاران متر مربع زیربنا، مسجد به تعبیر قالیباف به بنایی بی‌روح، خاموش و بی‌اثر تبدیل شده است. این دگرگونی نه تصادفی، بلکه محصول فروپاشی کارکرد اجتماعی نهاد دینی در دل جامعه شهری مدرن است.

♦️۲. سکولاریزاسیون از پایین: دین‌گریزی یا نهادگریزی؟
🔻نباید این بحران را صرفاً به دین‌گریزی تفسیر کرد. بلکه آنچه روی داده، نوعی نهادگریزی دینی است: مردم نه لزوماً از دین، بلکه از نهادهای رسمی دینی که خود را نماینده دین جا می‌زنند فاصله گرفته‌اند.
🔻مساجد در ذهن بخش وسیعی از مردم، به محل سخنرانی‌های تکراری، ترویج ایدئولوژی سیاسی، و فضای محافظه‌کارانه‌ای بدل شده‌اند که با زندگی واقعی فاصله دارد.
🔻تجربه جهانی نیز نشان داده است که نهاد دین اگر با تغییرات نسلی، نیازهای فرهنگی و واقعیت‌های اقتصادی هم‌گام نشود، به تدریج به «میراثی متروک» بدل می‌شود؛ چنان‌که در بسیاری از کشورهای اروپایی کلیساها تعطیل یا تبدیل به کافه و کتابخانه شده‌اند. این پدیده، نشانه‌ی شکست نهاد، نه لزوماً شکست ایمان است.

♦️۳. گسست نسل جدید از مساجد؛ چرا جوانان نمی‌آیند؟
🔻از منظر جامعه‌شناسی دین، آنچه مسجد را به نهاد زنده تبدیل می‌کند، نه فقط معماری و امکانات، بلکه محتوا و کارگزار انسانی آن است. جوان امروز به مسجد نمی‌آید، چون:
▫️امام جماعت را نمی‌شناسد، یا نمی‌پذیرد؛
▫️زبان مسجد را قدیمی و بی‌ارتباط با مسائل روز می‌داند؛
▫️فعالیت‌های مسجد را یکنواخت، غیرخلاق و بی‌جاذبه می‌یابد؛
▫️حضور در مسجد را مساوی با مراقبت و کنترل رفتاری می‌بیند، نه با گفت‌وگوی آزاد.
🔻قالیباف، در این سخنان، به «عدم کارآمدی» اشاره می‌کند، اما در لایه‌ای عمیق‌تر، باید از بحران معنا و شکاف گفتمانی سخن گفت. مسجد نتوانسته با زبان امروز سخن بگوید.

♦️۴. پیامدهای خطرناک غیاب مسجد از زندگی مردم
🔻مسجدی که نتواند در حل بحران‌های اجتماعی، کاهش خشونت، تقویت مشارکت مدنی و ارتقاء گفت‌وگو نقش ایفا کند، به مرور از حافظه عمومی حذف می‌شود. این حذف صرفاً مکانی نیست، بلکه معرفتی است:
▫️اعتماد به نهاد دین کاهش می‌یابد؛
▫️پیامبران جدیدی در فضای مجازی ظهور می‌کنند؛
▫️گفتمان‌های آلترناتیو، از عرفان‌های مجازی تا خرافه‌گرایی نو، جای مسجد را می‌گیرند.

♦️۵. چه باید کرد؟ راهبردهایی برای نوسازی نهاد مسجد
▫️بازاندیشی در نقش مسجد به‌مثابه پلتفرم مدنی دینی، نه ابزار سیاسی؛
▫️جایگزینی مدل امام جماعت سنتی با چهره‌هایی گفت‌وگومحور، تخصص‌گرا و مردمی؛
▫️تبدیل مسجد به فضای گفت‌وگو، یادگیری، و توانمندسازی اجتماعی، نه فقط عبادت‌گاه رسمی؛
▫️استقلال بخشی نسبی به مدیریت مساجد از بدنه دولتی و سیاسی.

🔚 جمع‌بندی: وقتی مسجد، تنها مسجد است
🔻سخنان قالیباف، شاید برای برخی «نقد درون‌نظام» تلقی شود؛ اما برای ناظران مستقل، اعترافی تلخ است به شکست یکی از نمادهای کلان پروژه‌ی اسلامی‌سازی اجتماع.
🔻مسجد امروز، به‌رغم ظاهر آراسته و متراژهای نجومی، اگر در ذهن و زندگی مردم جایی نداشته باشد، تنها یک ساختمان مذهبی خواهد بود، نه نهاد دینی.
🔻راه نجات مسجد، نه در بازسازی فیزیکی، بلکه در بازآفرینی گفتمانی، ارتباطی و هویتی آن است.
https://t.me/dineaqlani

19.04.202506:21

🔴تحلیل وفاداری بی‌چون‌وچرا در منظومه فکری آخرالزمانی‌های شیعه حکومتی
♦️در حاشیۀ اظهارات کیسان ابوعمره در زمینۀ اطاعت محض از حضرت آقا
✍️ هوش مصنوعی
🕰 30 فروردین 1404

🔻تحلیل زیر، تلاش دارد خاستگاه معرفتی، کارکرد روانی، و پیامدهای اجتماعی-سیاسی این نوع از اطاعت‌گرایی را به‌طور دقیق و ساختاری واکاوی کند.

📍۱. صورت‌بندی متنی: اطاعت بدون چون‌وچرا، فرمان‌پذیری مقدس
🔻نویسنده این یادداشت با لحنی صادقانه اما ساده‌لوحانه، مدعی است که حتی اگر سخنان یا رفتارهای رهبر جمهوری اسلامی را درک نکند، باز هم بدون چون‌وچرا آن را می‌پذیرد و به آن عمل می‌کند. جمله کلیدی او این است:

«اگه یک حرف یا حرکت حضرت آقا رو نتونستم بفهمم یا درک کنم، به خودم بگم لال شو، فقط بگو چشم.»

🔻این موضع‌گیری، به لحاظ روان‌شناختی، تسلیم کامل عقل فردی در برابر اقتدار کاریزماتیک است؛ و از نظر سیاسی، حذف کامل حوزۀ گفتمان نقد و مسئولیت‌پذیری جمعی را به دنبال دارد.

📍۲. خاستگاه فکری: آمیختگی خرافه‌های آخرالزمانی با سیاست شیعی
🔻مبنای چنین اطاعتی، صرفاً یک تصمیم شخصی یا سبک تربیتی نیست، بلکه ریشه در ساختار گفتمانی‌ای دارد که «ولی‌فقیه» را نه به‌عنوان یک رهبر سیاسی، بلکه به‌مثابه سایه‌ای از امام معصوم معرفی می‌کند.
🔻در این چارچوب:
▫️رهبر، حتی اگر تصمیمی غیرمنتظره بگیرد، مثل صلح با عربستان یا آمریکا، مؤمنان وظیفه دارند آن را نه تحلیل، بلکه اطاعت کنند؛
▫️چون اساساً نقش مردم در این گفتمان، تحلیل نیست، بلکه تسلیم است؛
▫️و چون ظهور نزدیک است، هر شک و سؤالی، ممکن است از «اردوگاه سفیانی» بودن حکایت کند.

📍۳. الگوی معنایی: تطهیر تناقضات با تمثیل‌های عاشورایی
🔻وقتی تناقضی بین مواضع گذشته و حال رهبری به چشم می‌خورد، مثلاً قبلاً سعودی‌ها بدترین حکومت معرفی می‌شدند و حالا مذاکره با آنها مجاز شمرده می‌شود، نویسنده از یک ترفند رایج در گفتمان دینی استفاده می‌کند: رجوع به داستان حر در کربلا.
🔻او می‌نویسد:

«حر وقتی برگشت و توبه کرد، کسی از یاران حضرت یقشو گرفت؟»

🔻در این تفسیر، سیاست بین‌المللی ایران با قصه حر و کربلا پیوند می‌خورد تا تغییر جهت سیاسی نه تنها مشروع، بلکه مقدس جلوه کند. این تکنیک روایی، برای عقیم‌سازی هر نوع پرسش‌گری یا محاسبه‌ی عقلانی به کار می‌رود.

📍۴. پیامدهای معرفتی و اجتماعی
▫️الف. نابودی عقل فردی: در چنین رویکردی، عقلانیت شهروندی جای خود را به عبودیت سیاسی می‌دهد. شخص می‌آموزد که شک نکند، تحلیل نکند، و فقط اطاعت کند. این رویکرد، شهروند فعال را به مرید منفعل بدل می‌سازد.
▫️ب. رواج بی‌مسئولیتی سیاسی: اگر همه چیز به «تقدس تصمیمات رهبری» گره بخورد، هیچ‌کس مسئول پیامدهای فاجعه‌بار تصمیمات اشتباه نخواهد بود. فقر، بحران، جنگ، و شکست، همه به «مصلحتی فراتر از عقل ما» نسبت داده می‌شوند.
▫️ج. حذف امکان تغییر: وقتی «فرمان‌روا» معصوم فرض شود، مسیر اصلاح و تحول نیز مسدود خواهد شد. در چنین جامعه‌ای، نقد به خیانت، و تحلیل به گمراهی تعبیر می‌شود.

📍۵. نتیجه‌گیری: اهمیت این نوشته
🔻این نوشته به‌ظاهر ساده، عصارۀ یک نظام اعتقادی کامل است که حکومت را مقدس، مخالفت را گناه، و اطاعت را عبادت می‌بیند. چنین نگرشی، به‌ویژه در گفتمان آخرالزمانی، بازتولیدگر خردستیزی نهادمند است و توان فکری جامعه را در حل بحران‌های واقعی فلج می‌کند.
⛔️ اگر روزی «هرچه حضرت آقا گفت» تبدیل به اصل مطلق زندگی شود، دیگر هیچ مرزی میان انسان و ماشین اطاعت‌گر باقی نمی‌ماند.

https://t.me/dineaqlani

18.04.202518:58

🔴بی‌اثری بیش از 90 درصد مساجد تهران در زندگی مردم

♦️آقای قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی ایران، مورخ 28 فروردین 1404 اظهار داشت:

🔺چون اعتقاد داشتیم، به خیلی از مساجد کمک کردیم.
🔺الان در تهران به این بزرگی با این تعداد مساجد حدود ششصد مسجد است که نماز صبح می‌خوانند.
🔺کمتر از ده درصد مساجد فعال‌اند و در زندگی مردم به معنای واقعی اثر گذارند.
🔺در تهران مساجدی داریم که از جهت متراژ نزدیک به 20 هزار متر زیربنا دارند؛ ولی خبری نیست.

18.04.202517:01

🔴 اطاعت محض از حضرت آقا
🕰 29 فروردین 1404

♦️کیسان ابوعمره اظهار داشته است:

توزندگیم جوری خودمو بار آوردم ک حتی اگ یک حرف یا حرکت حضرت آقارو نتونستم بفهمم یا درک کنم.
ب خودم بگم لال شو و فقط بگو چشم ، هرچی حضرت آقا میگن همون درسته.
اینو هم تو حرف ، هم تو عمل پیاده کردم تو زندگیم.
برا خیلیاتون سواله ، عربستان و صلح با ما؟
مگه حضرت آقا نفرمودن ب بدی سعودی ها کسی رو سراغ ندارن؟
مگ ال سعود از اسرائیل حمایت نمیکنه؟
مگ ب یمن حمله نمیکنه؟
پس چرا حضرت اقا فرمودن ماهم خواستار صلح و همکاری هستیم؟
ـ...
خب وقتی حضرت آقا قبول کردن ، ما کی باشیم قبول نکنیم؟
بعضیا ممکنه بگن ن کلی زحمت گذاشته رو مقاومت ،خون کلی شهید تو غزه و یمن و سوریه رو ریخته
حر وقتی برگشت و توبه کرد ، کسی از یاران حضرت یقشو گرفت؟
پس توئم ساکت باش غر نزن
ـ...
بهرحال اگ روزی برسه و حضرت اقا بگن از فلانی گذشتم ، بخشیدمش، اولین نفری ک میگه چشم و با تمام وجودش حمایت میکنه از حضرت آقا ، سعی میکنم خودم باشم.
شما هم سعی کنید تو زندگیتون تو حرف و عمل ، حتمی ب فرامین حضرت اقا چشم بگید
حالا خواسته و حرف حضرت اقا هرچی ک میخواد باشه

Не змаглі атрымаць доступ
да медыяконтэнту

18.04.202515:44

🌕تحلیل خاستگاه پیش‌بینی‌های آخرالزمانی و علل بازتولید مکرر آنها در طول تاریخ
🔸در حاشیۀ پیش‌بینی‌های یک آخرالزمانی برای سال 1404
✍️ جعفر نکونام با همکاری هوش مصنوعی
🕰 29 فروردین 1404

🔶1. خاستگاه تاریخی و اجتماعی این‌گونه پیش‌بینی‌ها
🔸گفتمان آخرالزمانی در ایران، ریشه‌های تاریخی و اجتماعی عمیقی دارد که فراتر از شور مذهبی فردی است. این پیش‌بینی‌ها، محصول تعامل پیچیده‌ای میان عوامل تاریخی، سیاسی، و فرهنگی‌اند:
▪️ریشه‌های تاریخی: باور به آخرالزمان و ظهور منجی، در ادیان ابراهیمی سابقه‌ای طولانی دارد. در شیعه، مفهوم انتظار ظهور امام زمان (ع) از قرن‌های اولیه اسلامی به‌عنوان امیدی برای عدالت‌خواهی مطرح بود. با این حال، تفسیرهای فاجعه‌محور و جنگ‌طلبانه از این مفهوم، اغلب در دوره‌های بحران (مانند حمله مغول یا صفویه) تقویت شدند، زمانی که مردم در ناامیدی به دنبال نشانه‌های الهی بودند. پس از انقلاب ۱۳۵۷، این تفسیرها با گفتمان انقلابی پیوند خورد و به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به قدرت سیاسی تبدیل شد.
▪️خلأهای فکری و رسانه‌ای: نبود فضای آزاد برای نقد، گفت‌وگوی علمی، و رسانه‌های مستقل در ایران، زمینه را برای رشد باورهای غیرعقلانی فراهم کرده است. وقتی پرسشگری و تحلیل علمی مجال نمی‌یابد، روایت‌های آخرالزمانی به‌عنوان توضیحی ساده برای مشکلات پیچیده (فقر، تحریم، انزوا) پذیرفته می‌شوند. این خلأ، به‌ویژه در شرایط کنونی ایران (ضعف اقتصادی و فروپاشی محور مقاومت در ۲۰۲۴)، مردم را به سوی امیدهای متافیزیکی سوق داده است.
▪️نیازهای سیاسی حکومت دینی: پس از انقلاب، روحانیت حاکم برای تثبیت قدرت خود به اسطوره‌سازی نیاز داشت. گفتمان آخرالزمانی، با ارائه روایتی الهی از نقش نظام (به‌عنوان مقدمه‌ساز ظهور)، شکست‌های سیاسی و اقتصادی را توجیه کرد. عباراتی مانند «تا صاحب‌الزمان نیاید، وضعیت همین است» یا «سختی‌ها امتحان الهی است» به ابزاری برای تسکین نارضایتی‌ها و تخریب منتقدان (به‌عنوان «سفیانی») بدل شد.
▪️نقش توده‌سازی: برای حفظ اطاعت توده‌ها، روحانیت و رسانه‌های حکومتی به‌جای ترویج عقلانیت، به روایات ضعیف، داستان‌های منبری، و تفسیرهای شبه‌علمی روی آوردند. این رویکرد، جامعه‌ای ساخت که در آن هر حادثه‌ای (از زلزله تا تنش سیاسی) به‌عنوان نشانه ظهور تعبیر می‌شود، و شهروند منتقد جای خود را به «مؤمن منتظر» داد.
🔸این خاستگاه‌ها نشان می‌دهند که پیش‌بینی‌های آخرالزمانی، نه‌فقط محصول ایمان فردی، بلکه نتیجه مهندسی فکری و سیاسی برای کنترل جامعه و حفظ اقتدار است.

🔶2. علل بازتولید مکرر چنین پیش‌بینی‌ها در طول تاریخ
🔸بازتولید مکرر پیش‌بینی‌های آخرالزمانی در ایران و دیگر جوامع، ریشه در عوامل ساختاری و روان‌شناختی دارد که این گفتمان را به پدیده‌ای پایدار تبدیل کرده است:
▪️بحران‌های اجتماعی و ناامیدی: در دوره‌های بحران (مانند تحریم‌های فلج‌کننده، تورم، یا انزوای جهانی ایران در ۲۰۲۵)، مردم به دنبال معنایی برای رنج‌های خود هستند. پیش‌بینی‌های آخرالزمانی، با وعده رهایی قریب‌الوقوع، امیدی کاذب ارائه می‌کنند. این الگو در تاریخ تکرار شده است.
▪️استفاده سیاسی از دین: حاکمان در جوامع دینی، از باورهای آخرالزمانی برای مشروعیت‌بخشی به قدرت خود استفاده کرده‌اند. در ایران با مصادره مفهوم ظهور، هر انتقادی به «ضدیت با فرج» تعبیر شده و سیاست‌های ناکارآمد با «امتحان الهی» توجیه گردیده است.
▪️فقدان نقد علمی و گفت‌وگوی آزاد: وقتی روایات دینی بدون بررسی علمی و تاریخی ترویج می‌شوند، تفسیرهای جنگ‌طلبانه و غیرعقلانی از مهدویت غالب می‌شوند. نبود نهادهای مستقل برای نقد این روایات، به بازتولید پیش‌بینی‌های بی‌اساس منجر شده است. برای مثال، روایات ضعیفی که جنگ و فاجعه را مقدمه ظهور می‌دانند، بدون ارزیابی، در منابر و رسانه‌ها تکرار می‌شوند.
▪️روان‌شناسی توده‌ها: از منظر روان‌شناسی اجتماعی، انسان‌ها در شرایط ناامنی به تفکر دوقطبی (خیر و شر) و توهم عظمت (مانند احیای امپراتوری ایران) گرایش دارند. پیش‌بینی‌های آخرالزمانی، با تحریک این نیازها، توده‌ها را به پذیرش سناریوهای غیرواقعی سوق می‌دهند. این پدیده، در ایران با احساس تحقیر ناشی از انزوا و تحریم تقویت شده است.
▪️چرخه سرخوردگی و توجیه: وقتی پیش‌بینی‌ها محقق نمی‌شوند، آخرالزمانی‌ها با توجیهاتی مانند «بداء» (تغییر اراده الهی) یا «عدم آمادگی مردم» روایت خود را بازسازی می‌کنند. این چرخه، به دلیل نبود پاسخگویی و نظارت علمی، ادامه می‌یابد و هر چند وقت یکبار بازتولید می‌شود.

🔸یادداشت‌های مرتبط با انگارۀ حکومت آخرالزمانی

https://t.me/dineaqlani

15.04.202516:09

🌕 تحلیل رویکرد دوگانه جمهوری اسلامی ایران نسبت به اسرائیل و روسیه
✍️ جعفر نکونام با همکاری هوش مصنوعی
🕰 ۲۶ فروردین ۱۴۰۴

🔶۱. دشمن‌سازی گزینشی: اسرائیل در برابر روسیه
🔸سیاست خارجی جمهوری اسلامی، بیش از آنکه بر تحلیل واقع‌گرایانه منافع ملی استوار باشد، بر نوعی دشمن‌سازی هویتی و گزینشی بنا شده است.
▪️اسرائیل؛ نماد شر مطلق: در گفتمان جمهوری اسلامی، اسرائیل نه صرفاً یک کشور، بلکه نماد استعمار، صهیونیسم و دشمنی با اسلام معرفی شده است. این تصویر، که ریشه در آرمان‌های انقلابی و ضدغربی دارد، به شکلی نظام‌مند در رسانه‌ها، آموزش عمومی و مناسبات سیاسی بازتولید شده است.
▪️روسیه؛ شریک راهبردی: در مقابل، امپراتوری روسیه که در دو قرارداد تحمیلی در قرن نوزدهم، اراضی گسترده‌ای از ایران را اشغال کرد، نه‌تنها در گفتمان رسمی نظام جایی در ردیف دشمنان نیافت، بلکه در دوران معاصر به یکی از شرکای استراتژیک ایران در حوزه نظامی و سیاسی بدل شده است. این رویکرد، بازتابی از اولویت‌بندی‌های ایدئولوژیک در برابر منافع تاریخی و ملی است.
▪️توجیه این دوگانگی: اسرائیل، با پیوندهایی آشکار با غرب، به‌عنوان دشمنی هویتی برای توجیه تقابل با غرب و تغذیه گفتمان مقاومت انتخاب شد. در حالی که روسیه، به‌عنوان ضد غرب، از نقد تاریخی معاف گشته و در سایه «مصلحت‌سنجی استراتژیک» قرار گرفته است.

🔶۲. تقابل با اسرائیل: هزینه‌های گزاف، دستاوردهای ناچیز
🔸با تعریف منافع ملی به‌عنوان حفظ تمامیت ارضی، رفاه اقتصادی، ثبات سیاسی و بهبود زندگی مردم، می‌توان گفت دشمنی دائمی با اسرائیل، برای ایران هزینه‌های فراوان و دستاوردهایی بسیار محدود داشته است.
▪️تحریم و انزوا: سیاست تقابل با اسرائیل، ایران را در برابر بلوک غرب قرار داده و به اعمال شدیدترین تحریم‌های اقتصادی منجر شده است؛ تحریم‌هایی که پیامدهای ملموسی چون تورم مزمن، بیکاری گسترده و کاهش سرمایه‌گذاری را به دنبال داشته‌اند.
▪️نظامی‌سازی کشور و منطقه: این دشمنی، به تقویت ساختارهای نظامی و امنیتی در داخل و تمرکز بودجه عمومی بر صنایع دفاعی و حمایت‌های نیابتی انجامیده است؛ در حالی که نیازهای اجتماعی مانند بهداشت، آموزش و رفاه عمومی به حاشیه رانده شده‌اند.
▪️حمایت از بازیگران نیابتی: حمایت مالی و نظامی از گروه‌هایی مانند حماس، حزب‌الله و حوثی‌ها میلیاردها دلار از منابع کشور را مصرف کرده، بی‌آنکه به تضعیف واقعی اسرائیل یا احقاق حقوق فلسطینیان بینجامد. فروپاشی این گروه‌ها در سال ۲۰۲۴ نشانه‌ای روشن از ناکارآمدی این استراتژی بود.
▪️بی‌نتیجه‌گی برای فلسطین: اقدامات خصمانه علیه اسرائیل، نه‌تنها هیچ تحولی در وضعیت فلسطینیان ایجاد نکرده، بلکه بهانه‌ای برای سرکوب شدیدتر آنان و افزایش مداخلات نظامی شده است. حمله طوفان الاقصی (۲۰۲۳) به‌مثابه اوج این تقابل، بیش از آنکه اسرائیل را متضرر کند، موجب فاجعه انسانی در غزه شد.

🔶۳. قفقاز، سرزمین اشغالی فراموش‌شده
🔸اشغال سرزمین‌های ایرانی توسط روسیه، یکی از فاجعه‌بارترین حوادث تاریخ معاصر کشور بوده است. با این حال، این موضوع در حافظه ملی و گفتمان رسمی جمهوری اسلامی حضور کم‌رنگی دارد.
▪️حذف از حافظۀ تاریخی: در حالی که موضوع فلسطین به‌صورت گسترده در نظام آموزشی، تبلیغاتی و سیاسی جمهوری اسلامی برجسته شده، مسئله قفقاز به حاشیه رانده شده و نسل‌های جدید کمتر از آن آگاهی دارند.
▪️تناقض عدالت‌خواهی: اگر سیاست نظام بر «مبارزه با اشغالگری» استوار است، چرا اشغال تاریخی قفقاز از سوی روسیه نقد نمی‌شود؟ چرا سرزمین‌های جداشده ایران اهمیتی کمتر از فلسطین یافته‌اند؟
▪️اهمیت عددی و نمادین: قفقاز، نه‌تنها از نظر وسعت (یازده برابر فلسطین)، بلکه از منظر پیوست تاریخی، فرهنگی و تمدنی با ایران، از جایگاهی بسیار ریشه‌دارتر برخوردار بود. سکوت در برابر این فاجعه، نشان‌دهنده ترجیح مصلحت‌های ایدئولوژیک بر وجدان تاریخی و عدالت‌خواهی ملی است.

🔶۴. پیامدهای دوگانگی سیاست خارجی
🔸این رویکرد دوگانه، در سطوح مختلف اجتماعی و سیاسی، پیامدهای ژرفی بر جای گذاشته است:
▪️کاهش اعتماد عمومی: شهروندان، به‌ویژه جوانان، تناقض در اولویت‌بندی دشمنان را درک می‌کنند و این امر موجب تضعیف اعتماد به گفتمان رسمی و مشروعیت نظام می‌شود.
▪️نارضایتی اجتماعی: تخصیص منابع کشور به آرمان‌هایی فراتر از مرزهای ملی، موجب تعمیق فقر، انزوای بین‌المللی و افزایش نارضایتی عمومی شده است.
▪️بحران مشروعیت و هویت: گسست میان منافع واقعی مردم و اهداف اعلام‌شده نظام، مشروعیت ایدئولوژیک را در معرض تردید قرار داده و بسترهای بی‌ثباتی اجتماعی را فراهم کرده است.

🔸یادداشت‌های مربوط به مسئلۀ فلسطین
https://t.me/dineaqlani

15.04.202503:31

🌕 تحلیل نقش دعا در مقابله با رژیم صهیونیستی
✍️ جعفر نکونام با دستیاری هوش مصنوعی
🕰 26 فروردین 1404

سخنان آیت‌الله جوادی آملی درباره نقش بی‌بدیل دعا، توسل و ذکر در مقابله با دشمنان، به‌ویژه رژیم صهیونیستی پس از تحولات اخیر در منطقه، از جمله کاهش قدرت محور مقاومت در شرایطی که ابزارهای مادی همچون نیروی نظامی و دیپلماسی دچار بن‌بست شده‌اند، می‌تواند پاسخی معنوی و توجیه‌کننده برای ناکامی‌های عملی تلقی شود.

🔶 ۱. زمینه سیاسی: تضعیف محور مقاومت
🔸محور مقاومت، شبکه‌ای از گروه‌های مورد حمایت ایران از جمله حزب‌الله در لبنان، حماس در غزه و نیروهای مردمی در عراق، زمانی به عنوان نیرویی کارآمد برای مقابله با نفوذ آمریکا و اسرائیل شناخته می‌شد.
🔸اما در سال‌های‌ اخیر، کاهش نفوذ و ضعف استراتژیک این محور به وضوح نمایان شده است. در چنین فضایی، تأکید بر دعا و توسل می‌تواند نشانه‌ای از انتقال از راهکارهای عملی و کنش‌محور به تسکین‌های معنوی و جبران نقص‌های اجرایی تلقی شود.

🔶۲. نقش دعا در گفتمان سیاسی شیعه
🔸در سنت شیعه، دعا فراتر از عمل عبادی فردی به عنوان عنصری جدایی‌ناپذیر از گفتمان سیاسی و اجتماعی مطرح است. نظام حکومتی ایران نمونه‌ای از تلفیق دین و سیاست است؛ جایی که رهبران مذهبی علاوه بر هدایت معنوی، مسئولیت‌های سیاسی نیز بر عهده دارند.
🔸انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ و تجربیات تاریخی در لبنان، همچون مراسم عاشورا و زیارت‌های جمعی، نشان می‌دهد که چگونه دعا و نمادهای مذهبی می‌توانند موجب بسیج اجتماعی و تقویت هویت جمعی شوند.
🔸در این چارچوب، سخنان آیت‌الله جوادی آملی، در شرایطی که محور مقاومت با چالش‌های راهبردی مواجه شده است، می‌تواند تلاشی برای بازتولید مشروعیت و حفظ انسجام معنوی تلقی شود؛ هرچند که از منظر عملی، پاسخگوی مسائل پیچیده سیاسی و نظامی نخواهد بود.

🔶۳. چارچوب نظری: بازسازی معنا در شرایط بحران
🔸برای تبیین نقش دعا در این شرایط، می‌توان از دو چارچوب نظری کلیدی بهره برد:
▪️الف) پیتر برگر – «نظم نمادین در بحران»: در کتاب "The Sacred Canopy"، پیتر برگر استدلال می‌کند که دین در زمان‌های بحران، زمانی که ساختارهای عقلانی و مادی نتوانند پاسخگوی مشکلات باشند، با بازتولید نظم نمادین به انسان‌ها معنا و امید می‌بخشد. از این منظر، دعا به عنوان ابزاری برای تحمل واقعیت‌های دشوار و بازیابی انسجام اجتماعی ظاهر می‌شود. در زمینه تحلیل حاضر، وقتی که ناکامی‌های سیاسی و نظامی باعث فروپاشی گفتمان مقاومت می‌شود، دعا می‌تواند به عنوان روایت امیدبخش برای حفظ هویت و هدف جمعی به کار رود.
▪️ب) هانس بلومنبرگ – «بازگشت به متافیزیک در عصر ناکارایی عقلانی»: هانس بلومنبرگ در "Legitimacy of the Modern Age" بیان می‌کند که در لحظاتی که عقلانیت مدرن در حل مسائل بزرگ ناتوان می‌شود، انسان به سراغ دین و اسطوره می‌رود تا خلأ معنایی را پر کند. دعا در این چارچوب، واکنشی اضطراری به ناتوانی ابزارهای عقلانی و مادی است. در شرایطی که محور مقاومت نتوانسته به طور عملی پاسخگوی تهدید رژیم صهیونیستی باشد، دعا به‌عنوان «گفتمان پسا‌شکست» ظاهر می‌شود که به جای ارائه راه‌حل‌های ملموس، به دنبال بازسازی معنا و مشروعیت است.

🔶۴. تحلیل علمی و برون‌دینی: شواهد و محدودیت‌ها
🔸از دیدگاه علمی، شواهد تجربی مبنی بر تأثیر مستقیم دعا بر تحولات سیاسی یا نظامی بسیار محدود است.
🔸رژیم صهیونیستی، با دارا بودن توان نظامی پیشرفته، اقتصاد قوی و حمایت‌های دیپلماتیک بین‌المللی، یک چالش چندبعدی محسوب می‌شود که نیازمند راهبردهای جامع و چندجانبه است.
🔸پژوهش‌های روان‌شناختی (مانند مطالعات Harold G. Koenig) نشان می‌دهد که دعا می‌تواند از نظر روانی به کاهش استرس و افزایش همبستگی اجتماعی کمک کند؛ اما این اثرات به صورت مستقیم در مقابله با چالش‌های ژئوپلیتیکی قابل اندازه‌گیری نیستند.
🔸از سوی دیگر، تمرکز بیش از حد بر دعا ممکن است توجه جامعه و مسئولان را از راهکارهای عملی مانند تقویت دیپلماسی منطقه‌ای، اعمال فشار اقتصادی و سازماندهی سیاسی منحرف کند. در این شرایط، تکیه صرف بر دعا، می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از «تدین منفعل» یا «passive piety» تلقی شود که در نهایت مانع از پاسخگویی جامع به تهدیدات واقعی می‌شود.

🔶۵. مقایسه با موارد مشابه و پیامدهای اجتماعی
🔸تجارب جهانی نشان می‌دهد که در شرایطی که قدرت مادی محدود است، جوامع به دعا و مراسم مذهبی به عنوان وسیله‌ای برای بسیج و حفظ هویت جمعی متوسل می‌شوند.
🔸جنبش‌های آزادی‌بخش در آفریقای جنوبی علیه آپارتاید و مقاومت غیرخشونت‌آمیز در هند، نمونه‌هایی از استفاده از ابزارهای معنوی در کنار کنش‌های عملی هستند.
🔸در مقابل، تمرکز انحصاری بر دعا بدون اقدامات مکمل، ممکن است به انفعال اجتماعی و عدم پاسخگویی کافی به تهدیدات بین‌المللی منجر شود.

🔸یادداشت‌های مربوط به مسئلۀ فلسطین
https://t.me/dineaqlani

14.04.202503:36

🌕 صلح ایران و آمریکا؛ زلزله‌ای در بنیاد اعتقادی آخرالزمانی‌ها
✍️ جعفر نکونام با دستیاری هوش مصنوعی
🕰 25 فروردین 1404

🔸با افزایش احتمال دستیابی به توافق صلح میان ایران و ایالات متحده، نه‌تنها فضای ژئوپلیتیکی منطقه وارد مرحله‌ای تازه می‌شود، بلکه یکی از ستون‌های گفتمان اعتقادی گروه‌های آخرالزمان‌باور نیز با بحرانی بی‌سابقه مواجه خواهد شد. این جریان‌ها، طی نیم‌قرن گذشته، فروپاشی آمریکا را پیش‌شرط ظهور منجی دانسته‌اند. این یادداشت به تحلیل این رخداد می‌پردازد.

🔶۱. ایران و آمریکا در آستانه صلحی تاریخی
🔸مذاکرات فشرده‌ای که میان ایران و آمریکا جریان دارد، نشانه‌هایی جدی از امکان دستیابی به صلحی پایدار را نشان می‌دهد. این گفت‌وگوها، در بستری از فروپاشی ائتلاف منطقه‌ای ایران، بحران اقتصادی داخلی و فشارهای بی‌سابقه بین‌المللی در حال پیشروی است.
🔸یک توافق جامع، می‌تواند به کاهش تحریم‌ها، عادی‌سازی روابط دیپلماتیک، و کاهش تنش‌های نظامی بیانجامد. چنین صلحی، از نظر ابعاد تاریخی، قابل مقایسه با نقاط عطف منطقه‌ای چون آزادسازی یهودیان به‌دست کورش هخامنشی است—اتفاقی که او را در سنت یهودی به «مسیح» بدل کرد. در این چشم‌انداز، حتی بازیگران غیرمذهبی (از جمله شاید ترامپ) نیز می‌توانند در افق ذهنی مردم نقش منجیان زمینی را ایفا کنند.

🔶۲. گفتمان آخرالزمانی؛ آمریکا به‌مثابه مانع ظهور
🔸از دهه ۱۳۵۰ شمسی به این‌سو، بخش‌هایی از نهاد روحانیت و نیروهای انقلابی در ایران، با تکیه بر برخی روایات مذهبی، فروپاشی آمریکا را ضرورتی برای ظهور امام مهدی(ع) تلقی کرده‌اند. این گفتمان، بر دو محور استوار است:
▪️آمریکا، نماد شر مطلق و مانع تحقق عدالت جهانی است.
▪️تنها از مسیر جنگ و درگیری می‌توان زمینه ظهور را فراهم کرد.
🔸این دو محور، هم در دستگاه ایدئولوژیک نظام و هم در بدنه‌ای از نیروهای مذهبی تثبیت شده و مذاکره یا صلح با آمریکا را خیانت به مأموریت الهی تفسیر می‌کند.

🔶۳. صلح به‌مثابه زلزله اعتقادی در آخرالزمانی‌ها
🔸اگر صلح به‌وقوع بپیوندد، دو پایه اصلی این گفتمان دچار فروریزش می‌شود:
▪️نقض پیش‌گویی‌ها: روایت‌هایی که فروپاشی آمریکا را قریب‌الوقوع می‌دانستند، با همزیستی دیپلماتیک بی‌اعتبار می‌شوند.
▪️بی‌معنایی جنگ مقدس: در حالی که این جریان جنگ را زمینه‌ساز ظهور می‌دانست، صلح نه‌تنها جنگ را منتفی می‌سازد، بلکه مشروعیت ایدئولوژیک آن را نیز از میان می‌برد.
▪️فقدان دشمن مطلق: روایت‌های دوگانه‌ی خیر و شر، برای تداوم، نیاز به دشمن دارند. صلح با «شیطان بزرگ»، پرسشی بنیادی درباره مشروعیت این روایت‌ها ایجاد می‌کند.

🔶۴. استراتژی بقای آخرالزمانی‌ها: از بازنگری تا بازتفسیر
🔸البته بعید است جریان‌های آخرالزمانی به‌راحتی باورهای خود را کنار بگذارند. در مواجهه با تناقض‌های آشکار، آن‌ها احتمالاً به یکی از مسیرهای توجیهی زیر پناه می‌برند:
▪️ادعای بداء: تغییر اراده الهی و تأخیر ظهور به‌دلیل شرایط جدید.
▪️توطئه‌سازی درباره صلح: القای این‌که صلح، نقشه آمریکا برای تضعیف ایمان و تخریب جبهه مقاومت است.
▪️تغییر دشمن: انتقال مفهوم شر مطلق از آمریکا به چین، اسرائیل، یا حتی منتقدان داخلی.
🔸این راهبردها نشان‌دهنده نوعی «بازتولید بحران» برای حفظ هویت گفتمانی است؛ هویتی که بدون دشمن، فرو می‌پاشد.

🔶۵. پیامدهای اجتماعی و روانی زلزلۀ اعتقادی آخرالزمانی‌ها
🔸پیامدهای این زلزله اعتقادی می‌تواند چندبعدی باشد:
▪️کاهش جذابیت ایدئولوژیک: اگر صلح به بهبود شرایط اقتصادی منجر شود، گرایش عمومی به سمت راه‌حل‌های عمل‌گرایانه و عقل‌مدار افزایش می‌یابد.
▪️تشدید شکاف اجتماعی: مقاومت آخرالزمانی‌ها می‌تواند به دو قطبی‌سازی، خشونت درونی یا اغتشاش مذهبی بینجامد.
▪️فرصت برای گفت‌وگوی ملی: جامعه ایران باید از این فرصت برای بازاندیشی در گفتمان دینی و جایگاه عقلانیت در سیاست بهره گیرد.

🔶۶. پیامدهای بحران معنا در آخرالزمانی‌ها پس از صلح
🔸در روایت‌های آخرالزمانی، دشمن مطلق (آمریکا) نه فقط مانع ظهور، بلکه محور معنا بوده است. با سقوط این محور، گفتمان مذکور دچار خلأ معنایی خواهد شد.
🔸این خلأ می‌تواند به فروپاشی درونی یا به بازتعریف پرخطر دشمن بینجامد—پدیده‌ای که در تجربه جنبش‌های مشابه در مسیحیت صهیونیستی نیز مشاهده شده است.

🔶۷. درس از تاریخ: منجی زمینی، نه اسطوره‌ای
🔸تاریخ نشان داده که نجات مردم، نه با ظهور ناگهانی منجی آسمانی، بلکه با تصمیم‌های جسورانه و اصلاحات ساختاری محقق شده است.
🔸از کورش بزرگ گرفته تا سیاستمدارانی که بحران‌ها را به فرصت بدل کرده‌اند، آن‌چه رهایی‌آور بوده، دیپلماسی، اصلاح، و عقلانیت بوده است، نه اسطوره‌سازی.

🔸یادداشت‌های مرتبط با انگارۀ حکومت آخرالزمانی

https://t.me/dineaqlani

13.04.202521:32

🌕مصونیت قضایی در نشر اکاذیب دینی
🔸مأموریت الهی به ایرانیان مبنی بر نابودی اسرائیل
✍️ جعفر نکونام با دستیاری هوش مصنوعی
🕰 25 فروردین 1404

🔶۱. مخدوش شدن مرز دین و شبه‌دین
🔸در دوران معاصر، مرز میان «واقعیات دینی» و «توهمات دینی» به شدت مخدوش شده است. کشف واقعیات دینی، محصول مطالعه، تأمل و اجتهاد علمی است؛ اما تولید توهمات دینی می‌تواند صرفاً محصول باورهای شخصی، تعصبات مذهبی یا حتی دغدغه‌های سیاسی باشد. آنچه در گفتمان دینی ایران امروز رخ داده، گسترش روزافزون ادعاهایی است که نه از مسیر علم دینی عبور کرده‌اند و نه تحت نظارت نهادهای معتبر علمی قرار گرفته‌اند.
🔸این وضعیت، به تولد پدیده‌ای انجامیده که می‌توان آن را «شبه‌دین رسانه‌ای» نامید؛ جریانی که در آن روایت‌های عوامانه، قطعی‌نمایی‌های غیرعلمی و تحلیل‌های نادرست تاریخی یا روایی، جایگزین سنت عالمانه فقه و کلام شده‌اند.
🔸چهره‌هایی که بدون تحصیلات و مطالعات آکادمیک، اما با تکیه بر ابزارهای رسانه‌ای، از زبان دین سخن می‌گویند، یک نظام معنایی جدیدی را شکل داده‌اند که در آن «شور» جایگزین «شعور» شده و «ادعا» بر «استدلال» غلبه یافته است.

🔶۲. نشر اکاذیب به نام دین در تریبون‌های رسمی
🔸در کلیپ پیوست چند ادعای بی‌پایه مطرح شده است، از جمله:
▪️الف. خداوند به مردم ایران مأموریت داده است که اسرائیل را نابود کنند.
▪️ب. پیروزی ایران بر اسرائیل «قطعی» است.
▪️ج. این پیروزی، زمینه‌ساز ظهور امام زمان خواهد بود.
🔸هر سه ادعا نه‌تنها فاقد مبنایند، بلکه از منظر تحلیلی، ترکیبی‌اند از تمایلات ملی‌گرایانه، ایدئولوژی ضدصهیونیستی و قرائتی شخصی از مهدویت.
🔸نکته مهم آن است که این‌گونه ادعاها، از تریبون‌های رسمی منتشر می‌شوند و این انتشار، نه تنها به رسمیت شناختن آن‌هاست، بلکه نوعی مشروعیت‌بخشی نهادینه نیز محسوب می‌شود.

🔶۳. مصونیت قضایی افراد غیر متخصص در اظهارات دینی
🔸در قوانین ایران، نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی جرم تلقی می‌شود. اما سؤال این‌جاست که چرا برخورد قضایی با انتشار اخبار جعلی در حوزه‌هایی چون پزشکی، اقتصاد یا امنیت ملی جدی است، اما نسبت به اخبار جعلی دینی سکوت اختیار می‌شود؟
🔸این تبعیض، نشان‌دهنده نوعی مصونیت نانوشته برای افرادی است که به نشر اکاذیب دینی در توجیه ایدئولوژی رسمی می‌پردازند.
🔸افزون بر این، نهادهای رسمی رسانه‌ای و فرهنگی نیز به جای پالایش محتوای دینی، در مواردی به تولید و ترویج آن دامن زده‌اند. بدین ترتیب، نه‌تنها زمینه‌ای برای پرسشگری علمی در حوزه دین ایجاد نمی‌شود، بلکه شاهد نهادینه‌شدن نوعی شبه‌دینداری هستیم که در آن، گزاره‌های غیرمستند، به مثابۀ «حقیقت قطعی» تبلیغ می‌شوند.
🔸این وضعیت، دو پیامد جدی دارد:
▪️بی‌اعتمادی نسل جوان به دین عقلانی و استدلالی؛
▪️آمادگی روانی جامعه برای پذیرش اظهارات افراطی یا مخرب تحت عنوان «وعده الهی» یا «تکلیف شرعی».

🔸یادداشت‌های مرتبط با انگارۀ حکومت آخرالزمانی

https://t.me/dineaqlani

13.04.202521:26

🔴 مأموریت الهی به ایرانیان مبنی بر نابودی اسرائیل
🕰 25 فروردین 1404

🔻علی اکبر رائفی‌پور اظهار داشته است:

🔺مردم ایران یک رسالت تاریخی به دوششان است. خدا یک مأموریت الهی را بر گردۀ مردم ایران گذاشته است. ...
🔺ما به سلطۀ کثیف صهیونیست ها بر دنیا خاتمه می دهیم و ان شاءالله ظهور امام زمان رقم بخورد.
🔺پیروزی ما قطعی است. این وعدۀ الهی است.

13.04.202509:11

🌕 بدائی بنیادین در مصداق منجی: از کورش تا ترامپ
✍️ جعفر نکونام با دستیاری هوش مصنوعی
🕰 24 فروردین 1404

🔸مفهوم «منجی» در ادیان ابراهیمی معمولاً با فردی از تبار مقدس و مأموریتی الهی برای پایان دادن به ظلم و برقراری عدالت تعریف می‌شود. این مفهوم در طول تاریخ و با توجه به شرایط اجتماعی و سیاسی هر دوره، دستخوش تغییرات قابل توجهی شده است. گاهی اوقات، این نقش به شخصیت‌هایی اختصاص می‌یابد که نه تنها از تبار دینی و مذهبی خاصی برخوردار نیستند، بلکه در دنیای سیاست و قدرت، به‌طور غیرمنتظره‌ای نقشی رهایی‌بخش ایفا می‌کنند.
🔸این یادداشت به تحلیل تشبیهی می‌پردازد که از سوی برخی میان کورش بزرگ و دونالد ترامپ به‌عنوان «منجی» غیرمنتظر صورت گرفته است، صرف نظر از این که آیا چنین تشبیهی درست است یا نه.

🔶 ۱. کورش بزرگ: منجی غیرمنتظر در عهد باستان
🔸کورش بزرگ، پادشاه هخامنشی، یکی از نمونه‌های برجسته این تغییر مفهوم است. در حالی که طبق آموزه‌های دینی یهودی، منجی باید از نسل داود باشد و به مأموریت الهی برای رهایی قوم یهود از ظلم و ستم دست بزند، کورش نه از نسل داود بود، نه پیرو یکتاپرستی ابراهیمی و نه در پی اعمال شریعت یهود. اما زمانی که او در سال ۵۳۹ ق.م بابل را فتح کرد و یهودیان را از اسارت نَبُوکَد نَصَّر آزاد ساخت، در کتاب اشعیا (باب ۴۵) از سوی خداوند به‌عنوان «مسیح» (منجی) خوانده شد.
🔸این مثال نشان می‌دهد که مفهوم منجی در برخی اوقات نه بر اساس تبار یا باور دینی، بلکه بر اساس کارکرد و نقش فرد در تاریخ تعریف می‌شود. کورش با آزادی یهودیان از اسارت و کمک به بازسازی معبد اورشلیم، به‌طور مؤثری در تحقق وعده‌های الهی برای قوم یهود نقش ایفا کرد.

🔶 ۲. دونالد ترامپ: منجی غیرمنتظر در عهد معاصر
🔸 در دنیای معاصر، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، نیز در نظر برخی به‌عنوان «منجی» یا «رهبر رهایی‌بخش» در خاورمیانه شناخته شده است. ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری خود، با رویکرد عمل‌گرایانه‌اش تلاش کرد توافق ابراهیم را به اجرا درآورد؛ توافقی که باعث بهبود روابط میان اسرائیل و برخی کشورهای عربی شد. او همچنین در تلاش است تا درگیری‌های منطقه‌ای، به‌ویژه تنش‌ها با ایران را از طریق مذاکرات دیپلماتیک کاهش دهد.
🔸ترامپ که نه از نسل پیامبران و نه از خانواده‌های دینی مشخص است، در شرایط بحرانی حاضر در نظر برخی به‌عنوان فردی شناخته می‌شود که تنش‌ها را کاهش می‌دهد و به‌نوعی نقشی مشابه کورش را ایفا می‌کند. در میان برخی مسیحیان صهیونیست و حتی گروه‌هایی از افکار عمومی ایرانی، تشبیه ترامپ به کورش هخامنشی رایج شده است.

🔶 ۳. بدائی بنیادین: کارکرد به‌جای اسطوره
🔸مقایسه این دو شخصیت تاریخی نشان می‌دهد که مفهوم منجی در واقع به‌جای تکیه بر تبار و اعتقاد، به کارکرد و نقشی که فرد در تاریخ ایفا می‌کند، وابسته است. این پدیده بیانگر یک نوع «بدائی بنیادین» در انتظارهای آخرالزمانی و دینی است که در آن تأکید بر حول واقعیت‌های ملموس و عقلانی برای کاهش رنج بشر قرار دارد.
🔸در این نگاه این دو ویژگی مشهود است:
▪️اولویت کارکرد: کورش و ترامپ، علی‌رغم دور بودن از چارچوب‌های دینی یا مذهبی، به‌دلیل نقشی که در کاهش رنج و بحران‌های تاریخی ایفا کردند، به‌عنوان «منجی» شناخته شده‌اند.
▪️جهان‌شمولی منجی‌گرایی: مفهوم منجی انعطاف‌پذیر است و بسته به شرایط تاریخی و اجتماعی، می‌تواند به‌شکل‌های مختلف بازتعریف شود.

🔶 ۴. پیامدهای این بازتعریف برای ایران امروز
🔸بازتعریف مفهوم منجی به‌عنوان فردی که رنج بشر را کاهش می‌دهد، به‌ویژه در دنیای امروز، ممکن است راه‌های جدیدی را برای ایران در پیشبرد سیاست‌های داخلی و خارجی باز کند.
🔸در دنیای کنونی، به‌ویژه با تغییرات سیاسی در آمریکا و ظهور ترامپ به‌عنوان سیاستمدار صلح‌خواه، راه‌حل‌های دیپلماتیک و عقلانی بیش از هر زمان دیگری به‌عنوان ابزارهای رهایی از بحران‌های بین‌المللی مطرح می‌شود.
🔸در این زمینه، باید توجه داشت که دیپلماسی و مذاکرات ممکن است در درازمدت به‌عنوان بهترین گزینه برای مقابله با تهدیدات و تحریم‌ها به شمار آیند. این نگاه ممکن است به تغییر سیاست‌های جنگ‌طلبانه و جلب توجه به راه‌های مذاکره‌ای و اصلاحات داخلی کمک کند.

🔶 جمع‌بندی
🔸تشبیه ترامپ به کورش که از سوی برخی صورت گرفته است، نشان می‌دهد که مفهوم رهایی نه در نسب مقدس یا معجزات آسمانی، بلکه در نقش‌های تاریخی افرادی که در مواقع بحرانی و پیچیده نقشی حیاتی در کاهش رنج و ستم ایفا می‌کنند، نهفته است.
🔸این بازتعریف به‌طور خاص بر روی تصمیمات عقلانی، واقع‌گرایانه و انسانی در مواجهه با بحران‌ها تأکید دارد. اکنون زمانه‌ای است که بشر از انتظارات متافیزیکی و آخرالزمانی فاصله گرفته و در جست‌وجوی نجات از طریق اصلاحات واقعی و ملموس در جهان است.

🔸یادداشت‌های مرتبط با انگارۀ حکومت آخرالزمانی

https://t.me/dineaqlani

12.04.202518:55

❤️ زیبایی عشق به همدیگر
✍️ جعفر نکونام
🕰 ۲۳ فروردین ۱۴۰۴

🎬 در این کلیپ کوتاه اما پراحساس، زنی در خیابان چشمش به پیرمردی می‌افتد که آرام و بی‌صدا نشسته است. کلاه او زن را به گذشته می‌برد؛ کلاهش، درست شبیه کلاه پدر از‌دست‌رفته‌اش است.
زن آرام نزدیک می‌شود، کنار او می‌نشیند. دست بر کلاهش می‌کشد. چشمانش پر از اشک می‌شود. اشکی نه صرفاً از اندوه، بلکه از انفجاری از دلتنگی، محبت و یاد.

🔻من با دیدن این صحنه، با خود گفتم:

چه زیباست اگر همۀ ما بتوانیم چنین عاشق هم باشیم.
زیباییِ این صحنه در آن است که مرزهای خونی و نسبی را درمی‌نوردد. در جهانی که اغلب از هم دور شده‌ایم، گویی چیزی در درون ما هنوز مشتاق است در چهرۀ دیگری، عزیز گمشده‌اش را بیابد.
چه عشق قشنگی است اگر روزی بتوانیم همدیگر را نه به عنوان غریبه، بلکه همچون پدر و مادر، فرزند، خواهر و برادر ببینیم.
اگر دلتنگی‌های خود را در آینۀ چهرۀ یکدیگر تماشا کنیم، و به‌جای عبور بی‌تفاوت، اندکی مکث کنیم، بنشینیم، و مهربانی بورزیم.
در جهانی پر از بیگانگی، شاید بزرگ‌ترین انقلاب، بازگشت به همدلی و آغوشی انسانی باشد.
عشق به همدیگر، عشق به بشریت است؛ عشقی که فارغ از قوم، زبان و مرز، همگان را به رسم یک خانوادۀ انسانی دربر می‌گیرد.

12.04.202504:37

🔍 نقدی بر خودشیفتگی ایدئولوژیک آخرالزمانی‌ها
🔘 در حاشیۀ توجیهات آخرالزمانی‌ دکتر سعید نجفی از ریزش‌های دینی
✍️ جعفر نکونام با همکاری هوش مصنوعی
🕰 23 فروردین 1404

🔶۱. خودشیفتگی آخرالزمانی‌ها
🔸یکی از ویژگی‌های برجستۀ جریان‌های آخرالزمان‌گرا، خودشیفتگی ایدئولوژیکی آن‌هاست؛ نوعی ناتوانی در دیدن واقعیت‌های اجتماعی، که با توهمات تقدیرگرایانه و خلسه‌های روایی، جایگزین شده است. حتی زمانی که همان مریدان سابق‌شان دچار تردید شده و از آنان روی‌گردان می‌شوند، یا زمانی که اعتراضات عمومی نسبت به اجبارهای دینی همچون حجاب اجباری اوج می‌گیرد و زنان به اعتراض، حجاب از سر برمی‌دارند، این جریان‌ها همچنان واقعیت را انکار کرده و آن را به فال نیک می‌گیرند.
🔸در نگاه آنان، این اعتراضات نه نشانه شکست گفتمان دین اجباری، بلکه علامتی از غربالگری آخرالزمانی و خالص‌شدن یاران امام زمان(ع) تعبیر می‌شود؛ گویی تاریخ با برنامه‌ای مخفی به نفع آنان حرکت می‌کند و هر مقاومتی، نوعی تأیید پنهان از «طرح الهی» است.

🔶۲. سوء‌فهم از نصوص و ساده‌اندیشی در قدرت
🔸در ادبیات روایی شیعه، از یاران خاص امام مهدی(ع) با عدد ۳۱۳ یاد شده است؛ اما آخرالزمانی‌ها با ساده‌انگاری عوامانه، این عدد را دال بر کفایت مطلق و اقتدار فراجهانی می‌گیرند.
آنان هرگز از خود نمی‌پرسند: چگونه ممکن است تنها با ۳۱۳ نفر بر جهانی چند میلیاردی، آن هم از طریق جنگ با شمشیر، سلطه یافت؟
🔸واقعیت آن است که اینان، حتی از ساده‌ترین اقتضائات قدرت در جهان معاصر بی‌خبرند و ظهور را به یک نبرد فیزیکی در میدان جنگ تنزل می‌دهند، حال آن‌که تحقق عدالت جهانی مستلزم دانش، مدیریت جهانی، رسانه، حکمرانی هوشمند، و سازوکارهای پیچیده اجتماعی است.

🔶۳. انجماد در باورهای کهن، گسست از دانش معاصر
🔸مشکل ریشه‌ای جریان آخرالزمانی، اشراف نداشتن به دانش‌های روز و غفلت از تحولات معرفتی عصر مدرن است. آنان در فضایی معرفتی زندگی می‌کنند که متعلق به بیش از هزار سال پیش است؛ زمانی که شناخت بشر از سیاست، قدرت، جامعه، اقتصاد، و دین در حد اسطوره و روایت باقی مانده بود.
▪️در چنین پارادایمی، قدرت از آسمان نازل می‌شود نه از نهادهای مدنی؛
▪️عدالت با شمشیر اجرا می‌شود نه با نظام حقوقی پیچیده؛
▪️یاران موعود، جنگجویانی جان‌برکف‌اند، نه نخبگان بین‌المللی با تخصص‌های متنوع.
🔸نتیجه این انجماد فکری، تولید تفسیرهای عوامانه، رادیکال و غیرقابل دفاع از مهدویت است؛ تفسیرهایی که نه‌تنها کارکرد اجتماعی ندارند، بلکه زمینه‌ساز بی‌اعتمادی عمیق نسل جدید به باورهای دینی نیز می‌شوند.

🔶۴. نتیجه‌گیری: از اسطوره‌سازی تا خودویرانگری
🔸جریان‌های آخرالزمان‌گرا، با ادعای دفاع از دین و انتظار منجی، در عمل به ویران‌سازی بنیان‌های معرفتی و اخلاقی دینداری معاصر کمک می‌کنند.
🔸آنان با تعبیرهای وارونه از نشانه‌های اجتماعی، هر شکستی را پیروزی می‌خوانند و هر بحرانی را علامت ظهور می‌شمارند.
📌 اما این پندارهای بی‌اساس، تنها به تعویق اصلاح دینی، تخریب اعتماد عمومی، و تولید خشونت نمادین در جامعه می‌انجامد. اگر قرار است ظهور منجی، تجلی عدالت و عقلانیت باشد، راه آن از بازاندیشی در مفاهیم دینی، نقد سنت، و به‌روزرسانی باورها بر پایه خرد جمعی و دانش روز می‌گذرد— نه از ساده‌اندیشی‌های عوامانه‌، نظیر این که ۳۱۳ یاران خالص که سلاحی جز شمشیر ندارند، برای فتح جهان و تشکیل حکومت واحد جهانی کافی است ولو آن که تمام مردم جهان در مقابل آنان بایستند.

https://t.me/dineaqlani

Усе пасты

Рэкламаваўся1 гадзіна

12.04.202508:31سخنرانی‌ها

133K

Рэкламаваўся18 гадзіна

11.04.202505:32حوری

1.2K

Рэкламаваўся10 гадзіна

05.04.202506:16زیر سقف آسمان

9.9K

Рэкорды

24.01.202523:59

4.6KПадпісчыкаў

09.11.202423:59

600Індэкс цытавання

30.10.202423:59

2.9KАхоп 1 паста

30.10.202423:59

2.9KАхоп рэкламнага паста

15.04.202511:16

8.64%ER

25.12.202423:59

52.38%ERR

Развіццё

Падпісчыкаў

Індэкс цытавання

Ахоп 1 паста

Ахоп рэкламнага паста

ERR

Папулярныя публікацыі دین عقلانی | جعفر نکونام

Усе пасты

26.03.202518:38

🌕 تحلیل آیۀ نخست سورۀ نحل و نقد تطبیق آن بر ظهور امام زمان(ع)
🔸در حاشیۀ تفسیر آیت الله سیدمهدی میرباقری از آیۀ «أتی امر الله فلاتستعجلوه»
✍🏾جعفر نکونام با دستیاری هوش مصنوعی
🕰 6 فروردین 1404

🔸آیت الله میرباقری با تکیه بر روایات غالیان ذیل آیۀ «أتی امر الله فلاتستعجلوه»(نحل، 1) مدعی شده است که:

«فرمان ظهور امام‌زمان (ع) در عالم جاری شده و در حال تحقق است و نباید در این امر عجله کرد. خداوند برای این امر سه لشکر از ملائکه، مؤمنین و وحشت آماده کرده است. این امر، امر با عظمتی است و باید منتظر ماند تا واقع شود.»

🔸روایت مورد استناد را علی بن حسّان از عبدالرحمن بن کثیر از امام صادق(ص) این گونه روایت کرده است که او دربارۀ آیۀ «أَتى‏ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ» فرمود:

«هُوَ أَمْرُنَا، أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا يُسْتَعْجَلُ بِهِ حَتَّى يُؤَيِّدَهُ اللَّهُ بِثَلَاثَةِ أَجْنَادٍ: الْمَلَائِكَةِ، وَ الْمُؤْمِنِينَ، وَ الرُّعْبِ؛ یعنی آن امر عبارت از امر ماست. خدا امر کرده است که به آن عجله نکنید تا این که خدا آن را به سه سپاه یعنی فرشتگان و مؤمنان و رعب مدد کند».

🔶1. بررسی محتوای آیۀ «أتی امر الله»
🔸آیات ابتدایی سوره نحل در فضایی نازل شده که مشرکان مکه وقوع قیامت و عذاب الهی را انکار می‌کردند یا به استهزا می‌گرفتند. در این زمینه، آیه نخست می‌گوید:

«أَتی أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ»
(امر خدا آمد، پس برای آن شتاب مکنید.)

🔸باید دانست که عبارت «أَتی أَمْرُ اللَّهِ» از نظر ساختار زبانی، فعل ماضی است، اما دلالت بر امری دارد که در آیندۀ نزدیک واقع می شود. این نوع استعمال در زبان عربی برای نشان دادن نزدیکی وقوع آن امر است، نه اینکه لزوماً تحقق یافته باشد. معنای «أَتی أَمْرُ اللَّهِ» مشابه تعبیر «قد قامت الصلاة» در اذان است. همان‌گونه که «قد قامت الصلاة» به این معناست که نماز در شرف وقوع است، «أَتی أَمْرُ اللَّهِ» نیز به این معناست که قیامت در آستانه وقوع است. بنابراین، این آیه بیانگر نزدیکی قیامت است، نه حتمیت آن؛ چنان که در ادامه در آیه 40 همین سورۀ نحل تصریح شده است که امر الهی به صورت دفعی و ناگهانی رخ می‌دهد:

«إِنَّما قَوْلُنا لِشَيْ‏ءٍ إِذا أَرَدْناهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ کنْ فَيَکونُ»
(فرمان ما درباره هر چیز، هنگامی که اراده‌اش کنیم، تنها این است که بگوییم: «باش»، پس بی‌درنگ موجود می‌شود.)

🔸این آیه روشن می‌سازد که تحقق امر الهی (قیامت و عذاب) ناگهانی و دفعی است، نه تدریجی.

🔶2. بررسی سندی و دلالی روایت استنادی
🔸روایت مذکور را علی بن حسّان بن کثیر هاشمی از عمویش عبدالرحمن بن کثیر روایت کرده است. رجالیون هر دو را غالی و کذاب و فاسد الاعتقاد خوانده و گفته‌اند که عبدالرحمن بن کثیر حدیث جعل می‌کرده است.
🔸این روایت به لحاظ دلالی مشکلات متعددی دارد:
▪️آیۀ استنادی مربوط به قیامت است، نه مربوط به ظهور امام زمان.
▪️در آیه هرگز وقوع قیامت به فراهم آمدن سه سپاه فرشتگان و مؤمنان و رعب مشروط نشده است. در سایر آیات نیز فراهم شدن چنین شروطی برای وقوع قیامت ذکر نشده است.

🔶3. مغالطات آیت‌الله میرباقری در تطبیق آیۀ «أتی امر الله» بر ظهور امام زمان
🔸برخی از مغالطات نامبرده در استشهاد به آیۀ مذکور در تطبیق آن بر ظهور امام زمان(ع) از این قرار است:
▪️مغالطه مخاطب‌انگاری نادرست: او آیه‌ای که خطاب به مشرکان قریش است، بدون دلیل متوجه مسلمانان ایران در عصر حاضر با چهارده قرن فاصله دانسته است. این نوع استدلال یکی از اشکال مغالطه تعمیم ناروا است، زیرا مخاطب آیه را تغییر داده و آن را به گروهی نامرتبط نسبت داده است.
▪️مغالطه تفسیر نادرست از زبان و ساختار: او «أَتی أَمْرُ اللَّهِ» را به معنای قطعیت وقوع گرفته است، در حالی که این عبارت در زبان عربی برای نزدیکی وقوع یک امر در آیندۀ نزدیک به‌کار می‌رود، نه حتمیت وقوع آن. این یک مغالطه زبانی است که از نادیده گرفتن کاربردهای دستوری فعل ماضی در عربی ناشی می‌شود.
▪️مغالطه اشتباه در استنتاج: او از عبارت «فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ» نتیجه گرفته است که وقوع امر تدریجی است و مقدمات آن باید مهیا شود. در حالی که این عبارت صرفاً مخاطبان را از عجله در وقوع آن نهی می‌کند و هیچ دلالتی بر تدریجی بودن ندارد. این نوع استدلال یک مغالطه تفسیری و استنتاج غلط است، زیرا نتیجه‌ای را از مقدمه‌ای استخراج می‌کند که از آن به‌دست نمی‌آید.
▪️مغالطه اتکا بر شاهد نامعتبر: میرباقری برای تفسیر آیه به روایتی استناد کرده است که از نظر سند، علی بن حسّان و عبدالرحمن بن کثیر قرار دارند که رجالیون هر دو را غالی، ضعیف، و کذاب دانسته‌اند و از نظر دلالت نیز نامرتبط است؛ چون آیه دربارۀ قیامت و عذاب الهی است، اما روایت، آن آیه را به ظهور امام زمان ارتباط داده است.

https://t.me/dineaqlani

12.04.202518:55

❤️ زیبایی عشق به همدیگر
✍️ جعفر نکونام
🕰 ۲۳ فروردین ۱۴۰۴

🎬 در این کلیپ کوتاه اما پراحساس، زنی در خیابان چشمش به پیرمردی می‌افتد که آرام و بی‌صدا نشسته است. کلاه او زن را به گذشته می‌برد؛ کلاهش، درست شبیه کلاه پدر از‌دست‌رفته‌اش است.
زن آرام نزدیک می‌شود، کنار او می‌نشیند. دست بر کلاهش می‌کشد. چشمانش پر از اشک می‌شود. اشکی نه صرفاً از اندوه، بلکه از انفجاری از دلتنگی، محبت و یاد.

🔻من با دیدن این صحنه، با خود گفتم:

چه زیباست اگر همۀ ما بتوانیم چنین عاشق هم باشیم.
زیباییِ این صحنه در آن است که مرزهای خونی و نسبی را درمی‌نوردد. در جهانی که اغلب از هم دور شده‌ایم، گویی چیزی در درون ما هنوز مشتاق است در چهرۀ دیگری، عزیز گمشده‌اش را بیابد.
چه عشق قشنگی است اگر روزی بتوانیم همدیگر را نه به عنوان غریبه، بلکه همچون پدر و مادر، فرزند، خواهر و برادر ببینیم.
اگر دلتنگی‌های خود را در آینۀ چهرۀ یکدیگر تماشا کنیم، و به‌جای عبور بی‌تفاوت، اندکی مکث کنیم، بنشینیم، و مهربانی بورزیم.
در جهانی پر از بیگانگی، شاید بزرگ‌ترین انقلاب، بازگشت به همدلی و آغوشی انسانی باشد.
عشق به همدیگر، عشق به بشریت است؛ عشقی که فارغ از قوم، زبان و مرز، همگان را به رسم یک خانوادۀ انسانی دربر می‌گیرد.

24.03.202515:28

🔴 هجوم میلیون‌ها سوسک به خانۀ خدا پس از توقف باران
🕰 4 فروردین 1404

https://t.me/dineaqlani

06.04.202515:57

🔴 تحمل فشارهای زندگی برای یاری امام زمان(ع)
🕰 15 فروردین 1404

♦️حجت الاسلام محمدمهدی ماندگاری در برنامه زنده صداوسیمای جمهوری اسلامی در شبستان جمکران در حال دعوت مردم به «صبوری» در برابر فشارهای اقتصادی بود و می‌گفت:

باید مشکلات حل شود؛ ولی باید صبوری کرد. حتماً باید صبوری کرد.

♦️این شهروند معترض در برابر دوربین‌های صداوسیما فریاد زد:

یکسره می‌گید غزه، لبنان، سوریه و یمن، الان دلار 105 هزار تومن شده.

♦️این جمله او بلافاصله باعث واکنش ماندگاری شد که تلاش کرد، صحبت‌های معترض را متوقف کند و خطاب به او گفت:

گوش بده. پیامبران هم [مشکلات داشتند، به حدی که] فرمودند: متی نصرالله(یاری خدا کی فرا می رسد؟)
اگر می‌خواهیم امام زمانمان را یاری کنیم، باید استقامت کنیم. یکی از مشکلات ما مال سبک زندگی خودمان است. آن هم باید اصلاح شود؛ اما آن بخشی مال فشارهای دشمن است، باید فریاد بزنیم: ما تحمل می کنیم.