ငိုလိုက်ကြစမ်း...!
အခုဆိုရင် တပ်မတော်က
မြေပြင် ဝေဟင် ဟန်ချက်ညီစွာဖြင့်
အကြမ်းဖက်သမားတွေကို ဆုံးမနေပြီဖြစ်သလို
သုံးသင့်တဲ့ လက်နက်တွေကို
စတင်ထုတ်သုံးနေပြီဖြစ်တဲ့အတွက်
သူပုန်အဖွဲ့တွေ အtayထပ်နေသလို
သူပုန်အားပေးတွေလည်း အငိုဆက်နေလေရဲ့...။
အဆိုးဆုံးကတော့
အဖေဖြစ်သူကို ဆွေးနွေးဖို့ ငိုပြလိုက်ခါမှ
တပ်မတော်က ပိုလို့တောင် ကြဲပြလိုက်တဲ့ ကိစ္စပေါ့ဗျာ။
ဆွေးနွေးပွဲနဲ့ စစ်ပွဲကို အဆုံးသတ်နိုင်ရင်
သူပုန်နဲ့ အကြမ်းဖက်သမားတွေ သက်သာနိုင်ပေမယ့်
တပ်မတော်ရဲ့ အလုံးစုံလက်နက်စွန့်ရေး လမ်းစဥ်ကိုမှ
လက်မခံဘူးဆိုရင်တော့ သူပုန်မျိုးသုဥ်းရလိမ့်မည်။
သူပုန်တွေရဲ့ဘဝက
အရင်ကဆိုရင် လေယာဥ်နဲ့ အကြဲခံရတိုင်း
အဖေကယ်ပါ အမေကယ်ပါ ဂျီနိုဆိုက်ဘာလားဘာလားနဲ့
အော်လို့ သက်သာရာရခဲ့ပေမယ့်
ယနေ့အခါမှာတော့
ဘာမှကို အော်ခွင့်မရတဲ့အပြင်
သူတို့အဖေကြီး တရုတ်မှ မကယ်ရင်
မျိုးသုဥ်းပျောက်ကွယ်ရမည့် အရေးကိစ္စနဲ့ ကြုံနေရပါပြီ။
လမ်းများအားလုံး
နေပြည်တော်သို့ ဆိုရာကနေ
လမ်းများအားလုံး သုံးချိုင်းကင်းသို့ ဖြစ်သွားပါပြီ။
အော်....ဒါနဲ့
ငါတို့နိုင်နေပြီ စစ်အာဏာရှင် ပြုတ်တော့မယ်
နေပြည်တော်ကို ဌာနချုပ်လုပ်လိုက်မယ် ဆိုပြီး
အာချောင် လေလည်ခဲ့တဲ့ သူပုန်ဘိုးအေကြီးတွေရော
နေကောင်းကျန်းမာကြရဲ့လားလို့...
" အသံတွေတိတ်နေတော့ နေမကောင်းလို့လားပေါ့ "
သေရွာပြန်
ဖိုးမှန်
