🎥عقدهٔ ادیپ و اثر وسترمارک
👈 بسیاری از ما انسان‌ها به مادرانمان عشق می‌ورزیم، اما نه آن‌طور عشقی. هرچند این حرف چندان هم با عقیده‌ی فروید هم‌خوانی ندارد. او معتقد بود پسران در مرحله‌ای از تکامل خود نسبت به مادرشان کشش جنسی دارند، خود را رقیب پدر می‌بینند و مرگش را آرزو می‌کنند.
👈آن‌ها خود متوجه امیالشان نیستند چون این میل ناخودآگاه از نهادشان (ID) می‌آید که توسط ضمیر خودآگاه سانسور می‌شود. به این تمایل عقده‌ی ادیپ گفته می‌شود که برگرفته از نام شخصیتی است که اشتباهاً پدرش را کشت و با مادرش، یوکاسته، خوابید، بدون این‌که بداند او مادرش است. به زعم فروید انسان‌ها زمانی به بلوغ روانی می‌رسند که عقده‌ی ادیپ را تجربه و سپس از آن عبور کنند.
👈کسانی که در این مرحله گیر می‌کنند، انواع مشکلات روانی را از خود بروز می‌دهند و دست آخر برای درمان به او مراجعه می‌کنند. اما ادوارد وسترمارک، انسان‌شناس و متخصص در زمینه‌ی تابوی زنا با محارم، طور دیگری به این مسئله نگاه می‌کرد.
@psyshortmovies
