Vp group
记录
28.02.202517:29
0
订阅者28.02.202517:29
引用指数28.02.202517:29
0
每帖平均覆盖率28.02.202517:29
0
广告帖子的平均覆盖率28.02.202517:29
0.00%
ER28.02.202517:29
0.00%
ERR登录以解锁更多功能。
-Ot!
Yigitning qoʼrs va oʼtkir ovozi qarshisida turgan insonni titratib yubordi.
-Qoʼllaring. Ular qaltirayapti. Bu nima qoʼrquvdanmi? Yoki achinish hissidir? Balki qasos! Uch turli tuygʻu bari bir tanada jam. Qani endi ot! Bir oʼq bilan baridan xalos boʼlishing mumkin. Hayotingni jahannamga aylantirishi mumkin boʼlgan omildan, xohlamasangda birga boʼlishga majbur insondan va rafiqangni qotilidan bir yoʼla qutil!
Yovvoyi xayollardan qutilish ilojsizdek, bogʻziga tiqilgan noxush taʼmni qabul qilolmayotgan yigit pastki labini asabiy tishlagancha nigohini oʼljasidan olib qochishga urinadi. Taxminanlar aldamayapti.
-Nega qarab turibsan...?!
Yigitni qahrli ovozi qarshi tomonning et-etigacha o'tib ketdi.
-Bas qil!
Taehyung ort o'ylab o'tirmadi o'ziga tiralgan qurolni silatib tortgancha muhim organi joylashgan nuqtaga ko'chirdi.
-To'xta, zinhor!
-Buni o'zing istamas ekansan, menga qo'yib ber!
Baland eshitilgan o'q ovozi avvaliga juda vahimali eshitiladi, shunday so'ng sokin tun bag'riga o'ramalagan iliqlik bir insonni xuddiki hech narsa bo'lmagandek boshqa dunyoga o'zi bilan yetaklab ketdi.
Ko'zim faqat uning qorachiqlarda : go'yoki o'zim gipnos ta'sirida qolgandek his qilyapman, qancha harakat qilmay unga qarshi chiqa olmayapman... har bir teginishini his qilyapman... bo'yinimda, yelkalarimda , qorin bo'shlig'imda... oyoqlarimda... qo'llarida shunday mohirlik bilan teginyaptiki..., bunday shirin azob azobni rad etiah har qanday ahmoqlikday edi... lablarini labimda his qilishim bilan ko'zlarim o'z-o'zidan yumilib ketar, tilim bilan o'ynashayotgan tilini tutish uchun bor kuchimni sarf qilayotgandek edim, kuchli so'rishdan pastki labim uyishib qolgandek... ichimdagi qandaydir xohishga yengildim-u, unga ichimga kirish uchun ruhsat bergandek sekin nola qila boshladim
Har qanday yondirilgan haqiqat oxir-oqibat alanga ichida qayta tug'iladi🪙
Jeon Jungkook & Kang Yeaji
-Jin ursin mening ham hikoyam shunday boshlanishini soʼraganmidim?
Jungkook qoʼynida turgan qizni oʼziga mahkamroq tortgancha xona devorining orqa tomoniga olib oʼtdi. Mastlik taʼsirida boʼlgan qizning qirmizi yuzlari kun yorugʻidek koʼziga tashlanib turar miyasida tahlilga muhtoj hozirgi holat eshik qoqishga ham kuch topolmay ortga ketardi. Yigitning xayollarida hamon oʼsha oʼy aylanib turibdi. Bolalik vaqtidagi yanoqdagi bu qizillik nima uchun paydo boʼlgani nomaʼlum biroq hamon oʼz oʼrnida...Bu oʼsha Kang Yeaji...
-Koʼzlaringni yuma olasanmi?
Yigitning yupatuvchi ohangda qiz tomon egilgancha titroq ovozini berkitishga urunib bosiqlik bilan soʼzladi.
-N...Nima?
-Menga ishon...!
Eng xavfli nuqtaga yaqinlashgan vaqtda ham oʼz jilovini qoʼlida tutib tura olayotgan yigit qizning izn berishi sabr bilan kutardi. Uzun kipriklar qayta pastga bosilarkan Jungkook qiz ortiga tortgancha, oʼq ovozini pasaytirish uchun tanasi bilan qizni koʼmib oldi. Mastligi anchayin tarqashga ulgurgan qiz titroq lablarini tishlab bosgancha uni pana qilgan yigitning terisiga tirnoqlarini mahkam botirib turardi.
-N...Nega bunchalar yaqin...?
Mayin shivirlash tufayli yigit asta siljib qizning iyagidan tutgancha oʼziga qaratdi.
-Mening terim alangada qolgandek achishyapti...
Unga savol berishni xohlardim, holini soʼrashni istardim, biroq bizning yuraklarimiz bir-biriga tekkancha soʼzlashotganga oʻxshardi.
-Taehyung..
Faqatgina shu soʼzlar lablarim orasidan ozod boʻlishga ulgurdi, shundan soʼng uning qaynoq lablarini oʻz lablarim ustida his qildim. Taehyung qizni ohistalikda oʼziga yaqinlashtirar ekan ozod qoʼli bilan uning belidan mahkam tutgancha boʼyi barobaridan koʻtarib mayinlik bilan boʼsa olardi. Lablar orasida iliqlik hozirgi atmosfera uchun qarama-qarshi biroq yoqimli kombinatsiya.
Suv tomchilar oqib uning yuzi tomon harakatlanayotgan sochlari va lablarida shudring misol qotgan tomchilarni koʼrib butkul harakatsiz qoldim. Uning ustiga yalang tanasiga qoʼygan qoʼllarim tirsagim boʼylab yoqimli suv taftini sezsa, bilaklarim uning qaynoq terisi ustida qolgandi
Uning bogʻiq ovozi tufayli seskanib, nafas yoʼllarim asabiy siqildi.
-Mendan uzoqroq tur...
Arang nafasimni yigʻib lablarim orasidan shivirladim. Biroq undan kichik ishora ham yoʼq.
Shu on xona eshigining "qutqaruvchidek" ohangi jarangladi. Biroq uning tanasi bir qoʼli bilan iyagimni mahkam siqimlab ozod qoʼli bilan eshik qulfini pastga tushurgancha mahkamladi. Shu on damim ichimga tushibgancha, yana bir bor atrofdan najot izlashga intilardim. Ammo uzoq vaqtlik yaqinlikdan soʼng, kislorod tanqisligi tufayli yigit soʼnngi bor qizning pastki labini asabiy oʼynab ozod qilgancha kalta sochlari orasiga qoʻl suqib yuziga yugurgan mamnuniyat aralash ifoda bilan qizning yuzini oʼziga burgancha nigohlarini oʼziniki bilan mukammal birlashtirgancha shivirladi.
-Endi bu sochlarga aslo qoʼl tekkizmaysan, aks holda mana buni yashirish sen uchun qiyinlik qiladi!
- Menga nima kerakmi? Men oilamni xohlayman , ukamning oilasi tirik bo'lishini xohlayman . Otang o'ldirgan insonlarni! Bizni yetim qilib, baxtimizni o'g'irlagan va bugungi kunimizga olib kelganlardan birma-bir hisob soʼrashni istayman....! Men sevgan ayolni ko'z o'ngimda qiynoqqa solayotganini ko'rishimga , kasalxona yotog'ida o'z hayoti uchun kurashayotganini ko'rishimga sening itdan tarqaganlaring sabab bo'ldi . Uning asl kimligini bila turib, menga pul taklif qilib, barini unutishimni xohlaysanmi ?
Siwon Taehyungga olazarak nigohlar bilan termulib qoldi. Oʼrnidan qoʼzgʻalishga urunarkan oyoqlari qaltirab tiz choʼkkancha emaklab kelib yigit tomon yaqinlashdi.
-Iltimos .. Men bu mamlakatni tark etaman .. Nima xohlasang , qilaman ......
-Yagona istagim sening o'limingni xohlayman va istaganimni olaman!
Tongda kuchli ogʻriq tufayli oʼrnidan qoʼzgʻalgan yigit ernib koʻzlarini ishqalagancha joyidan qoʼzgʻalar ekan, yonboshiga nazar ham tashlamay ogʻir qadamlar bilan yuvinish xonasiga kirib keldi. Sovuq suv tomchilaridan seskangan teri, rakvinaga suyangan koʼyi kechagi voqealarni eslash uchun nigohlarini qarshisidagi koʻzguga tikkkan koʼyi jimib qoldi. Xayollarida qandaydir noaniqlik uygʻonakar lab ostida soʼkinib, ogʻir yutingan koʼyi tashqari chiqish uchun qadam bosdi. Soʻnggi qadam kerakli manzil yonida toʼxtarkan yotoq ustida tanasi deyarli chavaqlab tashlangan, qirmizi qon oppoq pastel ustida qotgan, jonsiz qiz jasadini koʼrib qichqirib yubordi...
Qoʻshimcha tushunchalar mavjud emas. Oyoqlarim mahkam oʼziga tortgancha, gʻalati tabassum bilan bir soʼzini pichirlaydi.
-Ha...Ha...Uni men oʼldirdim...
Jungkook uni yoqasidan tortib, tizzalatib qarshisiga o'tqizdi. Tepasidagi havo quvuridan g'ira-shira quyosh nuri tushib xona markazida turgan ikkisidan boshqa bu ovloq joylarda jirik jon yo'q edi.
Jungkook orqasiga o'g'rilib, qorong'u burchakdan stul sudrab chiqdi va "gunohkor"ning qarshisiga joylashdi.
-Maydalashib o'tirmay.
Dangal gapni ayt. Men eshitgan o'sha gaplar rostmi..?
Uning oyoqlari keng yoyilgan, bir qoshni ko'tarilib, tili labidagi persingni asabiy o'ynay boshlagandi.
-Haligi...men...anig'ini bilmayman... bu amalga oshmasligini ham... agar bu ro'y bersa..., u o'ladi...
SungHooning qo'rquvdan lablari titrab, so'nggi lahzadagi gaplari og'zidan qanday chiqib ketgani kech anglab yetdi. Uning titrog'i tilidan butun tanasiga ko'chdi. Bir necha soniyalardan so'ng, qanday ahvolda bo'lishi ko'z oldindan o'tib ketdi.
-Menga qara...( Jungkook uning sochlarini changallagancha, orqaga tortib, ko'zlariga tikildi.
Suiqasd qayerda bo'ladi? Gapir iflos!
SungHoo aqldan ozgandek unga qonli tirjayib, mazax qilib kulishni boshladi
-Aytganim bilan hech nimani o'zgartira olmaysan, balki allaqachon o'lgandir, balki endi joni uzilayotgandir, balki hali tirikdir...
-Qayerda deyabman...?
Jungkook g'azabini tiya olmay, yigitning basharisiga qattiq musht tushirdi. Ammo bu bilan Hooning maynavozchiligi kuchayib, qattiqroq kula boshladi. Jungkook uni qo'lidan bo'shatib yerga itarib yubordi va kamaridagi to'pponchani olib peshonasiga tiradi..
-Yagona imkoniyat... ayt va tirik qol
SungHoo biroz jim qoldi va qizargan ko'zlari bilan Jungkookda telbanamo tikilib :
-Borishing shart emas, sen gulchambarlarga buyurtma beraver , o'zi keladi... tobutda keladi....
Qarshimda turgan insonning qorachiqlarida yoqilgan olov... Tanamda qoʻrquvdan titramagan biror tola qolmadi. Uning birgina harakati oyoq-qoʼllarimni butkul oʼzimga itoatsiz qoldirar ekan iyagimdan siqimlagan koʼyi oʼziga tortdi. Qisqa soniyalar ichida nafas yoʼllarim qisilib qoʼrquv tufayli ovozim xirrilab chiqishni boshladi, biror soʼz aytib oʼzimni oqlash uchun ham ojizlik qilardim.
-Bu...Buni men qilmadim...
-Senga soʼz berilmadi!
Tanam sovuq pol ustiga tushganda azobli ogʻriqdan ingrab oʼzimni ortga oldim. Biroq ayni damda his qilgan ogʻriqlar shunchaki boshlanish edi xalos. Kamar ovozining boʼshatilganini eshitib ong-u shuurim butkul tahlilsiz jazavaga tushgan inson kabi nooaniq boʼshliqdan najot izlardim.
U men tomon yaqin kelarkan, iliq taftini sezib yengil qalqigan koʻyi oʼzimni ortga oldim. Xuddiki koʼz oldimga harakatlanyotgan mushaklar yaqinlashib kelayotganga oʻxshardi. Havo salqin boʼlishiga qaramasdan yupun kiyingan yigitning tanasida tomonga yomgʻir tomchilari detallarini ochiq-oydin koʼrsatishni xohlayotgan oʼxshardi. Shu on uning yuzidan oʼchgan tabassum oʻrini noodatiy qoplagan ifodalar tufayli, holatni uqib olishga urunib vaqt olishni xohlardim. Koʼzlardagi uchqun menga begona. Yoki bu xohshsiz ishtiyoqlarning qoʼzgʻalishimi? Asta-sekin oʻzimni ortga tashlab undan uzoqlashishga urindim. Soniyalarda ulkan gavdasi mening harakatlarimni cheklab oʼziga tortdi. Har bir nafasi qulogʻim ostida jarang solib eshitilib turardi va uning oshiq qildiruvchi ifori. Yuragim xohshsiz tezlashishini boshladi shu tobda lablarim soʼz aytishimga qarshilik qilayotganda bir-biriga mahkam bosilgancha sassiz qolgandi