\ تلآط‌م |
من همانند همه دیوانگان , همه را دیوانه میخواندم غیر از خودم ....
اگه کاری بود : @alireza80z
اگه کاری بود : @alireza80z
"\ تلآط‌م |" 群组最新帖子
25.03.202523:35
یه چیزایی فلسفه بردار نیست
انگار نمیتونی هیچ جوره قبول کنی
مثل خاطراتی که دیگه دستت بهشون نمیرسه
6فروردین 1404 / حرف دل /
انگار نمیتونی هیچ جوره قبول کنی
مثل خاطراتی که دیگه دستت بهشون نمیرسه
6فروردین 1404 / حرف دل /
25.03.202523:32
محمد خیلی خوب حرف دل زد
خیلی سخته ولی در نهایت غم جدایی یقه ما را می‌چسبد
به طوری که هق هق ما از زیر آن پتو بلند می‌شود
آن جا هیچکس نیست
ماییم و غم سنگینی که سعی بر خفه کردن ما دارد
خیلی سخته ولی در نهایت غم جدایی یقه ما را می‌چسبد
به طوری که هق هق ما از زیر آن پتو بلند می‌شود
آن جا هیچکس نیست
ماییم و غم سنگینی که سعی بر خفه کردن ما دارد
转发自:
بـُـهـْـتــ
25.03.202523:29
همگی در نهایت در جایی جدا از یکدیگریم.
شاید هم این من بودم که جدا افتادم، یا خودم را جدا کردم. آنکه شب‌ها را با او صبح می‌کردم، در تاریکیِ خاطرات محو شده است. دیگری که با او در کوچه‌پس‌کوچه‌های چهارباغ دود می‌گرفتیم، دیگر نسخِ آن روزها نمیشود. و آنکه با او در پستوهای خلوتِ خاقانی، عشق را میان سایه‌ها و نجواها قسمت کردیم، راه میان ما مانند همان شب‌ها به خاموشی و سیاهی سپرده شده است.
زمان، آدم‌ها را با خود می‌برد و فاصله‌ها را، بی‌آنکه بخواهیم، میانمان می‌کشد. انگار همه‌ی نزدیکان، دورند؛ نه از سر فراموشی، که از سر جبرِ مسیرهایی که هرکداممان در آن افتاده‌ایم. گاهی می‌بینمشان، در خاطراتی که از پشت شیشه‌ی گذشته به آن‌ها نگاه میکنم. گاهی نامشان را بر زبان می‌آورم، بی‌آنکه پاسخی از سکوت بگیرم.
شاید هم این من بودم که جدا افتادم، یا خودم را جدا کردم. آنکه شب‌ها را با او صبح می‌کردم، در تاریکیِ خاطرات محو شده است. دیگری که با او در کوچه‌پس‌کوچه‌های چهارباغ دود می‌گرفتیم، دیگر نسخِ آن روزها نمیشود. و آنکه با او در پستوهای خلوتِ خاقانی، عشق را میان سایه‌ها و نجواها قسمت کردیم، راه میان ما مانند همان شب‌ها به خاموشی و سیاهی سپرده شده است.
زمان، آدم‌ها را با خود می‌برد و فاصله‌ها را، بی‌آنکه بخواهیم، میانمان می‌کشد. انگار همه‌ی نزدیکان، دورند؛ نه از سر فراموشی، که از سر جبرِ مسیرهایی که هرکداممان در آن افتاده‌ایم. گاهی می‌بینمشان، در خاطراتی که از پشت شیشه‌ی گذشته به آن‌ها نگاه میکنم. گاهی نامشان را بر زبان می‌آورم، بی‌آنکه پاسخی از سکوت بگیرم.
25.03.202518:42
25.03.202512:48
Uploading ....
25.03.202512:37
اُفـــق...
24.03.202513:41
برف❄️
23.03.202517:32
ساکنان دریا بعد از مدتی صدای امواج دریا
را نمی شنوند چه تلخ است قصه‌ی عـــــــــــــادت
را نمی شنوند چه تلخ است قصه‌ی عـــــــــــــادت
23.03.202512:55
22.03.202512:43
ولی وقتی بارون میاد توی این هزاتو خیلی دوسش دارم
حالم خوب میشه ✨
حالم خوب میشه ✨
22.03.202512:42
این هزارتو اسمش دنیا و باید توش زندگی بکنی و هیچ راه دیگه‌ای نداری
22.03.202512:38
هر چقدر میدویی که راه درست زودتر پیدا کنی راه ها طولانی تر میشن
记录
23.03.202523:59
83订阅者05.03.202523:59
0引用指数20.03.202523:59
64每帖平均覆盖率22.03.202523:59
27广告帖子的平均覆盖率20.03.202514:21
52.63%ER20.03.202523:59
78.05%ERR
19.03.202516:05
نوروز مبارک
25.03.202512:48
Uploading ....
17.03.202515:38
Calligraphy
17.03.202509:00
منم همینطور پیرمرد
12.03.202510:01
转发自:
/ تب‌آهی ؛
20.03.202500:05
انگار همه‌چیز رو به پایان است، لحظه‌های آخر نزدیک می‌شوند و شمارش معکوس آغاز شده.
اما نمی‌دانم چرا این‌قدر سردرگمم. حس میکنم در جایی میان دو جهان ایستاده‌ام، نه پیش می‌روم و نه بازمی‌گردم. زمان می‌گذرد، اما من در جای خود مانده‌ام، غرق در احساسی مبهم که نمی‌توانم نامی برایش پیدا کنم.
همه‌چیز در ظاهر بی‌نقص است؛ نه چیزی کم است و نه چیزی اضافه. اما درونم خلاء ای وجود دارد. هم سبک شده‌ام، هم باری سنگین را بر دوش می‌کشم.
چرا تمام نمیشود؟
همیشه در بهترین شرایط ممکن یک چیزی خراب است...
پنجشنبه | نه و نیم ساعت مانده به تحویل | ناکجا
اما نمی‌دانم چرا این‌قدر سردرگمم. حس میکنم در جایی میان دو جهان ایستاده‌ام، نه پیش می‌روم و نه بازمی‌گردم. زمان می‌گذرد، اما من در جای خود مانده‌ام، غرق در احساسی مبهم که نمی‌توانم نامی برایش پیدا کنم.
همه‌چیز در ظاهر بی‌نقص است؛ نه چیزی کم است و نه چیزی اضافه. اما درونم خلاء ای وجود دارد. هم سبک شده‌ام، هم باری سنگین را بر دوش می‌کشم.
چرا تمام نمیشود؟
همیشه در بهترین شرایط ممکن یک چیزی خراب است...
پنجشنبه | نه و نیم ساعت مانده به تحویل | ناکجا
转发自:بـُـهـْـتــ
25.03.202523:29
همگی در نهایت در جایی جدا از یکدیگریم.
شاید هم این من بودم که جدا افتادم، یا خودم را جدا کردم. آنکه شب‌ها را با او صبح می‌کردم، در تاریکیِ خاطرات محو شده است. دیگری که با او در کوچه‌پس‌کوچه‌های چهارباغ دود می‌گرفتیم، دیگر نسخِ آن روزها نمیشود. و آنکه با او در پستوهای خلوتِ خاقانی، عشق را میان سایه‌ها و نجواها قسمت کردیم، راه میان ما مانند همان شب‌ها به خاموشی و سیاهی سپرده شده است.
زمان، آدم‌ها را با خود می‌برد و فاصله‌ها را، بی‌آنکه بخواهیم، میانمان می‌کشد. انگار همه‌ی نزدیکان، دورند؛ نه از سر فراموشی، که از سر جبرِ مسیرهایی که هرکداممان در آن افتاده‌ایم. گاهی می‌بینمشان، در خاطراتی که از پشت شیشه‌ی گذشته به آن‌ها نگاه میکنم. گاهی نامشان را بر زبان می‌آورم، بی‌آنکه پاسخی از سکوت بگیرم.
شاید هم این من بودم که جدا افتادم، یا خودم را جدا کردم. آنکه شب‌ها را با او صبح می‌کردم، در تاریکیِ خاطرات محو شده است. دیگری که با او در کوچه‌پس‌کوچه‌های چهارباغ دود می‌گرفتیم، دیگر نسخِ آن روزها نمیشود. و آنکه با او در پستوهای خلوتِ خاقانی، عشق را میان سایه‌ها و نجواها قسمت کردیم، راه میان ما مانند همان شب‌ها به خاموشی و سیاهی سپرده شده است.
زمان، آدم‌ها را با خود می‌برد و فاصله‌ها را، بی‌آنکه بخواهیم، میانمان می‌کشد. انگار همه‌ی نزدیکان، دورند؛ نه از سر فراموشی، که از سر جبرِ مسیرهایی که هرکداممان در آن افتاده‌ایم. گاهی می‌بینمشان، در خاطراتی که از پشت شیشه‌ی گذشته به آن‌ها نگاه میکنم. گاهی نامشان را بر زبان می‌آورم، بی‌آنکه پاسخی از سکوت بگیرم.
25.03.202518:42
登录以解锁更多功能。