"کانال رسمی دکتر موذن زاده" 群组最新帖子
15.02.202500:07
برنامه اقتصادی اصلی دونالد ترامپ
او در حال طراحی یک شوک ضد-نیکسون است
✍ یانیس واروفاکیس
۱۲ فوریه ۲۰۲۵
🔻توضیح :
در سال ۱۹۷۱، ریچارد نیکسون، رئیس جمهور وقت آمریکا، تصمیم تاریخی گرفت که به نظام برتون وودز پایان داد. او اعلام کرد که دلار دیگر به طلا متصل نخواهد بود - یعنی دیگر امکان تبدیل دلار به طلا با نرخ ثابت وجود نداشت. این تصمیم که به "شوک نیکسون" معروف شد، به سیستم نرخ ارز ثابت پایان داد و عصر جدیدی از نظام مالی جهانی را آغاز کرد که در آن ارزش دلار و سایر ارزها توسط بازار تعیین می‌شد.
این اقدام نیکسون به دوره‌ای از مالی‌سازی اقتصاد جهانی منجر شد که در آن، نقش بازارهای مالی و گردش سرمایه در اقتصاد جهانی به شدت افزایش یافت
▪️مشروح مطلب را با ورود به لینک مطالعه فرمایید
https://t.me/drmoazenofficial
او در حال طراحی یک شوک ضد-نیکسون است
✍ یانیس واروفاکیس
۱۲ فوریه ۲۰۲۵
🔻توضیح :
در سال ۱۹۷۱، ریچارد نیکسون، رئیس جمهور وقت آمریکا، تصمیم تاریخی گرفت که به نظام برتون وودز پایان داد. او اعلام کرد که دلار دیگر به طلا متصل نخواهد بود - یعنی دیگر امکان تبدیل دلار به طلا با نرخ ثابت وجود نداشت. این تصمیم که به "شوک نیکسون" معروف شد، به سیستم نرخ ارز ثابت پایان داد و عصر جدیدی از نظام مالی جهانی را آغاز کرد که در آن ارزش دلار و سایر ارزها توسط بازار تعیین می‌شد.
این اقدام نیکسون به دوره‌ای از مالی‌سازی اقتصاد جهانی منجر شد که در آن، نقش بازارهای مالی و گردش سرمایه در اقتصاد جهانی به شدت افزایش یافت
🔸یانیس واروفاکیس اقتصاددان و وزیر سابق دارایی یونان است. او نویسنده چندین کتاب پرفروش است، که آخرین آنها " اکنون دیگر: گزارش‌هایی از یک حال جایگزین " است.
▪️مشروح مطلب را با ورود به لینک مطالعه فرمایید
https://t.me/drmoazenofficial
14.02.202523:42
احتمالا ترامپ مدتی دیگر به خودش لقب سنت دولاند مقدس خواهد داد که برای همه جهان صلح به ارمغان اورده است
https://t.me/drmoazenofficial
https://t.me/drmoazenofficial
14.02.202523:23
با الگوریتم ارتقا یافته، روبات G1 (شرکت‌چینی Unitree) میتواند هر رقصی را یاد بگیرد!!
در بخش نظرات به ما بگویید دوست دارید چه رقصی را ببینید! 😘
🔻توضیح:
یونیتری (Unitree) یک شرکت روباتیک چینی است که در سال ۲۰۱۶ در شهر هانگژو تاسیس شد. این شرکت در زمینه توسعه روبات‌های چهارپا و دوپا پیشرو است و به خاطر محصولاتی مانند A1، Go1 و B1 شناخته میشود.
یکی از مهمترین دستاوردهای یونیتری، توسعه روبات‌های مقرون به صرفه است. آنها توانسته‌اند روبات‌های پیشرفته را با قیمتی پایین‌تر از رقبای غربی مانند Boston Dynamics تولید کنند. روبات Go1 آنها که شبیه یک سگ روباتیک است، یکی از پرفروش‌ترین محصولات این شرکت است.
اخیراً، یونیتری با معرفی روبات انسان‌نمای H1 و G1 توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این روبات‌ها قابلیت‌های پیشرفته‌ای در زمینه حرکت، تعادل و انجام وظایف مختلف از جمله رقصیدن دارند.
یونیتری نقش مهمی در پیشرفت صنعت روباتیک چین و تبدیل این کشور به یکی از قطب‌های اصلی فناوری روباتیک در جهان داشته است.
https://t.me/drmoazenofficial
در بخش نظرات به ما بگویید دوست دارید چه رقصی را ببینید! 😘
🔻توضیح:
یونیتری (Unitree) یک شرکت روباتیک چینی است که در سال ۲۰۱۶ در شهر هانگژو تاسیس شد. این شرکت در زمینه توسعه روبات‌های چهارپا و دوپا پیشرو است و به خاطر محصولاتی مانند A1، Go1 و B1 شناخته میشود.
یکی از مهمترین دستاوردهای یونیتری، توسعه روبات‌های مقرون به صرفه است. آنها توانسته‌اند روبات‌های پیشرفته را با قیمتی پایین‌تر از رقبای غربی مانند Boston Dynamics تولید کنند. روبات Go1 آنها که شبیه یک سگ روباتیک است، یکی از پرفروش‌ترین محصولات این شرکت است.
اخیراً، یونیتری با معرفی روبات انسان‌نمای H1 و G1 توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این روبات‌ها قابلیت‌های پیشرفته‌ای در زمینه حرکت، تعادل و انجام وظایف مختلف از جمله رقصیدن دارند.
یونیتری نقش مهمی در پیشرفت صنعت روباتیک چین و تبدیل این کشور به یکی از قطب‌های اصلی فناوری روباتیک در جهان داشته است.
https://t.me/drmoazenofficial
14.02.202523:00
یک شاخص تلخ از موقعیت استراتژیک اروپا در جهان :
در سال 2025 مرزهای شرقی این قاره در یک نشست روسی و آمریکایی در جایی در عربستان سعودی شکسته خواهد شد.
نیکلاس مولدر
تاریخ نگار و تحلیل گر اقتصاد اروپا
https://t.me/drmoazenofficial
بعضی جملات ارزش دارند تا ابد در ذهن حک شوند
در سال 2025 مرزهای شرقی این قاره در یک نشست روسی و آمریکایی در جایی در عربستان سعودی شکسته خواهد شد.
نیکلاس مولدر
تاریخ نگار و تحلیل گر اقتصاد اروپا
https://t.me/drmoazenofficial
بعضی جملات ارزش دارند تا ابد در ذهن حک شوند
14.02.202521:47
من نمیدانم اقای دکتر پزشکیان چقدر پزشکی یادشان مانده است ؟
وضعیت Multi organ faileur یا MOF را به خاطر میاورید ؟
وقتی از سیستمهای مختلف بدن ( معمولا ۷ ارگان ) چند سیستم همزمان از کار بیفتند و یا دچار اختلال عملکرد شدید شوند به آن MOF اطلاق میشود
آیا خاطرتان هست که اگر همزمان ۳ ارگان از کار بیفتند احتمال مرگ بالای ۸۵ درصد است ؟
آیا این جملات شما را به یاد چیز خاصی نمیاندازد ؟
https://t.me/drmoazenofficial
وضعیت Multi organ faileur یا MOF را به خاطر میاورید ؟
وقتی از سیستمهای مختلف بدن ( معمولا ۷ ارگان ) چند سیستم همزمان از کار بیفتند و یا دچار اختلال عملکرد شدید شوند به آن MOF اطلاق میشود
آیا خاطرتان هست که اگر همزمان ۳ ارگان از کار بیفتند احتمال مرگ بالای ۸۵ درصد است ؟
آیا این جملات شما را به یاد چیز خاصی نمیاندازد ؟
https://t.me/drmoazenofficial
14.02.202521:37
14.02.202521:34
14.02.202515:47
*و چه سپیده دمی بود آن روز برای برادرم که بار دیگر اسیر شد*
مهدی قمشی (استاد دانشگاه و برادر آزاده رحیم قمیشی)
روز ۲۶ مرداد سالروز آغاز بازگشت اسرای جنگ تحمیلی به میهن عزیزمان است. در سال ۱۳۶۹ در چنین روزی اولین گروه اسرای جنگ تحمیلی پای به میهن گذاشتند. این روز البته برای بسیاری از مردم کشورمان خصوصاً خانواده‌های اسرا روزی فراموش نشدنی است. و من نیز که از لذت مرور خاطره فراموش نشدنی آن روز سیر نمی‌شوم تنها می‌توانم در قالب سخت کلمات و جملات (که نمی‌تواند بیانگر کل احساسات آن باشد) خاطره خود را با شما مرور نمایم.
اجازه دهید مسئله را از ابتدا شروع کنم تا فضای ذهنی حال و روز آن زمان در ذهن شما نیز شکل بگیرد. ماجرا از عملیات کربلای۴ شروع میشود که از شامگاه سوم دی ماه ۱۳۶۵ با عبور از اروندرود به سمت خاک عراق شروع می‌گردد. در این عملیات علیرغم پیشروی‌های اولیه در خاک دشمن متاسفانه فشار بر نیروهای رزمنده باعث می گردد عملیات با توفیق همراه نشود و نیروهای خودی در بعداز ظهر روز چهارم دی ماه با تحمل خسارات جانی بسیار مجبور به عقب نشینی شدند.
در اهواز به ما خبر رسید که در عقب نشینی نیروها، برادرم رحیم که معاون گردان کربلا بود به عقب باز نگشته است. در غروب چهارم دی سراسیمه خود را به محل استقرار باقی مانده گردان رساندم. وضع عجیبی بود. بسیاری از نیروهای گردان شهید و یا مفقود شده بودند. فرمانده گردان اسماعیل فرجوانی نیز شهید شده بود. وقتی رسیدم یکی از نیروهای ستادی لشکر برای سر و سامان دادن به باقی مانده نیروهای گردان در محل بود. نیروهای گردان در اتاق بزرگی جمع شده بودند، غم زده و پریشان. فرمانده اعزامی از لشکر از تک تک آنان می خواست تا مشاهداتشان را توضیح دهند.
در جلسه نشستم و به سخنانشان گوش دادم. هر کدام نیز با چشمانی اندوه بار از آنچه گذشته بود و دوستان شهیدشان می گفتند. بوضوح می‌دیدم که اوضاع خراب تر از آن است که من فقط سراغی از برادرم رحیم را بگیرم هر چند در آن جمع بعضی از آنان از برادرم و آخرین وضعیتش نیز اطلاعاتی در اختیار قرار می دادند. گذاشتم تا جلسه تمام شود بعد از جلسه با فرمانده اعزامی لشکر و بعضی از دوستان رحیم به صحبت نشستم و سرنوشت وی را جویا شدم. آنان ضمن تشریح آخرین وضعیت جدا شدن گردان از رحیم با اطمینان می گفتند که شهید شده است و می گفنتد که نام ایشان را به عنوان شهید گردان اعلام کرده اند. در عین حال در جواب سوال من که آیا کسی شاهد شهادتش بوده است یا خیر جواب منفی می دادند. درباره احتمال دسترسی به منطقه نیز جواب منفی بود زیرا دشمن در کناره اروند رود استقرار یافته و آتش سنگین نیز همچنان برقرار بود.
همان شب به اهواز بازگشتم و به خواهر و برادرانم همان نظر بچه های گردان را انتقال دادم اما به پدر و مادرم جرات نکردم آن نظر را بگویم و البته با اندک امیدی که داشتم گفتم که جزء مفقودین است. هر چند بعد از آن حداقل دو بار به اتفاق پدرم برای یافتن اثری از وی به کانتینر های شهدای شناسایی نشده واقع در مسیر خرمشهر سرکشی کردیم اما پدرم همواره می گفت اطمینان دارد که رحیم زنده است.
روزها و ماهها و سالها می گذشت و هیچ اثری از وی یافت نشد، نه در لیست های صلیب سرخ جهانی و نه در شهیدانی که هر چند مدت یک بار کشف و تشیع می شدند. دیگر همه ما با احتمال شهادتش نیز کنار آمده بودیم. پدرم نیز در این فاصله زمانی بدرود حیات گفت.
ادامه در:
https://modaresinpress.ir/political/5157/
https://t.me/drmoazenofficial
مهدی قمشی (استاد دانشگاه و برادر آزاده رحیم قمیشی)
روز ۲۶ مرداد سالروز آغاز بازگشت اسرای جنگ تحمیلی به میهن عزیزمان است. در سال ۱۳۶۹ در چنین روزی اولین گروه اسرای جنگ تحمیلی پای به میهن گذاشتند. این روز البته برای بسیاری از مردم کشورمان خصوصاً خانواده‌های اسرا روزی فراموش نشدنی است. و من نیز که از لذت مرور خاطره فراموش نشدنی آن روز سیر نمی‌شوم تنها می‌توانم در قالب سخت کلمات و جملات (که نمی‌تواند بیانگر کل احساسات آن باشد) خاطره خود را با شما مرور نمایم.
اجازه دهید مسئله را از ابتدا شروع کنم تا فضای ذهنی حال و روز آن زمان در ذهن شما نیز شکل بگیرد. ماجرا از عملیات کربلای۴ شروع میشود که از شامگاه سوم دی ماه ۱۳۶۵ با عبور از اروندرود به سمت خاک عراق شروع می‌گردد. در این عملیات علیرغم پیشروی‌های اولیه در خاک دشمن متاسفانه فشار بر نیروهای رزمنده باعث می گردد عملیات با توفیق همراه نشود و نیروهای خودی در بعداز ظهر روز چهارم دی ماه با تحمل خسارات جانی بسیار مجبور به عقب نشینی شدند.
در اهواز به ما خبر رسید که در عقب نشینی نیروها، برادرم رحیم که معاون گردان کربلا بود به عقب باز نگشته است. در غروب چهارم دی سراسیمه خود را به محل استقرار باقی مانده گردان رساندم. وضع عجیبی بود. بسیاری از نیروهای گردان شهید و یا مفقود شده بودند. فرمانده گردان اسماعیل فرجوانی نیز شهید شده بود. وقتی رسیدم یکی از نیروهای ستادی لشکر برای سر و سامان دادن به باقی مانده نیروهای گردان در محل بود. نیروهای گردان در اتاق بزرگی جمع شده بودند، غم زده و پریشان. فرمانده اعزامی از لشکر از تک تک آنان می خواست تا مشاهداتشان را توضیح دهند.
در جلسه نشستم و به سخنانشان گوش دادم. هر کدام نیز با چشمانی اندوه بار از آنچه گذشته بود و دوستان شهیدشان می گفتند. بوضوح می‌دیدم که اوضاع خراب تر از آن است که من فقط سراغی از برادرم رحیم را بگیرم هر چند در آن جمع بعضی از آنان از برادرم و آخرین وضعیتش نیز اطلاعاتی در اختیار قرار می دادند. گذاشتم تا جلسه تمام شود بعد از جلسه با فرمانده اعزامی لشکر و بعضی از دوستان رحیم به صحبت نشستم و سرنوشت وی را جویا شدم. آنان ضمن تشریح آخرین وضعیت جدا شدن گردان از رحیم با اطمینان می گفتند که شهید شده است و می گفنتد که نام ایشان را به عنوان شهید گردان اعلام کرده اند. در عین حال در جواب سوال من که آیا کسی شاهد شهادتش بوده است یا خیر جواب منفی می دادند. درباره احتمال دسترسی به منطقه نیز جواب منفی بود زیرا دشمن در کناره اروند رود استقرار یافته و آتش سنگین نیز همچنان برقرار بود.
همان شب به اهواز بازگشتم و به خواهر و برادرانم همان نظر بچه های گردان را انتقال دادم اما به پدر و مادرم جرات نکردم آن نظر را بگویم و البته با اندک امیدی که داشتم گفتم که جزء مفقودین است. هر چند بعد از آن حداقل دو بار به اتفاق پدرم برای یافتن اثری از وی به کانتینر های شهدای شناسایی نشده واقع در مسیر خرمشهر سرکشی کردیم اما پدرم همواره می گفت اطمینان دارد که رحیم زنده است.
روزها و ماهها و سالها می گذشت و هیچ اثری از وی یافت نشد، نه در لیست های صلیب سرخ جهانی و نه در شهیدانی که هر چند مدت یک بار کشف و تشیع می شدند. دیگر همه ما با احتمال شهادتش نیز کنار آمده بودیم. پدرم نیز در این فاصله زمانی بدرود حیات گفت.
ادامه در:
https://modaresinpress.ir/political/5157/
https://t.me/drmoazenofficial
14.02.202515:45
14.02.202510:59
چرا بعضی سکوت کرده اند ؟
بنا به شغل پزشکی بارها در موقعیتی قرار گرفته ام که که به عنوان درمانگر همه تلاش خودرا کرده ام و از هرسلاحی برای مبارزه با بیماری استفاده کرده ام و دیگر تیری در ترکش نداشته ام که پرتاب نمایم
در این وضعیت معمولا بین درمانگر و بیمار و همراهان سکوتی تلخ برقرار میشود که از سر آرامش نیست بلکه از رسیدن به درک عمیق از سرنوشت محتوم بیمار است که همزمان محتوی غم و تسلیم است
عده ای از هموطنان در اظهارات خود در فضای مجازی یا فیزیکی که از سر نگرانی و خشمی قابل فهم و صحیح است به دیگران خرده میگیرند که چرا صدای اعتراضشان به هوا نمیرود و در مواردی حتی از مرزهای ادب و احترام نیز رد میشوند
اینکه بخش بزرگی از ایرانیان از دستگاه سرکوب میهراسند و یا موقعیت هزینه کردن برای اعتراض را ندارند واقعیتی غیر قابل انکار است اما به نظر میرسد بخش بزرگ دیگری انچه را که در کشور میگذرد نشانه های واضح از احتضار سیستم بیماری میبینند که هر انچه شرط مروت و انصاف و مسئولیت پذیری بوده است در حق او انجام داده اند تا از بیماری رها شود و راه سلامت و سعادت بر او باز شود ولی نه هویت و ژنتیک او و نه اراده و خواست و اختیارش برای افتادن در مسیر سلامت مناسب نبوده است
مردم شریف ایران بارها و بارها و بارها این بیمار را با شفقت تمام نصیحت کردند ، تیمار کردند و راه های زیستن سالم را به او نشان دادند حتی بیش از انکه لیاقت و استحقاقش باشد اما به نظر میرسد طبیعت این بیمار برهر تربیتی فائق است و بزرگواری صاحبان خانه تنها باعث تجری دائم او شده است
ملت پر تجربه و بسیار دیده و بسیار کشیده من مانند یک درمانگر حرفه ای به نقطه ای رسیده است که علائم مرگ زودرس را بخوبی تشخیص میدهد و سکوت بسیاری ،از بی مسئولیتی و ترس نیست و ناشی از فراستی است که تاریخ ساخته است
بیمار ما (جمهوری اسلامی) ادعاهای بزرگ میکند و به داشته ها و یا نداشته هایش مینازد ولی در واقع در جشن ۴۶ سالگی اش مانند بیماران الزایمری فقط خاطرات دور را بیاد می اورد و دیروزش را نه
هنوز به حکومت سابق میتازد در حالی که چشمش بر اینکه نزدیک به نیم قرن حاکم بوده است کور است و حتی بیاد نمیاورد که در همین روزهایی که جشن میگیرد مجبور شده است بیشتر روزهای فعال اداری کشور را تعطیل کند
اما ملتی باهوش و پر اندوخته از تجربه حاکمانی شبیه به او کاملا با نشانه های نهایی بیماری آشنا هستند و سکوت شان از سر احاطه دانشی بر وضعیت است اما بیمار آنرا به موفقیتش در ایجاد رعب تعبیر میکند موضوعی که در آینده ای نزدیک با اثبات نظر طبیبان آشکار خواهد شد
بدیهی است انچه تشریح شد به معنی مخالفت با اعتراضات و یا لزوم بلند شدن صداهای به حق نیست که خوشبختانه بار آنرا زنان و مردان شجاعی در کشور به دوش عزیز شان گرفته اند بلکه تنها برای آن است که تبیین شود هر سکوتی ناشی از ترس و یا رضایت نیست و نباید با این دید بخش بزرگی از هموطنان مورد قضاوت قرار گیرند و شکاف و یا دلگیری ایجاد شود
https://t.me/drmoazenofficial
بنا به شغل پزشکی بارها در موقعیتی قرار گرفته ام که که به عنوان درمانگر همه تلاش خودرا کرده ام و از هرسلاحی برای مبارزه با بیماری استفاده کرده ام و دیگر تیری در ترکش نداشته ام که پرتاب نمایم
در این وضعیت معمولا بین درمانگر و بیمار و همراهان سکوتی تلخ برقرار میشود که از سر آرامش نیست بلکه از رسیدن به درک عمیق از سرنوشت محتوم بیمار است که همزمان محتوی غم و تسلیم است
عده ای از هموطنان در اظهارات خود در فضای مجازی یا فیزیکی که از سر نگرانی و خشمی قابل فهم و صحیح است به دیگران خرده میگیرند که چرا صدای اعتراضشان به هوا نمیرود و در مواردی حتی از مرزهای ادب و احترام نیز رد میشوند
اینکه بخش بزرگی از ایرانیان از دستگاه سرکوب میهراسند و یا موقعیت هزینه کردن برای اعتراض را ندارند واقعیتی غیر قابل انکار است اما به نظر میرسد بخش بزرگ دیگری انچه را که در کشور میگذرد نشانه های واضح از احتضار سیستم بیماری میبینند که هر انچه شرط مروت و انصاف و مسئولیت پذیری بوده است در حق او انجام داده اند تا از بیماری رها شود و راه سلامت و سعادت بر او باز شود ولی نه هویت و ژنتیک او و نه اراده و خواست و اختیارش برای افتادن در مسیر سلامت مناسب نبوده است
مردم شریف ایران بارها و بارها و بارها این بیمار را با شفقت تمام نصیحت کردند ، تیمار کردند و راه های زیستن سالم را به او نشان دادند حتی بیش از انکه لیاقت و استحقاقش باشد اما به نظر میرسد طبیعت این بیمار برهر تربیتی فائق است و بزرگواری صاحبان خانه تنها باعث تجری دائم او شده است
ملت پر تجربه و بسیار دیده و بسیار کشیده من مانند یک درمانگر حرفه ای به نقطه ای رسیده است که علائم مرگ زودرس را بخوبی تشخیص میدهد و سکوت بسیاری ،از بی مسئولیتی و ترس نیست و ناشی از فراستی است که تاریخ ساخته است
بیمار ما (جمهوری اسلامی) ادعاهای بزرگ میکند و به داشته ها و یا نداشته هایش مینازد ولی در واقع در جشن ۴۶ سالگی اش مانند بیماران الزایمری فقط خاطرات دور را بیاد می اورد و دیروزش را نه
هنوز به حکومت سابق میتازد در حالی که چشمش بر اینکه نزدیک به نیم قرن حاکم بوده است کور است و حتی بیاد نمیاورد که در همین روزهایی که جشن میگیرد مجبور شده است بیشتر روزهای فعال اداری کشور را تعطیل کند
اما ملتی باهوش و پر اندوخته از تجربه حاکمانی شبیه به او کاملا با نشانه های نهایی بیماری آشنا هستند و سکوت شان از سر احاطه دانشی بر وضعیت است اما بیمار آنرا به موفقیتش در ایجاد رعب تعبیر میکند موضوعی که در آینده ای نزدیک با اثبات نظر طبیبان آشکار خواهد شد
بدیهی است انچه تشریح شد به معنی مخالفت با اعتراضات و یا لزوم بلند شدن صداهای به حق نیست که خوشبختانه بار آنرا زنان و مردان شجاعی در کشور به دوش عزیز شان گرفته اند بلکه تنها برای آن است که تبیین شود هر سکوتی ناشی از ترس و یا رضایت نیست و نباید با این دید بخش بزرگی از هموطنان مورد قضاوت قرار گیرند و شکاف و یا دلگیری ایجاد شود
https://t.me/drmoazenofficial
14.02.202508:28
#به_نام_ایران
پرسش سی و هشتم
نام و محل این مکان را بفرمایید
https://t.me/drmoazenofficial
پاسخ های خود را به ای دی زیر بفرستید
@Moazenzadehiran
پرسش سی و هشتم
نام و محل این مکان را بفرمایید
https://t.me/drmoazenofficial
پاسخ های خود را به ای دی زیر بفرستید
@Moazenzadehiran
13.02.202522:04
DEEPSEEK AI
تحلیل جنبه‌های عمیق و پنهان پدیده هوش مصنوعی دیپ سیک و آغاز نبرد اوپن سورس
@dr_iman_fani
تحلیل جنبه‌های عمیق و پنهان پدیده هوش مصنوعی دیپ سیک و آغاز نبرد اوپن سورس
@dr_iman_fani
13.02.202513:28
واکنش حسین علیزاده به تقدیم سومین روز جشنواره موسیقی فجر به او: این جشنواره فرمایشی‌ست، نه هنری و نه در حد و اندازه‌ی هنر
🔹استاد حسین علیزاده نسبت به تقدیم سومین روز اجراهای جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر به او واکنش نشان داد و تاکید کرد: «از هر گونه بزرگداشت از طرف ارگان‌های حکومتی بی‌نیاز هستم.»
🔹استاد حسین علیزاده نسبت به تقدیم سومین روز اجراهای جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر به او واکنش نشان داد و تاکید کرد: «از هر گونه بزرگداشت از طرف ارگان‌های حکومتی بی‌نیاز هستم.»
13.02.202509:18
🔴 از یک «آن دیگری» در زندان اوین به زندان اختر
✍️ مطهره گونه‌ای
زندان اوین
در راهروی ۲۰۹ وقتی با چشم‌بند رو به دیوار نشسته بودم، مطمئن بودم که راه را درست آمده‌ام. بازجو پرسید: «چه ارتباطی با میرحسین موسوی داری؟» بی هیچ درنگی پاسخ دادم: «او معلم من است.» با پوزخند و طعنه گفت:« مگر پزشکی خوانده؟» لبخند زدم:« نه، اما ایستادن در برابر شمایان را خوب بلد است و ایستادگی و مقاومت را در هیچ کلاسی تدریس نمی‌کنند.» و شما در تمام این پانزده سال، استوارتر از همیشه ایستاده‌اید. ارتباط شما با قطع شد، اما از این راه برنگشتید و ما همین مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم ظالم را شبانه روز آموخته‌ایم و زندگی می‌کنیم.
هرگاه که پرسیدند یا به کنایه گفتند که موسوی، رهبر شماست؛ گفته‌ام که او راهنمای ماست. مثل نوری که در شبی ظلمات، امید می‌بخشد. اما راهبر نیست که دیکته کند. چون نیک میداند که مردم، راه خودشان را به اراده خویش خواهند یافت و این راه سبز، چیزی جز «نجات ایران» نیست. رئیس دولت ذوب در ولی مطلقه فقیه، مذبوحانه حتی جرئت به زبان آوردن نام شما را نداشت، اما به راستی این جمهوری اسلامی است که سالهاست برای مردم بدل به غریبه‌ای پرافسون و «آن دیگری» شده، نه مایی که نام و نشانمان تا پای جان، ایران آگاه و آزاد و آباد است.
در میانه‌ی جنبش سبز، دخترکی سیزده ساله و بسیجی مآب بودم که با دیدن بینی شکسته دوست صمیمی‌ام، انگار دیوار بلند مقدسی که سالها در خانه و مدرسه برایم ساخته بودند تا آنسوی جنایتکار و خبیثش را نبینم، در چشم برهم زدنی فرو ریخت. روزها اخبار را دست به عصا دنبال می‌کردم اما بالاخره اولین سیلی سرکوب را از پدرم -ولی امرم- خوردم هنگامی که مرا به اجبار به تجمع ۹دی برده بود تا فریب رسانه‌های معاند و ضدانقلاب را نخورم و به راه بیایم و به ادبیات آن روزهای خامنه‌ای، «با بصیرت» شوم!
خیل آدمهای متعصب و خشمگین که خواهان اعدام سران فتنه بودند غافلگیرم کرد. تا چشم کار می‌کرد لشگرکشی کرده بودند و از اشغال خیابانی که متعلق به مردم بود، احساس شعف می‌کردند. لحظه مناسب فرا رسید و جمعیت اطرافم تقریبا ساکت بودند و به سخنرانی فاتحانه‌ی مداح حاضر در تجمع گوش می‌کردند. بغض و انزجار و خشمم را در صدایم جمع کردم و بلند و رسا فریاد زدم: «یاحسین! میرحسین!» پدرم که دستم را تا آن لحظه گرفته بود تا گم نشوم، رهایم کرد.
چشمان اطرافیان از شعار یک فتنه‌گر کوچک گرد شده بود و انتظار می‌کشیدند تا رهبرم -پدرم- انتقامی سخت بگیرد که ناگهان تمام صورت و دهانم پر از خون شد اما بازهم خنده‌ای شیطنت‌آمیز کردم. خنده‌ای که هنوز هم در دادسرا و دادگاه و اتاق بازجویی همراهم است. از سرکوبگران، که حالا خیالشان راحت شده بود، فاصله گرفتم. روی جدول نشستم و با گوشه چادرم جلوی بینی و دهانم را گرفتم. همانجا، در همان لحظه، درست پایین خیابان آزادی، تبدیل به «آن دیگری» شدم.
بعدها پس از ۶سال تحصیل، وقتی برگه اخراج قطعی‌ام از دانشگاه را به دستم دادند، آن قاب درخشان مقابل چشمانم آمد که میان جمعیت ایستاده‌اید و بازهم با دهانی پر از خون خندیدم و از نو ایستادگی را آموختم که «مقاومت، زندگیست.» چه صندوق‌های پوشالی که در این سالیان با وعده کذب رفع حصر پر نشد و چه بهتان‌هایی که بر شما وارد نکردند تا حیثیت نداشته خودشان را بازگردانند!
ولی شما ۱۵سال در همسایگی دیوار به دیوار نهاد امنیتی، متواضعانه اما مومن و استوار ایستادید و نماد تمام‌عیار «آن دیگری»هایی شدید که جسورانه و شجاعانه در برابر حاکم جائر، کلمه‌ی عدل را جاری کرده‌اند.
متبرک باد نام و نشان زنان و مردانی که دوشادوش یکدیگر، بی‌دریغ و بی‌منت، آفتاب وطن را سرخ‌تر، آسمانش را سپیدتر و خاکش را سبزتر میخواهند.
به امید زن، زندگی، آزادی
مطهره گونه‌ای
۲۵بهمن ۱۴۰۳
زندان اوین
https://t.me/drmoazenofficial
✍️ مطهره گونه‌ای
زندان اوین
در راهروی ۲۰۹ وقتی با چشم‌بند رو به دیوار نشسته بودم، مطمئن بودم که راه را درست آمده‌ام. بازجو پرسید: «چه ارتباطی با میرحسین موسوی داری؟» بی هیچ درنگی پاسخ دادم: «او معلم من است.» با پوزخند و طعنه گفت:« مگر پزشکی خوانده؟» لبخند زدم:« نه، اما ایستادن در برابر شمایان را خوب بلد است و ایستادگی و مقاومت را در هیچ کلاسی تدریس نمی‌کنند.» و شما در تمام این پانزده سال، استوارتر از همیشه ایستاده‌اید. ارتباط شما با قطع شد، اما از این راه برنگشتید و ما همین مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم ظالم را شبانه روز آموخته‌ایم و زندگی می‌کنیم.
هرگاه که پرسیدند یا به کنایه گفتند که موسوی، رهبر شماست؛ گفته‌ام که او راهنمای ماست. مثل نوری که در شبی ظلمات، امید می‌بخشد. اما راهبر نیست که دیکته کند. چون نیک میداند که مردم، راه خودشان را به اراده خویش خواهند یافت و این راه سبز، چیزی جز «نجات ایران» نیست. رئیس دولت ذوب در ولی مطلقه فقیه، مذبوحانه حتی جرئت به زبان آوردن نام شما را نداشت، اما به راستی این جمهوری اسلامی است که سالهاست برای مردم بدل به غریبه‌ای پرافسون و «آن دیگری» شده، نه مایی که نام و نشانمان تا پای جان، ایران آگاه و آزاد و آباد است.
در میانه‌ی جنبش سبز، دخترکی سیزده ساله و بسیجی مآب بودم که با دیدن بینی شکسته دوست صمیمی‌ام، انگار دیوار بلند مقدسی که سالها در خانه و مدرسه برایم ساخته بودند تا آنسوی جنایتکار و خبیثش را نبینم، در چشم برهم زدنی فرو ریخت. روزها اخبار را دست به عصا دنبال می‌کردم اما بالاخره اولین سیلی سرکوب را از پدرم -ولی امرم- خوردم هنگامی که مرا به اجبار به تجمع ۹دی برده بود تا فریب رسانه‌های معاند و ضدانقلاب را نخورم و به راه بیایم و به ادبیات آن روزهای خامنه‌ای، «با بصیرت» شوم!
خیل آدمهای متعصب و خشمگین که خواهان اعدام سران فتنه بودند غافلگیرم کرد. تا چشم کار می‌کرد لشگرکشی کرده بودند و از اشغال خیابانی که متعلق به مردم بود، احساس شعف می‌کردند. لحظه مناسب فرا رسید و جمعیت اطرافم تقریبا ساکت بودند و به سخنرانی فاتحانه‌ی مداح حاضر در تجمع گوش می‌کردند. بغض و انزجار و خشمم را در صدایم جمع کردم و بلند و رسا فریاد زدم: «یاحسین! میرحسین!» پدرم که دستم را تا آن لحظه گرفته بود تا گم نشوم، رهایم کرد.
چشمان اطرافیان از شعار یک فتنه‌گر کوچک گرد شده بود و انتظار می‌کشیدند تا رهبرم -پدرم- انتقامی سخت بگیرد که ناگهان تمام صورت و دهانم پر از خون شد اما بازهم خنده‌ای شیطنت‌آمیز کردم. خنده‌ای که هنوز هم در دادسرا و دادگاه و اتاق بازجویی همراهم است. از سرکوبگران، که حالا خیالشان راحت شده بود، فاصله گرفتم. روی جدول نشستم و با گوشه چادرم جلوی بینی و دهانم را گرفتم. همانجا، در همان لحظه، درست پایین خیابان آزادی، تبدیل به «آن دیگری» شدم.
بعدها پس از ۶سال تحصیل، وقتی برگه اخراج قطعی‌ام از دانشگاه را به دستم دادند، آن قاب درخشان مقابل چشمانم آمد که میان جمعیت ایستاده‌اید و بازهم با دهانی پر از خون خندیدم و از نو ایستادگی را آموختم که «مقاومت، زندگیست.» چه صندوق‌های پوشالی که در این سالیان با وعده کذب رفع حصر پر نشد و چه بهتان‌هایی که بر شما وارد نکردند تا حیثیت نداشته خودشان را بازگردانند!
ولی شما ۱۵سال در همسایگی دیوار به دیوار نهاد امنیتی، متواضعانه اما مومن و استوار ایستادید و نماد تمام‌عیار «آن دیگری»هایی شدید که جسورانه و شجاعانه در برابر حاکم جائر، کلمه‌ی عدل را جاری کرده‌اند.
متبرک باد نام و نشان زنان و مردانی که دوشادوش یکدیگر، بی‌دریغ و بی‌منت، آفتاب وطن را سرخ‌تر، آسمانش را سپیدتر و خاکش را سبزتر میخواهند.
به امید زن، زندگی، آزادی
مطهره گونه‌ای
۲۵بهمن ۱۴۰۳
زندان اوین
https://t.me/drmoazenofficial
13.02.202508:56
دستگیری افراد برای مدنی ترین شیوه اعتراض به بی پایه ترین شیوه مجازات رهبران مخالفان
حتی در بهترین شرایط تعداد افراد شرکت کننده در این فراخوان به عددی چشمگیر نمیرسید هم به موجب واهمه از آسیب هایی که امنیتی ها وارد میکنند و هم به علت اینکه برای بسیاری، رهبران محصور و وضعیتشان در اولویت نیست
اما حتی در همین بازه فشار خارجی بی امان نیز جمهوری اسلامی از لجاجت با درون دست برنمیدارد این میزان تصلب نتیجه ای آشکار دارد
جمله ای منتسب به علی ابن ابیطالب وجود دارد
انسان نادان همچون درخت خشک شده است و به علت نداشتن انعطاف به سرعت و بسختی در باد ( نه حتی تندباد )میشکند
تصور میکنم که اگر این سخن واقعا متعلق به اوست پزشکیان باید آنرا در گوش حکمران با صدای بلند فریاد بکشد
https://t.me/drmoazenofficial
حتی در بهترین شرایط تعداد افراد شرکت کننده در این فراخوان به عددی چشمگیر نمیرسید هم به موجب واهمه از آسیب هایی که امنیتی ها وارد میکنند و هم به علت اینکه برای بسیاری، رهبران محصور و وضعیتشان در اولویت نیست
اما حتی در همین بازه فشار خارجی بی امان نیز جمهوری اسلامی از لجاجت با درون دست برنمیدارد این میزان تصلب نتیجه ای آشکار دارد
جمله ای منتسب به علی ابن ابیطالب وجود دارد
انسان نادان همچون درخت خشک شده است و به علت نداشتن انعطاف به سرعت و بسختی در باد ( نه حتی تندباد )میشکند
تصور میکنم که اگر این سخن واقعا متعلق به اوست پزشکیان باید آنرا در گوش حکمران با صدای بلند فریاد بکشد
https://t.me/drmoazenofficial
