زبان و گفتمان نیچه ای گزین گویی و زبان استعاره ست خوده نیچه به شدت روی گزین گویی ها و قطع کردن ناهنگام نوشتار اشاره داره
ناهنگامی گزین گویه.
هر گزین گویه روبرو شدن با ناهنگامی است .سخن را فاش میکند .نا هنگامش میکند .به معنای ادبی چنین میکند ،زیرا کلامی را به #حروفش میسپارد یا #رها میکند.(میتوان همین [متن] را چونان رشته ای از گزین گویه ها خواند، رخدادی تصادفی از زمان پریشی آغازین .در آغاز سرعت هست.کلام و کنش غافلگیر میشوند،گزین گویه پیشی میگیرد)
#رها کردن گفتار ،سپردن راز به حروف -این است حیلت #نفر_سوم ،میانجی ،راهب ،دلال ازدواج ،که هیچ اشتیاقی ندارند مگر [برآوردن]اشتیاق دیگران ،و اوست که ناهنگامی را سامان میدهد روی حروف حساب میکند ،بی آنکه جدیشان بگیرد:
(در آن هنگام ،پیش از بیداریت\ نامه ام رومیو را با خبر میکند از نقشه ما\ و میآید اینجا) *پرده چهارم رومئو و ژولیت شکسپیر.
ژاک دریدا -
کتاب :سرگشتگی نشانه ها -نمونه های نقد پسامدرن
