РикIел гъун
«Гьа ихьтин хабарар ада вилик кутазва…»
(...) Куьне фикир це, алай девирда интернетда, телевизорда, радиода авай затIарикай гзафбур инсанди вичин вахт гьакI нубатсуздаказ харж авун патал арадал гъанвайбур я, менфят авай затIарин кьадар тIимил хьун мумкин я. Гьа кутуг тавунвай, хийирсуз затIариз килигиз, яб гуз, инсандин уьмуьр акъатзава, идахъ галаз сад хьиз, адан амаларни, къилихарни пис патахъ дегиш жезва. Алай девирда хейлин инсанар гьа ихьтин шейэрин лукIар хьанва. Са бязибуру йикъан къене Къуръандин са аят, са гьадис кьванни чирзавач, амма маса чирвилер къачуз алахъзава, чебни я и дуьньяда, я Эхиратда са хийирни авачир чирвилер. Мисал яз, экуьнилай няналди вичиз герек авачир хабаррин суракьда жезва: «са гьина вуч ятIани хьана», «са ни вуч ятIани къачуна», «ни вуж ятIани рахкурна», «ни вуч ятIани авуна» ва икI мад. Гьа ихьтин хабарар ада вилик кутазва, амма вичиз и дуьньядани, Эхиратдани хийир гъидай диндин илимдикай ада са фикирни ийизвач. Бес икI къайгъусуз, нубатсуз акъудзавай вахтунай ада Аллагьдин вилик жаваб гудачни?! (…)
Гьасамудин Сефибегов, «Жуьмя йикъан вязер» ктабдай, «Исраф ва гьарам» хутба, 180-181-чинар.
